Dag 306-13mei2013
Aja , gisteren waren we onderweg ook nog gestopt om te gaan rotsklimmen. Dit is normaal met gids en beveiligingaan en kost 15 dollar. Wij wilden dit ook graag doen maar was teveel geld. Dus hebben we het maar op ons eentje geprobeerd. En we waren toch een beetje in de hoogte geraakt. Het was wel moeilijker dan ik dacht. Het zach er zo simpel uit,maar dat was ver van. Vandaag weten we niet waar naar toe. Na elke bus moeten we eerst even gaan zitten en nadenken. Uiteindelijk zijn we in El Valle terecht gekomen. Nog steeds niet gegeten en het is al 6u30. We zitten midde in de dikkenekkenwijk. Alles mega duur tussen de 30 en de 80 dollar. Niets voor ons dus. We komen terecht in een sjieke vila waar ze kabanjas hebben. Hier vragen we of we de tent mogen opzetten. Ze hebben een mega grote hof. Ze zijn super vriendelijk en ontvangen ons met open armen. Dus we mogen hier slapen voor 5 dollar PP. Das super goed,we mogen zelfs hun warme douche gebruiken de keuken en krijgen 1 koffie in de morgent. En zoveel mongoos als we willen. Het is een koppel van rond de 60 maar allebij in de fleur van hun leven. Hij is van The States en zij een miks tussen Maya en Chinees. Wel een echt leuk stel. Van de man zijn grote familie van 40 nonkels en tantes en nog veel meer nichten en neven, was er niemand gescheiden en ze woonde allemaal nog in The States. Enkel zijn 2 kinderen waren gescheiden. Ze waren veel te jong getroud zei hij. Hij bracht ons met zijn dikke auto naar het centrum want das een eindje. Als we na ons eten en inkopen terug wandelen lopen we grandioos verkeerd. We hebben wel 2km omgelopen. We waren blij terug thuis te zijn met onze zakken. Nu de tent nog opstellen. Om 10u waren we klaar en zijn om half 11 als een blok inslaap gevallen.
Dag 305-12mei2013
We doen een poging tot vroeg opstaan. Maar tis 8u30 geworden. We doen het rustigaan vandaag. Lekker rustig ontbijten en nog is info vragen wat we kunnen doen. Want ik heb last van mijn lies en kan ni fietsen zo ver en altijd bergop. Het weer staat ni aan onze kant we lopen terug om ons regen kostum te halen. Dan trekken we tevoet naar het spookhuis. Het is heel mooi onderweg en er hangt een zware mist in de bergen. De trip is wel zoveel verder dan ze had gezegd. Het spookhuis is geweldig! Het lag er echt verlaten en verwaarloost bij. Binnen was er wel niks te zien. Alleen heel veel stank van de vleermuizen. We zijn nog niet moe dus we gaan nog verder. We trekken door naar de watervallen. Amai het is prachtig we zijn van een Oosterijk uitzicht ineens in de jungle beland. De weg was heel drassig en moesten serieus klimmen en kruipen. We hadden gehoopt op een quetzal te zien. Maar dat was weer mis. Als we terugwandelen stoot mijn Liefje zich zo hard aan een boom dat ze sterren zag. Ze moest er even bij gaan zitten, ocharme toch. We hebben geluk dat we een gratis rit terug krijgen want we hebben al bladeren op onze voeten. Ze waren zo vriendelijk ze vroegen zelf of we mee reden. Terug thuis vragen de hipy kinderen of Julieke een slinger in haar haar wou. Want dat had ze al gezgt dt ze dat wou. Wat later zit ze op de stoel en in een wip is het al klaar. De kinderen van 13 en 10 hadden iets mooi gemaakt. Maar als het klaar was beginnen de kleinste van 7 en 10 vieze dingen te zeggen van ons. Kinderen kunnen toch gemeen zijn soms. Ik ga douchen en kruip mijn warm bed in.
Dag 304-11mei2013 Weer vroeg op moeten staan om de boot te pakken naar al mirante. Daar de bus genomen naar David en verder naar Boquete. Een dorpje in de bergen, heel mooi en er lopen nog allemaal mensen rond in hun traditionele kledij. We zijn terecht gekomen in een hippyhostel. als we geinstalleerd zijn op ons luchtbed dan wandelen we nog naar de bibliotheek om kaithlin te gaan bezoeken die we al eerder leren kennen hadden in Costa Rica! Ze had net gisteren haar laatste dag gewerkt, zo jammer! Als we onderweg zijn naar iets om te eten, worden we tegengehouden door een ouder vrouwtje. Ze was gisteren 87geworden en ze liet ons al haar trucjes zien van hoe lenig ze nog was, ze kon nog springen en buigen tot onder haar knieen en in het dansen was ze ook nog behoorlijk vlot. Ze woonde helemaal alleen in de bergen en daar was ze trots op. ze was blij voor niemand thuis te moeten zijn of voor niemand te moeten koken of strijken! Ze zei dat dit haar jong hield, want ook elke dag nam ze de bus naar dit dorpje en terug hoog de bergen in naar huis en dan nog een stijl stuk wandelen. het was een fiere prachtige vrouw zonder rimpels, we knuffelden haar als we afscheid namen, ze had wel een beetje gedronken, maar er is toch niemand die op haar reclameerd dus dat ze maar genoeg geniet! Dan ist feesje in onze hostel, maar ze doen maar, wij gaan lekker soezen! Hebben nog uren gebabbeld tot we in slaap vielen!
