xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vorig jaar besliste ik om als kersvers master ne keer te zien wat ik waard ben in de Belgische SP. 6 wedstrijden diende ik hiervoor te beëindigen in dit circuit. De ambitie was top 3 in de einduitslag. Dit is niet zo evident met ene Koen Hoeybrechts en Kurt Jurgens in deze categorie. En dan nog de 3 Ct vets! Enfin uitgaan van de eigen kracht is de enige goede manier. Op de lange afstand had ik mijn pluimen verdient (voor mezelf toch J)maar voor deze korte afstanden diende ik naar mijn gevoel hulp in te roepen van een iemand met meer kennis van zaken op het gebied van intensievere trainingsmetoden in de drie disiplines. Ik moest immers minstens 1 minuutje beter uit da water stappen om met een betere fietsgroep mee te kunnen. Het lopen was kwestie van de snelheid te behouden. De samenwerking met Mia van TTG, die haar trainer B diploma aan het behalen is, kwam toevallig maar heeft zijn vruchten afgeworpen.

Na de lange aanloopperiode waar heeel veel trainingsarbeid, en vooral doordachte, is gekropen kwam de eerste wedstrijd eraan op 28 mei in Meerhout. Mooie tijd gezwommen, volgens planning. In het fietsen op het bochtige winderige parcours in de laatste ronde er wel afgereden. Even balen dus. Het lopen verliep redelijk, maar het was dan ook de eerste wedstrijd. 57 ste plaats algemeen en derde master.

De week erop Leuven. Weerom goed swim, bike was meer mijn parcours en ideale groep dus super. Het lopen ging geweldig goed! 16^de plaats algemeen en tweede master.

2 weekjes later Brasschaat. Goed gezwommen, fietsen ging vlot, misschien omdat de Gerrit in mijn geburen zat?? En lopen te snel begonnen. In die hitte krijg je dan last van de maag, niet meer eten. Gevolg: draaien voor de ogen na twee ronden. Stappen, eten, stappen en rustig terug beginnen is het enige verstandige wat ik kon doen vond ik. Naar het einde toe ging het dan weer beter. 61^ste algemeen en 8 ste master was het resultaat.

Vervolgens rustperiode, opbouwperiode voor de tweede reeks: 3 weken na mekaar. Eerst ¼ Vilvoorde, dan  ¼ Antoing (Belgisch) en 1 week later Eupen de halve. In de week bleef de trainingsarbeid dan wijselijk beperkt tot recuperatie en korte intervals.

Op 21/07 Vilvoorde. Goed gezwommen, perfecte fietsgroep en redelijk gelopen. Deed me denken aan Meerhout: heb precies gemis aan wedstrijdritme in het lopen, het viel me die 2 wedstrijden het zwaarst. Toch nog  mooi 28^ste algemeen en derde master.

Dan Antoing, BK!! En alle goei waren daar. Het zwemmen ging goed maar toch miste ik de juiste groep. Gevolg eerste halve ronde alleen gefietst om dan aan te pikken bij sterke fietsgroep. Ze hebben me de tweede ronde er bijna afgereden maar daar ben ik superdiep gegaan. De k**s stond in mijn keel toen ik terug aansluiting vond. De derde ronde wijselijk in de wielen gehangen. Het lopen verging me beter als in Vilvoorde, maar niet zo super als in Leuven. In dit deelnemersveld 45^ste einigen en 5 de master maakte me erg blij. Er zat nie meer in.

Als afsluiter (van de SP)dus ½ van Eupen. Tevens mijn debuut daar. Slecht weer aan de start maar das normaal hier zeiden ze me. Goed gezwommen. Fietsen: de keuze geen beugel te gebruiken was fout en de drafters waren hier wel duidelijk aanwezig!! Gevolg drie groepen  laten gaan en een baalgevoel op de fiets. Maakte wel dat ik beetje kwaad aan het lopen begon en da hebben ze geweten!! Enfin 48 ste plaats in 4h24 en 7 de master in dit internationale gezelschap.

Op de eindranking van de SP is het nog wachten tot na de laatste wedstrijd in Weiswampach, maar het zal derde of vierde worden.

Eindconclusie: was leuk en doelen behaald maar is toch nie te onderschatten. Vooral de vele wedstrijden maken dat je je telkens moet opladen-focussen, en das mentaal toch zwaar vond ik. Lichamelijk viel da wel mee, alhoewel de vele intensievere trainingen en wedstrijden toch maken dat je meer op de rand van blessures ligt te trainen, terwijl op de lange afstand dit op de rand van overtraining ligt.

Nu nog 2 recreatieve ¼ (Viersel en Mechelen) en enkele watermolencupwedstrijden. Daar kan ik nog een derde plaats in het eindklassement uit de brand slepen denk-hoop ik.

Door omstandigheden zal het volgend jaar het (voorlopig)laatste jaar zijn dat ik mij zo op triatlon kan focussen. Dus wil ik doen wat ik het leukste vond in mijn korte carriere en da is: EMBRUN. Ha zalig ik kijk al uit naar de lange en iets minder intensieve trainingen. Ben ik dan toch een long distance manneke? Da zal volgend jaar geweten zijn…

Ik ben ne gelukzak dat ik dit kan doen, ik besef het maar al te goed. Bedankt aan mijn vrouwke Nadine, zoon Steven, dochter Elien, trainer Mia, trouwe supporter Dave, alle clubmakkers van MTT en Acko voor de steun, raad, moed,  trainingsplezier, grappen, gezever en ik vergeet nog zaken denk ik.

Groetjes en tot op training of wedstrijd.