“Topcrimineel mag deal sluiten met parket”

(De Tijd zaterdag 1 juni)

Lars Bové maakt in de krant gewag van een overeenkomst die Alex Khann kan sluiten met het Brussels parket.  Hij zou daarvoor 3 miljoen € moeten betalen, terwijl hij BNP Parisbas Fortis voor 70 miljoen € heeft opgelicht, aldus de journalist.

In “het belaste land” worden beide thema’s behandeld, zowel het criminele karakter van de BTW carrousel als het probleem van de uitgebreide minnelijke schikking.   Taxtoren gaat daar even dieper op in.

De werking van een btw carrousel wordt beschreven vanaf p. 36.  Het is een simpel en ruw systeem waarbij er altijd een schakel is in de opeenvolgende transacties die gewoon de BTW die hij aanrekent niet betaalt. 

Het is dé oplossing voor gemakkelijk misdaadgeld zonder gebruik van geweld.  Je hoeft zelfs niet tot een maffieuze bende te behoren.  Je kunt dat als kleine misdaad-k.m.o.-er opzetten met een paar vrienden, mits er ééntje bereid is even de gevangenis in te vliegen tegen een behoorlijke vergoeding van de vrienden.

“Het belaste land” beschreef hoe op die manier miljarden zijn ontvreemd aan de kassen van de Europese staten en van die van Europa zelf.

De reden daarvan is ook toegelicht.  Dit keer is het niet de Belgische wetgever die de opening heeft gemaakt naar de rode loper voor gangsters.  Neen, het is de Europese regelgever zelf die een bijzonder fraudegevoelig systeem heeft op gang gebracht (het ziet er goed uit, maar het rammelt), dat roept om oplichting.  Het schijnt dat men nu in een fase is terecht gekomen waarbij de Europese Commissie er iets aan gaat doen na miljarden aan de misdadigers cadeau te hebben gedaan.  Het is te vrezen dat bij die hervorming wel goede bedoelingen aan de dag zullen liggen maar dat gaten weer even breed zullen zijn.  De voorbeelden zullen volgen.

Maar goed.  Iemand die een ander oplicht die naïef is, hier de overheden, blijft een oplichter en crimineel.

Die moet gestraft worden, zo hoort het toch in de huidige fase van het westers denken over omgang met gepakte misdadigers.

Is daar een wettelijk kader voor ?  Ja zeker: oplichting, fiscale fraude om witwas zeker niet te vergeten.  Er kan behoorlijk wat afgepakt worden en geïnvesteerd worden in gevangenisinfrastructuur nodig om dat soort mensen een tijdje bij te houden.

Handhaving, een prachtig woord, veronderstelt ook dat de bestraffing werkelijk plaats vindt.  Maar gaat dat wel altijd.  En meer bepaald in het geval van (zeker niet meneer zeggen) Khann ?

Het Brussels parket oordeelt dat dit niet kan in dit geval en heeft daar wetgeving voor die het mogelijk maakt om een doekje voor het bloeden te kunnen aanbieden.

Dat het openbaar ministerie in Brussel goede redenen heeft om de man te laten gaan voor 3 miljoen €, daar twijfel ik geen moment aan. 

Het is overigens de verdienste van de heer Lars Bové om informatie verzameld  te hebben rond de redenen waarom dit niet zou kunnen.  Taxtoren kan de waarde daarvan niet beoordelen.  En dat is misschien nu juist één van de grote problemen.

 “het belaste land” beschrijft in het hoofdstuk “het strafrechtelijk pardon in fiscale strafzaken” de geschiedenis en redengeving van het opleggen van een boete in plaats van een werkelijk proces.  Door deze quasi procedure heeft de verdachte geen strafblad en gaat volledig vrijuit.  In het boek wordt evenwel de vraag opgeworpen of het niet goed zou zijn dat er een bepaalde regelgeving zou zijn voor de parketten zodat de verdachte, en vooral de gemeenschap, niet afhankelijk zou zijn van het territorium waar de zaak strafrechtelijk aanhangig is.   Die bestaat niet.  De parketten handelen naar willekeur.

Bij strafrechtelijke processen is de behandeling en beoordeling publiek zoals dat voorzien is in artikel 6 van het Europees Verdrag van de Mens.  Hier krijgt de crimineel een grotere garantie: niemand hoeft te weten wat en hoe.  De publieke zitting in het strafproces kan dan wel bedoeld zijn om de rechten van de verdachte te beschermen tegen willekeur, het is tegelijkertijd een bijkomende straf, zeker als de zaak breed wordt uitgesmeerd in de pers.

Niets van dat alles voor Khann. Fluitend naar huis.  Gelukkig is de heer Lars Bové op zijn qui-vive en weten we er nog iets van.

Coda: hij betaalt 3 miljoen.  Van welk geld ? Deinst de Belgische Staat er niet voor terug om crimineel geld dat vrijwillig betaald wordt te ontvangen en zelf witwasser te zijn ? Kan bij die gelegenheid niet de rest van de buit worden gerecupereerd ?  Het volk zou er blij mee zijn.

05-06-2019 om 18:11 geschreven door Victor Dauginet  

Geachte geïnteresseerde,

Het gezond verstand en een goed gevoel voor intuïtie wordt door de politiek en de pers, als dat al niet hetzelfde is, zwaar onderschat. De mensen zijn het beu om veel belastingen te betalen en te moeten lezen dat we veel geld tekort komen en toch nog een gebrek aan voorzieningen  hebben. Mensen kijken naar het nieuws om een zicht op de wereld en de realiteit te krijgen en er wordt hen een flauwe schotel nepnieuws opgediend.  Politici polariseren, kibbelen, spelen zwarte piet, maken postjes, vullen die in en amuseren zich.  Tot daar een karikatuur met een grond van waarheid.  De mensen kijken ernaar zoals naar hun eigen gezin.  Goed financieel beheer, zuinigheid met verstandige uitgaven, geen ruzie maken met je broodheer (hier de belastingbetaler).

In een onlangs verschenen boek "het belaste land" worden de tuimelingen van de fiscaliteit aangeraakt zonder een blad voor de mond te nemen.  De Taxtoren gaat daarop verder zonder zich te beperken tot de toren waarnaar hij genoemd is. Hij vindt dat er een aanvulling moet zijn op wat niet gezegd wordt of mag gezegd worden.

Daarvoor baseert hij zich, in korte berichten, op goede journalistiek (die bestaat ook), eigen ervaringen vanuit zijn uitzicht over het landschap en veel wijsheid van anderen waarvan hij steeds netjes de bron zal vermelden. Hier en daar blijven er open vragen zoals "waar is het Lybisch geld ?". Toch zal de fiscaliteit centraal staan. Is het niet de theetaks die de Amerikanen de Britten heeft doen buiten zetten (waar vliegen die al niet buiten ?), is het niet de zouttaks die het oude Chinese Rijk ten val bracht en later Ghandi ertoe aanzette de strijd te voeren die uiteindelijk tot de onafhankelijkheid van India zou leiden ?  Was het niet de Franse biertaks die de Belgische brouwers aanzette tot een klacht bij de Europese Commissie ?

Wie weet waar onze rijkdom aan taksen ons nog gaat brengen ?  Taxtoren zal het u tijdig vertellen.

De Taxtoren steekt maar meteen van wal en dankt iedere lezer voor de belangstelling en de reacties.

De Taxtoren

Bijlagen:
http://www.bloggen.be/taxtoren/   

DE HOGE PIJNGRENS VAN RIK VAN CAUWELAERT

In zijn “Paleis der Natie” van 13 april stelt Rik Van Cauwelaert vast dat de pijngrens van de Belgische politieke opinie erg hoog ligt.  Hij illustreert dat rijkelijk, voor zover een half blad van de krant dat toelaat met ongelofelijke verhalen over twijfelachtige onafhankelijkheid van de magistratuur (mr. Lenssens in de affaire “optima”), de Dexia en Fortis verhalen, het energiebeleid, inbraakonderzoeken die nog maar half gebeuren en vergeet de beloften van minister van financiën Van Overtveldt niet met betrekking tot zijn begrotingsbeloften.

Hij had er het malbeleid in de fiscaliteit kunnen bij vermelden.

Maar dat de pijngrens zo hoog ligt, zou wel eens gedeeltelijk aan dezelfde pers kunnen liggen waar hij probeert toch iets in beweging te krijgen.

Het onkiese doordringen van machtspolitiek tot in de haarvaten van het maatschappelijk bestel, veroorzaakt noodzakelijk het disfunctioneren van het beleid.  Stop toch eens dat publiekelijk en schaamteloos nederzetten van de poppetjes in alles en  nog wat. Dat geldt ook voor het beheer van de fiscaliteit die voortgestuwd wordt door amateuristisch opportunisme en compleet haaks staat op de zo nodige stabiliteit en voorspelbaarheid van een belastingbeleid dat rust en aanvaarding moet bieden: de fiere belastingbetaler.

De pers beukt niet in op dat opzichtig misbruik van macht en geld. Het heeft er zo zijn redenen voor.  De redenering is dat de zogenaamd “onafhankelijke” pers betaald wordt met belastinggeld.  In alle kortzichtigheid vindt de politiek dat dit haar, de vertegenwoordigers van het volk, toelaat die media te besturen in de meest brede zin van dat woord.  De kring is rond. De pers is onafhankelijk maar hangt af van de politici die hen besturen of die hun noodzakelijke ondersteuning bieden aan Mediafin, de Persgroep, Rossel en anderen.

Daar waar politici zouden moeten besturen – en er zijn veel van die domeinen - zou het toch gewenst zijn bewezen, bekwame a-politieke directeuren te hebben voor de uitvoering en dito raadgevers voor de richting. 

Wij beschikken over fiscale administraties die garant kunnen staan voor kennis en continuïteit maar die gewantrouwd worden door machtsmensen en enkel aan bod komen om gaten te helpen vullen, terwijl zij een partner zouden moeten zijn van practici en academici in het grote debat over onze centen.

Een goede bestuurder luistert naar bekwame, onbevangen mensen, neemt beslissingen, laat ze uitvoeren door een gemaximaliseerd en objectief geselecteerd apparaat van administraties en magistratuur en laat een op merites uitgekozen instelling toezien op het resultaat.

Waarom wordt dat verzwegen, behalve dan door de “éminence grise” ?

03-06-2019 om 10:55 geschreven door Victor Dauginet