Tekst: Jean-Charles Kraehn --- Tekeningen: Michel Pierret.

7. De gevangene van de slottoren: Die ochtend komt Hugo van Crozenc, als een schaduw gevolgd door Conan, aan in Duilhac, een klein dorpje onder Peyrepertuse. Bij het zien van het indrukwekkende fort voelt Hugo zijn hart weer sneller slaan. Hugo heeft een plan: "Als we op de werf van het kasteel kunnen werken, hebben we eten, onderdak en zijn we ter plaatse om een middel te zoeken om Alix te bevrijden, zonder op te vallen. Heb jij een beter voorstel, Conan?"

8. Het teken van Nolwenn: De ceremonie liep ten einde. Hugo kon met zijn dichtgeknepen keel en zwaarmoedige hart niet zingen. Ze gingen nu Sigwald begraven en een steen op zijn graf leggen. Hugo had gewild dat zijn oude gezel in de kerk rustte. Naast de relieken van Renaud. Nollwen zag met een zekere angst de menigte uit de kapel komen. Bij zijn terugkeer had Hugo haar zonder enige uitleg, zonder een woord in de toren laten opsluiten. Sindsdien had ze hem niet meer gezien. Maar nu Sigwald begraven was, was ze bang dat haar lot ging veranderen. Gelukkig had ze een gewichtig argument voor haar verdediging...