Waar Evers en Petronella Engelborghs

Waar werd geboren te Tildonk op 12/1/1868 en stierf er op 30/7/1944. Petronella werd eveneens te Tildonk geboren op 17/1/1869. Ze stierf enkele maanden eerder dan Waar, namelijk op 28/1/1944.
Na hun huwelijk op 10/5/1890 boerden ze in de Mortelstraat (in het huis waar later hun zoon René Evers ook woonde). Waar Evers was een aanhanger van de 'varkens' (Verenigde Vrienden).
Hun 50-jarig huwelijksjubileum greep plaats op 10 mei 1940, de dag dat de oorlog uitbrak in ons land! Ze hadden een ganse oven rozijnenbrood gebakken voor het feest. Deze broden hebben ze dan noodgedwongen maar meegenomen op de vlucht...

24-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Op een terrein achter het brughuis werd tijdens de oorlogsjaren een tijdje voetbal gespeeld onder leiding van François De Potter, een gekend voetballist toen. Enkele decennia later (1959) stond hij samen met Gaston Pinoye en Louis Gordts mee aan de wieg van FC VV Tildonk.

(L > R) Boven: Robert Vandamme (Robert van Proemme), Warre Heymbeeck uit Wespelaar, Frans Vandenhoudt (Frans van Kappers), helemaal achteraan Fons Leroy (de Lange van Profeet)  Jules Vankrieken (Boske Verkrieken), wat lager Louis Gordts (Coppi); onder: Jules Artoos, Jean Jacobs (?), François De Potter (Swoi Potter), Gaston Pinoye (Gastonke de sleger), Raymond Bisschop (Raymond van Fuë).

In De Nieuwsbode* van 1944 werd melding gemaakt van de Tildonkse voetbalploeg die uitkwam tegen Sparta Haacht:

12/2/1944
Zondag 23 Januari te 14,30 u: Groote bekerwedstrijd tusschen de elftallen van FC Sparta Haacht-Statie en Tildonk (versterkt). Uitslag: 2-0.

6/5/1944
Zondag aanstaande 7 Mei te 14u30 ter gelegenheid van Haacht-Statie kermis: groote veteranen wedstrijd voor personen boven de 35 jaar, tusschen Sparta Haacht Statie en SV Tildonk (uitslag: 2-2).
Te 10u30 voormiddag treedt een jeugdopstelling van Sparta op tegen SV Tildonk.
Aan supporters zal het dien dag wel niet ontbreken.

De Nieuwsbode was een door de bezetter gecontroleerd weekblad dat vanaf augustus 1941 de bestaande weekbladen uit het arrondissement Leuven verving (De Gazet van Haacht - De Koerier, Haacht; De Haechtenaar, Haacht; Het Advertentieblad, Leuven; De Klok, Aarschot).

22-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

21-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Foto: Het wapenschild van adellijke familie de Lalaing, en sedert 1967 dat van Tildonk, wordt heraldisch als volgt omschreven: ‘een ovaal schild van keel met tien aaneengesloten en aanstokkende ruiten van zilver, 3, 3, 3, en 1 geplaatst, het schild gehouden door twee omziende griffioenen van goud en getopt met een kroon van drie fleurons gescheiden door twee groepen van drie parels’ (beschrijving die voorkomt in het koninklijk besluit van 12 juni 1967).

Tildonk, zijn heren en zijn wapenschild

De schepenen van ‘Tieldonc’ gebruikten een zegel met een leeuw. Afdrukken van dit zegel bevinden zich in het Algemeen Rijksarchief van Brussel (jaren 1311, 1403, 1458 en 1480). Waarschijnlijk is het de leeuw van Brabant.
In 1967 verzocht het gemeentebestuur van Tildonk om een eigen wapenschild. De keuze viel op het wapen van de laatste heren, de graven van Lalaing en Tildonk, zoals het voorkwam op het zegel van Maximilaan-Karel van Lalaing in een charter uit 1787 met betrekking tot de heerlijkheid Zandbergen.
Tildonk was al tot graafschap verheven in het jaar 1699 ten gunste van Charles l’Archier. De familie l'Archier voerde als wapen: ‘in goud een keper van lazuur, vergezeld van drie klavertjes  van hetzelfde , het schildhoofd van sabel beladen met een gaande leeuw van het veld, genageld en getongd van keel, het schild gehouden door twee adelaars van sabel, gebekt en gepoot van goud’.
Marie-Catherine l’Archier was de enige dochter en erfgename van de graaf van Tildonk. Op 31 januari 1703 werd zij de echtgenote van Maximiliaan-Jozef van Lalaing, burggraaf van Oudenaarde, die in 1707 als graaf van Tildonk tot de Staat der edelen van Brabant werd toegelaten. Hij werd op 13 januari 1711 tot vertegenwoordiger van de adel gekozen. Op dat ogenblik was hij reeds weduwnaar aangezien Marie-Catherine l’Archier in 1709 stierf. Zij liet drie kinderen na  waarvan de oudste Karel-Jozef, graaf van Lalaing en Tildonk, huwde met Maria-Camilla de Beer en kamerheer werd van ‘Hunne Keizerlijke en Koninklijke Hoogheden’.
De volgende in rij was Maiximiliaan-Karel, graaf van Lalaing en van Tildonk, heer van Zandbergen, die huwde met Anna-Maria, dochter van Frederik-Frans, baron van Draeck. Deze schonk hem zeven kinderen, waaronder Karel-Jozef-Ghislain, graaf van Lalaing en van Tildonk, geboren in 1758 en gestorven te Brussel in 1816.
De laatste feodale heer stamde af van een oud adellijk geslacht dat zijn naam ontleent aan de baronie van Lalaing in Henegouwen. De familie de Lalaing is gekend sedert de 12^de eeuw en telde onder haar leden 12 ridders van het Gulden Vlies, 3 stadhouders van Holland en 7 groot-baljuws van Henegouwen. Toeval wil dat deze familie ook een grote rol speelde in Hoogstraten, waar Tildonks veruit bekendste figuur, pastoor Lambertz, van afkomstig was. Dit schiep een zekere band tussen de Tildonkse pastoor en de Tildonkse heer.
Voor alle duidelijkheid: de heren graven de Lalaing, graven van Tildonk, hebben zelf nooit in Tildonk gewoond...

19-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

17-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Zoeë zèë me't in Tilloenk...    de letter P (vervolg)

16-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Foto: Dit bleef er over van het eertijds statige brughuis nadat de Duitsers op 20 augustus 1914 Tildonk binnenvielen.
De foto stond afgedrukt in Le courrier de l'Armée - De Legerbode van 14/9/1919. In het onderschrift heeft men het over het huis van de sluismeester i.p.v. de brugdraaier, maar daar gaan we hier niet over zitten vitten...

15-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Tildonk Bloemendorp 1976, de doop van Jan en Babs

In 1976, op de vooravond van de fusies van gemeenten, bruiste het van de activiteiten in Tildonk. De enkele jaren voordien opgerichte Kultuurraad wou dit laatste jaar van de zelfstandigheid van de gemeente niet onopgemerkt laten voorbijgaan. Alle aangesloten verenigingen werden aangepord en Tildonk werd uitgeroepen tot Bloemendorp met een ganse reeks feestelijkheden als gevolg.  Het Fusiespel met een optocht doorheen de bebloemde gemeente was een eerste hoogtepunt.
Maurice Vandenheuvel, werkzaam op het klooster, en dit bijgevolg door en door kennende, herinnerde zich het verborgen bestaan van de reuzen, of tenminste van hetgeen ervan hen restte. Besloten werd om de reuzen een tweede leven te geven. Met veel inzet werden de gammele geraamten opgelapt en werden de twee herontdekte hoogheden voorzien van nieuwe kledij. Ze ontvingen een eigentijdse naam, Jan en Babs, naar de Tildonkse patroonheiligen Sint-Jan-de-Doper en Sint-Barbara.
Jan kreeg de blauwe kiel met faas aangepast, Babs de rode neusdoek om het hoofd en een grote mand met bloemen onder de arm. De voordien burgerlijke reuzen werden 'boerenreuzen', het uitgesproken landelijk verleden van Tildonk in gedachte, maar tevens 'bloemenreuzen' in het kader van 'Tildonk Bloemendorp'.
Onder grote publieke belangstelling werden ze officieel ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand waarbij dr. Karel Monden in een humoristisch rijmdicht het verleden van Jan en Babs uit de doeken deed.* De peters en de meters strooiden gul, zoals dat hoort, de doopsuiker in het rond. **
Na hun optredens in dat beruchte jaar 1976 zijn de Tildonkse reuzen nog meerdere malen in het openbaar verschenen o. m. te Haacht, Wespelaar, Buken, Erps-Kwerps, Waanrode...  Hierbij zorgde de Landelijke Gilde van Tildonk in aangepaste kledij telkens voor een vaste begeleiding. Ook verraste het reuzenpaar ondergetekende (notabene peter van de reuzin) bij het verlaten van de kerk na zijn huwelijksmis...

14-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

De Tildonkse reuzen vinden waarschijnlijk hun oorsprong in het jaar 1930 bij de viering van het honderdjarig bestaan van België. Net als in de rest van ons land werden in Tildonk tal van festiviteiten ingericht, waarbij ook de obligate historische stoet niet kon ontbreken.  In de berichtgeving omtrent deze gebeurtenissen werd echter niet gerept over het optreden van de reuzen.

Eén enkele foto is bekend van het reuzenpaar in de stoet van 1930. Ze worden erop voorafgegaan door een speelman met trekzak en vergezeld van schoolkinderen. Pauline Vandenheuvel was een van deze kinderen die rond het reuzenpaar dansten op de tonen van het populaire, eeuwenoude reuzenlied (want reeds gekend in de 17^de eeuw):  'Al die daer zeidt de reus die kom...'.
In 1935 zouden de Tildonkse reuzen nog één keer uitgaan in een stoet in het naburige Buken om nadien voor enkele decennia te verdwijnen op een zolder van het klooster van Tildonk.

Hun outfit refereerde aan de enigszins barokke theaterkostuums van de beginjaren van vorige eeuw.  De reus, blootshoofds, droeg een stijve witte boord en een pince-nez en beide reuzen hadden de tricolore Belgische kokarde opgespeld. De ‘koppen’ waren vervaardigd uit een soort papier-maché en de geraamten waren opgebouwd uit een lichte houten structuur.

* Voor deze bijdrage is geput uit volgend artikel: Gordts J., 'De Tildonkse reuzen Jan en Babs in de kijker', HOGT 17 (2002), p. 215-219.

12-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

De familie Paeps? Vandenhoudt?

Deze foto bereikte ons via Gust Vandenhoudt uit de Lipsestraat.
Spijtig genoeg konden de meeste personen niet meer geïdentificeerd worden, evenmin als het tijdstip van de opname. Van de twee dames die zich uiterst rechts op de foto bevinden zijn zelfs de gezichten mettertijd vervaagd...
Toch meent Gust enkele personen te herkennen:
- middenrij, 3de persoon links: Gust Vandenhoudt (Gust van Kapper alias Kapperke), °Tildonk 4/6/1880, +Tildonk 21/10/1934 x Maria Corbeels, xx Anna Elisabeth Corbeels.*
- onderste rij, 2de persoon links: Jef Paeps (Jef Profeet), °Tildonk 17/8/1867 x Octavie De Coster.

Is er iemand van de bezoekers die meer kan vertellen over deze prachtfoto?
Het zou wel eens de trouwfoto kunnen zijn van het koppel dat centraal gezeten is op de onderste rij. Hierop voortbordurend denken we dat de bruidegom een zoon van Jef Profeet zou kunnen zijn...

Hier een oproep tot iemand van de families Paeps of Vandenhoudt:
Is het niet mogelijk om de personen op de foto eens te vergelijken met andere foto's van de familie? Dit zou uitsluitsel kunnen geven over bovenstaande, toch wel unieke, foto!

* Gust van Kapper of Kapperke, klein van gestalte, was hovenier in het klooster en komt als dusdanig ook voor op de foto's in bijdragen nrs. 36 en 54. De bijnaam 'Kapperke' zou dan ook wel eens van zijn beroepbezigheden kunnen voortkomen (onkruid hakken of kappen).

11-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

09-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

08-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

07-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Zoeë zèë me't in Tilloenk...    de letter P

07-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

05-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

WITLOOF VERANDERDE HET AANSCHIJN VAN ONS DORP!*

De komst van de witloofteelt heeft het aanschijn van ons dorp in de 20ste eeuw wel degelijk veranderd. De groente bracht immers welstand mee voor de telers, en dat kon je weldra merken in het straatbeeld!
Volgens de overlevering zou in 1830 een Schaarbeekse landbouwer het eerste witloof gekweekt hebben. Hij zou wortelen in een kelder met een laagje grond hebben bedekt. Na zijn vlucht bij de wanordelijkheden tijdens de Belgische revolutie constateerde hij dat zijn wortelen loof hadden geschoten, wit loof, hetgeen niet slecht van smaak bleek te zijn… Vast staat dat in 1867 het eerste in volle grond gekweekte witloof op de markt in Brussel verkocht werd. Voor de oorlog van 14-18 was witloof trouwens een Brusselse aangelegenheid (Evere, Sint-Stevens-Woluwe, Sterrebeek, Neder-over Heembeek, Diegem,…).

Zo werd witloof indertijd geteeld

Het witloofzaad kwam oorspronkelijk voort uit wortelen die bleven staan en na de winter zaad hadden geschoten. Nadien begon men te selecteren: de beste wortels werden opzij gehouden bij het uithalen en na de winter terug geplant. Op de plant kwamen eerst de blauwe bloemen en dan het zaad. Voor zaad 'van de goei soort' werd veel geld gevraagd, dus probeerden de meeste boeren zelf voor eigen gebruik te kweken. 
Het zaad werd gedorsen met vlegels of met de graanmolen (met fijne 'ziften'). In april-mei werd er gezaaid met de zaaimachine. Als het witloof uitkwam dan moest het uitgedund en gehakt (of ‘gekrabd’) worden. Naast de handhak werd ook gebruik gemaakt van de hakmachine. In oktober-november werden de witloofwortelen uitgereden met de ploeg. De boer leidde het paard doorheen het witloofveld (of 'witloofplek' zoals men hier zei) terwijl de trekkers de witloofplanten rooiden. De witloofplanten werden dan in rijen of ‘roten’ gelegd en na een rustperiode werden de groene bladeren afgesneden tot op 2 à 3 cm van de wortelkraag. Het volgende werk was het ‘tafelen’ of ‘inzetten’ van het loof in een witlooflaag. Deze laag, die uit twee 'beddekes' bestond, werd op 20 cm diepte uitgegraven en de wortelen werden tegen mekaar aan ingetafeld. Bovenop kwam een deklaagje fijne aarde, dat afgedekt werd met een laag ‘toemaat’. Dat was hooi ‘van de tweede snee’ (de eerste snede werd in juni-juli gemaaid, het uitschietend gras werd later afgemaaid, de tweede snede dus).
Oorspronkelijk werd het loof geforceerd of verwarmd met paardenmest. Tot in de jaren '30 gebruikte men het ‘lopend vuur’ met rookbuizen. Hier waren verschillende nadelen aan verbonden: in het midden van de laag werd het witloof meer verwarmd dan aan de buitenkanten waardoor er een ongelijke groei plaatsvond; bij hevige wind vatten de 'strovlagen' (houten kaders met binnenwerk van stro), waarmee de laag beschut werd, wel eens vuur en bij hevige regen moest men voortdurend het water uit de putjes scheppen waarin de kacheltjes stonden.
Het thermosifon was daarom een grote verbetering. Het bestond uit een rechtstaande plaatijzeren ketel met dubbele wanden waartussen het water liep. Dit werd verwarmd door een klein vuur. Via ‘kaders’, gemaakt van ijzeren buizen, liep het warme water rondom de bedden van de witlooflaag. De smid van Tildonk had er dra zijn volle werk mee en werd een specialist in het construeren van dergelijke kaders. Van Vlasselaer in Winksele-Delle was gespecialiseerd in het vervaardigen van thermosifons. In Tildonk sprak men van 'de witloofketel', ''t machien' of ook van ''t vureke’.
Het ‘uithalen’ van het witloof gebeurde na 3 à 4 weken forceren. Hiervoor gebruikte men de gewone greep of riek. De witloofkrop werd van de wortelen gebroken en het witloof werd dan in een ‘wissen’ mand of houten bak gelegd. De wortelen dienden als veevoeder. Strovlagen werden rechtgezet om de uithaler te beschermen tegen koude en wind.

Witloof van de beste kwaliteit was bestemd voor de Amerikaanse markt en noemde men 'bootloof'. Witloof van mindere kwaliteit was 'uitsteek', de dunne sprieten, 'pizzelot', en de niet mooi gesloten krobben kregen de naam 'snoekebakkes'.
Het kuisen en inpakken van het witloof was typisch vrouwenwerk. Dit gebeurde in het ‘witloofkot’. Oorspronkelijk werd het witloof ingepakt in wissen mandjes, later in kartonnen dozen. De vrouwen zaten rond een schraag waarop de bakken met witloof geplaatst stonden. Bij het kuisen werden met een mesje de buitenste vuile bladeren verwijderd alsook een stukje van het ‘hart’. De inpakster legde het loof in lagen in de kartonnen dozen, met telkens een 'boterpapiertje' ertussen en ervoor zorgend dat de mooiste krobben bovenaan kwamen, kwestie van mooi te presenteren!
’s Avonds werden deze dozen dan opgehaald door de ‘witloofmarchand’ om naar de veiling gevoerd te worden. Bekende marchands van alhier waren Jules De Greef (Komuit) en Jules Beckers ten tijde van de 'schoil' en Maurice Servranckx (Maurice van den heilige) en Maurice en Madeleine Laeremans ten tijde van de veiling.
In het witloofkot werd heel wat afgelameerd en passeerden de vele nieuwtjes van het dorp de revue. Witloofkuisers en -inpaksters werden door de boeren goed gesoigneerd. De lonen waren niet hoog, maar dit werd deels gecompenseerd door het serveren van warme en koude maaltijden en 'patekes’ of gebakjes tussendoor.
De boer in de laag droeg de floeren vest en broek en een wit-grauwe schort en later de blauwe ‘clown’ of ‘overal’. De kuisters en inpaksters droegen huishoudschorten.

Stilaan zakte de witloofteelt af van het Brusselse via Kortenberg en Kampenhout richting onze contreien. Er waren verschillende redenen: de grond geraakte uitgewonnen in de oorspronkelijke locaties, witlooftentoonstellingen en –cursussen wakkerden de interesse aan, en vooral: je kon er je boterham mee verdienen.
Wanneer het eerste witloof in Tildonk geteeld werd is moeilijk te achterhalen. De eerste vermelding die ik terugvond dateert uit het jaar 1927 toen hovenier Domien Van den Broeck witloofzaad (toen nog 'Brussels witloof') te koop aanbood. Na 1927 zag je het witloof in diverse advertenties opduiken, hetgeen erop wijst dat de teelt  hier ingeburgerd geraakte.

De Haechtenaar 6/2/1927

HOF EN VELDZADEN

Boonen met en zonder staken. Erwten, witte en groene Krombek.
Plantchalotten, echt Brussels Witloof. Veldzaden, gele lange Beetzaden, reuzen van Eckendorff, dikke soort halve suikerbiet (Groenhals). Klaverzaden, enz...
Merkt wel op dat ik vele mijner zaden zelf kweek. Ook te verkrijgen alle soorten van PLANTEN.
Domine VAN DEN BROECK, Hovenier, Thildonck, nabij het Dorp.

De Haechtenaar 23/10/1927

Ministerie van Landbouw en Openbare Werken
LANDBOUW-BEROEPSONDERWIJS te Thildonck
Het Ministerie van Landbouw, met de medewerking van de Provincie Brabant, het Landbouw comice van Haecht, de Belgische Boerenbond en met de medehulp van het Gemeentebestuur van Thildonck opent op Donderdag 27 October a.s. om 5 ure eene Landbouw-Beroepsschool voor Thildonck en omstreken.
De lessen zullen plaats hebben viermaal in de week van 6 tot 8 ure 's avonds in de lokalen van de Zustersschool.
In die lessen zal gehandeld worden over: Algemeene Landbouw, Veeteelt, Gezondheidsleer, Landbouwmachienen, Wetten welken den landbouw aanbelangen, Hoenderteelt, Teelt van Witloof en andere Moeskruiden, enz...
Inschrijven: M. Giele, Staatslandbouwkundige, Blijde Inkomststraat 40 te Leuven, bij den Heer Burgemeester van Thildonck en in de school, den dag der opening.
De Hoofdstaatslandbouwkundige,  J. GIELE

De Haechtenaar  16/11/1929

LATTEN voor witloofvlagen te bekomen bij Jos. BISSCHOP, Zagerij, Thildonck-Sas.

De Haechtenaar  18/5/1929

Openbare Verkooping van een voordelig gelegen schoon PACHTHOF genaamd "Bertrodenhof".
... (opsomming van de gronden)...
Al deze goederen zijn onverhuurd en kortelings beschikbaar.
De goederen zijn zeer voordelig gelegen in de nabijheid van den grooten steenweg Leuven - Mechelen en den Provinciesteenweg Herent - Thildonck, ongeveer 7 kilometers van Leuven en 12 kilometers van Mechelen.
Zij zijn bijzonder geschikt voor witloofkweekers en hoveniers.

De Haechtenaar 15/10/1932

Opening van een IJZERWINKEL, Bidée Gebroeders, Thildonck-Dorp.
Aannemers van afsluiting in draad en grillen. Te bekomen: alle soorten van ijzerwaren en verlakte waren, stoven, witloofbuizen en al wat den ijzerhandel betreft.
Zeer matige prijzen - Verzorgd werk en spoedige bediening. Agentschap der landbouwmachienen "Melotte".

De verkoop van het witloof gebeurde eerst op de markten, daarna via opkopers en uiteindelijk via de witloofveilingen. Vooral ten tijde van de opkopers liep alles volgens een bepaald ceremonieel dat we hier de ‘schoil’ noemden. In het café bij de maalder van Winksele-Delle (Engelbert Vanhamme) werd op een lei opgetekend bij welke boeren de volgende dag loof werd uitgehaald. De opkopers, soms wel 30 man in getal, gingen dan in groep al deze boeren af en het witloof werd aan de laag gekeurd en per opbod verkocht.
Dit systeem was in voege tot de opkomst van de veilingen (Kortenberg: 1959, Kampenhout: 1960, Werchter: 1960, ....) waar verkocht werd met de elektrische klok.
Vooral in de jaren ’60 werd er goed geld verdiend met het ‘loof’ (want de Tildonkse boer sprak van loof in plaats van witloof, en zeker niet van witlof, hetgeen Hollands is). Stilaan verscheen de ene auto na de andere in de Tildonkse straten en ook aan het huismeubilair van de witloofboer zag je dat de zaken goed gingen, zo deden bijvoorbeeld de salons hun intrede in de woonkamer.
Een goede bijverdienste was het om naast de dagelijkse arbeid in de fabriek of op bureel thuis nog enkele lagen witloof te telen; bijna iedereen deed dat. Strengere belastingsmaatregelen zorgden er later echter voor dat deze groep telers wegviel.

Een randactiviteit waren de jaarlijkse witloofbals met de verkiezing van ‘Miss witloof’. Hoeveel boerendochters hebben op dergelijke bals hun lief niet  gevonden…

De Haechtenaar 4/2/1961

Verkiezing van Miss Witloof
Op het witloofbal van verleden zondag, waar traditiegetrouw veel volk was, werd Mejuffer Maria VANDENSCHRIECK, uit Tildonk, tot MISS WITLOOF verkozen.
Tot eredames werden verheven: Mej. Verhoeven, uit Delle en Mej. Merckx, uit Tildonk.
Onze beste wensen aan al dat schoon jong volk.

* Wie meer wenst te lezen over het onstaan van deze populaire streekgroente raden we het boekje van Henri Vannoppen aan: De geschiedenis van het witloof, het witte goud van Brabant, 1978 (o.m. raadpleegbaar in het documentatiecentrum van Hagok).

03-05-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Gust Vanmeerbeek (°Tildonk 18/9/1857, zoon van Henricus Vanmeerbeek uit Herent en van Theresia Vanden Houdt uit Tildonk), bijgenaamd 'Muskes' en Stephanie Vermeiren (°Herent 5/2/1851) waren 50 jaar getrouwd en vierden hun jubilee. Ze hadden een boerderijtje in de Bertrodestraat. De jongste zoon, Jan, bleef vrijgezel en zodoende bleef hij thuis inwonen.*

Geniet mee van deze prachtige foto met daarop de familieleden Vanmeerbeek-Vermeiren in hun mooiste pak. De jubilarisse en de dame uiterst rechts op de eerste rij dragen nog een koof of kappeke. Beide jubilarissen zijn gezeten in een zetel, het klassieke geschenk van de gemeente bij elke jubilee.

Wie staat er zoal op de foto? (L > R)
Bovenste rij: Henri Vanmeerbeek (°30/12/1917, zoon van Frans), Louis Vanmeerbeek (°22/4/1888 x met Marie Evers), Lic Vanmeerbeek, Jeanne Vanmeerbeek (dochter van Louis), Louisa Vanmeerbeek (dochter van Louis), René Gordts (°10/1/1914, zoon van Sidonie), Yvonne Vanmeerbeek (dochter van Louis),  Juliette Vermeiren (dochter van Rosalie).
Middenrij: Frans Vanmeerbeek (°19/12/1884 x met Maria Engelborghs), Petrus Vermaelen (uit Delle x Roos Vermeiren), Jeanne Vanmeerbeek (°4/10/1914, dochter van Frans), Marie Evers (x met Louis Vanmeerbeek), Sidonie Vanmeerbeek (°16/12/1882 x met Jules Gordts), Jules Gordts (°20/7/1883 x met Sidonie Vanmeerbeek), Jan Vanmeerbeek (°22/12/1890 ongehuwd), Jules Vermeiren (juwelier te Leuven).
Onderste rij: Maria Engelborghs (x Frans Vanmeerbeek), Roos Vermeiren, Gust Vanmeerbeek (jubilaris, °18/9/1857), Maurice Vanmeerbeek (°4/7/1929), Stephanie Vermeiren (jubilarisse, °5/2/1851), Jan Baptist Vermeiren (°Herent 4/7/1853, broer van de jubilarisse, koster van Wijgmaal), Leonie Vanden Houdt (buurvrouw, x met Van Aerschot).
Vooraan: Raymond Vanmeerbeek (°2/5/1921, zoon van Frans), Jules Vanmeerbeek (°25/12/1919, zoon van Louis, was later schoenmaker en kruidenier in de Lipsestraat).

* Over 'Jan van Muskes' zullen we het later op deze blog nog wel eens hebben; hij was één van die Tildonkse dorpsfiguren die we onmogelijk kunnen vergeten. 

01-05-2006 om 00:00 geschreven door jg