De eerste jumping met zijn nieuw paard.  De jongen rijdt zijn eerste parcours.  

Hij vertrouwt op zijn paard.  De merrie heeft er zin in.  Ze lijkt wel vleugels te hebben.  

De jongen geniet.  Tegelijkertijd is hij bang om iets fout te doen.  

Daarom laat hij zijn merrie het uitzoeken; hij stuurt haar slechts een minimum. 

Ze lijkt zo zeker van zichzelf.

De merrie gaat sneller en sneller.   Haar ruiter begrenst haar niet. 

Ze wordt overmoedig.  Ze neemt een balk, 4 strafpunten.  Nog  een balk, 4 strafpunten. 

Ze vliegt over de hindernissen, sneller en sneller.   Het publiek houdt de adem in.  De jongen volgt prima mee in de sprong, maar houdt de teugels veel te los.

Ze beëindigen het parcours met 24 strafpunten.
Vader en zoon zijn teleurgesteld. De jongen in zichzelf. De vader in het paard.

... 

In hoeverre geniet jij van jouw kracht ?  

In hoeverre laat jij jouw kracht onbeteugeld los?  Pure kracht die strafpunten oplevert omdat het net iets té fel is?
Of misschien hou je de teugels strak en hou je je kracht streng gekooid? Zo strak dat je niet meer springen kan?

24-10-2010 om 16:20 geschreven door Triangis, Meredith  

Linda (een vriendin) sprak me over een inspirerend initiatief om een aantal topvrouwen uit het bedrijfsleven en politiek te verenigen door regelmatige bijeenkomsten te organiseren om na te denken over het optimaliseren van “vrouwelijke energie” in de maatschappij. 

“De crisis in het bankwezen heeft zeker te maken met een overdaad aan mannelijke energie, het competitieve, het ego-gerichte weet je wel.” legde ze uit. “Vrouwen gaan meer uit van het gemeenschappelijk belang, hun genen zijn voorgeprogrammeerd om met kinderen, gezin, samenleving rekening te houden.”

Veelbelovend initiatief met een schitterende naam; TopXX.  Misschien zit er wel een samenwerking met Triangis in.

Onvermijdelijk dwalen mijn gedachten  af naar mijn dieren. 

Er zijn zowel vrouwelijke als mannelijke exemplaren.

Op welke manier merk ik aan hen de verschillen ? Bestaat er zoiets als vrouwelijke en mannelijke energie ?  
Massa onderzoekers beweren van wel.  Op mijn boekenrek staan zowel exemplaren die uitgaan van een duidelijk onderscheid met als titel bvb "De vrouwelijke hersenen"  ,  als   "Het idee M/V, ontmaskering van een hardnekkig denkbeeld" (Asha ten Broeke) die het tegendeel beweert.

Trekt de lijn zich door naar dieren?  Hoe zit dat eigenlijk met mijn eigen viervoeters?

De jongens: Charly, Melvin, Bifidus, Red Bull, Yakult en Mojito. 

Ik moet spontaan lachen wanneer ik aan hen denk. 
Ze hebben een aandoenlijke “directheid” gemeen met elkaar; 
onmiddellijk weet je waaraan ze denken en wat ze willen.  
Ik vind het heel ontspannend om met hen om te gaan. Ze ontroeren.  Dol op spelletjes, dapper (Melvin uitgezonderd), en transparant.  Wat snoeverig, en tegelijkertijd heel knuffelig.

De meisjes zijn Wasabi, Blackberry, Praline, Apple en Loesje. 
Alle vier zijn ze eerder wat terughoudend, voorzichtig, en ook wel een beetje humeurig.  Moeilijker in te schatten ook.  Wat mysterieuzer.   Subtieler ook. Duidelijk afstandelijker.  Het vergt wat meer inspanning om hen te begrijpen, ik denk soms “wat is nu eigenlijk jouw probleem?”

Wat een onzin zeg om mensen met dieren te vergelijken...

J

23-10-2010 om 19:18 geschreven door Triangis, Meredith  

Op mijn toilet ligt een leuk boekje “filosofie voor op het toilet of in bad".  (Gregory Bergman).

Daarin worden de grote filosofen op een “gebruiksvriendelijke” manier uitgelegd (kwestie van élke tijd nuttig in te vullen), 
onder andere door de ideeën van elke filosoof te plaatsen in een denkbeeldig denkkader van een koe. 
Een koe? Ja, een koe, welbepaald Klaartje de koe.

Klaartje volgens Jean-Jacques Rousseau:

“Alle koeien bij Klaartje in de wei delen een gemeenschappelijke wil, een gemeenschappelijk of collectief bewustzijn.
Voor het welzijn van alle koeien in de gemeenschap moet Klaartje haar individuele wil opgeven.
Klaartje is groot en kan door alle koeien opzij te duwen zoveel eten als ze wil. 
Maar ze vormt een deel van de gemeenschap (de kudde) en ze “weet” dat ze haar individuele verlangens moet opzijzetten en zich moet schikken naar de gemeenschappelijke wil.”

Ik denk aan Klaartje terwijl ik inkopen doe in de supermarkt en verbaasd kijk naar de graaiende handen naar exotisch fruit en batterijkippen, reinigingsmiddelen en prullaria allerlei.

Met schuldgevoel leg ik de twee prachtige stukken verse tonijn op de rolband.

Het zal lekker zijn, dat wel , en gezond ook, ... maar .... 

18-10-2010 om 12:33 geschreven door Triangis, Meredith