|
Dondersag 9 januari...
Afspraak bij de Borstkliniek voor post-operatieve verzorging.
Mama krijg dagelijks verzorging van 'De Levensboom', thuisverpleging. Uiteraard wilt Dokter Lieve desondanks de wonde regelmatig ook zien.
Haar rechterwonde staat wat dikker. Eigenlijk vooral het stuk onder de snede staat dik en bijgevolg besluit Dr. Lieve om het wondvocht met een spuit te verwijderen.
Serieuze spuit. Bijna 10 cm. 3 spuiten kan ze met wondvocht vullen. Ze maakt zich een beetje zorgen over de genezing van de rechterborst, maar nog totaal geen reden voor paniek.
We hebben ook Dr. Jeroen gezien, de dokter die mama haar port-à-cath (katheder) zal zetten (mini-operatie) en haar chemo zal toedienen. Ze zal de zwaarste chemo der chemo's krijgen. :( Naar het schijnt is dat zo goed als altijd het geval bij borstkanker. Haar tumor links viel best mee, maar haar tumor rechts is (of was) er eentje van een agressieve aard. Door het feit dat rechts liefst 9 van de 16 klieren aangetast waren, wilt dit zeggen da de kankercellen verder het lichaam binnen zijn kunnen doordringen. Ze spreken (nog niet) van uitzaaiingen, daar geen andere organen reeds aangetast zijn, maar kwaadaardige kankercellen zitten nog in har lichaam en vandaar de chemo. Indien de dokters deze niet bestrijden, zullen de uitzaaiingen snel volgen. Bestraling volgt nadien, om de zekerheid van een goede afloop te vergroten.
Het was voor mij ook een 'apart' dagje... De oncoloog, dokter Jeroen, wist mij namelijk te vertellen dat ik me ook mag laten onderzoeken op het gen, daar mijn overgrootmoeder aan borstkanker overleden is en mijn moeder het nu heeft. Hierdoor bestaat de kans dat ik het gen ook zou kunnen hebben. Heb ik het gen, dan heb ik tot 80% de kans om ook borstkanker te krijgen. Hij benadrukte me meermaals dat ik wel even de tijd moest nemen om zéér goed na te denken of ik het echt wel wil weten.
Niet iedereen mag dit genetica-onderzoek laten doen daar het een zéér duur onderzoek is. Enkel mensen met 2 of meer precedenten in hun familie, komen voor zulk onderzoek in aanmerking.
Zo'n een beslissing moeten nemen vind ik maar vies. Wie had dit ook verwacht!? 34 jaar en al moeten nadenken over zoiets...
Papa is er tegen. Hij wilt niet dat ik me laat onderzoeken, want hij heeft schrik voor de 'kwaliteit' van mijn leven indien ik te weten zou komen dat ik het gen heb en wat de gevolgen daarvan zouden betekenen voor mij. Het is inderdaad een zware beslissing om te nemen...
09-01-2014, 00:00
Geschreven door Axelle 
|
