01-03-2008 om 23:05 geschreven door Tine  

We kijken naar het kunstschaatsen op tv. Kinderen aan alle kanten, naast mij, op mij, achter mij en voor mij. Het zijn er drie, maar het lijken er meer. Gebiologeerd staren ze naar het scherm. Een vinger streelt langs mijn zij, een wang naast mijn oor.

Op het scherm glijdt het koppel traag en sierlijk voorbij. Zelfs mijn zonen worden er stil van. Voor even. Dan ontwaken ze uit de betovering. Eentje maakt een buiteling in de zetel, de ander een pirouette op één been. Mijn dochter stuitert als een ronde roze tutu door hun giechelende geweld.

Aan het einde van het lied applaudisseren ze enthousiast voor zichzelf.

We kijken nog even naar de punten die het koppel in de wacht sleept. Bij een 8.2 haalt de jongste minachtend haar neus op.

De jury kent er niets van.

01-03-2008 om 22:51 geschreven door Tine  

Ze staat heel dicht bij mij. Haar ogen heeft ze tot spleetjes getrokken en haar gezicht zweeft op twintig centimeter afstand van het mijne. Dat doet ze vaker wanneer ze Iets Heel Belangrijks En Gewichtigs mee te delen heeft.

“Lens heeft zijn broek uitgedaan,” zegt ze. “En zijn blote billen aan de hele speelplaats getoond.”

Ik gniffel. Ze maakt vast een grapje.

“Het is echt waar, mama.”

Lichaamstaal heeft geen geheimen meer voor haar.

“Hij heeft zijn riem losgemaakt, broek naar beneden en kont omhoog. En dan aan iedereen tonen.” Ze haalt snel adem. “En als wij iets durven zeggen dan schreeuwt hij en vloekt hij. En hij roept: je mama heeft een domme kop en een dikke poep.”

Haar ogen schieten van mijn hoofd langs mijn romp naar beneden.

“En dat is niet waar.”

Ik geef haar een zoen.

“En dan hebben we het verteld aan meester Gerard en die wou hem straffen. Maar Lens liep op de rooster en toen plaste hij er op en toen deed hij zijn broek uit.” Ze houdt even op om de spanning op te voeren. “Naar meester Gerard!”

Ik bijt op mijn onderlip en doe mijn uiterste best om verontwaardigd te kijken.

“Naar meester Gerard?”

“Ja! En toen rende hij weg en meester Gerard liep er achter en zo hebben ze de hele speelplaats rond gelopen voor de meester hem kon pakken. En dan werd hij gestraft.”

Dramatische pauze.

“En de directeur heeft zijn moeder gebeld.”

Ze komt nu nog dichter bij me staan. Vijf centimeter. Ze leunt voorover naar mijn oor en fluistert:

“En zijn mama heeft zelf een dikke poep. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien. En Tania ook. En Marie-Louise. Marie-Louise heeft gezegd dat ze ook een stomme kop heeft, maar ik denk het niet.”

Ze denkt diep na.

“Neen," zegt ze beslist, "alleen een dikke poep.”

01-03-2008 om 22:42 geschreven door Tine  

01-03-2008 om 11:04 geschreven door Tine