Tekst & tekeningen: Karel Biddeloo.

Johan waagt zich op het grondgebied van de Kazanga’s, een stam wilden die niets of niemand ontzien. Meteen wordt hij door een verkenner opgemerkt, die besluit hem aan te vallen. Johan is echter op zijn hoede en weet de steen uit de slinger te ontwijken. Meteen overmeestert hij dan ook zijn tegenstander, die zich plots in een afgrond stort. Gevangenschap is ondraagbaar voor de Kazanga’s. Nog onder de indruk zet Johan zijn tocht verder. Aan de horizon ziet hij een rookpluim. Een nederzetting werd aangevallen door de Kazanga’s. Iedereen werd brutaal vermoord. Johan zet meteen koers naar de nabijgelegen versterkte hoeve van Holmarl, de herenboer. Deze ontvangt Johan met de nodige voorzichtigheid. Jocquil en zijn neven; Yezamin, Hiswulf en Ernak houden Johan onder schot. Bij Holmarl maakt het wantrouwen spoedig plaats voor verslagenheid bij het horen van de droeve mare. Het was zijn dochter die samen met haar man vermoord werden. Bij het zien van het speelgoedbeertje dat Johan meebracht ontstaat bij Holmarl het vermoeden dat zijn kleindochtertje Yannick als slavin meegevoerd werd. Johan weet een impulsieve beslissing van Holmarl te voorkomen en stelt voor zelf op zoek te gaan naar het kleintje. Holmarl looft een beloning uit! Jocquil en zijn neven besluiten op eigen houtje ook een reddingspoging te ondernemen. Hun wantrouwen tegenover Johan viert echter nog steeds hoogtij, hun middelen zijn niet zo proper. Vanop een afstand zullen zij Johan volgen, en wanneer hij het meisje heeft weten te bevrijden houden ze hem tegen...