|
Het gebeurt wel meer dat ik mezelf betrap op een wat eigenaardige gedachtensprong.
Op de vreemdste momenten.
Waarvan ik achteraf al eens verwonderd ben,
hoe die elektro-chemische koppeling tussen deze grijze cellen onderling mogelijk is.
Het zal de modale lezer dezer waarschijnlijk worst wezen.
En al zeker voor de levenswijsheid- en vriendschapsdefinitiesloganlezers hier in deze virtuele regionen;
Wegens vanaf hier, een al véél te grote met lettergevulde ruimte.
Voor zij die wel verder lezen:
(Vermoedelijk uit nieuwsgierigheid te weten te komen welke verdere onzin volgt
)
om het eens met Raymond van T groenewoud te zeggen: trek het je niet aan
Enfin, bovenstaande is weer een bewijs van die sprongen
De melodie van bij mn bomma op de zolder,
heeft zich intussen door alle gedachten gewrongen.
Zweeft tussen de regels door op datzelfde ritme van mijn typende vingers
Stel je daar de geur van verse koffie bij voor.
Én de wetenschap dat je vrij hebt
Maakt niet uit van wat
Ja?
Heb je het plaatje?
Bingo.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wel, nu zat ik me af te vragen
Hoe het komt dat ik je voorgaande kon overbrengen in je verbeelding.
Door middel van aan-één-schakeling van simpele woorden.
Én, me dat niet lukt met beschrijving van de smaak van pakweg een rijpe, sappige Doyennepeer.
Als je die lekker vindt, dan komt nu het water in je mond.
Net zoals je een zuur gezicht zal trekken, bij het je voorstellen van volgende smaak:
Citroen
Dat wel.
Maar de smaak beschrijven?
Zelfs als ik probeer, dan nog zal hoogstens het water in je mond komen.
En de zin om naar de dichtstbijzijnde fruitboer te lopen, groter geworden zijn.
Zelfs een maître sommelier heeft geuren en smaken van andere vruchten der natuur nodig.
Om je de kans te geven een voorstelling te maken van de smaak van de wijn die hij je gaat schenken.
Diep paars rode kleur in het glas, met toets van bosvruchten en hazelnoten,
een zweem van herfstaarde met evenwichtige tannines en lange zachte afdronk
Als elke smaak van drank, die ik ga drinken zo beschreven moet worden,
lig ik dood van dorst
Wat vermoedelijk ook de bedoeling van de man is.
Nee! Niet dat je doodvalt zeg.
Dat je dorst krijgt
Of zou het mentale voorbereiding zijn op de rekening?
Soit, de doyennepeer dus
Ik heb het trouwens ook nog niet gehad over zn kleur.
Nog zoiets:
Ik geef een beschrijving van de kleur en aan de hand daarvan,
kies jij op een kleurkaart de kleur die ik bedoelde.
Lukt nooit!
Maar het blijft, voor mij althans, een plezierige bezigheid om het te proberen
Daar gaan we:
Doyennepeergroen:
lentegrasgroen, doorspekt met poriën van licht olijfbruinen.
Met aan de zonnekant, een zacht citroen gele tot frambozen rode blos.
Verdonkerend en toelopend aan de onderkant van mosgroen tot fondantchocola.
Whaha! Ik kan me voorstellen dat je je nu de exacte kleur niet kan voorstellen
Maar ik, ik krijg er wel honger van
Euh, hoe kwam ik daar nu bij zeg?
Als ik terugkeer in de tijd, dan zat ik de bedenking te maken:
Misschien hadden de uitvinders van zogenaamde volkswijsheden toch wel gelijk:
Les gouts et les coleurs ne se discutent pas
Enfin, t is maar dat je het weet
Als je nog eens zou langskomen.
|
