 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 20-10-2019 |
 AMERIKA 2019: New England, Cape Cod (1): bikers paradise |
Jazeker, goede timing: een prachtige dag om te gaan fietsen vandaag, wat we dan ook 4 uur lang doen, tussen Plymouth en Provincetown, onze volgende verblijfplaats. Cape Cod, een smalle arm in de Atlantische Oceaan, staat bekend als vakantieoord van de Kennedys (JFK zocht er de rust en mogelijk ook afspraakjes met Marilyn Monroe) en kunstenaarskolonie (Edward Hopper zocht er het licht en hield het bij zijn eigen vrouw), maar het beschikt ook over het fraaiste fietspad van New England: het 75 km lange Cape Cod Railroad Track, aangelegd boven een eermalige spoorweg dus. The Passenger mag dan nog buien van sportiviteit hebben, 75 km is hem toch rijkelijk te lang. Wij doen het stuk tussen het Nickerson State Park en het Coastal Guard Beach, en dat volstaat ruimschoots, teneinde geen blaren op ons gat te krijgen, we hebben al last genoeg van een sporadisch opduikende pijnkramp in onze rechterhand (hopelijk geen gevolg van die 5 gebroken beentjes 7 jaar geleden). Maar fietsen kunnen we nog, in tegenstelling tot de door artritis getroffen Frank De Boosere.
Wat we onderweg zien zijn vijvers met zwanen of vissers aan de kant en marshlands, allemaal heel aangenaam en rustgevend. Maar geen haaien, al wordt daar druk voor gewaarschuwd (zulke bordjes moeten, anders heb je bij het eerste accident een dikke claim aan je broek van Rudy Giuliani of een andere advocaat-schurk). En dan arriveren we in Provincetown, de toeristische trekpleister van Cape Cod. In de hoofdstraat is het altijd druk, en s zomers zijn er hier tot 9 whale watching Tours per dag, maar nu nog maar 2 en enkel in de weekends, en wij gaan er geen doen, veel te koud op zee. We herinneren het ons bovendien maar al te goed van in New Foundland, en nemen ons voor even slim te zijn als de walvissen zelf: die gaan vanaf volgende maand overwinteren in Midden-Amerika en we zullen ze ongetwijfeld daar zien, in Costa Rica, op een warme boot in warme wateren. Nu, de haven is wel pittoresk in het late zonlicht, net als ons restaurant daarna. Het zit bomvol, maar 1 mannetje kan er aan de toog meestal wel bij. En die toog wordt gerund door een nozem die lijkt op een gitarist van ZZ Top en die volgens ons geen chocomel bestelt als hij in een bar binnenkomt. Geen homo dus, in tegenstelling tot de twee heren links naast ons (Provincetown staat ook bekend als DE holebistad van het noordoosten van de USA). Rechts van ons dan weer een aardig koppel uit New Hampshire, die al in Brussel zijn geweest en ons aanspreken omdat ze onze fotos zo mooi vinden. Leuk gesprek met hen, en nog leuker als wij afrekenen (zij zijn dan al lang weg): meneer heeft buiten ons weten ons glas wijn betaald, maar de barman mocht dat pas zeggen als we zelf aan afrekenen toe waren. Ja, The Passenger is populair in New England.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
