"Ha, hier zijn we."  Ik slaak een zucht van verlichting ...

Ze staren me aan. Oriental Seduction, Fresh sensation, aromatherapie Relax, Breath of fresh air, Morgenfris, Starry Night, Touch of Craziness, Tiarabloem, Summerpink, Aloe Vera, Sensitive Care, Zonnig geel, ...
Wasverzachters, in allerlei geuren en kleuren. Met duizelingwekkende namen.
En ik voel mijn hart kloppen in mijn keel.

Elk gedrag heeft een positieve intentie...
Dat is één van de vooronderstellingen van NLP.  Vooraleer u (en meestal ook de extraverten uit een nieuwe groep) uitroepen: "hela! Wat dan met de monsters van deze wereld wiens naam we nu niet vermelden?"!
Elk gedrag heeft een positieve intentie ... naar zichzelf toe.  Op één of andere manier is er altijd wel een deel binnen in onszelf dat ons dingen laat doen, waarvan dat deel écht meent dat het goed en nuttig is.

Zo weet ik rationeel dat wasverzachters die ik hier in rijen uitgestald zie staan, superslecht voor het milieu zijn. 
Dat je beter wat azijn aan het laatste spoelwater toevoegt. Dat wasverzachters bovendien véél te duur zijn (zeker die Crystaldinges waar ik gulzig naar graai).  Dat ik hier zo staan te kicken op die belachelijke namen écht erover is en me diep diep zou moeten schamen.

En toch en toch...  ik kan me haast niet inhouden terwijl ik de doppen van de flessen ruk en ruik en ruik en ruik.  Om dan met 4 nieuwe geuren in mijn kar en met een glimlach op mijn gezicht mijn karretje verder te duwen. Het limbische deel in mijn hersenen zendt gelukshormonen doorheen mijn systeem.

Duh!!???  Omwille van wasverzachter.   Ik heb even een pesthekel aan mezelf. Zo oppervlakkig zeg, en zo onecologisch!
Gedurende de rest van de inkopen tracht ik op een rijtje te zetten wat er is gebeurd.
Volledig onbegrijpelijk gedrag lijkt het me.
 Compulsief en puberaal.
En dan den ik aan : "elk gedrag heeft een positieve intentie."
En met mildheid bevraag ik intern (me, myself en I) wat er gaande is.
En ik ontdek dat, altijd als ik een week in Nederland heb gewerkt, ik de dag erna naar de supermarkt ga en daar telkens zo'n "wasverzachtersaanval" krijg.  En ook wasproduct & Calgon als toetje! 
 Plots schiet het me te binnen:  "Zorg!" Dat is het!  Dat is mijn positieve intentie die erachter zit.
Als ik ga trainen voor Danone, betekent dit voor mijn man en mijn gezin, dat ik er niet ben.
Dat mijn man voor de dieren moet zorgen, en voor de kinderen.  (De dieren is meer werk, dit geheel terzijde)

En dat ik mij daar misschien toch wel een klein beetje schuldig om voel,  en vooral ... dat ik de was zal doen van zodra ik thuiskom!
En als ik de was doe voor hen, dan geeft me dat een goed gevoel.
Een gevoel van Zorg.  Want het is een gezin uit de duizend.   Ik zorg graag voor hen, alez een beetje.  Want ik ben nochtans niet echt wat men noemt: "het zorgende type".
Mijn man is degene die kookt bijvoorbeeld.

Onlangs zei ik nog luidop terwijl mijn man ah koken was en ik euh ... erop toekeek:

"Soms vind ik het wel jammer dat ik niet echt zo'n zorgend type ben."
Alex verslikte zich in een stuk wortel en mijn zoon die voorbij liep schoot in de lach.
Beiden: "Jij, niet het zorgend type?! Toch wel hoor!"
Toen ontstond gedurende een 5-tal minuten een pingpongwellesnietesspel, waarbij ik toch wel wat verwonderd was over de stelligheid van hun "pong".
Ik ben dus toch wel een beetje zorgend. Volgens hen.
Op mijn manier.
Een bijzonder indirecte, ietwat bizarre manier.
De wasverzachtersmanier.

08-10-2011 om 10:50 geschreven door Triangis, Meredith