Er wordt al eens gevraagd met wat ik mijn dagen vul.
Beroepshalve dan.
Om den brode, zoals men dat al eens pleegt te zeggen.
Uiteraard in de veronderstelling,
dat er wel iets meer dan brood alleen verdiend wordt.

Ik zou dat in één eenvoudige zin van drie woorden kunnen doen.
Als ik ervan uit zou gaan dat,
hoe je iets vertelt, niet telt.
Wel wat, wat telt.
Kort, kurk en droog.
Eigenlijk maakt dat helemaal niet zoveel uit.
Als je elkaar maar begrijpt nietwaar?

Kunnen drie woorden dan een hele beleving schetsen?
Misschien.
Gesteld dat de lezer beschikt over onbegrensde fantasie…
Nah,… laat me die fantasie toch maar een beetje op weg zetten.
Je neemt het me misschien wel niet kwalijk…
xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik ga naar andere mensen toe.
Vraag en luister.
Hoe zij hun leven,
zouden willen leven.
Hoe die levende droom
kleur kan krijgen.
Een brug tussen droom en daad.
Om pallet van kleuren,
in eigen wereld om te zetten.
Om als dromenvanger,
gevoel van herinnering,
getuige van ‘be’-leven,
te vertalen met kleurwereld,
van zich goed voelen
in een (t)huis.

Naar mijn bescheiden mening,
klinkt dat toch iet beter
dan gewoon maar:
Ik verkoop verf…

Of niet?