Situatie: xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Met zn allen aan de tafel,

Nee, niet met zeven zoals Verminnen zingt…

Met “ons” vieren, zijnde mijn 3 oogappels en ikzelf,

Met als doel de innerlijke mens te versterken,

Intussen pratend over wat is geweest,

wat komt voor morgen,

en alles wat zich daartussenin kan bevinden.

Een dagelijks weerkerend vast gegeven,

kortom, een activiteit onder de noemer: -voor geen geld te missen-

Menu:

Alsof je dat zou interesseren, maar kom vooruit,

Hier zijn we liefhebber van éénpans gerechten,

of welke naam Piet of andere SOS-koks er ook aan moge geven:

Meerdere ingrediënten in hoogbouwstijl op elkaar.

De hele zwik de oven in,

lekker tijd voor apero én wel voor iedereen,

het gesprek en het luisteren kan al starten,

nadien nauwelijks of geen afwas…

Gespreksonderwerp:

School en aanverwante, waarbij de jongste deze keer haar beklag doet,

over hoe spannend het vak wiskunde wel gegeven kan worden…

Enfin, tussen de regels door, meen ik te begrijpen,

dat ik op subtiele wijze voorbereid wordt, op de uitslag van de komende toets…

Met dit in gedachten, stel ik voor,

om mijn inzichten betreffende het pakketje wis- en andere kunde te delen

en wel met volgende communicatie:

Als je vragen hebt, kom maar af: “The Brains “are in the house!

Zij, binnen de tijd van het knipperen met je ogen, op kurkdroge wijze,

laconiek noemen ze zoiets, dacht ik:

 “ja pap, mama is thuis…”

Zou gevoel voor humor erfelijk kunnen zijn?