Sinds 2000 ben ik 'Vlaams Beweger'. Ondertussen heb ik al heel wat watertjes doorzwommen. In december 2007 werd ik verkozen tot provinciaal N-VA-voorzitter van Vlaams-Brabant en Brussel. In die hoedanigheid zetel ik ook in het nationale N-VA-partijbestuur.
Hier lees je mijn mening over de actualiteit en kom je meer te weten over mijn politiek en maatschappelijk engagement.
Een schalkse ruiter voor Vlaamse onafhankelijkheid
11-09-2007
Onze Witte komt terug!
Ons Leuvens arrondissement is bekend voor twee 'Witte's'. De Witte van Zichem en de Witte van Hoegaarden. En ik moet toegeven, ik zie ze allebei even graag.
Het heeft iets van een 'David tegen Goliath'-verhaal.
Bart Sturtewagen verwoordt het zeer goed in zijn editoriaal in De Standaard van vandaag. Nog mooier is echter onderstaand interview met Pierre Celis, de meesterbouwer-stichter van Brouwerij De Kluis van Hoegaarden. Voor alle duidelijkheid, het is van twee jaar geleden.
,,Echte brouwers denken anders dan bankiers''
Pierre Celis (80) ziet levenswerk ongedaan gemaakt
,,Toen ik in 1985 mijn brouwerij verkocht, waren het nog brouwers die bij Stella aan het roer stonden'', zegt Pierre Celis, de man die in de jaren '60 het witbier van Hoegaarden nieuw leven inblies. ,,Nu zijn het bij InBev bankiers en boekhouders die de plak zwaaien.'' Celis, 80 jaar, beleeft naar eigen zeggen slapeloze nachten nu de brouwerij wordt opgedoekt die zijn levenswerk was.
Het doet me pijn om te zien hoe de mensen die ik indertijd heb aangeworven nu hun broodwinning bedreigd zien'', zegt Celis. ,,Daar lig ik echt van wakker. Niet zozeer van het bier, maar van de mensen. Als geen ander weet ik hoe hard zij gewerkt hebben. Hun hart en ziel lag in ons bier. Dat wordt nu allemaal met één pennentrek ongedaan gemaakt, door een boekhouder die met de geschiedenis en de traditie van Hoegaarden geen uitstaans heeft. Boekhouders en bankiers geven niet om bier zoals brouwers dat doen.''
Als hij indertijd geweten had wat er de brouwerij van Hoegaarden te wachten stond, had hij ze nooit verkocht, zegt Celis nu. ,,Maar we hadden toen geen keuze: we hadden pas een brand gehad die de brouwerij in de as had gelegd. Al mijn geld stak in die brouwerij, er was kapitaal nodig voor de heropbouw. Stella was geïnteresseerd. En Stella toen, dat was nog een echte brouwer. Die samenwerking is een hele tijd goed blijven gaan.''
Politieke beslissing
Naarmate Stella uitgroeide tot Interbrew, kreeg Celis meer problemen met hun politiek tegenover Hoegaarden. ,,Om goedkoper te werken, wilden ze de Hoegaarden anders brouwen: twee keer zo sterk, en er dan achteraf water aan toevoegen. Bij pils gebeurt dat ook. Pas op, je proeft dat nauwelijks. Hoegaarden is nog altijd een lekker bier. Toch zeiden sommige mensen dat de Hoegaarden niet helemaal meer die van Celis was. Dat was ook zo.''
Nu de brouwerij naar Jupille verhuist, zal de smaak nog veranderen, verwacht Celis. ,,Ze hebben eerder al tests gedaan om Hoegaarden daar te brouwen. Maar helemaal hetzelfde zal het nooit zijn. Je hebt niet hetzelfde water, niet dezelfde micro-organismen... Ik vrees dat de kwaliteit er op achteruit zal gaan. Maar voor Jupille is dit natuurlijk een goede zaak. Ze zitten daar met een veel te grote brouwerij. Want toen er in Leuven geïnvesteerd werd, moest en zou er ook in Jupille bij worden gebouwd. In die zin is het verdwijnen van Hoegaarden een bijna politieke beslissing. Een bankiersbeslissing. Een echte brouwer denkt anders. Een brouwerij die goed draait, die laat je toch draaien?''
Binnenkort wordt Celis gevierd in Hoegaarden: op zijn 80 jaar wordt hij er op 17 december ereburger. ,,Dat feest verliest nu een heel stuk van zijn luister, wat mij betreft. Het wordt nu meer het afscheid van een tijdperk.''
Dat er ooit nog iemand zal komen die de eeuwenoude brouwerstraditie van Hoegaarden nieuw leven inblaast, is volgens Celis twijfelachtig. ,,De grote concerns hebben de distributie helemaal in handen. Je mag nog zo'n goed bier maken als je wil, als je het niet tot bij de mensen krijgt, ben je daarmee geen stap vooruit. De bestaande kleinere brouwerijen kunnen misschien wel goede zaken doen. De mensen drinken liever een bier dat met liefde gebrouwen wordt dan iets dat uit een grote, anonieme fabriek komt.''
Het gemeentebestuur van Hoegaarden roept alle inwoners en alle bierliefhebbers op om op zaterdag 10 december om 10 uur mee te stappen in een stille optocht met als eis het behoud van de brouwerij in Hoegaarden.
Er woedt al enkele dagen een forse discussie op de opiniebladzijden van De Morgen over de ideologische achtergrond van het nationalisme.
Lieven, Bas en ik deden ook een filosofische duit in het zakje.
De taal van de Vlaming
Naar het schijnt bepaalt de N-VA momenteel de politieke agenda, en inderdaad: met enige fierheid merken we dat onze bescheiden partij heel wat Vlaamse geesten in beweging zet. Dat blijkt niet enkel uit peilingen, maar ook op de opiniebladzijden van de Vlaamse kwaliteitsmedia. Ere wie ere toekomt: het is Mathias Declercq die het nationalismedebat opnieuw opende in De Morgen. Voor hem zijn N-VA'ers en andere nationalisten net niet mentaal gehandicapt maar toch "horden vendelzwaaiers" en dies meer. N-VA-minister Geert Bourgeois reageerde, en op zijn beurt reageerde Jos Geysels. Geysels argumenteerde gisteren alvast niet onder de gordel, maar ook hij baseert zijn betoog op een aantal misvattingen.
De essentie van zijn betoog lijkt dat nationalisten slechts één identiteit naar voor schuiven en de andere aspecten van de mens onder de mat schuiven. Dat klopt niet. Elk mens is inderdaad een 'patchwork' van identiteiten: gender en geaardheid (man-vrouw; hetero-holebi), beroep, (etnisch-culturele) achtergrond, taal, geloof, politieke overtuiging... Een aantal van die individuele identiteiten zijn echter dermate belangrijk en bepalend dat ze - vaak contextafhankelijk - zorgen voor een groepsgevoel. Daar is effectief niks verkeerd mee, tenzij één aspect dominant wordt en men er zijn gehele leven laat door bepalen. In dat geval kan men gerust spreken van een fanaticus.
Nationalisme is geen 'gevoel' maar een politieke ideologie. In dit verhaal van collectieve identiteiten staat het ons voor dat ze niet allemaal (even) politiek relevant zijn, maar dat taal dat wel is. Politiek is in de meeste gevallen 'talig': het publieke debat vindt plaats in een bepaalde taal, en herkenbaarheid tussen mensen gebeurt heel vaak via taal (daarom pleit N-VA al van bij haar oprichting voor taalcursussen Nederlands voor nieuwkomers). Er zijn dan ook heel weinig bevolkingsgroepen of landen waar alle burgers echt tweetalig zijn.
Het is dus niet, zoals Geysels beweert, omdat een identiteit een lappendeken is, dat er geen Vlaamse gemeenschap zou zijn. Die gemeenschap bestaat niet uit 'rechts' of 'links', allochtoon of autochtoon, man of vrouw, maar uit mensen die dezelfde taal spreken en vaak een minimaal collectief bewustzijn hebben en elkaar daarom herkennen als 'Vlaming'. Een ervaring die we allemaal kennen wanneer we in het buitenland andere Vlamingen tegenkomen. Taal zorgt met andere woorden voor een gemeenschap en voor politieke breuklijnen, zoals er in het verleden ongetwijfeld andere breuklijnen van belang waren.
Net daarom lijkt het ons dat de natie (of, in de Vlaamse context: taalgemeenschap) zo belangrijk is dat men er maar beter rekening kan mee houden bij de uitbouw van een staatsstructuur. Want uiteraard heeft de 19de-eeuwse natiestaat afgedaan. Om die reden ook is het Vlaams-nationalisme ten dele geëvolueerd van een discours van 'de taal is gansch het volk' en 'volk wordt staat' naar een discours over verschillende publieke opinies, het democratisch deficit, daadkrachtige overheden en homogene bevoegdheidspakketten. In wezen liggen ze echter in elkaars verlengde: net die talige identiteit zorgt voor gescheiden publieke opinies, eentalige politieke partijen, en zorgt er dus voor dat België stilaan verdampt.
Een natiebegrip en een collectieve identiteit staan dus niet haaks op de politieke woordenschat van Geysels (democratie, burgerschap en solidariteit). Integendeel: om de genoemde reden is ook ons verhaal er een van meer democratie, meer burgerschap en meer solidariteit. Om die reden liggen ideologische verhalen over meer inspraak zo dicht bij de ideologie van het civiele nationalisme dat ook de N-VA uitdraagt en waar de burger en burgerschap, en dus inspraak, centraal staat en niet de afkomst.
De internationale evoluties waarnaar Geysels verwijst zijn congruent aan dit alles: net door de EU verdwijnt de meerwaarde van België. De veelzijdige internationale samenwerkingsverbanden hebben het paradoxale effect dat kleinere landen beter in staat zijn om de welvaart en het welzijn van hun burgers te verzekeren. Dit vanuit de vaststelling dat een minimale politieke economische homogeniteit enerzijds en de aangehaalde herkenbaarheid en vertrouwen tussen burgers onderling en tussen burgers en instellingen anderzijds, positief zijn voor de welvaart en het welzijn van elke individuele burger.
Bas Luyten (nationaal voorzitter), Lieven De Rouck en Theo Francken, namens Jong N-VA
BRON: DE MORGEN 11/09/07
Het adagium van 'The Size of nations' luidt al langer: 'small is beautiful'
Dat de Koninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB) moeilijk een voorbeeld van efficiënt en goed bestuur kan genoemd worden, is al langer bekend. Maar met de schabouwelijke rechtspraak door de KBVB-organen, het falend licentiemanagement, de mogelijke commerciële en sportieve belangenvermenging én de uitspraken over de nationale voetbalploeg bereikte het Belgisch voetbal een nieuw dieptepunt. Kris Van Dijck wil het KBVB-dossier daarom opnieuw aankaarten bij de Vlaamse minister van Sport. Die beloofde eerder 10 miljoen euro aan de KBVB. De N-VA vraagt zich af of de voorwaarden die de minister stelde wel ver genoeg gaan. Wanbeleid bij de KBVB zal immers de Vlaamse voetbalclubs in 1ste en 2de klasse blijven schaden. Daarom wil Kris Van Dijck dat de minister van sport minstens ook strenge principes van goed bestuur als subsidievoorwaarden oplegt aan de KBVB mét een resultaatsverbintenis en strenge controle. Het enige alternatief is de splitsing van de KBVB zodat ook de voetbalsport zich aanpast aan de staatsstructuur: sport is een gemeenschapsbevoegdheid.
KBVB schaadt Vlaamse voetclubs
De organisatie en werking van de KBVB stond al eerder ter discussie. De interne rechtspraak van de KBVB laat te wensen over. Zo werd Lierse SK door de controlecommissie van de KBVB veroordeeld op basis van vermoedens. Daarmee wordt net de Vlaamse voetbalclub waarvan het bestuur de bal aan het rollen bracht in de zaak Ye, zwaar gestraft. De strafmaat (degradatie) werd foutief bepaald op basis van een artikel in de slecht geschreven bondsreglementen dat bij letterlijke lezing niet voorziet in die sanctie. Tot dusver werd de Waalse club La Louviere ongemoeid gelaten, terwijl de vermoedens tegen het bestuur van die club veel groter zijn.
Ook het werk van de licentiecommissie is een puinhoop. Dat bewijst de klucht GeelNamen. De KBVB oordeelde dat geen van beide clubs in 2de klasse mocht starten. Die 2de klasse startte met slechts 17 ploegen. Geel werd bovendien in een reeks ingedeeld waarbij ze geen enkele derby zou spelen. Ook de andere Kempense clubs als Dessel, Turnhout en Mol-Wezel, zouden delen in de klappen. Maar na drie wedstrijden ver in de competitie moet de KBVB de competitie in 2de klasse nu stilleggen na een arrest van de burgerlijke rechtbank. En dit juridisch kluwen kan nog erger worden: waarom hanteerde de KBVB niet haar eigen regels en liet ze die ploeg toe die wel een licentie had voor 2de klasse, met name Dessel Sport?
Een ander element is het bedenkelijk financieel management van de KBVB. In februari nog reageerden vele voetbalclubs furieus op het bericht dat de KBVB eenzijdig de lidgelden en boetes vanaf 1 juli 2007 wilde verhogen. Deze ingreep moest de financiële problemen van de KBVB oplossen. Het laatste sponsorcontract slaat echter alles. De (goedbetaalde) coach van de nationale voetbalploeg, René Vandereycken, houdt er tegelijkertijd nog een lucratieve bijverdienste op na, nl. het aanbrengen -tegen een hoge commissie- van sponsors via zijn privaat consultancybedrijf. Gezien de mogelijke sportieve en commerciële belangenvermenging zou elke zichzelf respecterende instelling dit deontologisch niet aanvaarden, maar niet zo de KBVB.
Door deze wanpraktijken stelt zich de vraag of de Vlaamse overheid de KBVB moet subsidiëren. Om in aanmerking te komen voor een Vlaamse erkenning, dienen de sportfederaties hun eigen structuur aan te passen aan de federale staatsstructuur. Concreet wil dit zeggen dat federaties die weigeren een splitsing van de nationale werking door te voeren, niet op subsidies van de Vlaamse overheid kunnen rekenen. De Belgische Voetbalbond is een van de weinige bonden die dit nog steeds weigert. Consequent vasthoudend aan haar standpunt, verstrekte de Vlaamse overheid tot dusver dan ook geen steun aan de KBVB. Dit wijzigde recent. Vlaams minister van Sport Anciaux beloofde in een eerste fase zo"n 10 miljoen euro. Indien de voetbalbond ook na het seizoen 2009-2010 op financiële steun van de Vlaamse overheid wil rekenen (een jaarlijks bedrag van 6,1 miljoen euro is vooropgesteld) dan moet ten laatste in 2010 een Vlaamse Voetballiga worden opgericht en erkend. Maar die structuurwijziging zou enkel betrekking hebben op de clubs uit de provinciale reeksen, de derde- en vierdeklassers en jeugdafdelingen van de eerste- en tweedeklassers. Het biedt geen soelaas voor de clubs uit 1ste en 2de klasse. Die zouden verder met het wanbeleid van de KBVB geconfronteerd worden. Daarom stelt de Kris Van Dijck voor dat de minister ook principes van goed bestuur als subsidievoorwaarden moet opleggen aan de KBVB. Dat de KBVB die momenteel schendt is immers zonneklaar.
De Belgische voetbalbond: het duizendkoppige monster van incompetentie, arrogantie en Belgicisme
Sinds een week is ons kabinet verhuisd, van het statige Alhambragebouw in de Emile Jacqmainlaan naar het glazen Boudewijngebouw aan de kleine ring. Aangezien mijn minister niet enkel voorstander is van het 'hard werken'-principe maar ook van het 'anders werken'-principe, werken we sinds kort dus ook anders...
Minder kantoorruimte, maar wel veel efficiënter werken met de mogelijkheid tot thuiswerken. Ik moet zeggen dat het met ontzettend bevalt. Ook is ons kabinet veel mooier geworden, echt stijlvol ingericht. Zonder pretentie durf ik stellen dat we sinds een week het mooiste kabinet van de Vlaamse Regering hebben (tot nu toe stond, in mijn ogen, Bert Anciaux' kabinet op nummer 1).
En nog een grappig fait-divers. Ons kabinet is oranje-blauw ingericht. Toeval of een futuristische inval van onze binnenhuisarchitect?
Vlaams Minister Geert Bourgeois werkt sinds kort anders in het meest stijlvolle kabinet van de Vlaamse Regering
Banaan van de maand augustus: Mbutu Mondondo Bienvenu
Augustus was alles behalve een kalme maand, opnieuw waren er heel wat gegadigden voor de enige échte Theo tuurt banaan. En de winnaar is... Mbutu Mondondo Bienvenu (Mbutu wie?). Hij is een Congolese student die te Brussel woont en die een klacht indiende wegens racisme ter attentie van, jawel, Kuifje.
Het gaat meer bepaald om Kuifjes racistisch toontje in zijn album 'Kuifje in de Congo'.
Man, man, man zielig. De semantische vervuiling van het woord 'racisme' kent tegenwoordig echt geen grenzen meer.
Hoe dan ook, Dhr. Bienvenu is meer dan welkom om zijn banaan te komen afhalen te Linden (ai, een banaan aan een Congolees geven, ben ik nu ook een racist?)
Een banaan voor Mbutu
Kuifje, gij vuile racist!
Eindigden ook hoog op de eindtabel: onze kuierende koning voor zijn omfloerste tussenkomsten en madame 'Non!' voor haar kortzichtigheid.
Bart De Wever krijgt het de laatste weken steeds harder te verduren. Vooral de Franstalige pers (en De Morgen, of wat dacht u) hebben het op hem gemunt. Ze schuwen hiervoor de ranzigheid niet. Zo diepten ze een foto op waar Bart met Le Pen afgebeeld staat (De Wever = racist). Daarnaast blijven ze herhalen dat Bart De Wever aanwezig was op de begrafenis van Karel Dillen (N-VA = fascisten). Maar ook Walter Zinzen, de voltallige redactie van De Morgen, ECOLO, Groen! en nog vele anderen zien hem liever hangen.
Hoge bomen vangen veel wind zegt men dan. Deze Franstalige en linkse kritiek maakt alleszins duidelijk dat Bart de Wever op korte termijn een hele hoge (en dikke) boom geworden is. Onze Vlaamse eik, zeg maar. Zo snel groeien is misschien niet altijd de beste optie (snelgroeiers ontwortelen het snelst bij stormweer), toch ben ik ervan overtuigd dat onze voorzitter voldoende diepe wortels heeft.
Ik ken Bart nu al enkele jaren persoonlijk. Voor ik naar het kabinet trok, was hij zelfs gedurende enkele maanden mijn baas (als fractievoorzitter in het Vlaams Parlement). Hij is niet enkel een genereus man, hij is het grootste politiek talent dat Vlaanderen in jaren heeft voortgebracht. Daar mogen Freya, Caroline, Matthias en co maar eens aan gaan staan. En, Bart De Wever komt niet uit een partijpolitieke familie. Hij heeft het allemaal op zijn eentje moeten bewijzen, en geloof me als ik u zeg dat dat een héél pak moeilijker is dan wanneer je Tobback, Vandenbossche, De Clercq of De Gucht heet.
Geert Bourgeois is de vader van de N-VA, Bart De Wever haar oudste zoon.
Bart De Wever, ongeschoren briljant
De eik van Verwolde: kan tegen een stootje
Steun uit onverwachte hoek: Bert Anciaux op zijn blog:
Woensdag 29 augustus 2007
Wanneer ik hem bezig hoor, denk ik vaak: "wat een talent". Zelden heb ik zo een redenaar bezig gehoord. Zelden zo een knappe kop. De vlotheid van zijn antwoorden, de zelfzekerheid, dit is een man die ik echt graag bezig hoor, ook al ben ik het zo vaak oneens met wat hij zegt.
Hij is voorzitter van een partij die ik door en door ken. Ze behoorden vroeger tot mijn familie. Ze hebben me later in alles pogen af te breken, in alles pogen te kraken. Ze hebben me afgeschilderd als een verrader. Het rijke gedachtegoed van het democratisch en progressief volksnationalisme is mede door hen kapot gemaakt. Maar hun voorzitter is meer dan een troef, misschien wel hun enige. Ik verweet zijn voorganger onstandvastigheid, lafheid. Maar híj heeft een ruggengraat voor twee.
Vandaag tilt hij mee onze 'aartsvijand' omhoog. Hij beleeft nu hoogdagen. Sinds zijn crash met Dedecker heeft hij zelfs emotionele trekken gekregen. Zijn arrogantie heeft iets menselijks, iets kwestbaar. Zonder echter te twijfelen, zonder schaamte.
In Vlaamse kringen kan men hoge toppen scheren, maar ook snel en diep vallen. Ik kan het weten. Exact 15 jaar geleden deed ik de toenmalige 'Dialoog van Gemeenschap tot Gemeenschap' struikelen. Ik was de held van Vlaanderen. Nadien hebben we echte stappen gerealiseerd voor meer autonomie. Maar met elke stap voorwaarts werd ik meer en meer een verrader. Vlaanderen is groot geworden door dat verraad. Keer op keer. Hij zal het ook ondervinden, indien hij echt stappen wil zetten. Dan wordt men ontmaagd, zelfs vergruisd. Maar voorlopig kijk ik geboeid toe. En doe ik even wat niet hoort: een tegenstander bewonderen. Bert
Ik ben nooit zo vaak aangesproken over 'de politiek' als de afgelopen twee weken. Tientallen mensen spraken of schreven me aan over de patstelling. Wat me bij die reacties het meest opvalt is de verbetenheid. Men vindt het blijkbaar echt nodig om 'den Theo van den N-VA' toch eens ferm te zeggen dat we/ze nu zeker niet mogen toegeven. Dat het linkse journaille nog maar eens schrijft dat niemand wakker ligt van het communautaire...
Als ze me dan vragen hoe deze situatie opgelost zal geraken, moet ik ze teleurstellen. Ik weet het niet, ook al zit ik er elke dag met mijn neus op. Ik weet wel dat sinds kort de Vlaamse onafhankelijkheid echt bespreekbaar wordt, ook bij gematigde Vlamingen. Het wordt dan ook dringend tijd om hierover het nodige denkwerk te verrichten. Ik engageer me om de komende maanden een blauwdruk/stappenplan/scenario uit te werken over hoe de Vlaamse onafhankelijkheid in de praktijk zou kunnen bekomen worden, een Praktijkboek 'Naar een onafhankelijk Vlaanderen' zeg maar. Uiteraard doe ik dat niet alleen, maar zal ik dit doen in overleg met een aantal jongeren, parlementsleden en eminente juristen (van het kaliber Storme, Judo, Vanlouwe,...). Wordt vervolgd.
Het lachen is Yves Desmet en co op 10 juni ongetwijfeld vergaan... Neen Yves, er is geen gat op centrum-rechts en tuurlijk Yves, er ligt geen hond wakker van het communautaire en uiteraard Yves, Vande Lanotte is de ideale premier. Alleen Yves, de kiezer wil niet mee...
Ceci n'est pas un grand homme, euh, un homme grand
Ceci n' est pas un grand homme, euh, un homme grand
Voor de rest kan ik hem best wel pruimen, onze Karel. Vanuit verschillende bronnen (collega's van de Open VLD-kabinetten) hoor ik dat hij trouwens ontzettend joviaal en grappig is, en dat weet ik echt te appreciëren bij toppolitici (ook Bart Dewever heeft trouwens die gave).
Tot voor kort had ik de drukst bezochte politieke blog op www.bloggen.be, maar helaas, mooie sprookjes duren niet lang ;-)
Erik De Bruyn, een linkse Sp.a'er (jawel, ze bestaan nog), heeft zich kandidaat gesteld voor de voorzittersverkiezingen van Sp.a in het najaar en begon ook een (populaire) blog: http://www.bloggen.be/derodevoorzitter/
Kameraadschap kent deze rode rakker wel niet echt want iedereen en alles moet eraan geloven: Gennez, Spirit, Vandenbroucke, Vande Lanotte, Anciaux, De Morgen,...
En bovenal, Lang Leve België!
Neen bedankt, geef me dan maar Gennez'ke.
kandidaat-Sp.a-voorzitter Erik De Bruyn: nog niet op de socialistische troon, wel al op de politieke troon van www.bloggen.be. Proficiat!
In een interview met Joëlle Milquet, één van de Brusselse schepenen, maar sinds enkele weken in Vlaanderen vooral wereldberoemd (en -berucht) als voorzitster van de linkse Cdh.
"Uw gebreken ?
Nogal veel Ik spreek te vlug, ik kan moeilijk neen zeggen, ik heb dan ook de neiging mij met vele zaken tegelijk bezig te houden. Wanneer ik uit mijn humeur ben, is dat meteen hoorbaar en verberg ik moeilijk wat ik denk."
Dezelfde wind uit de zee jaagt wolken over Ijzer en Ieperlee. In dezelfde hoge lucht vliegt de Blauwvoet ongehinderd zijn vlucht.
Het weiland even waterpas, de oevers begroeid met hetzelfde gras dat zich legt met de wind uit de zee en weerkaatst in Ijzer en Ieperlee.
Tussen geschonden zoden lagen dezelfde dierbare doden, hun namen dreven mee in de stroom van Ijzer en Ieperlee.
We pelgrimeren en zingen over oorlog en droevige dingen, we bidden voor eeuwige vree, de getuigen zijn Ijzer en Ieperlee.
Ginds staat een toren, hier een beeld, aan de oevers één volk, maar pijnlijk verdeeld, belgië lacht, de Blauwvoet lacht mee boven de tranen van Ijzer en Ieperlee.
Ludwig Goris 2007
Vlaamse vrienden, laten we in 2008 opnieuw één oorlogsherdenking voor iedereen organiseren!
Dat die Waalse politici dit weekend maar eens heel goed nadenken over waarmee ze bezig zijn...
BRON: Het Nieuwsblad 25/08/07
Vlaanderen radicaliseert
Exclusieve enquête na politieke crisis
blz. 2-4 Steeds meer Vlamingen willen een onafhankelijk Vlaanderen en steeds minder zien Yves Leterme zitten als premier. Dat blijkt uit een exclusieve enquête in opdracht van Het Nieuwsblad.
De politieke crisis heeft duidelijk de tendens tot separatisme aangewakkerd. Zelfs bij de Franstaligen wil al meer dan één op de tien een splitsing van België. Over heel het land bekeken pleit al 27,8 procent daarvoor, terwijl nog maar 65,6 tegen is. Politicologen Carl Devos en Stefaan Walgrave interpreteren deze cijfers als een tijdelijke opstoot van separatisme, die wel weer zal luwen. Toch lacht alvast het Vlaams Belang in zijn vuist. 'Vroeger waren we al blij als bij dergelijke peilingen tien procent, de helft van ons kiezersaantal, voor onafhankelijkheid was.' zegt Filip Dewinter. Bij een peiling van een maand geleden was nog zeventig procent ervoor om België één te houden. Yves Leterme komt volgens onze peiling niet zonder kleerscheuren uit deze crisis: 56,8procent van de Belgen wil hem niet als premier, slechts 28,4procent steunt hem. Zelfs in Vlaanderen wil 42,9procent hem niet. Van de Walen staat slechts 7,6procent achter Leterme, van de Brusselaars 14procent. Intussen is nog geen uitweg uit de crisis gevonden. MR-voorzitter Didier Reynders zoekt voor koning Albert uit wat nu de volgende stap moet zijn. (sdb, pdb, bm)
Het is bevestigd. Het Tiense stadsfestival Suikerrock heeft voor het eerst in de geschiedenis het Leuvense stadsfestival Marktrock van haar Vlaams-Brabantse troon gestoten! Zeker qua opkomst (100.000 vs 50.000), maar in mijn ogen ook qua affiche (alhoewel dat natuurlijk ook van persoonlijke smaak afhangt) (Lauryn Hill, Clouseau, Lionel Richie, Suzanne Vega vs Nile Rodgers, Snoop Dogg, Erykah Badu en Axelle Red).
Dit moet pijn doen voor de Leuvenaars!
De beeldmooie Lauryn Hill gaf, ondanks stemproblemen, een memorabel concert in de gutsende Tiense regen.
Suikerrock '07: goede sfeer, puike organisatie, veel volk.
Marktrock is haar leidersplaats kwijt aan Suikerrock, slaan de Leuvenaars volgend jaar terug?
Merk ook de historische gelijkenis op tussen het Open VLD-LDD-verhaal en het VU-VB-verhaal. De VU voer een te linkse, te gematigde (regerings)koers met als gevolg dat het Vlaams Blok werd opgericht en het VU-electoraat stilaan opat. De VLD vaart nu een te linkse, te gematigde (regerings)koers met als dreigend gevolg dat de Lijst Dedecker hun electoraal op zal eten...
Wordt J-M Dedecker voor de liberalen wat Karel Dillen was voor de nationalisten?
Er was eens een klein land aan de zee waar het goed was om te leven. De bevolking bestond uit twee groepen die elk hun eigen taal spraken. De ene groep was werkzaam en ook spaarzaam en de andere was dat veel minder. De vertegenwoordigers van de twee volksgroepen waren ook ingesteld als hun volk. Zo kwam het dat de enen overschot hadden en de anderen hadden steeds te kort, maar door de rijkdom van de andere was dat geen probleem. Door de evolutie in de veranderende wereld moest de rijke groep ook meer inspanningen leveren om rond te komen. De andere groep morde, dat hun tekorten niet meer automatisch werden overgenomen. In die armere groep waren er ook vertegenwoordigers van het volk, die misbruik maakten van hun positie om geld in eigen zak te steken. Zij morden nog het meest! De vertegenwoordigers van de beide bevolkingsgroepen stonden voor een onoplosbaar probleem. Zij die altijd zonder morren hadden bijgedragen, wilden dat de andere groep nu ook eens zijn verantwoordelijkheid moest nemen, maar dat wilden zij niet. De koning van het land werd als scheidsrechter aangesteld maar kon de zaak niet regelen. Vanaf dan is het in dit land snel slechter beginnen gaan...
Met dank aan Walter Martens.
Zouden zijn laatste dagen geteld zijn? Hij kan misschien asiel aanvragen in Monaco (of in Frankrijk, maar of hij dat zal overleven (want daar doen ze nogal lugubere dingen met koningen)?)
Afgelopen weekend pakte Het Nieuwsblad uit met de resultaten van hun internetenquête bij 1500 personen. Het Vlaams Kartel doet het uitstekend. We stijgen 6,6% tot 36,2%! Daarnaast valt vooral de uitstekende score van LDD op. Ze wordt bijna zo groot als de VLD.
Dit is ook mijn inschatting. Ik denk dat veel liberale kiezers op 10 juni niet voor Dedecker hebben gestemd omdat ze ervan overtuigd waren dat hij de kiesdrempel niet zou halen. LDD heeft het echter wel gehaald. Veel kiezers zullen nu niet langer twijfelen om op Dedecker en co te stemmen. Er is dus wel degelijk een 'gat op rechts', en ik ben ervan overtuigd dat LDD o.a. de VLD in de toekomst nog heel veel pijn zal doen.
De maand juli is al enige tijd voorbij maar toch vergeet ik mijn prijsuitreiking niet. Hij staat op zo een ruime voorsprong dat hij onmogelijk in te halen was, le Tour de France 2007, krijgt de enige echte Theo Tuurt banaan van de maand juli.
En geloof me, dit doe ik met pijn in het hart, want ik ben al vele jaren gek van de Tour.
Vandaag vond de zesde Ijzerwake plaats. Een 5000-tal mensen luisterde naar de toespraken met als rode draad 'Vlaanderen laat de Rand niet los'. Zeer toepasselijk op dit ogenblik. De Rand staat immers al enkele weken vooraan in de actualiteit met o.a. de, onvermijdelijke, splitsing van BHV en de, door de Franstaligen gewenste, uitbreiding van Brussel. 5000 man, niet weinig als je het mij vraagt, en waarschijnlijk ook dit jaar meer volk dan er op de 80ste Ijzerbedevaart zal opdagen (voorbije jaren een 3000-tal). Alhoewel, gezien het jubileumjaar én de politieke actualiteit, zal er misschien op de bedevaart dit jaar wel meer volk opdagen dan anders. We zullen zien.
Ik ga al enkele jaren naar géén van beide. Ik vind de Ijzerbedevaart veel te veel een soft Spirit-feestje en de Ijzerwake te veel een Blok/Belang-feestje. De verhalen die ik gehoord heb van mijn beste collega en N-VA partijbestuurslid, Karl Vanlouwe, over het reilen en zeilen binnen het Ijzerbedevaartcomité (zijn vader, Carlos Vanlouwe, zat jaren in het comité, maar stapte op), over de vele misbruiken en malversaties, sterken me enkel in mijn besluit om aan géén van beide herdenkingen deel te nemen.
De dag dat er opnieuw één herdenking plaats vindt, zal ik terug naar de Westhoek afzakken. Ik breng dan ook graag de oproep van de jeugdspreker van de Ijzerwake van vorig jaar, Pieter Bauwens (nu trouwens waarnemend VVB voorzitter!) in herinnering: "Bij echte godsvrede, echte verdraagzaamheid, zou er maar één ijzerherdenking zijn. Echte godsvrede betekent dat niemand zich opsluit in het grote gelijk en dat de Vlaamse Beweging aan de IJzer weer met één stem kan spreken. Vlaamse vrienden: we zijn lang genoeg gescheiden, de kinderen klagen."
VS
De 51ste Ijzerbedevaart, in mijn geboortejaar 1978, toen nog dé hoogdag voor ALLE nationalisten. Nu, 30 jaar later, een flauw afkookseltje van en voor Anciaux-getrouwen.
kandidaat-Sp.a-voorzitter Erik De Bruyn: nog niet op de socialistische troon, wel al op de politieke troon van 
