Ons Leuvens arrondissement is bekend voor twee 'Witte's'. De Witte van Zichem en de Witte van Hoegaarden.
En ik moet toegeven, ik zie ze allebei even graag.
Het heeft iets van een 'David tegen Goliath'-verhaal.
Bart Sturtewagen verwoordt het zeer goed in zijn editoriaal in De Standaard van vandaag. Nog mooier is echter onderstaand interview met Pierre Celis, de meesterbouwer-stichter van Brouwerij De Kluis van Hoegaarden. Voor alle duidelijkheid, het is van twee jaar geleden.
,,Echte brouwers denken anders dan bankiers''
Pierre Celis (80) ziet levenswerk ongedaan gemaakt
,,Toen ik in 1985 mijn brouwerij verkocht, waren het nog brouwers die bij Stella aan het roer stonden'', zegt Pierre Celis, de man die in de jaren '60 het witbier van Hoegaarden nieuw leven inblies. ,,Nu zijn het bij InBev bankiers en boekhouders die de plak zwaaien.'' Celis, 80 jaar, beleeft naar eigen zeggen slapeloze nachten nu de brouwerij wordt opgedoekt die zijn levenswerk was.
Het doet me pijn om te zien hoe de mensen die ik indertijd heb aangeworven nu hun broodwinning bedreigd zien'', zegt Celis. ,,Daar lig ik echt van wakker. Niet zozeer van het bier, maar van de mensen. Als geen ander weet ik hoe hard zij gewerkt hebben. Hun hart en ziel lag in ons bier. Dat wordt nu allemaal met één pennentrek ongedaan gemaakt, door een boekhouder die met de geschiedenis en de traditie van Hoegaarden geen uitstaans heeft. Boekhouders en bankiers geven niet om bier zoals brouwers dat doen.''
Als hij indertijd geweten had wat er de brouwerij van Hoegaarden te wachten stond, had hij ze nooit verkocht, zegt Celis nu. ,,Maar we hadden toen geen keuze: we hadden pas een brand gehad die de brouwerij in de as had gelegd. Al mijn geld stak in die brouwerij, er was kapitaal nodig voor de heropbouw. Stella was geïnteresseerd. En Stella toen, dat was nog een echte brouwer. Die samenwerking is een hele tijd goed blijven gaan.''
Politieke beslissing
Naarmate Stella uitgroeide tot Interbrew, kreeg Celis meer problemen met hun politiek tegenover Hoegaarden. ,,Om goedkoper te werken, wilden ze de Hoegaarden anders brouwen: twee keer zo sterk, en er dan achteraf water aan toevoegen. Bij pils gebeurt dat ook. Pas op, je proeft dat nauwelijks. Hoegaarden is nog altijd een lekker bier. Toch zeiden sommige mensen dat de Hoegaarden niet helemaal meer die van Celis was. Dat was ook zo.''
Nu de brouwerij naar Jupille verhuist, zal de smaak nog veranderen, verwacht Celis. ,,Ze hebben eerder al tests gedaan om Hoegaarden daar te brouwen. Maar helemaal hetzelfde zal het nooit zijn. Je hebt niet hetzelfde water, niet dezelfde micro-organismen... Ik vrees dat de kwaliteit er op achteruit zal gaan. Maar voor Jupille is dit natuurlijk een goede zaak. Ze zitten daar met een veel te grote brouwerij. Want toen er in Leuven geïnvesteerd werd, moest en zou er ook in Jupille bij worden gebouwd. In die zin is het verdwijnen van Hoegaarden een bijna politieke beslissing. Een bankiersbeslissing. Een echte brouwer denkt anders. Een brouwerij die goed draait, die laat je toch draaien?''
Binnenkort wordt Celis gevierd in Hoegaarden: op zijn 80 jaar wordt hij er op 17 december ereburger. ,,Dat feest verliest nu een heel stuk van zijn luister, wat mij betreft. Het wordt nu meer het afscheid van een tijdperk.''
Dat er ooit nog iemand zal komen die de eeuwenoude brouwerstraditie van Hoegaarden nieuw leven inblaast, is volgens Celis twijfelachtig. ,,De grote concerns hebben de distributie helemaal in handen. Je mag nog zo'n goed bier maken als je wil, als je het niet tot bij de mensen krijgt, ben je daarmee geen stap vooruit. De bestaande kleinere brouwerijen kunnen misschien wel goede zaken doen. De mensen drinken liever een bier dat met liefde gebrouwen wordt dan iets dat uit een grote, anonieme fabriek komt.''
Het gemeentebestuur van Hoegaarden roept alle inwoners en alle bierliefhebbers op om op zaterdag 10 december om 10 uur mee te stappen in een stille optocht met als eis het behoud van de brouwerij in Hoegaarden.
BRON: HET NIEUWSBLAD 4/12/2005
