Volgende stap wordt genomen... De operatie voor de Port-à-cath... Een kleine operatie van ongeveer 1u30, waarbij er een port-à-cath (catheder) ter hoogte van mama haar sleutelbeen zal geinstalleerd worden en via deze catheder zal haar chemo toegediend worden. Lange dag, waarbij het tijdstip van de operatie constant uitgesteld wordt... Rond 17u kon ze dan eindelijk met uren vertraging geinstalleerd worden. De afspraak was dat ze een nacht in ziekenhuis zou moeten blijven overnachten, maar dat zag ze absoluut niet zitten. Ze had toch al meer dan genoeg tijd in het ziekenhuis doorgebracht... Met koppigheid geraakt een mens soms ook ver en mama mocht die avond zelf al naar huis. Ik beslis om tijdelijk weer bij mijn ouders te blijven wonen, daar we morgen met de chemo starten. Ik wil het haar niet laten blijken, maar ik moet toegeven dat ik extreem nerveus ben. Ik stel me zoveel vragen... Gaat ze ziek fijn van de chemo? Hoe ziek? Wanneer zal ze beginnen overgeven? Tijdens de chemo? Een paar uur na de chemo? Hoe fel zal ze ziek zijn? Ja, ik moet toegeven dat ik nogal wat stress heb... Verstand op nul en we gaan ervoor! Yes, we can!
