gedachtenkronkels van een businesscoach Meredith Vets staat in het leven met passie.
Zingen (Pop In Wonderland), een carrière van 20 jaar (consultant, key accountmanager, salesmanager) bij één van de topspelers in de HR-interimwereld,
paardrij-instructeur, salestrainer, in elkaar prutsen van juweeltjes, genieten van haar gezin & boerderijtje, managementcoach, student aan de universiteit van het leven, en meer recent ...NLP-trainer bij De School voor NLP en businesscoach voor haar eigen bedrijf Triangis (www.triangis.be).
Meredith zet paarden in als één van de mogelijke bouwstenen van coachingtrajecten.
Daarnaast volgt ze gretig opleidingen allerhande, over mensen of over dieren. Groei & ontwikkeling is fun!
Haar volle, rijke dagen zijn dan ook gevuld met gedachten die vaak als pingpongballetjes alle kanten opgaan. Over hoe mensen lijken op dieren, over hoe mensen net niét lijken op dieren, wat mensen kunnen leren van dieren, en wat nét niet. Vandaar deze blog.
Een conversatie met haar eigen gedachtenkronkels, en hopelijk ook met u... Feel free...
20-08-2011
schaamte
Hij wrijft het zweet van zijn voorhoofd met een gebruinde arm. "Kan u even wachten, we zijn zo klaar" vraagt hij verontschuldigend. In zijn blik zie ik schaamte. "Geen probleem, ik heb tijd" glimlach ik en laat mijn raampje wat naar beneden om het zonnetje te laten binnenschijnen in mijn wagen. Ik zie hoe hij aan het werk gaat. Duidelijk een harde werker. Gespierd lichaam, warrige blonde haren.
Even later komt hij terug en ik zie dat hij oogcontact zoekt en iets wil zeggen. Uit het niets vertelt hij: "Tja, twee jaar geleden was ik topverkoper bij X (bekend automerk). Met de crisis werden een aantal mensen aan de deur gezet, vooral de duursten hé... Ik dacht echt dat ik terug ergens als verkoper aan de slag zou kunnen gaan... twee jaar lang heb ik actief gesolliciteerd... maar niemand wil blijkbaar een man van in de 50. En ja, nu werk ik aan de vuilkar..." Ik weet niet zo goed wat ik moet antwoorden, ik had me niet aan zijn levensverhaal verwacht, eerder aan het praatje over het weer of over wegenwerken zo. Hij gaat verder: "Ik heb echt mijn best gedaan om iets te vinden, alez ... 30 jaar ervaring als verkoper, je zou denken dat er toch 1 bedrijf in geïnteresseerd is ... blijkbaar niet, ...." Hij schudt zijn hoofd, een beetje in zichzelf gekeerd en lijkt het zelf nog niet goed te geloven. Ik luister alleen, mijn hoofd wat schuin uit het raampje, mijn adem wat inhoudend want zijn verhaal raakt me. Hij zucht en kijkt naar zijn collega's die naar hem teken doen. "Ach, het valt wel mee hoor, maar ik had dat nooit kunnen denken. Ik bij de vuilniskar...maar ja, een mens moet toch iets doen hé... ik kon niet blijven hopen." Ik vertel dat ik zijn verhaal herken, ... ik heb steeds met veel liefde in de uitzendwereld gewerkt maar zelf de knelpunten van de arbeidsmarkt ervaren. Langs zowel de kant van de werkgever als van de werknemer. Complexe situatie, niet zo 123 op te lossen. Ik heb begrip voor beide kanten, maar nu ik deze man hoor, en beluister kan ik het alleen maar jammer vinden voor hem. "Ik kan zoveel meer betekenen voor een bedrijf" voegt hij eraan toe. "Maar ik krijg zelfs niet de kans om me voor te stellen, door de geboortedatum op mijn CV wordt ik niet weerhouden en dat wordt me ook zo gezegd. De premies die ze voor 50-plussers kunnen krijgen helpen niet veel." Ik zeg hem dat ik veel respect heb voor het feit dat hij toch niet bij de pakken is blijven zitten. "Ik wil toch iets nuttig doen voor de maatschappij" zegt hij. En in zijn ogen zie ik naast van schaamte nu ook een glimp van trots. Hij steekt zijn hand omhoog en ik rij door. De eerste blik van schaamte in zijn ogen blijft nog dagen hangen.
Welk werk doe je en in hoeverre bepaalt dit jouw identiteit ?
"Je hebt maar 1 leven, als je dat beseft, - écht beseft - , dan kies je voor 1 van de 2 dingen: Pluk de Dag of Ploeg de Tijd, en maak van je leven iets vruchtbaars."
Deze woorden van David Van Reybrouck (de schrijver van Congo, een geschiedenis) vanochtend tijdens het programma Touché, op Radio 1 troffen me diep. Heel het interview trouwens, hoe hij vertelde over vrienden die verongelukten in een skilift... hij zat net in een andere cabine....
Het besef dat elke dag een geschenk is... Hij vertelde verder ook nog heel inspirerend over keuzes maken in het leven, je passie volgen, behoedzaam omgaan met tijd, zijn moeilijke jeugd met vele confrontaties met vergankelijkheid ... een aanrader als je het interview kan herbeluisteren (kan dat? ik denk van wel; via de site van Radio 1 veronderstel ik).
Nog een "nagel-op-de-kop"-quote: "Eenduidig en geconcentreerd bezig zijn met 1 ding dat je passioneert, dat is toch het mooiste wat er is."
Ploeg de tijd, ... je leven vorm geven, bewust leven ... het behoort vast en zeker tot mijn missie om mensen hiertoe te inspireren. Zo'n momenten van herkenning, dàt zijn toch echt wel kersen op de taart van de dag.
Of het nu komt door het warme Blauw van de Rode Zee, of eerder door de geur van klaprozen en bieten in Oost-Vlaamse velden, ... of misschien wel door een Show uit 1958 van de formidabele Toon Hermans die mijn zoon en ik zonet samen integraal bekeken (gewéldig kado voor moederkesdag!), ... mijn hoofd zit vol met kolderideetjes... en ik bedenk me dat Toon een prachtige scene zou kunnen gemaakt hebben rond de volgende Nieuwe Olympische Sporten die mijn fijne gezin op vakantie in Egypte bedachten:
- het Stijgstappen, met als specialisatie het Bovenhands en het Onderhands Stijgstappen - het Paaldrijven, met als specialisatie het synchroon paaldrijven, het solo-synchroon paaldrijven, het solo-stijl-synchroon paaldrijven, het simultaan-solo-stijl-synchroon paaldrijven, en de moeilijkste: het ritmisch-manueel-solo-stijl-synchroon-paaldrijven En niet te vergeten: - het Zwembadzwanzen
Vandaag is de dag Hij komt maar 1 keer Morgen dan is het Vandaag al niet meer Niet zeuren, geniet van het leven, dat mag Maar doe het vandaag want Vandaag is de dag.
