http://www.youtube.com/watch?v=2JLcckaF3F0&feature=related

Iedereen had de mond vol van kersttijd:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

‘back to basics’...
zelfreflectie...
inventariseren van wat echt belangrijk is:
'de belangrijkste dingen in het leven zijn geen dingen.' 

Voor een keer mocht het, nationaal en zelfs op alle zenders met dank aan de vakbonden:

 “we do give a shit”

Music for live nog maar net afgelopen met recordcijfers,
(we kunnen met zn allen weer een jaartje verder...)
Léonard, die Dewever vanaf de kansel de les leest…
ik ga zowaar geloven…
dat tijdreizen toch bestaat…
En dat, terwijl de grote zoektocht al volop begonnen was.

Zelfs op zondagen: Op Mr Léonard ’s en goedgelovigen hun grote rustdag…
Als ik rond me keek, was t weer zo ver:
Tijd om onbezonnen, wilde, nutteloze aankopen te doen.
Om alle zuinigheid van een jaar ver, in luttele 2 weken over boord te gooien.
Om de materiele rijkdom, voor wie het kan,
met toeters en bellen, in glanzend sterrenpapier verpakt,
begeleidt door kerstgejengel: 'let it snow, let it snow…' bij zowat 10° C boven nul putje winter,
met een nooit geziene haast te verzamelen.

Om dan je eigenste persoonlijke uitspatting uit te delen, aan iemand.
Iemand, die in geen honderd jaar,
jouw,
in het beste geval nuttige onding, echt nodig heeft.

k vraag me af, wie daar het beste gevoel bij heeft: de ontvanger of de gever.
en waarom dan?
omdat de schenker zichzelf bewijst dat hij het nutteloze kan aanschaffen en dat ook nog eens kan weggeven?
Of, om al naargelang het gehanteerde klassement volgens nuttigheid, grootte, duurzaamheid, schaarste, orginaliteit,…
door de ontvanger als onnodig bestempeld te kunnen worden: “dat moest je nu echt niet gedaan hebben…”

En géén mens,
die deze wijze woorden lang genoeg kan onthouden,
om dat inderdaad het jaar erna, niet meer te doen…
Om de persoon in questie gewoon te bezoeken,
een ferme knuffel te geven en vooral,
hem de gewonnen tijd, van het niet moeten jagen in voorzieningen van plaatselijke middenstand of andere multinationals,
 op “wat zal ik dit jaar nu weer eens geven” ,  te schenken in echt luisteren.
Op zich al heel erg vreemd dat ik dit luisteren zelfs als kado mag benoemen...

En als je echt teveel hebt,
kan het uitgespaarde bedrag nog altijd geschonken worden aan de voedselbank.
Er zijn er die je er, anoniem, heel erg dankbaar voor zullen zijn.
Heel kort bij de eigen deur.
Meer dan we denken.

Dus, voor volgend jaar?
Geef eens een echt kado.
Gewoon doen.