Dag 306-13mei2013
Aja , gisteren waren we onderweg ook nog gestopt om te gaan rotsklimmen. Dit is normaal met gids en beveiligingaan en kost 15 dollar. Wij wilden dit ook graag doen maar was teveel geld. Dus hebben we het maar op ons eentje geprobeerd. En we waren toch een beetje in de hoogte geraakt. Het was wel moeilijker dan ik dacht. Het zach er zo simpel uit,maar dat was ver van. Vandaag weten we niet waar naar toe. Na elke bus moeten we eerst even gaan zitten en nadenken. Uiteindelijk zijn we in El Valle terecht gekomen. Nog steeds niet gegeten en het is al 6u30. We zitten midde in de dikkenekkenwijk. Alles mega duur tussen de 30 en de 80 dollar. Niets voor ons dus. We komen terecht in een sjieke vila waar ze kabanjas hebben. Hier vragen we of we de tent mogen opzetten. Ze hebben een mega grote hof. Ze zijn super vriendelijk en ontvangen ons met open armen. Dus we mogen hier slapen voor 5 dollar PP. Das super goed,we mogen zelfs hun warme douche gebruiken de keuken en krijgen 1 koffie in de morgent. En zoveel mongoos als we willen. Het is een koppel van rond de 60 maar allebij in de fleur van hun leven. Hij is van The States en zij een miks tussen Maya en Chinees. Wel een echt leuk stel. Van de man zijn grote familie van 40 nonkels en tantes en nog veel meer nichten en neven, was er niemand gescheiden en ze woonde allemaal nog in The States. Enkel zijn 2 kinderen waren gescheiden. Ze waren veel te jong getroud zei hij. Hij bracht ons met zijn dikke auto naar het centrum want das een eindje. Als we na ons eten en inkopen terug wandelen lopen we grandioos verkeerd. We hebben wel 2km omgelopen. We waren blij terug thuis te zijn met onze zakken. Nu de tent nog opstellen. Om 10u waren we klaar en zijn om half 11 als een blok inslaap gevallen.
Dag 305-12mei2013
We doen een poging tot vroeg opstaan. Maar tis 8u30 geworden. We doen het rustigaan vandaag. Lekker rustig ontbijten en nog is info vragen wat we kunnen doen. Want ik heb last van mijn lies en kan ni fietsen zo ver en altijd bergop. Het weer staat ni aan onze kant we lopen terug om ons regen kostum te halen. Dan trekken we tevoet naar het spookhuis. Het is heel mooi onderweg en er hangt een zware mist in de bergen. De trip is wel zoveel verder dan ze had gezegd. Het spookhuis is geweldig! Het lag er echt verlaten en verwaarloost bij. Binnen was er wel niks te zien. Alleen heel veel stank van de vleermuizen. We zijn nog niet moe dus we gaan nog verder. We trekken door naar de watervallen. Amai het is prachtig we zijn van een Oosterijk uitzicht ineens in de jungle beland. De weg was heel drassig en moesten serieus klimmen en kruipen. We hadden gehoopt op een quetzal te zien. Maar dat was weer mis. Als we terugwandelen stoot mijn Liefje zich zo hard aan een boom dat ze sterren zag. Ze moest er even bij gaan zitten, ocharme toch. We hebben geluk dat we een gratis rit terug krijgen want we hebben al bladeren op onze voeten. Ze waren zo vriendelijk ze vroegen zelf of we mee reden. Terug thuis vragen de hipy kinderen of Julieke een slinger in haar haar wou. Want dat had ze al gezgt dt ze dat wou. Wat later zit ze op de stoel en in een wip is het al klaar. De kinderen van 13 en 10 hadden iets mooi gemaakt. Maar als het klaar was beginnen de kleinste van 7 en 10 vieze dingen te zeggen van ons. Kinderen kunnen toch gemeen zijn soms. Ik ga douchen en kruip mijn warm bed in.
Dag 304-11mei2013 Weer vroeg op moeten staan om de boot te pakken naar al mirante. Daar de bus genomen naar David en verder naar Boquete. Een dorpje in de bergen, heel mooi en er lopen nog allemaal mensen rond in hun traditionele kledij. We zijn terecht gekomen in een hippyhostel. als we geinstalleerd zijn op ons luchtbed dan wandelen we nog naar de bibliotheek om kaithlin te gaan bezoeken die we al eerder leren kennen hadden in Costa Rica! Ze had net gisteren haar laatste dag gewerkt, zo jammer! Als we onderweg zijn naar iets om te eten, worden we tegengehouden door een ouder vrouwtje. Ze was gisteren 87geworden en ze liet ons al haar trucjes zien van hoe lenig ze nog was, ze kon nog springen en buigen tot onder haar knieen en in het dansen was ze ook nog behoorlijk vlot. Ze woonde helemaal alleen in de bergen en daar was ze trots op. ze was blij voor niemand thuis te moeten zijn of voor niemand te moeten koken of strijken! Ze zei dat dit haar jong hield, want ook elke dag nam ze de bus naar dit dorpje en terug hoog de bergen in naar huis en dan nog een stijl stuk wandelen. het was een fiere prachtige vrouw zonder rimpels, we knuffelden haar als we afscheid namen, ze had wel een beetje gedronken, maar er is toch niemand die op haar reclameerd dus dat ze maar genoeg geniet! Dan ist feesje in onze hostel, maar ze doen maar, wij gaan lekker soezen! Hebben nog uren gebabbeld tot we in slaap vielen!
We gaan op snorkeltrip. Maar we hebben niet de goeie dag uitgekozen. Het water is een beetje troebel en wijnig zon. Op de eerste plaats waar we stoppen om te snorkelen zien we wel hele mooie koralen met alle kleuren. Het lijkt wel of we door een grote tuin zwemmen. Op de 2de plaats zien we 2 sting-rays en springende vissen om ons heen dat was wel vet om te zien. we zagen ze afkomen maar wisten niet wat het was, dat was wel even spannend. Ze kwamen zeer dicht bij, ze waren rond de 35centimeter groot. We zwommen ook tussen hele grote scholen kleine visjes, dat was geweldig! We maken ook nog een stop op de Red Frog beach. Dit zijn hele kleine kikkerdjes heeeeeeeeel rood met een paar zwarte stippen. We hebben zo hard gezocht we kregen niets gevonden. Toen vroeg ik aan een meisje rond de 10j of zij wist waar we moesten zoeken. Ze liep naar het bos en nam een blad tevoorschijn. Ik heb er 1 gevonden zei ze. Maar ik zag dat het blad al heel verkreukt was. En mijn Liefje had direct gezien dat ze de beentjes in een knoop hadden gelegd. Dat was verschrikkelijk. Ik heb de beentjes direct terug tegoei gedaan. Maar het kikkertje bewoog niet hard meer. Ik denk dat de beentjes uit de kom waren. Kan ook niet anders ze waren op zijn rug gebonden. Het meisje zij neem een foto neem een foto. Direct antwoorde ik nee van zoiets ga ik echt geen foto maken. Toen vroeg ze mij geld, maar zoiets ga ik echt niet steunen, dan blijven ze dit doen en stopt het nooit. Je moet het terug in het bos vrijlaten. Ik heb ze gevolgd tot ze het terug zette. Maar het kikkertje kon zijn beenen niet meer gebruiken. En wie weet hoelang zat het al zonder eten drinken en zuurstof. Toen deed ik of ik wegging en wachte achter een boom. Het meisje liep terug en nam het kikkerte weer op. Ik riep en toen gooide ze het weg en ik liep achter haar aan. Ik ben naast haar gaan zitten en heb rustig verteld dat ze dit echt niet kan maken. De kikkertjes sterven met heel veel pijn en heel langzaam. Ik weet niet of ze mij begrepen heeft,maar heb mijn best gedaan. Als we terug waren van de trip heb ik het wel gezegt dat ze mensen moeten inschakelen het te beschermen. Maar blijkbaar deden ze dit al. Ik zeg niet goed genoeg dan. Hopelijk steund niemand de kinderen en dan zal het wel stoppen HOOP ik. We lopen ook weer langs de Politie want ik moest nog vragen of hij al beslist had, dat hij mijn geld gaat terug geven of dat hij kiest voor de cel. Natuurlijk kiest hij voor de cel wat maakt voor hem nu 1 jaar meer cel. Hij krijgt waarschijnlijk 5J. Hij had nog 2 of 3 andere zaken. Kan ook meer zijn maar dat gaan ze ons niet vertellen natuurlijk. Wij vroegen een foto om zeker te zijn dat het wel de juiste is. Maar ze hadden enkel een foto van zijn broer. Hij leek er hard op, maar iedereen kan hier wel zijn broer zijn. Ze lijken allemaal hard op elkaar. Zijn broer zit nu ook vast. Wij hebben de politie echt goed geholpen. Ze hebben 2 vliegen in 1 klap. Wij zijn gewoon bij de bron van de kriminelen de naam gaan vragen. En hebben die ook losgekregen. Wat de politie al lang probeerde. Wat een belefenis, maar dit heeft mij wel veel geld gekost. Op de avond zijn we nog is met de hondjes gaan wandelen. Ze waren toch weer zo blij en voldaan. Mijn Liefje moest het kleine fluffieke weer dragen want ze was te moe.
We zijn opweg terug naar de politie. Maar we komen ze onderweg al tegen. de politie slaapt hier duidelijk niet. Ze vertellen ons dat ze hem te pakken hebben. Ik vraag of we moeten langs komen om hem te identificeren. Maar dat was ni nodig. We moeten nog wel een verklaring afleggen, wat ook weer een heel gedoe was. Ze spreken geen engels en wij niet genoeg spaans. Dus we moesten op de straat iemand zoeken dat 2 talig is maar het mocht niemand van de straat zijn.
Dus wij naar de hostel tegenover naar de kerel die ons tot nu toe al veel goede raad gegeven heeft. Hij liep de straat over en op geen 2 min hadden wij een advocaat bij ons zitten. Man die kerel heeft conecties. Toen was het even bittere ernst -toch moesten we even lachen- . Ik moest mijn rechterhand opsteken en zeggen IK ZWEER DAT IK DE WAARHEID ZAL SPREKEN EN NIETS ANDERS DAN DE WAARHEID.
Toen moest de advocaat hetzelfde doen. Ik heb heel het verhaal gedaan. Toen kwam de politie terug binnen en zeggen dat de boef Marco zei, ik heb enkel de sleutel terug gebracht naar de meisjes. Het is wel raar dat ze ons zomaar geloven zonder enig onderzoek of het wel waar is wat wij zeggen.
Toen heeft mijn Liefje hetzelfde moeten doen, en dan nog is het verhaal. Nu heeft Marco de keuze ofwel geeft hij mijn geld terug ofwel moet hij de cel in. Maar als hij mijn geld terug geeft moet hij nog 4 of 5 jaar de cel in want ik ben niet de eerste. Na heel het gedoe bij de politie zijn we vertrokken naar het strandje van de zeesterren. Het is super mooi ongelofelijk hoeveel er wel niet liggen, groot klein geel rood oranje super om te zien. Overal staat geschreven dat je ze niet mag aanraken. Toch zijn er altijd van die belachelijke mensen die niet anders doen dan ze oppakken voor een mooie foto. Man wat kan ik mij eraan storen. Maar we zijn niet lang gebleven op het mooie strand, het was niet uit te houden van de zandvlooien. Zoveel niet te doen mijn benen het was een en al beet. Op de avond zijn we met de honden van onze hostel gaan wandelen. Want ocharme die zitten dag en nacht aan een klein koortje. Zo zielig. Maar ze waren zo blij om te gaan wandelen,en wij dus ook. Ze waren doodop, zo leuk om te zien. Hier is ook een epedemie uitgebroken, het noemt gelespleetogenpest. Hier zijn echt super veel shops en echt in elke winkel staan Chinezen het overstroomd hier gewoon. Ik denk zelfs dat er hier meer Chinezen zijn dan mensen van Panama zelf. Ze hebben dat weer goed gezien, alles gekocht voor het toerisme hier toekwam. Nu word alles veel duurder want Costa Rica is nu heel duur dus toeristen beginnen naar Panama te komen. Hier begint nu ook alles hard op te slagen. Dus het volgende gaat Nicaragua zijn. Waar ze ook al zeer regelmatig in de shops te zien waren. Ze nemen echt de wereld over,ik word er bang van.
Dag 301-8mei2013
vroeg uit de veren, de kerels die bij ons sliepen en terug kwamen van op stap gaan, hebben vanacht nog gekrijsd als twee vrouwen en uschi wakker gemaakt om de krab weg te jagen lol. Afscheid genomen van uschi en naar de bushalte gelopen. Dan bus genomen naar sixaol
a, tlaatste dorpje van costa rica. Daar aangekomen stonden we ineens al aan de border. Weeer een keirare grenservaring. Moesten over een megaversleten oude houten/verroeste ijzeren brug wandelen met allemaal gaten in en losse planken, je moest je vasthouden om tot aan de overkant te geraken, we moesten bijna over de border kruipen lol. Dan begon drama 1 van onze horrordag. We hadden geen ticket als bewijs dat we panama zouden verlaten bij, dus moesten we 14dollar uitgeven om een nepbusticket te kopen. Wat een afzetterij! Maarja hebben geen andere keus, dus kopen deze stomme ticket! De mensen van panama zien er wel ineens heeel ander uit. Veel wilder, klein en mooi! Dan moesten we nog een belachelijke tien dollarbusrit nemen en dan de boot tot bocas del toro. Dit zijn allemaal eilandjes op het water. Dan aan een eiland worden we geholpen door een jongen die een goedkope hostel wist zijn. Onze reisgids is gestolen, dus het is nu echt moeilijk om te reizen. De jongen nam ons mee naar de hostel die van zijn familie was. De eigenaars waren van el salvador. De eigenaar zei dat we voor de veiligheid de sleutel bij hem konden laten. De jongen hielp ons nog met eten zoeken en winkel etc... Hij was iets te vriendelijk hadden hem zelfs nog wat fooi gegeven. Dan gaan we terug naar de hostel en even later vertekken we weer om ons te informeren over waty hier toe doen is. De eigenaar was weg dus nemen de sleutel mee. Even later komt roberto de jongen ons zeggen dat we de sleutel aan hem kunnen geven en hij die aan de baas geeft. Vonden dat raar, maar wilden niet onbeleefd zijn. Even later komt hij ons na op de straat al rennend, hij zegt hier is de sleutel, de eigenaar was er niet dus hou hem maar bij dan. Onze frank viel niet, stoemerikken die we zijn. We gaan terug naar onze kamer en ik merkt dat haar portefuille openstaat, haar geld was dus weg, in de zak dus van die roberto. Ik was net naar de bank geweest, dus mijn honderd dollar gewoon voor niets afgehaald. Voor de rest niets anders gestolen. Hebben meteen aan de eigenaar verteld en zijn meteen met 4gaan zoeken. Hij was helemaal geen familie. Ze vonden het al raar dat hij hier zolang zat. Hebben hem natuurlijk niet gevonden, dus zijn we naar de plek teruggegaan vd boten om te vragen of niemand hem heeft gezien. Als we uitleggen hoe hij is, beschrijven ze hem en is hij blijkbaar een echt boefje! Hij pakt drugs en is een echte smerige dief die twee weken eerder nog andere toeristen heeft beroofd op dezelfde manier. We krijgen een naam los dus gaan daarmee naar de politie! Vanaf hier begint onze actiefilm! De politie hoort eerst naar ons hele verhaal en neemt ons dan mee in de auto om hem te zoeken. Als we hem vertellen dat we zijn naam gekregen hebben van 3mensen aan de boten, rijden we daarheen. Ze waren natuurlijk al weg. Later komen we ze hier en daar tegen op de straat en werden ze ondervraagd, erna vertelden we dat hij te maken had met drugs en ineens sloeg de sfeer om en reden de agenten terug en laadde ze allemaal op vanachter in de laadkoffer. Een politieman ging erbij zitten. Dan werd het een beetje eng. We reden naar het bureel en daar werden ze een voor een achter een muurtje gefouilleerd en moesten ze alles afgeven. Erna wilde ze geen informatie lossen en werden ze voor onze neus achter de tralies gestoken. Dat wilden we nu ook weer niet, hadden dit niet zo bedoeld. Was grellig om te zien, echt heel primitief achter dikke staven gelijk tijgers in een zoo. Er werd geroepen en een voor een moesten ze achter slot en grendel tot ze informatie loslieten. We stonden er gewoon tussen. Ze wisten niet veel te vertellen en na een tijdje mochten ze terug vrij. We zeiden sorry tegen hen en achteraf op straat hebben we ons nog verontschuldigd voor het ongemak, ze vonden het niet zo erg. Dan hebben we nog de raad gekregen om een papier op te laten maken bij een ander kantoor zodat ze onmiddelijk in actie kunnen schieten om hem op te kunnen pakken. Hij was al bekender als we dachten, had al 2jaar in de bak gezeten voor hetzelfde maar doet nog steeds verder. Hij woont paar dagen hier en paar dagen op een ander eiland, ze hebben hem nimeer kunnen pakken. Deze avond hebben we de politie al meerdere keren zien patrouilleren, ook de kerels die in de bak zaten zijn mee op zoek naar hem. Dus hij word gezocht! Meer kunnen we niet doen! 3 maal in 4 weken ben ik beroofd de lol is er echt af !
Dag 300-7mei2013
Vroeg opgestaan om te verhuizen naar de andere hostel, want horen hier al ganse tijd dezelfde stomme muziek op repeat dat onze haren er van omhoog komen te staan. Blijkbaar zijn sommige reggeasongs echt verschrikkelijk vrouwonvriendelijk, maarja die hippies zijn zo murf da ze da nimeer horen en dan maar meezingen! De andere hostel lag er rechttegenover dus twas wel beetje stom om zo weg te gaan en dan aan de overkant binnen te lopen. Maarja ons ontbijt was hij ookal vergeten dus we hebben redenen genoeg. De andere was van een hollands koppel, aleja 2jaar geleden toch nog. Nu zijn ze ook weer uiteen, willeke zo heet ze, heeft heel haar hart eens uitgestort bij ons. Ocharme! Julieke haar hondje had ze al lang nimeer gezien int dorp, ze was erg teleurgesteld, maar wel blij dat hij dan mss een thuis had gevonden. Dan zijn we eindelijk naart park vertrokken. Was gratis, gewoon vrije tip geven, moest niet. Veel dieren gezien, vette leguanen, luiaard, apen van heeeel dichtbij, wasbeer te dichtbij wou uschi haar rugzak afpakken, een krokodil toen ik ging wildplassen, en een zwarte zwaan die eigenlijk een pelikaan was van wat dichterbij! In het midden van de trail mocht je niet snorkelen volgens het bord, maar we deden het toch. Kregen natuurlijk naar ons voeten. Vissen mag dan wel, raar maar waar. Sni erg want mijn nieuw chineessnorkelgerief was toch gene frank waard. Ohja ook hier zitten de chinezen in alle supermarkten. Dan iets echt belachelijk. Bijna midden de trail komen ze ons vertellen dan om 2u de trail is afgesloten, in het begin staat 4u, en hier opeens worden we teruggestuurd, hierom zijn we heel boos. Diegene die langs de andere kant komen hebben hetzelfde aan de hand. Costa rica verzint de stomste regeltjes om ook serieus te willen zijn. We hebben eens goed ons gedacht geschreven in de gastenboek. Savonds weer flauwe spafhetti gegeten wegens gebrek aan kruiden. Ons willeke heeft haar hart nog eens uitgestort. Dan vroeg gaan slapen, bij de mega krab die stiekem binnen was geslopen en nu aan ons bed doet alsof we ze ni zien lol.
Dag 299-6mei2013
We zitten gezellig te eten waneer we de kikker ook gezellig zien eten van het eetbakje van de hond. Dat was echt gezellig samen eten. Dan hebben we moeten lopen om dan de bus en de bus en de bus te nemen naar cahuita. Aangekomen daar waren we op zoek naar de hostel waar julie al heeft geslapen twee jaar geleden. Ze had een hond als vriend toen en wou die nu terug opzoeken om hem een thuis te zoeken. Maar we worden dan tegengehouden door een rastaman die ons de goedkoopste kamer van town aanbied, als we gaan kijken ziet die er ni eens slecht uit, alleen de keuken was heel vettig! Dus we nemen het kamerke voor drie. Dan zijn we naar playa grande gewandeld en hebben we daar weer kokosnoten gekraakt. Erna koken uschi en julie, ik had teveel last van mijn regels, op zijn central americans, bonen tortillas tomaten en advocado, hmmm. Dan later op de avond komt er raar volk langs, we verdenken hem van een eigen drugshandel die hij verstopt op zijn kamer. De vrouw zag er verslaafd uit en als de kerel deed alsof ze niet bestond, om ons niet de indruk te geven dat hij een dealer was, begon ze met glas te gooien naar hem, en dus ook in onze richting. Twas maar een vieze ervaring, dus morgen gaan we toch naar de andere hostel!
297-4mei2013
We hebben een mooie boottocht gedaan van puerto jimenez naar Tortuguero. Hier hebben we een kammertje voor 3 gezocht want Uschi komt straks ook. Mijn Liefje is hier al geweest en ze laat mij het eilandje zien. Zo klein maar wel leuk. Ze staan kokosnoten te verkopen aan 2 dollar het stuk. Ik zeg goed zot, en we gaan zelf op jacht. Ik vind ne mega grote! We breken hem open en we krijgen hem ni op met ons twee. Toch zo lekker als het van de verniet ook kan e. En toen was Uschi daar opeens in de deur! We knuffelen en praten weer uren bij. De vrouw vertelde dat hier aan de kust veel drugs pakjes aanstromen. In het midden van de zee hebben ze iets geboud zodat ze daar alles kunnen stokeren. Hier en daar verliezen ze een paketje. Ze rapen er heel geregelt op. 2 jongens van hier uit de hostel waren op de grond geklopt en berooft. Dat is allemaal van de drugs bendes. Echt ni nirmaal hier. Op de avond hebben we nog tot laat spelletjes gespeeld was super tof.
Dag 298-5mei2013 Vroeg op om te gaan kajakken. We maken onze picknick en gaan ne koffie drinken. Het kajakken gaat super goed! Iedereen heeft zijn eigen kajak. We beslissen geen ticket te kopen om het park binnen te gaan. Als we vertrokken scheen de zon. Maar wat later begon het te regenen en doken we de kant in. Ik dacht als je ineens nat word is het vervelend gevoel nat te worden weg en kan het je niet meer schelen. 5 min later, was het zover mijn kajak onderuit. Daar zat ik dan, in paniek een beetje, tussen de krokodillen. Het was zo diep en moest in het water mijn kajak terug omdraaien. Niet gemakkelijk. Maar gelukkig was mijn Liefje snel bij mij om mij te helpen! De waterweg werd smaller en moeilijker tot we echt niet meer verder konden. We moesten terug keren. Maar we moesten terug een hindernis over tussen. En daar ging ik weer onderste boven. De bodem was zo akelig ik zakte er tot boven mijn knien in. Ben dan zo op mijn kajak gaan liggen en met mijn handen gepeddelt. Moest mijn evenwicht goed houden om door de smalle stroken te gaan. Tot we ergens naar de kant konden gaan voor mijn kajak weer om te draaien. Weer al een geluk dat mijn Liefje mij goed geholpen heeft. En nog wa later moest ik zo dringend pipi doen en ik meer aan, wil uitstappen en word precies door de wereld opgezogen. Trek mezelf terug de kajak in en kon mijn sippers nog net terug uit de modder trekken. Dus heb ik van op mijn kajak moeten pipi doen, niet simpel! Het is super mooi en zoveel dieren gezien. We varen tot we niet meer kunnen, alle straten hebben we gezien tot het einde. We hebben een zeekoe gezien. Dat was super cool! Ook een speciale leguaan en zoveel apen maar zo triest die eten ze hier. Verschrikkelijk! De laatste white face monkeys die we zagen waren zo actief ze liepen door de bomen over de bomen de hele tijd met ons mee en lieten ons de mooiste trukjes zien. Soms zag je die meters naar beneden vallen en nog net een ander takje pakken! Geweldig om te zien! Om iets voor 5 waren we terug. Bijna onafgebroken gekajakt 9u30 aan een stuk. We gaan nog wat eten en later op de ovond willen we de schildpadden nog gaan spotten. De schildpadden worden hier zeer hard beschermd ze zijn zo groot rond de 1meter80. Wij met een klein pitslamp het strand op. Nog geen 30meter verder roepen ze al op ons. Het waren 3 personen die ons vriendelijk verzoekten het strand met de kortste weg te verlaten zonder licht. Dat verstrooit de schildpadden. Als ze mensen zien gaan ze terug de zee in. Maar als ze uit de zee zijn en licht zien gaan ze naar het licht toe en zijn ze de weg verloren en sterven ze mischien. Ze komen naar het licht omdat de maan altijd boven de zee staa en zij zo door het licht van de maan weten waar ze terug in zee moeten. En de mens verstoord dit dus met licht van huizen straten auto's en mensen zoals ons met een pitslamp. We zijn blij dat ze het komen zeggen zijn en wij weer wat wijzer zijn geworden. We zijn dan maar gaan slapen. Of toch proberen want we moeten weer op om 4u.
