LEIDERSCHAP & BESCHERMING

Onze geit Red Bull heeft de duimen moeten afleggen ten opzichte van Mojito.  Mojito, een 4-jarige zwarte bok heeft het roer van de kudde overgenomen en is voortaan de baas.   “Ocharme voor Red Bull” hoor ik één van onze kinderen zeggen.    Tja, onze Red Bull moet nu, letterlijk, opzij gaan voor Mojito...  moet ruimte geven... wie ruimte geeft lijkt te verliezen ...in de dierenwereld.

Echt verliezen (zoals wij dat begrijpen) is dat echter niet.  Zowel bij roofdieren als bij prooidieren zorgt een duidelijke rangorde voor rust. Ieder kent zijn plaats.

Degene die lager in rang komt te staan heeft er bovendien rechten bij gekregen.

Het recht op bescherming. 

Een volwassen  leider van zowel roofdierkuddes als van prooidierkuddes hebben het gemeenschappelijk belang van de kudde voor ogen.   

Mojito heeft plichten bijgekregen, al krijgt hij er de beste hapjes voor in ruil.   Hij kijkt voortdurend rond, is er gevaar, is iedereen OK ?

En Red Bull ? Hij is rustiger en lijkt zeer tevreden met zijn nieuwe rol als “tweede stuurman.”     Hij ligt gezellig te herkauwen met zijn rug tegen Mojito aangeleund.  Nu hoeft hij niet meer Blackberry weg te jagen van Apple of Yakult te terroriseren met zijn dictatoriaal gedrag (yep; Red bull was niet echt een goede leider); hij is blij dat hij ervan af is.

Beschermen onze leiders de mensen waarvoor ze verantwoordelijk zijn?   Beschermen ouders hun kinderen?  Beschermen “kerkvaders” als goede herders hun schapen ?  Beschermen managers hun medewerkers of zijn ze in de eerste plaats bezig met het halen van de eigen KPI’s met de bonus in het vooruitzicht?

Wat betekent bescherming in de maatschappij van vandaag?   Hoe vul je dit in als ouder?

Is bescherming het verbieden van te chatten?   Het verbieden van uit te gaan ? Of is bescherming net het aanmoedingen van het opdoen van zoveel mogelijk ervaring om weerbaarheid te stimuleren?

Leiderschap en bescherming ... een gedachte om bij stil te staan.  Vooral veel vragen...  Ik heb niet meteen antwoorden. (Wat dacht je )

In de training die ik net volgde in Engeland, heb ik zelf kunnen ervaren hoe individueel iedereen “bescherming” invult.   Om maar te zwijgen over leiderschap, wat nog veel complexer is.
Verwondering over die verschillen lijkt me al mooi om mee te beginnen.

(PS: De training bij David Harris was een fantastische ervaring en zowel hij als het bonte &  internationale gezelschap co-deelnemers + de drie paarden Mr Bo Jangles, JohnJo & Prudence waren heerlijk inspirerend, to be continued...) 

11-09-2010 om 18:22 geschreven door Triangis, Meredith  

Waar wél woorden zijn, tussen mensen - ontglipt ons wat er tussen de regels wordt gezegd. 
Of nee,  het ontglipt ons niet, Het stuurt ons onbewust aan. 

Soms stel ik me voor dat er een soort van kabouter Wesley-stemmetje roept wat mensen met hun lichaamstaal aan elkaar vertellen.

Hilarisch gewoon...

29-08-2010 om 00:00 geschreven door Triangis, Meredith  

Roofdieren zoals wolven tonen aan een roedellid dat ze op een hogere plaats  in de hiërarchie staan voornamelijk door te immobiliseren.  Ze doen dit door elkaar in de nek te bijten en op de grond te duwen. 

Degene die de ander voor een paar seconden kan dwingen tot onbeweeglijkheid “is gewonnen”. 

Prooidieren zoals paarden en geiten kennen ook een stricte hiërarchie. Hun manier om zichzelf hoger in de rangorde te plaatsen is net omgekeerd; degene die de ander in beweging zet toont zich sterker en plaatst zich een stapje hoger.  Wie blijft staan "wint", wie de ander doet weglopen "verliest". 

Hoe gaat dat bij mensen ?  Hoe gaat dat bij jou? 

Hoe beweeg jij anderen en wat is daarvan het effect ?  
In hoeverre wil je controle over anderen, en hoe tracht je dat te bekomen? Door te immobiliseren, of te laten bewegen?  

En als je zegt: "Oh, ik doe dat niet hoor" ... please look a little closer

18-08-2010 om 00:00 geschreven door Triangis, Meredith  

Beste bezoeker,

Bij de aanvang van hun voorstelling Zinloos Geweldig boden De Neveneffecten hun pro-actieve excuses aan tov allerlei minderheidsgroepen en vrouwen die luisteren naar de naam Chantal.

Dit flitst door mijn hoofd wanneer ik mijn beslissing overdenk om te gaan bloggen voor Triangis.

Ik ben namelijk van plan om mijn gedachtenspinsels de vrije loop te laten.  Uiteraard hou ik het netjes, dat spreekt voor zich.  Maar ik realiseer me tegelijkertijd wel dat zo hier en daar een mens (of een dier) zichzelf zal herkennen in mijn verslagen.  Dus, dames en heren, elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen, personen of dieren berust op louter toeval.  Bij deze mijn excuses indien u zich aangesproken voelt.   Daarnaast zal ik eren wie ere toekomt, met naam en toenaam.  Want dat is leuk.

Dit gezegd zijnde misschien een woordje uitleg over wat ik hier zoal zal neerpennen, en wat ik hiermee wil bereiken...

Ik weet alvast wat u hier niet zal vinden:
- verhalen over hoe na een coaching met paarden  uw kale schedel terug omgetoverd wordt in een hippiehaardos, 
- een kleurrijke anecdote over het herwinnen van een verloren liefde na een Triangis-training 
- andere mirakelverhalen over coaching met dieren. 

Ik kom hier geenszins waarheden verkondigen of vertellen hoe het leven in elkaar zit.
Hoe meer ik weet hoe minder ik weet.  En hoe boeiender ik dat vind.   

Daarom: Vragen!  Die zal ik hier stellen. 

Zovele vragen die tijdens mijn dagen als pingpongballetjes opspringen ... want elke dag werken met mensen en werken met dieren roept vragen op.   

Vragen vanuit verwondering en fascinatie.  Ik ben meer een Levens-onderzoeker vanuit verwondering dan een Kennis-opdoener met een uitroepteken.  Coaching is een vak, met methodieken ...dat is zeker,  informatie daarover vindt u voldoende op mijn site www.triangis.be.

En ik wil ook wel wat vertellen.   Vertellen over kleine en grote momenten met mensen en dieren. 
Wat zij met elkaar meemaken, wat wij van dieren kunnen leren en wat nét niet.  We hebben heel wat gemeen met dieren. 
Of zijn er vooral verschillen?   En zijn we fundamenteel anders?

Soms schrijf ik alleen maar over dieren, en vaak gaat het alleen maar over mensen.
“Want vele dingen zijn wonderlijk, maar niets is wonderlijker dan de mens” (Sophocles). 

(En als het over "wonder"lijke dingen gaat moet u bij mij zijn ;-).... behalve als het gaat over uw kale schedel of uw verloren lief. 

Beestige groeten,
Meredith

15-08-2010 om 00:00 geschreven door Triangis, Meredith