Zoek altijd geschikte hulp

De taxtoren staat er verkommerd bij.  Taxtor en Taxmie hebben gedurende een hele tijd hun fiere en stoere  verblijfplaats ingeruild voor een boerenhuis in het zuiden waar Taxtor trachtte te bekomen van zijn observatie-inspanningen.  Er is evenwel maar één plaats waar hij zich goed voelt en recupereert van een lang leven van loeren naar de zee en dat is … je weet het.

Op de rede bevindt zich een constructie in beukenhout met een dakje van grijze pannen in puntvorm gemaakt van een stevig mengsel van asfalt en asbest.  Daar legt wekelijks de maritieme bode de post neer bestemd voor Taxtor.  De officiële stukken zitten in bruine omslagen met blauwe stempels erop.  Het was een enorme berg papier waar hij zich moest doorwerken.  Eerst de publiciteit voor giften aan Pater Damiaan, aan de blinden, aan de gehoorgestoorden, voor de Aldi, de Lidl, de Carrefour, voor zwemvinnen, verrekijkers en gratis gsm’s apart gehouden, dan de brieven van dochterlief die ondertussen de toren verlaten heeft vluchtig nalezen en dan de bruine omslagen rangschikken.

Wat hem direct opviel was een bruine omslag, evenwel zonder blauwe stempel met als adressering “Taxtor – Taxtoren”.  Geen “de heer” ervoor en Taxmie was evenmin vermeld.  Nog niet helemaal hersteld van zijn inzinking opende hij met trillende handen het stuk waarop bovenaan in vetjes gedrukt en in hoofdletters geschreven stond “BERICHT VAN WIJZIGING”.  Vermits zijn vader nog bij de belastingen had gewerkt, wist hij meteen dat groot onheil op komst was.  Hij liet de rest van de papierstapel voor wat het was, rende naar de toren, stormde de trappen op en greep de fles Elexir d’Anvers uit het kleine kastje, onderdeel van het meer dan 100 jarig leefkamermeubel in uitgesneden hout.  Bevend vulde hij een, naar zijn zin veel te klein glaasje, en riep Taxmie erbij. “Breng meteen je leesbril mee”, brulde hij.

“De administratie is van oordeel dat de woonst die u gratis bewoont een voordeel van alle aard uitmaakt dat na deskundige berekening met alle plussen en minnen, vermenigvuldigers en delers,  bij Koninklijk Besluit is vastgelegd op 20.000 €, bedrag dat zal worden toegevoegd aan uw inkomen. Dit voor de drie voorbije jaren.  U hebt een maand de tijd om hierop te reageren, maar wees gerust, hier is niks aan te doen.

Hoogachtend,

Zeger Verpulver

Fiscaal deskundige”

Na druk overleg  besluit het paar beroep te doen op Felix Geldslik, een man met gezond verstand die onmiddellijk een antwoord formuleert:

“Allez jong, dat kan toch nie. Hij moet daar wonen voor zijn werk (als ge da zo moogt noemen) en da KI, dat is van 1975.  Hoe kan da na, daar een werkelijk voordeel uitholen ? Zeger jong, pakt de Fiscoloog is vast en ge zult zien”.

Wanneer na een paar maanden Taxtor al niet meer zenuwachtig de post afwachtte op berichten van de fiscus en het duidelijk werd dat de Zeger ernaast zat, kwam er een wit omslagje met links bovenaan in gouden, kleine letters “Geldslik, specialist in alles”.   De inhoud van de brief liet niets te wensen over:

Beste Taxtor en -Mie, ik weet het, ge gaat verschieten, want ik heb gewonnen met weinig inspanning, denken jullie.  Da klopt. Maar Geldslik is geen man van uurtje, factuurtje.  Hij is een oplosser.  Hij weet waar de klepel hangt en slaat de nagel op de kop.  Da kost geld.

10.000 €

En ge moogt blij zijn dat we vrienden zijn.

Felix Geldslik.

18-11-2019 om 13:12 geschreven door Victor Dauginet  

Privacy – een summiere inleiding bij een fiscaal debat

1. Een kort historisch overzicht

De meest voor de hand liggende bronnen zijn de Amerikaanse.  Ze worden ook altijd in de literatuur naar voor gebracht.

Daarover schrijft een auteur “Americans paradoxilly combine an unquenchable curiosity with and instance on being left alone”.

Welllicht geldt dit niet alleen voor Amerikanen.

1791: bescherming tegen onredelijk onderzoek en beslag;

1861-1865: gebruik van volkstelling in de burgeroorlog;

1868: 14 th. Amendment: algemeen recht op privacy;

1890: telefoontap begint;

1967: Katz vs. US – onderscheppen van informatie vergt bijzonder bevel;

2001: US Patriot Act.

2. De formele rechtsbronnen

Artt. 10 en 22 van de Grondwet;

Art. 439 Strafwetboek (onschendbaarheid woning)

Art. 460 en 460 bis zelfde wetboek (briefgeheim)

Art. 443 ib. (laster)

Art. 458 ib. (beroepsgeheim)

Art; 253 B.W. (jeugdbescherming)

EVRM, art. 8;

Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (1948), art. 12

Verdrag van 1966 van de Verenigde Naties inzake burgerlijke en politieke rechten, art. 17.

3. De formele benadering op het recht op privacy

1890: Samuel D. Warren en Louis D. Brandies publiceren”The right to privacy”.  Zij vewijzen naar de toenemende complexiteit van de samenleving.  Een Amerikaanse rechter komt tot de volgende lapidaire bepaling: “The right to privacy is the right to be let alone”.

Nizer bepaalt het recht van de enkeling op privé leven als volgt: “The right of an individual to live a life of seclusion and anonymity … It is a recognition of the dignity of solitude, of the majesty of man’s free will and the power to mol down destiny, of the secred and inviolate nature of one’s innermost self.”.

In 1970 schrijft Westin dat het recht op privé leven impliceert het recht op “solitude”, intimacy”, “anonymity” en “reserve”.  Dit leidt tot de conclusie dat her echt op privacy een bescherm rechtsgoed is op innerlijke vrede van een persoon.

In 1958: Zwitserland is het eerste land dat een persoonlijkheidsrecht invoert in zijn positief recht nadat het Duitse Bundesgerichtshof zich in 1954 en 1958 reeds in die zin had uitgesproken.

In 1964 ziet W. Prosser vier verschillende categorieën van rechtsbescherming die alle zeer formeel zijn en niets zeggen over de inhoud van het begrip.

Het weze opgemerkt dat door artikel 123 van het Duitse Strafwetboek waarbij “Hausfriedensbruch” strafbaar wordt gesteld, een ruime draagwijdte wordt gegeven aan de onschendbaarheid van de woning. Niet alleen de woongelegenheden zijn beschermd maar ook kantoorruimten van firma’s vallen onder dit principe.

Advies inzake NOE  aanvullen

4. Inhoudelijke benadering van het begrip “bescherming van het privé leven”.

“Iemand moet Jozef K. belasterd hebben, want zonder dat hij iets kwaads had gedaan, werd hij op een morgen gearresteerd.” Aldus de eerste zin uit Het Proces van Franz Kafka.  K. tracht zijn onschuld te bewijzen maar eenmaal verdwaald in de absurde  juridische bureaucratie zal hij nimmer de juiste weg kiezen.  Uiteindelijk wordt hij afgemaakt als een hond.  De maatschappij waarin hij leefde, hoeft geen politiestaat te zijn geweest maar een maatschappij zoals de onze. Hij had dezelfde vrijheid van handelen maar er is iets mis gegaan.  En dan komt hij er niet meer uit.

Het gebeurt allemaal in een virtuele wereld van databestanden die niets meer van doen hebben met de werkelijkheid.

Kafka ziet geen probleem in de wet zelf.  De wet wordt slechts werkelijkheid omdat wij, door onze handelingen, onszelf dieper in haar ingraven.  Meer communicatiepatronen, meer data, meer bestanden die kunnen worden gekoppeld.  En de mens is steeds maar bezig.  Wet en leven worden eender.

Isaiah Berlin maakt in de 20 ste eeuw een onderscheid tussen negatieve en positieve vrijheid in het licht van de privacy.

Het niet bestaan van obstakels is negatieve vrijheid, het hebben van opties is positieve vrijheid.  De negatieve is “freedom from” .   Daar kun je gemakkelijk afstand van nemen. Zoals de “vos en de druif” van Aesopos. De vos kan niet bij de druif en denkt dan dat die zuur is.

Door privacy te zien als een negatieve vrijheid leveren we haar gemakkelijk in. De communis opinio is mild als de overheid inroept dat er redenen zijn van gezondheid, veiligheid en financieel voortbestaan van de staat.  Privacy is de zure druif.  Zo ontstaat de paradox dat onze privacy afneemt maar niet onze vrijheid. 

Maar reeds Brandeis & Warren richtten zich op de “peace of mind” warin de persoonlijkheid kan ontwikkeld worden.  De rechtsfilosoof Timothy Macklem bouwt hierop voort:”The isolating shield of privacy enables people to develop and exchange ideas, or to foster and share activities, that in the presence or even awareness of other people might stifle – Privacy is the sponsor and guardian to the creative and to the subversive.”

Foucault beschreef de koepelgevangenis waar de cipier in het midden staat.  Hij ziet alle cellen. De gevangenen zien hem niet.  Omdat ze niet weten of ze bekeken worden, passen ze hun gedrag aan volgens de gedragsnorm die de cipier zou vorderen.  Ze internaliseren deze gedragsnorm.

Als we de instituties vertrouwen geven, weten we niet wanneer we bekeken worden. We durven sommige woorden niet meer zeggen, zeker niet meer schrijven en sommige combinaties van woorden zeker niet.  Zoals Milan Kundera schrijft in de “verraden testamenten”: mensen veranderen hun gedachten in overeenstemming met het onzichtbare tribunaal dat ook van gedachte verandert. De gedachteverandering is dus een gok op wat morgen het tribunaal voor waar aanneemt. 

Als het individu geen privacy meer heeft en in ieder onderdeel rekening moet houden met het onzichtbare tribunaal, wordt stilaan zijn identiteit geassimileerd.  De identiteit komt niet meer autonoom tot stand en de positieve vrijheid is verloren.

“Privacy is dus verbonden aan onze positieve vrijheid.  We kunnen de waarde ervan niet los zien van onze waarde als mens.  Een stukje privacy inleveren is een evenredig stukje menszijn inleveren.  De overheid zou zich niet alleen moeten beheersen, maar ook haar burgers beschermen tegen alles en iedereen die een aanslag doet op  privacy” (Daniëlle Cohen Henriquez).

Bronnen:

“Bescherming van het privé leven” , Paula Van Eupen

“Philosophical vieuw on the value of Privacy” Glenne Negly

”Déjà vu”  blog

“Kafkaëske privacywetegeving” Leon Heuts

“Privacy is …” Daniëlle Cohen Hneriquez

16-08-2019 om 11:10 geschreven door Victor Dauginet  

Hoe een taksjager zijn nieuwe comunnicatiebron, vindt en brengt

Meestal zie je dat in films van de jaren zestig: een prachtig jacht voorafgegaan door onstuimig wit opspattend waterschuim opgewekt door de grote snelheid van een jacht zoals Koning Albert er ééntje heeft.  Meestal waren die bemand met lachende  mannelijke dertigers die gebruind en door hun charme elk jong vrouwenhart deed smelten. De twee dames van dezelfde leeftijd met de modieuze zonnebril boven het voorhoofd in het elegante kapsel vastgemaakt, deden alsof problemen en zeker seks met die macho’s niet bestonden. Zo hoorde men gelukkig uit de cinema te komen. Wij wisten wel beter.  Maar ja, De besten hebben het volgehouden, zijn niet meer om aan te zien en houden zich bezig met dierenwelzijn.

Maar Taxtoren heeft het graag over de dagelijkse werkelijkheid en de feiten “facts and figures”. 

Met zijn éénlopige verrekijker zag hij vanaf zes zeemijlen een dergelijk toestel afstormen op zijn toren.  Hoe dichter het jacht kwam, hoe beter Taxtor zijn frustratie moest inzien.  Er zat alleen een man op met een groot boek.

Toen die aanlandde viel het weer mee: het was professor Lode Vereeck, die van de universiteit van Hasselt de mogelijkheid had gekregen  om gedurende drie maanden van studentinnen af te kicken.  Hij had dan ook geen communicatiemogelijkheden en moest een plaats zoeken om toch zijn boodschap aan de wereld mee te delen.   Hij dacht, slim als hij is, dat een Taxtoren hem goede hulp zou kunnen verstrekken.

Hij werd warm ontvangen door Taxtor die een oude bekende bleek te zijn met veel wederzijdse sympathie.   Taxmie moest dan ook onmiddellijk haar toversoep bereiden en de Elixir d’Anvers op de tafel zetten.  Voor mij geen alcohol zie Lode maar Taxtor beval om toch twee glazen ter tefel te brengen wat hem ter nutte is geweest.

Start daar onmiddellijk een geanimeerd gesprek over het fiscaal ideaal waar elke journalist getuige had van willen zijn.

Net toen,Taxtor, na zijn vierde Elexir’d’Anvers, woedend was recht geveerd en Lode een klap wilde een klap toedienen met de woorden “er bestaat geen ideaal”, kwam Taxmie tussen,  nam de fles Elexir d’Anvers van de tafel en sprak tot haar echtgenoot “heb je zijn boek wel eens goed gelezen ?”. Taxtor, eerder van ironische tot cynische inslag geneigd, antwoordde dat hij er eens doorgebladerd had maar het veel te serieus vond.  Zijn mening was dat je ingewikkelde zaken niet kunt oplossen met één grote zwier.  Hij vond eerder dat los van politieke opinies, politici, onze leiders moeten beginnen met een onderscheid te maken in wat ze willen: in welke mate moeten belastingen dienen om geld in de staatskas te brengen ?  In welke mate wil je aanmoedigen, sturen, informeel verbieden of het milieu gaan beschermen via taksen ?  Wil je een stabiel systeem of één dat zich voortdurend aanpast aan de omstandigheden van de dag ?   Wil je een klantvriendelijke oplossing of is de belastingplichtige je vijand ? Zo neen, hoe vermijdt je dat ? Hoeveel wil je inzetten op het maken van fiscale akkoorden met andere landen met alle gevolgen daaraan verbonden ?  Hoe moet de burger informeel zijn meningsverschil kunnen beslechten zonder lange procedures en dure advocaten ?  Hoever kun je gaan in de privacy ?  Behoren de beginselen van de fiscaliteit tot het burgerlijk recht ?  In welke mate kun je vrijwilligheid aanmoedigen ? Eigenlijk een fundamentele vraag oplossen: tot watmoeten belastingen dienen en tot wat niet ?

En als ze daar door zijn, kunnen ze gemakkelijk fiscale wetten maken nadat ze door economen hebben laten nagaan, wie de belasting werkelijk draagt, en welke economische effecten ze hebben. Welke belastingen worden doorgewenteld of terug gewenteld   Welk  economisch of sociaal doel streef je na ?

Laat dan die fiscalistjes eens wat woorden op papier zetten.

Lode, bleef bij zijn gedacht dat je simpele oplossingen kunt vinden, zonder al die vragen te moeten beantwoorden.  “Allez Taxtor 1 (één)belasting op alle financiële verrichtingen.  Dat is toch geniaal en alles word terug simpel en alles is opgelost.  Taxtor schudt met het hoofd maar denkt “liever een vriend met een meningsverschil dan géén vriend”.

Finaal, bij de chocolademelk die Taxmie op tafel had gezet, besloot Taxtor voldoende brandstof mee te geven zodat zijn vriend terug kan varen en aan een GSM geraakt waarop Taxmie dan XXX zou mailen om haar vriendschap aan Lode  te bevestigen ondanks de ruzie met Taxtor Na een forse handdruk kwam de wederkerige belofte voortaan alle gedachten te delen.  Tevens zou Lode zo zijn boodschap terug aan de wereld kunnen bekend maken.

’t Schijnt dat het nog vrienden zijn en dat Taksjager, uitgegeven bij Vrijdag en “Het belaste land” bij Pelckmans Van Helewyck, een vervolg zullen krijgen.

Taxoren

09-08-2019 om 18:45 geschreven door Victor Dauginet  

Hoe Don Quichote en Sancho Panza bijna de Taxtoren veroverden.

Nadat Don Quichote een lokale kroeg voor een kasteel had aangezien en daarover zijn recht ging opeisen, werden zowel hij als Sancho in een wrak van een roeiboot geduwd en de zee ter hoogte van Vigo ingeduwd.  De voorgeschiedenis is helaas te lang om dit verhaal verteld te krijgen.

Het moet enkele weken nadien zijn geweest dat het wrak met een uitgedroogde hidalgo en zijn schildknecht bewusteloos werden opgemerkt op 1 mijl van de Taxtoren.   Taxtor zag door zijn richtkijker hoe erg de twee haveloze mannen eraan toe waren en voer er met zijn roeiboot naar toe.  Handig knoopte hij het wrak vast aan de achtersteven van zijn vaartuig en roeide zwetend naar de kade.

De wondersoep van Taxmie in combinatie met een paar glazen Elixir d’Anvers, misten hun effect niet. Als snel kwamen Don Quichote en Sancho bij en merkte Don Quichote dat hij opnieuw in een kasteel was beland, bevrouwd door de beeldschone Taxmie die hij onmiddellijk Dulcinea noemde, de kasteelvrouwe die de zijne zou worden.

Taxtor weet die waanzin aan het langdurig verblijf op zee tot Don  trachtte Taxmie hartstochtelijk te omhelzen, zijn zwaard in de hoogte te steken  en te roepen “Dit is mijn kasteel”.   Taxtor trachtte de edelman tot rede te brengen maar dat lukte niet zo maar.  Don Quichot negeerde de oude Taxtor en die hoorde de volgende conversatie aan:

Sancho: “Mijnheer de dolende ridder, hoort Ued. Eens hier: u vergeet het toch niet van dat eiland dat u mij beloofd had.  Want zelfs al valt het wat groot uit, dat regeren durf ik best aan”.

Don Q.“Hierop antwoordde de edelman”  Weet thans, vriend Sancho Panza, dat onder dolende ridders het zeer oud gebruik bestond hunne schildknapen gouverneur te maken van eilanden of staatsrijken die zij veroverden;”

Sanch: “Zo zou ik koning worden en Juana Gutiérres,  mijn ouwetje niks minder dan Koningin”.

Wacht even zei Taxtor, je bent hier op Belgisch grondgebied, hé.  Hoeveel belastingen betalen jullie nu ?  Geen natuurlijk zei de hidalgo, wij zijn taxtravellers.  Ho ho  zei Taxtor, hier betaal je inkomstenbelasting, btw, taks op verzekeringen, registratierechten, erfrechten en niemand kan eraan uit hoe het precies allemaal in mekaar zit en je boeten riskeert.  De inspecteur komt elk jaar langs en verwerpt bijna al mijn kosten.  Als je gespaard hebt, pakken ze nog eens 30 % af plus gemeentebelasting over uw inkomen.  Wij zijn belastingkampioen en komen nog meer dan 10 miljard te kort.  We kunnen de vergrijzing niet betalen en gelukkig hebben wij geen wegen hier.  De groenen willen de belastingen nog verhogen of ze doen niet mee in één van de vele regeringen die er zijn en die allemaal veel ambtenaren hebben.

Het slagschip WIB 1992 lag nog voor anker. Breng ons daar snel naartoe smeekten Don Quichote en Sancho Panza in koor. Salut Dolcinea tot we mekaar zien in La Mancha.

Taxtoren

02-08-2019 om 12:07 geschreven door Victor Dauginet  

Het evangelie

Een roeibootje kwam toe gevaren uit de WIB1992.  Er zaten drie vriendelijke zeelui in die aanmeerden en onmiddellijk werden uit hun bootje gehesen door Taxtor en Taxmie. Een borreltje Elexir d’Anvers werd aangeboden (Taxtor nam er drie) en Taxmie begon haar beroemde soep. 

De zeelui excuseerden zich dat hun boot nog altijd wib1992 heette en niet “vernieuwde en vernieuwende fiscaliteit”.   Maar daar konden zij niet aan verhelpen.  Het zijn de scheepsschilders die het nog niet tussen hun drukke werk hebben kunnen schuiven. Minstens hadden ze ook minstens “taxshift 2018” kunnen schilderen.  Maar ja dan zit je binnen 20 jaar weer met dezelfde job.

Trek het je niet aan jong en kijk eens naar ons Taxmarieke, jong, vrolijk en …op de leeftijd.

Komt slecht uit dat zegt die met een stuk van zijn hoofdhaar afgesneden, ik heb allerhande eden gezworen, waaronder die van de seksuele zuiverheid.  Ik ook zei Taxtor met een knipoog naar Taxmie.  Hoe dan ook van die plannen kwam niets terecht.  Na de heerlijke maaltijd en een stuk Côte d’or meegebracht van het schip, haalde pater Camillo een bijbel boven en vroeg of hij een stukje uit Lucas, hoofdstuk 9, verzen 1 tot 10 mocht voorlezen.

TAXTOREN bespaart u een groot stuk. Zacheüs was in de boom geklommen om Jezus goed te kunnen zien.  Zegt Christus, kom uit de boom want ik ga je huis bezoeken.  Zacheüs klom vol blijdschap naar beneden en ontving Hem vol blijdschap.  …Zacheüs trad tot de Heer toe en sprak’ Heer bij deze schenk ik de helft van mijn bezit aan de armen’.   Jezus zegende de man met mooie woorden.

 Daarop scheurde Taxmie haar aanslagbiljet in twee en vroeg om de helft aan de kapitein van de WIB1992 te geven met haar liefde en zegen. En zo gebeurde het. Wonder dat dit nog nimmer in de Vaticaanse geschriften was terecht gekomen en nog geen zaligverklaring had opgeleverd.

Taxtoren

28-07-2019 om 12:57 geschreven door Victor Dauginet  

Zal taxtor nog kunnen vissen ?

De radicale onbekwaamheid noemt  Rik van Cauwelaert het in  DE TIJD van 27 juli .  Hoe belachelijk ook om die, zwaar schuldige informateurs aan te stellen ”Beide informateurs hebben de voorbije 20 jaar  doorgebracht in de  opeenvolgende regeringen…Ze dragen bijgevolg mee de verantwoordelijkheid voor het op te ruimen puin”.

Taxtoren denkt dan even terug aan de tijd, 2 jaar geleden, om zijn toren wat op te kalfateren?  De ondernemer vond de klus te klein.  Als je met drie moet verdelen (ontwikkelaar voor een moderne toren, de aannemer en heu …) dan laat je die oude toren maar scheef staan.

Uit de WIB1992 die net passeerde zwaaide een krantje weg. Er was kennelijk een Luxemburger aan boord.  Taxtor kon het vodje krantenpapier net grijpen en kon enkel de titel nog lezen:”L’Etat a plus encaissé qu’il n’a eu à dépenser. (25 juli 2019" L'essentiel”). Op pagina 3 “Un excédent de 869 millions d’euros au premier sémestre”;

Zegt Taxmie, misschien kunnen we ons pensioen daar wel aanvragen want voor we een correcte, integere, intelligente selectie hebben van het politiek personeel hier, zullen we onze toren moeten verslepen of altijd zout gras met vis eten… als jij dan nog kan vissen tenminste ?

taxtoren

27-07-2019 om 17:41 geschreven door Victor Dauginet  

De taxtoren ontdekt altijd maar meer.

De taxtoren heeft, als elk instituut, een orgaan nodig, hier is dat de oude Taxtor.  Zoals ik al schreef had hij “de aanslag” van Claays Bouùaert gevonden en onder zijn olielamp helemaal uitgelezen. Zo las hij dat er in 1963 nog een échte scheiding der machten bestond (al.106).  Kunnen we nu nog maar van dromen.  Verder vertelt hij hoe de uitvoering tegenover de slechte belastingbetaler in mekaar zat.  Dat was fors.  Een paar soldaten in logies nemen en hen eten en drinken geven, om te beginnen, naast een vergoeding.

Met bevende hand haalde taxtor nog een paar boeken uit de stapel. Het heet ”le droit criminel Belge” tot stand gekomen in het k.b. van 4/8/1988 . Het weegt 3 kg.

Vermits de vissoep klaar was en taxmie ongeduldig begon te roepen moest Taxtor met het zware werk de gevaarlijke trap af zich met één hand vastklampend aan het touw aan de muur.      Slurpend van zijn heerlijke soep gemaakt van verse vis en de groente van het eiland,  doorlas Taxtor het boek van bijna 1.000 pagina’s. Opgelucht haalde hij adem dat fiscale overtredingen behoorden tot het burgerlijk recht en overeenkomstig die regels moesten behandeld worden.  Toch wel slimme mensen die 19 de eeuwers. Wat hebben die roepers over fiscale fraude ervan terecht gebracht ? De kleinen straffen, de groten de uitgebreide minnelijke schikking gunnen ?    

RBAA’IYAT of OMAR KHAYYAM, schreef in 1859 (komt uit RUBAA'IYA'T- T.N. Poulis London & Edinburgh- gekregen vlak voor zijn dood op mijn verjaardag op 10 december1985 van mijn goede vriend Paul Peters- vergis u niet de werkelijke verjaardag van Tatxor is 10 december 1849)

How Time is slipping underneath our Feet

Unborn To -Morrow, and dead yesterday

Why fret about them if TO-DAY BE SWEET ! (Van dit boek zijn er 45 gedrukt en taxtoren bezit het 9 de exemplaar)

Moeten we alles veranderen om te veranderen? Als we het doen, laat het ons het dan grondig en beheerst doen.   

TAXTOREN                     

23-07-2019 om 00:00 geschreven door Victor Dauginet  

TAXTOREN GAAT NOOIT MET VAKANTIE

De Taxtoren dankt de honderden sympathisanten voor de mededeling dat zij een verdiende vakantie nemen en dus bereikbaar zijn, indien dringend, via hun schitterende secretaresse.

De Taxtoren neemt evenwel nooit vakantie omdat hij immobiel is maar wel steeds ronddraaiend met een heftig licht dat ook fiscale kapers zou kunnen ontdekken en onderscheppen.  In alle tijden.  Uiteraard, is de periode van de cruisevaarders (ik bedoel de ouderen die een kruisvaart met champagne bestellen) een verlichting in het werk van de Taxtoren.   Daarom graaft hij zich in die periode in, in de literatuur van de ver afliggende fiscale kapers en hun potentieel gevaar.  Je kunt maar beter voorbereid zijn.  Boven, net onder de lamp, ligt een archief, daar,  vindt hij vooral militaire en maritieme standaardboeken.  Maar in de schemer van zijn olielamp zag hij “de aanslag” van prof.dr. I.Claeys Bouaéert liggen: Dat lag op de juiste plaats: hoe vermijdt je een aanslag ?”  Wellicht had de bevoegde aankoper het zekere voor het onzekere genomen; “De aanslag” kon best nodig zijn voor een attente Torenwachter.;

In paragraaf art.333. schrijft de geleerde jurist “Het gebruik van de woorden “belastingplichtige en belastingschuldige in verband met de directe belastingen, heeft in ons land een moeilijkheid van terminologie doen rijzen.”  Hij zag een fundamenteel oorlogsgevaar komen.

De meeste boten die ik zie, betalen, vrijwillig hun belasting. Het mocht hen gemakkelijker gemaakt worden.

Overheid en mensen zijn kompanen, en geen ouderwetse vijanden. Als de overheid stopt met nepotisme en corruptie in de vele domeinen waar ze macht heeft, l

Komt er een komen en gaan van  de vriendelijke bootjes lachend hun belasting betalen.  In  “het belaste land” wordt die idee bejubeld.

Taxtoren, altijd bereikbaar, zonder secretaresse ook voor absoluut niet dringende  zaken .

22-07-2019 om 12:42 geschreven door Victor Dauginet  

Het licht bij Taxtoren doofde even omdat de groene <wind energie> volledig werd opgeslorpt door alle politieke crisissen. Zoveel wind, zeg ! Net nu je uw Taxtoren zou graag zijn mening had gehoord.

Maar hij is er terug. Weliswaar met gestolen plannen en projecten. Terwijl Taxtoren even genoot aan gebrek aan energie, was er de wakkere Ward Willmens die overeenkomstig de voorzichtige  “fiscoloog Internationaal “ maar erg gewaardeerde editoriaal voorzichtig al had gezegd: er zijn nogal wat argumenten tegen kilometertaks.  Samen met de heer De Decker zegt Taxtoren: Dat is gewoon belasting:

DIE KILOMETERHEFFING  KOMT ER NIET !

En nu, waarom niet ?  Omdat er nog gezond verstand bestaat bij het Europees Hof Van Justitie.

De Duitse argumenten werden zo in de prullenmand gegooid.

De lepe, Duitse trucs had ze door: door op dezelfde dag de afschaffing in te voeren van de verkeerstaks, zag Het EH dat “het bedrag van de vrijstelling MINSTENS overeenstemt met het bedrag van het jaarvignet. Het Hof oordeelt dat “de door hen (de in Duitsland geregistreerde voertuigen de door hen betaalde infrastructuurheffing wordt gecompenseerd zodat (…) de economische last van de heffing de facto enkel rust op de houders en bestuurders van in een andere lidstaat dan Duitsland geregistreerde voertuigen”.

Ik denk dat de auteur tot de essentie komt wanneer hij zegt” De vraag is of een (coherente) complete omslag naar een vignet of kilometerheffing wel mogelijk is, indien de tarieven daarbij zodanig worden vastgesteld dat zij een correcte weerspiegeling zou zijn van de kost van het wegennet (in functie van de jaarlijkse financieringskost) met inbegrip van een afschaffing of vrijstelling van alle andere belastingen die dit gebruik op minder direct wijze zouden belasten.

Facts and figures.

Met andere woorden, als je uw wegennet open stelt, dan heb je daar voordelen bij, draag ook de nadelen;

"There is no such thing as a free lunch” en vergeet trucs om uw problemen op te lossen.  Ga naar fundamentele oplossingen zoals “het belaste land” suggereert.  Ga naar fundamentele overeenkomsten die integer en niet partijgebonden zijn.

Uw trouwe en soms rouwende Taxtoren die het landschap blijft overschouwen.

 Taxtoren

20-07-2019 om 00:00 geschreven door Victor Dauginet  

Taxtoren heeft veel vrienden

De toren is een man die over de wereldvelden heen kijkt.  Hij heeft veel, soms en dikwijls vermeende, vrienden die toch maar liever even opletten en politiek correct zijn en het veiliger vinden om eerder kritisch te luisteren dan samen met hun veel grotere kompaan de dingen bij hun naam te noemen.

Taxtoren heeft niet zoveel gêne.

U denkt dat die gemaakt is van steen en beton en geen hart en ziel heeft. Vergissing.  Alleen al doordat hij mannelijk is heeft hij niet altijd een hart en een ziel maar wel gevoelens.

In het brede landschap ontwaart hij de brave advocaat die dagelijks wroet om recht te doen zegevieren.  Hij wil liefst geen herrie, wel akkoorden tussen partijen die het even moeilijk met mekaar hebben.

Die goede man of dame heeft een belangrijk middel: de vertrouwelijkheid. Advocaten kunnen daardoor boodschappen doorgeven  die naar oplossingen kunnen leiden maar ook in de prullenmand verdwijnen als de bezegelende handdruk er niet komt.

Prachtig, goed werkend systeem over de decennia heen.

Plots zegt de overheid dat die dienstverleners ook aan de BTW moeten onderworpen worden.  Gevolg van BTW richtlijnen die lang werden in een hoekje geduwd.

Maar dan, naar Belgisch systeem, moet je ook jaarlijks een lijst opstellen van alle mensen en bedrijven die een btw nummer hebben en waaraan jij diensten hebt verleend.  België is daar uniek in.  Geen ander land doet zoiets.  Iets in de stijl van steek het allemaal in de computer en uiteindelijk moet het allemaal overeenstemmen: IN en UIT.  Simpel.

Taxtoren houdt van eenvoud maar zag een conflict met die belangrijke waarde van de vertrouwelijkheid.

Het Grondwettelijk Hof ziet het probleem niet.  Begrijpelijk als je snel zaken moet oplossen.

Praktisch nu: de BV “Aan mijn appelen zit de fiscus te sabbelen” raadpleegt een fiscaal advocaat. De BV vraagt advies en de raadsman geeft een correct advies. Hij moet wel dat BV’tje als cliënt vermelden aan de fiscus in zijn opgave van afnemers belastingplichtigen.  De BV “Kwaliteitscannabis moet kunnen” vraagt braaf advies en krijgt dat ook maar wordt wel gemeld.

In fiscale zaken is dat een werkelijk probleem. Je leidt de fiscus naar de dossiers terwijl vertrouwelijkheid de basis is van het advocatenberoep.

Heeft het Grondwettelijk Hof niet nagedacht of is het slecht voorgebracht ?  Taxtoren weet het niet maar zou nooit een cliënt verraden aan zijn tegenpartij.   Moesten hier geen nuances worden aangebracht in het arrest van 14 maart 2019 van het Grondwettelijk Hof ?

Uw trouwe Taxtoren

05-07-2019 om 19:21 geschreven door Victor Dauginet  

Leve het Grondwettelijk Hof, nog wat nuance en we zijn er ?

Het grondwettelijk Hof heeft paal en perk gesteld aan een fictieve toekenning tot diepe ingrepen in het private leven van mensen en bedrijven .

Bedrijven, zegt u?  Zou je zo graag hebben dat al je bedrijfsgeheimen, je prijsvorming, je productieformules, de namen van je klanten, de prijzen van je leveranciers zomaar te koop liggen ?  De wet, noch de administratie garandeert u enige discretie daarover, behalve het beroepsgeheim van de ambtenaar. Niet lachen aub.

Wil je graag dat de argumentatie en documentatie over je juridisch geschil met je ex in handen komt, je vergeten en vervallen liefdesbrieven, verstrooid worden in handen van mensen die je niet kent, en die mogelijk te grabbel worden gegooid ?

De fiscale wet laat dat toe mits toelating van de politierechter.  Soms laat die dergelijke ingrijpen toe louter door het overschrijven van het verzoek van de directeur van de belasting.  Liefst niet moe worden.  Die handelt als volgt. Als je eten en drinken krijgt door niets te doen, handel dan zoals in de natuur.  Ga rusten tot het nodig en soms nuttig wordt, bijvoorbeeld voortplanting. Trek je vooral niks aan van die problemen die ver van  het bed van de de politierechter leggen.

Overigens, hoe heeft een wetgever zich in het hoofd gehaald om zover gaande indringing in de privacy en het bedrijfsgeheim toe te laten, zonder de mensen garantie te geven op controle over het gebruik daarover ?  Zijn de ambtenaren zuivere godheden ?

Gelukkig zegt het Grondwettelijk Hof in zijn arrest van 27 juni daarover dat de politierechter zich moet verantwoorden.  Mooi !

Maar de man of vrouw in kwestie weet van niks en kan de risico’s van enerzijds “te ontdekken fiscale fraude” (die via vele andere middelen kan ontdekt worden) en de risico’s voor het bedrijf (wantrouwen bij medewerkers,  bedrijfs-en andere geheimen), niet schatten zonder een grondig proces dat er uiteraard nooit is.

Ik heb het helaas in mijn fiscale praktijk moeten meemaken dat politierechters in hun vonnis tot toelating van huisvisitatie, letterlijk het verzoek van de fiscus overschreven.

Dat is nu gedaan. Dat is al iets.  Dank u Grondwettelijk Hof

Taxtoren

04-07-2019 om 18:08 geschreven door Victor Dauginet  

Ik heb gezworen (min of meer) eerlijk te zijn.

 De advocateneed bevat de volgende bewoordingen: “… eerbied voor de gerechtelijke autoriteiten, en dat ik geen zaak zal aanraden of verdedigen, die ik in gemoede niet gelove rechtvaardig te zijn.” Een louch type gedekt door een titel besluit, omdat hij niks kan, het zwart geld van de adel en omliggende weg te steken en het terug naar België te brengen als een edele dame even over de Louisalaan wil lopen zonder hinder van een te kleine geldbeurs.

Het louch figuur heeft koeriers ingehuurd die baar geld overhandigen aan die het graag hebben in de vorm van een tasje van Nespresso waar veel biljetten in de bodem zijn neergezet en daarboven een reeks capsules van de lekkere koffie.

Een advocaat zegt dat het hier gaat om toegelaten fiscale optimalisatie.  Wat denkt u, beste bloglezer ?

Wordt niet zo de werkelijke en gerechtvaardigde poging om fiscaal te optimaliseren verdacht gemaakt ?  Wordt zo de match tussen overheid en burger niet totaal vervalst ?

Als die advocaat niet geroyeerd wordt en het prinselijk crapuul niet in de gevangenis verdwijnt, moet men zich vragen stellen over het toezicht over die instellingen.  

Of blijven we onze cava drinken op het terras en … we weten van niks en hebben het goed ?  Zo lang het duurt…

 Uw taxtoren kijkt waakzaam toe.

24-06-2019 om 00:00 geschreven door Victor Dauginet  

 De monarchie zonder kleren

 Dank zij topjournalistiek gebaseerd op internationale gegevensuitwisseling en integere omgang met de bekomen gegevens wordt een buitengewoon witwasverhaal bloot gelegd.

 Lars  Bové pakt het zakelijk aan en beperkt zich wijselijk tot wat bewezen is.

 In de werkelijkheid gaat het om een enorm witwasverhaal van de Belgische adel en het bedrijfsleven.

De verdienste van de journalist is dus belangrijk en ik heb er groot respect voor.

 Volgt de vraag of ook het strafrechtelijk apparaat efficiënt zal ingrijpen en de prins en zijn advocaat in voorhechtenis zal nemen zoals dat zo dikwijls gebeurd is bij mindere vergrijpen van simpele ondernemers of advocaten.

 Laat ons duidelijk zijn, als je zwart geld van de adel en mensen zoals.. hier zwijg ik even, witwast ben je toch een zware crimineel, of niet ?

Of moeten we dat samen met die idiote advocaat “optimalisering” noemen ?  Hoe is het Hof van Beroep in Brussel erin geslaagd om de prins zijn fantasietjes blauw-blauw te laten ? Taxtoren las het arrest daarover en was stomverbaasd.  Maar het systeem heeft het geflikt. De koning zal er werk aan hebben om die balhorige prins weer eens af te dekken.  Welke carrières gaan ze nu weer toewijzen, of welke eretitels (sommige mensen hebben dat graag) ga je ze toekennen.

 Let op!  Het volk pikt het niet meer !

 Ik kom hier op terug.

Taxtoren

P.S. waarom Taxtoren  soms even zwijgt is dat omdat zij nog niet voldoende bewijs heeft of dat zij een discretieverplichting heeft.

23-06-2019 om 13:30 geschreven door Victor Dauginet  

Bevrijd van belastingen ! Leve de crypto

Facebook lanceert een eigen munt de “libra”. Wellicht verandert dat de volledige financiële wereld. Een crypto munt die dat niet meer is maar zich positioneert tussen de staatsmunten.  Het komt in de korf ervan.

Terwijl de wetgever hevig bezig is om de repressie tegen fiscale fraudeurs te verstevigen (Fiscoloog 19.6.2019) heeft ze een probleem om vast te stellen welke hoeveelheid ze nu precies moet belasten.

Die Belgische frank en die euro, dat was zo fijn en stabiel. Kon je precies je btw en belastingen op berekenen.

Wat is het toch lastig voor een staat om achter die ontwikkelingen aan te lopen.

Iedereen weet dat IT afpersing, drughandel en andere fraaie zaken steeds meer met alternatieve munten wordt geregeld. 

Is het geen tijd om wakker te worden bij FOD Financiën ? Of zijn de kabinetten te klein ?

Taxtoren

20-06-2019 om 12:42 geschreven door Victor Dauginet  

De truuk met de doif

In het buitenland werd er hartelijk om gelachen: in België belastingvrij geld uitkeren uit een vennootschap is gemakkelijker dan een liedje fluiten.

Je verkoopt de aandelen van je werkfirma aan een kleine holding waarvan je de enige eigenaar bent (of bijna toch) en kijk, een prachtige vordering lacht u toe.  Dan volstaat het om een dividend uit de werkvennootschap te pompen en de vordering kan u uitbetaald worden.  Klaar is Kees. Wij noemden het “de truuk met de doif” naar de beroemde sketch van Toon Hermans (zie you tube).

De fiscus vond dat toch wel wat grof en begon de meerwaarde op de verkoop van de aandelen van de werkvennootschap te belasten als divers inkomen, ergens rond de eeuwwisseling. Het tarief was 33 % te verhogen met gemeentebelasting zodat de pret eraf was.

Dan maar proberen met een inbreng van die aandelen als kapitaalverhoging, wat uitzicht biedt op een latere kapitaalvermindering in plaats van een dividend.  Belastingvrij dus.  De administratie vond dit een flauwe afleiding.

De pientere raadgevers van de betere zelfstandigen, vonden dan maar economische motieven uit waarbij de net vermelde meerwaarde als gewoon beheer van privaat vermogen kon worden aangemerkt bij de inbreng en als zodanig gespaard bleef van belasting. Nadien uitkeren als kapitaalvermindering zou dan geen probleem vormen.

De rulingcommissie ging daarin mee en deed dat met een beredeneerde voorzichtigheid.  De commissie stelde als voorwaarde dat de overgedragen participatie als inbreng moest behandeld worden bij de holding en dat de participatie daar drie jaar moest geboekt worden zonder uitkering van dividend of welke beweging dan ook.  De dienst voor voorafgaande akkoorden attesteerde evenwel niets met betrekking tot de periode na die drie jaar.  Dat was nogal wat euforische consulenten ontgaan die met onstuimig optimisme de fiscus voor gedribbeld hadden verklaard.

Wat prijkt er nu op de prioriteitenlijst van “te controleren ondernemingen” ? Ik citeer “Holdings die een kapitaalverhoging en vervolgens een niet-belaste kapitaalvermindering doorvoeren, krijgen extra aandacht. In plaats van een dividend uit te keren waar de aandeelhouders belasting op moeten betalen, wordt vaak gekozen voor kapitaalvermindering. Zo ontlopen holdings de roerende voorheffing.” (citaat uit De Tijd van zaterdag 8 juni 2019).

De doif is dood.

Taxtoren

15-06-2019 om 00:00 geschreven door Victor Dauginet  

De fiscus gaat de buitenlandse rekeningen opvissen

Volgens de administratie zouden 200.000 van de 364.000 “weigeren” hun buitenlandse rekening aan te geven waardoor er roerende inkomsten zouden worden ontdoken (bron DE TIJD, zaterdag 8 juni 2019).

Het lijkt me voor de hand te liggen dat iemand met een buitenlandse rekening beseft dat de informatie daarover ondertussen bekend is bij de Belgische fiscus.  Dat er dan 164.000 Belgen die rekening welbewust niet zouden vermelden op hun aangifte lijkt me weinig waarschijnlijk.  Droomt de fiscus van een gigantische vangst, of vist ze naast het net ? 

Het doorgeven van informatie over rekeningen van Belgen in Zwitserland en Luxemburg, om die twee maar te noemen, gebeurt met het zelfde fanatisme als dat waarmee men diezelfde gegevens vroeger geheim hield.  Dat brengt mee dat er veel dubbele mededelingen zijn. 

Er wordt dan ook vastgesteld dat zogenaamde gesplitste rekeningen, rekeningen waarin het vruchtgebruik gescheiden is van de blote eigendom, onverdeelde rekeningen na erfenis, telkens voor het geheel worden gemeld voor elke naam die in dat verband voorkomt. Tegelijkertijd ijverig en lui, want wat is er gemakkelijker dan meteen maar het hele boeltje aanleveren ?

Het valt te vrezen dat de administratie weer eens veel tijd en energie zal verspelen na het opvissen aan het uitvissen van die mengboel.

Verwacht geen vette vissen !

14-06-2019 om 12:31 geschreven door Victor Dauginet  

Tot in 1980 mocht en moest de discrete bankier de fiscus de deur wijzen wanneer die inlichtingen wilde verzamelen, zonder enige wettekst. Het hoorde niet dat een ambtenaar kwam neuzen in de bankpapieren van die goede en trouwe, tevens betrouwbare klanten. Wanneer er dan toch voor alle zekerheid een tekst werd voor gemaakt, kwam het eerste gat te voorschijn.  Zo gaat dat als je dingen op papier zet en zeker als je daarvoor nogal wat woorden moet gebruiken (artikel 322 § 2 WIB).  Voortaan mocht de inspecteur die een bezwaar behandelde wel een kijkje nemen voor zover hij zijn opgedane kennis slechts gebruikte in het kader van de oplossing van het bezwaarschrift dat hem werd voorgelegd.  Voor de wat nonchalante handelaar, vrij beroeper of industrieel voelde dat nog comfortabel aan.  Slechts als de financiële sectie van de toenmalige BOB ( Bijzondere Opsporingsbrigade) onraad had geroken en via deuren en ramen binnenklom bij de naarstige KMO-er die om, och arme, een paar zwarte overuurtjes te betalen en ook voor wat zakgeld voor zichzelf, achter in de straat zich wat fictieve factuurtjes had aangeschaft. Hij had die netjes betaald met een overschrijving en had daarvoor een nette check van 90 % van dat bedrag terug gekregen en dat stuk bij de lokale bankier ingeleverd om op een aparte, zeg maar spaarrekening te plaatsen.  De BOB- er van dienst had er dan weinig moeite mee om van de éne bankrekening naar de andere over te wippen en zo een netwerkje op te kuisen, nadat hij 's ochtends vriendelijk aan de bedrijfsleider had gevraagd of die wilde bekennen en graag thuis zou slapen die avond.  Maar dat waren uitzonderingen. Toch wel bijzondere tijden …

Het maatschappelijk aanvoelen, dit keer gecapteerd door de politiek, was dat de fiscus eigenlijk toch recht had op wat meer informatie om het werk behoorlijk op te knappen.  Dus, op één of andere manier mochten de bankiers in sommige gevallen hun rode das in hun grijs pak rechttrekken en antwoorden op de vraag van vadertje staat.  Die gevallen worden beschreven in een wet die een grote mate van compromis doet vermoeden. Die draak schept een heel stuk broodwinning voor fiscale advocaten.  Het was eenvoudiger gewoon toe te laten dat bankrekeningen mochten ingezien worden met een gematigdheid die door hogere ambtenaren moeten gegarandeerd worden en vooral dat het beroepsgeheim beschermd wordt.  Het hoort niet dat alle bankinformatie zomaar ergens bij de fiscus rondhangt.  Alle financiële informatie zou uitsluitend digitaal mogen verwerkt worden en opgeslagen worden in bestanden waarbij de belastingplichtige nadien kan controleren door wie en hoe lang dat bestand geraadpleegd werd.  Nadien moet er een attest worden afgeleverd dat de informatie na controle vernietigd is.  Niets van dat alles. Slimme politici gebackt door clevere cabinetards, zijn niet bezig met de dingen die er écht toe doen.

Lars Bové vindt het in De Tijd van  nog een belangrijke verdienste van, noem ze maar op, Open VLD, cdH, CD&V,, PS en MR dit monster ter wereld hebben gebracht.  Blijkt volgens dezelfde bron dat de BBI 3600 keer is gaan kijken en legt het verband met het povere miljard dat de BBI heeft binnen gebracht.  Ik kan u verzekeren dat die niet komt van het binnen gluren achter het gordijntje van de bank.  De BBI heeft grote dossiers behandeld die tot grote ontvangsten hebben geleid. Die fraudes zijn niet ontdekt dank zij het ondoordacht compromis van  2011. Mijn conclusie is dan ook dat het huidige systeem van bankonderzoeken onder de noemer "doelloos gedoe" moet ondergebracht worden. De fiscale overheid heeft geen wettelijk houvast om het recht op privacy te garanderen van die de bankonderzoeken ondergingen, hoe graag de meeste ambtenaren dat ook zouden willen.

Taxtoren

13-06-2019 om 00:00 geschreven door Victor Dauginet  

 “Topcrimineel mag deal sluiten met parket”

(De Tijd zaterdag 1 juni)

Lars Bové maakt in de krant gewag van een overeenkomst die Alex Khann kan sluiten met het Brussels parket.  Hij zou daarvoor 3 miljoen € moeten betalen, terwijl hij BNP Parisbas Fortis voor 70 miljoen € heeft opgelicht, aldus de journalist.

In “het belaste land” worden beide thema’s behandeld, zowel het criminele karakter van de BTW carrousel als het probleem van de uitgebreide minnelijke schikking.   Taxtoren gaat daar even dieper op in.

De werking van een btw carrousel wordt beschreven vanaf p. 36.  Het is een simpel en ruw systeem waarbij er altijd een schakel is in de opeenvolgende transacties die gewoon de BTW die hij aanrekent niet betaalt. 

Het is dé oplossing voor gemakkelijk misdaadgeld zonder gebruik van geweld.  Je hoeft zelfs niet tot een maffieuze bende te behoren.  Je kunt dat als kleine misdaad-k.m.o.-er opzetten met een paar vrienden, mits er ééntje bereid is even de gevangenis in te vliegen tegen een behoorlijke vergoeding van de vrienden.

“Het belaste land” beschreef hoe op die manier miljarden zijn ontvreemd aan de kassen van de Europese staten en van die van Europa zelf.

De reden daarvan is ook toegelicht.  Dit keer is het niet de Belgische wetgever die de opening heeft gemaakt naar de rode loper voor gangsters.  Neen, het is de Europese regelgever zelf die een bijzonder fraudegevoelig systeem heeft op gang gebracht (het ziet er goed uit, maar het rammelt), dat roept om oplichting.  Het schijnt dat men nu in een fase is terecht gekomen waarbij de Europese Commissie er iets aan gaat doen na miljarden aan de misdadigers cadeau te hebben gedaan.  Het is te vrezen dat bij die hervorming wel goede bedoelingen aan de dag zullen liggen maar dat gaten weer even breed zullen zijn.  De voorbeelden zullen volgen.

Maar goed.  Iemand die een ander oplicht die naïef is, hier de overheden, blijft een oplichter en crimineel.

Die moet gestraft worden, zo hoort het toch in de huidige fase van het westers denken over omgang met gepakte misdadigers.

Is daar een wettelijk kader voor ?  Ja zeker: oplichting, fiscale fraude om witwas zeker niet te vergeten.  Er kan behoorlijk wat afgepakt worden en geïnvesteerd worden in gevangenisinfrastructuur nodig om dat soort mensen een tijdje bij te houden.

Handhaving, een prachtig woord, veronderstelt ook dat de bestraffing werkelijk plaats vindt.  Maar gaat dat wel altijd.  En meer bepaald in het geval van (zeker niet meneer zeggen) Khann ?

Het Brussels parket oordeelt dat dit niet kan in dit geval en heeft daar wetgeving voor die het mogelijk maakt om een doekje voor het bloeden te kunnen aanbieden.

Dat het openbaar ministerie in Brussel goede redenen heeft om de man te laten gaan voor 3 miljoen €, daar twijfel ik geen moment aan. 

Het is overigens de verdienste van de heer Lars Bové om informatie verzameld  te hebben rond de redenen waarom dit niet zou kunnen.  Taxtoren kan de waarde daarvan niet beoordelen.  En dat is misschien nu juist één van de grote problemen.

 “het belaste land” beschrijft in het hoofdstuk “het strafrechtelijk pardon in fiscale strafzaken” de geschiedenis en redengeving van het opleggen van een boete in plaats van een werkelijk proces.  Door deze quasi procedure heeft de verdachte geen strafblad en gaat volledig vrijuit.  In het boek wordt evenwel de vraag opgeworpen of het niet goed zou zijn dat er een bepaalde regelgeving zou zijn voor de parketten zodat de verdachte, en vooral de gemeenschap, niet afhankelijk zou zijn van het territorium waar de zaak strafrechtelijk aanhangig is.   Die bestaat niet.  De parketten handelen naar willekeur.

Bij strafrechtelijke processen is de behandeling en beoordeling publiek zoals dat voorzien is in artikel 6 van het Europees Verdrag van de Mens.  Hier krijgt de crimineel een grotere garantie: niemand hoeft te weten wat en hoe.  De publieke zitting in het strafproces kan dan wel bedoeld zijn om de rechten van de verdachte te beschermen tegen willekeur, het is tegelijkertijd een bijkomende straf, zeker als de zaak breed wordt uitgesmeerd in de pers.

Niets van dat alles voor Khann. Fluitend naar huis.  Gelukkig is de heer Lars Bové op zijn qui-vive en weten we er nog iets van.

Coda: hij betaalt 3 miljoen.  Van welk geld ? Deinst de Belgische Staat er niet voor terug om crimineel geld dat vrijwillig betaald wordt te ontvangen en zelf witwasser te zijn ? Kan bij die gelegenheid niet de rest van de buit worden gerecupereerd ?  Het volk zou er blij mee zijn.

05-06-2019 om 18:11 geschreven door Victor Dauginet  

Geachte geïnteresseerde,

Het gezond verstand en een goed gevoel voor intuïtie wordt door de politiek en de pers, als dat al niet hetzelfde is, zwaar onderschat. De mensen zijn het beu om veel belastingen te betalen en te moeten lezen dat we veel geld tekort komen en toch nog een gebrek aan voorzieningen  hebben. Mensen kijken naar het nieuws om een zicht op de wereld en de realiteit te krijgen en er wordt hen een flauwe schotel nepnieuws opgediend.  Politici polariseren, kibbelen, spelen zwarte piet, maken postjes, vullen die in en amuseren zich.  Tot daar een karikatuur met een grond van waarheid.  De mensen kijken ernaar zoals naar hun eigen gezin.  Goed financieel beheer, zuinigheid met verstandige uitgaven, geen ruzie maken met je broodheer (hier de belastingbetaler).

In een onlangs verschenen boek "het belaste land" worden de tuimelingen van de fiscaliteit aangeraakt zonder een blad voor de mond te nemen.  De Taxtoren gaat daarop verder zonder zich te beperken tot de toren waarnaar hij genoemd is. Hij vindt dat er een aanvulling moet zijn op wat niet gezegd wordt of mag gezegd worden.

Daarvoor baseert hij zich, in korte berichten, op goede journalistiek (die bestaat ook), eigen ervaringen vanuit zijn uitzicht over het landschap en veel wijsheid van anderen waarvan hij steeds netjes de bron zal vermelden. Hier en daar blijven er open vragen zoals "waar is het Lybisch geld ?". Toch zal de fiscaliteit centraal staan. Is het niet de theetaks die de Amerikanen de Britten heeft doen buiten zetten (waar vliegen die al niet buiten ?), is het niet de zouttaks die het oude Chinese Rijk ten val bracht en later Ghandi ertoe aanzette de strijd te voeren die uiteindelijk tot de onafhankelijkheid van India zou leiden ?  Was het niet de Franse biertaks die de Belgische brouwers aanzette tot een klacht bij de Europese Commissie ?

Wie weet waar onze rijkdom aan taksen ons nog gaat brengen ?  Taxtoren zal het u tijdig vertellen.

De Taxtoren steekt maar meteen van wal en dankt iedere lezer voor de belangstelling en de reacties.

De Taxtoren

Bijlagen:
http://www.bloggen.be/taxtoren/   

DE HOGE PIJNGRENS VAN RIK VAN CAUWELAERT

In zijn “Paleis der Natie” van 13 april stelt Rik Van Cauwelaert vast dat de pijngrens van de Belgische politieke opinie erg hoog ligt.  Hij illustreert dat rijkelijk, voor zover een half blad van de krant dat toelaat met ongelofelijke verhalen over twijfelachtige onafhankelijkheid van de magistratuur (mr. Lenssens in de affaire “optima”), de Dexia en Fortis verhalen, het energiebeleid, inbraakonderzoeken die nog maar half gebeuren en vergeet de beloften van minister van financiën Van Overtveldt niet met betrekking tot zijn begrotingsbeloften.

Hij had er het malbeleid in de fiscaliteit kunnen bij vermelden.

Maar dat de pijngrens zo hoog ligt, zou wel eens gedeeltelijk aan dezelfde pers kunnen liggen waar hij probeert toch iets in beweging te krijgen.

Het onkiese doordringen van machtspolitiek tot in de haarvaten van het maatschappelijk bestel, veroorzaakt noodzakelijk het disfunctioneren van het beleid.  Stop toch eens dat publiekelijk en schaamteloos nederzetten van de poppetjes in alles en  nog wat. Dat geldt ook voor het beheer van de fiscaliteit die voortgestuwd wordt door amateuristisch opportunisme en compleet haaks staat op de zo nodige stabiliteit en voorspelbaarheid van een belastingbeleid dat rust en aanvaarding moet bieden: de fiere belastingbetaler.

De pers beukt niet in op dat opzichtig misbruik van macht en geld. Het heeft er zo zijn redenen voor.  De redenering is dat de zogenaamd “onafhankelijke” pers betaald wordt met belastinggeld.  In alle kortzichtigheid vindt de politiek dat dit haar, de vertegenwoordigers van het volk, toelaat die media te besturen in de meest brede zin van dat woord.  De kring is rond. De pers is onafhankelijk maar hangt af van de politici die hen besturen of die hun noodzakelijke ondersteuning bieden aan Mediafin, de Persgroep, Rossel en anderen.

Daar waar politici zouden moeten besturen – en er zijn veel van die domeinen - zou het toch gewenst zijn bewezen, bekwame a-politieke directeuren te hebben voor de uitvoering en dito raadgevers voor de richting. 

Wij beschikken over fiscale administraties die garant kunnen staan voor kennis en continuïteit maar die gewantrouwd worden door machtsmensen en enkel aan bod komen om gaten te helpen vullen, terwijl zij een partner zouden moeten zijn van practici en academici in het grote debat over onze centen.

Een goede bestuurder luistert naar bekwame, onbevangen mensen, neemt beslissingen, laat ze uitvoeren door een gemaximaliseerd en objectief geselecteerd apparaat van administraties en magistratuur en laat een op merites uitgekozen instelling toezien op het resultaat.

Waarom wordt dat verzwegen, behalve dan door de “éminence grise” ?

03-06-2019 om 10:55 geschreven door Victor Dauginet