|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zelf heb ik het ooit wel eens geprobeerd.
Meer als eens.
Tot ik bevestiging kreeg van langer aanwezig vermoeden.
Ik heb het over paardrijden.
En het vermoeden dat, niet ik, maar dat beest,
pardon, edel dier
met mij aan het rijden was.
Tegenwoordig is er vermoedelijk geen levend paard meer te vinden,
die mijn te korte gestalte voor mn gewicht zou kunnen dragen
Of het zou een versie van het Ros Beiaard moeten zijn.
Ik had de intentie om het rijden en het paard definitief op te geven.
De jongste, onze Benjamine, heeft daar anders over beslist...
Voor de goed orde,
er staat op mn peloeze geen enkel soort beest dat gras verwerkt tot mest
En ik heb daar 3 goeie redenen voor:
1. het is mijn peloeze: als daar een wandelende grasverwerker op staat, heb ik er in geen tijd, geen meer.
2. zon beest moet ook stalling hebben: nog minder peloeze dus
3. én zoiet eet niet alleen geheel gratis gras hoor! (en dat met westvlaamse uitspraak
)
Oh Nee, het kost zelfs handenvol geld.
Ik had een perfect logische uitleg klaar waarom er geen paard in huis kwam.
Enfin, in de tuin dan.
Ik zat op de vraag te wachten en die kwam:
Pap, waarom zijn er eigenlijk zoveel verzorgpaarden in de aanbieding?
Aha! De bedoelde eigenaars hebben geen tijd om ermee te rijden omdat ze zo hard moeten werken om de kosten van dat paard te kùnnen betalen
Wat intellectueel niet echt eerlijk was tegenover mn jongste,
maar soit, ik dacht, nu ben ik er definitief vanaf
Nu zowat 10 jaar later:
Niet dus
Creatief als ze is, misschien nog meer als haar vader,
wilde ze, zou ze én ging ze met paarden bezig zijn.
Vader mocht al die tijd taxi spelen, zolang ze zelf nog geen rijbewijs had.
Van het ene paard naar het ander.
Die beesten deden weer wat ze altijd met me deden:
mij laten rijden, in plaats van omgekeerd
En voor deze vakantie, was haar droom:
een groot deel van die zalige vrije tijd tussen en met paarden bezig zijn.
O ja, en als het nog even kon, ook nog in Frankrijk om haar Frans bij te spijkeren.
Echt, ik zie niet, wat zij erin ziet,
om 3 weken tussen de paardedrollen en de bijhorende ammoniakgeur te ploeteren.
Ach, als zij daar gelukkig mee is, denk ik dan
Dus, wat doet deze vader dan?
Euh, ja
ik geef het toe.
Het één en ander werd geregeld.
Creatief op zn ollands: gratis
Maar wel: 3 weken Franse paarden.
Om die verlangende, blinkende pretogen te zien...
En de bijhorende mimiek
Twijfelend tussen ongeloof, verwondering of losgelaten uitbundigheid
Om ze te zien dansen
Als een veulen, rondspringend voor de eerste keer in een grenzeloze weide
Voor de onbetaalbaarheid van haar toekomstige mooie herinneringen
En voor ondergetekende, is het dat nu al:
Onbetaalbaar mooi.
|
