01-02-2011 om 22:35 geschreven door Sterprinses  

Er lezen veel meer mensen mijn blog dan ik denk. Moet ik daar rekening mee houden? Neeeeiiih.
Ik bekeek vandaag de foto's van Rome omdat ik had besloten eindelijk aan een album te beginnen. Echt ongelofelijk hoeveel foto's met P te maken hadden. Ofwel was zijn naam in het zand geschreven, ofwel was het een naam dat er op leek, ofwel was ik aan het smsen naar hem. Altijd wel iets wat met hem te maken had. Vreselijk! Maar daarmee had ik mijn portie P ook weer gehad. Ik was daarnet eventjes alleen thuis. Normaal grijp ik dan mijn kans om eens goed door te wenen. HOERA voor mij want ik heb het niet gedaan! :D Dat is alweer een stapje verder. (of dichter?)
Oh, ik heb wel enkele keren tranen in mijn ogen gekregen hoor. Bij het bekijken van de foto's, bij het zien hoe verliefd ik was (ben), bij de herinneringen die allemaal terugkwamen en bij het kijken naar een aflevering van Desperate Housewives waarbij Suzan in een trouwkleed achter Mike loopt en schreeuwt om terug te komen en dat ze hem graag ziet. Lijkt heel sterk op de dromen die ik over P had, buiten die trouwjurk dan. Maar zulke dromen heb ik niet meer gehad, ze zien er veel vreemder uit de laatste tijd.
Oke, de examens zijn gedaan, ik heb hem al meer dan een maand niet meer gehoord. Ik dacht echt dat hij dood was ofzo, echt nergens een teken van hem. Maar gisteren zag ik eindelijk iets wat hij op FB had gedaan. GELUKKIG! Het was wel een beetje een opluchting. Maar goed, de examens zijn gedaan bij mij. Ik weet niet hoe dat bij hem zit, maar lang kan dat niet meer duren! Dus echt, P, laat je gaan, en kom terug bij mij! De examens zijn voorbij, nu kunnen we ons terug op elkaar storten, niet?!
Okeeee, dream oooon. Ik wou dat het écht zo kon zijn. Bleh, ik heb je nodig, dat wist je toch? Ik kan echt niet zonder jou hoor, gekkie. Ik zie je graag. Nog steeds. Kom bij me terug.

30-01-2011 om 23:42 geschreven door Sterprinses  

- Ik ben alleen naar L's feestje gegaan omdat ik wist dat jij ging komen.
- De dag na het galabal heb ik mij kapot geweend omdat er niets was gebeurd tussen ons.
- Toen ik met F was ik jaloers toen jij met L ging.
- Ik wou de dans van de 100 dagen in elkaar steken en kwam op het idee om met koppels te werken. Ik kon er niet aan doen, maar ik wou jou gewoon met mij laten dansen. Die kans kon ik niet laten schieten. Ik was enorm bang voor de reactie van jou en de anderen. Ik dacht dat ze het meteen gingen door hebben waarom ik jou bij mij had geplaatst.
- De dag dat je op je hoofd viel, heb ik enorm geweend. Iedereen dacht dat ik weende omdat ik zonder partner moest dansen. Eigenlijk weende ik gewoon om jou.
- Ik had enorm veel zin om uit te gaan met de 100 dagen. Ik had er al veel over gefantaseerd en was van plan je dàn te kussen. Toen ik te horen kreeg dat je zelfs niet meer naar de show kwam, werd ik nog verdrietiger. Ik zag geen reden meer om te gaan feesten in G. Ik heb zelfs op het punt gestaan om naar huis te vertrekken.
- Ik ben jaloers op iedereen dat een liefje heeft en hoop elk moment dat ze ook single worden zodat ze weten hoe ik mij voel.
- Op onze klassenfuif durfde ik nog niets te doen maar het verbaasde mij enorm dat ik op jou mocht komen liggen. Ik voelde mij enorm verliefd en wou dat ik daar voor altijd kon blijven liggen. Ik kan nog steeds niet geloven hoe je toen over mijn rug streelde en mij omhelsde! Je hebt me toen zelfs gebeten.
- Toen je mijn liefje al was, verbood ik mezelf jou een blik te gunnen in de klas. Niemand weet hoe ongelooflijk moeilijk ik het had telkens wij oogcontact hadden. Niemand weet hoe geil jij me steeds maakte door één blik.
- Bij het mondeling examen Frans was je enorm sexy gekleed en kwam je naast mij zitten. Ik was zò enorm afgeleid dat ik niet meer verder kon doen en zo snel mogelijk ben weggegaan.
- Twee weken voor je mij kuste, had ik besloten jou op te geven. Ik durfde geen initiatief te nemen, was er van overtuigd dat je mij niet moest. Natuurlijk was ik te verliefd en heb ik altijd enorm veel hoop.
- 8 september 2008 gaf ik voor het eerst aan mezelf toe dat ik gevoelens voor je had.
- Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden dan van jou, P.

29-01-2011 om 17:43 geschreven door Sterprinses  

28-01-2011 om 17:03 geschreven door Sterprinses  

26-01-2011 om 23:25 geschreven door Sterprinses  

Donderdag is het twee maanden geleden. Nog altijd slaap ik langs één kant van mijn bed. Precies of hij kan elk moment mijn kamer binnenwandelen en zijn plaats innemen. Ik haat het! Haat haat haat haat. Ik wil iets nuttig gaan doen en daarmee bedoel ik niet dat ik voor school wil gaan werken. Wat ik eigenlijk nog wel zou moeten doen, die opdrachten voor het examen moeten dringend eens van dichtbij bekeken worden. Nu dus niet. Ik heb er geen zin in.
Ik heb gisteren echt een grote stap gezet. Ik heb namelijk een belfobie en durf de telefoon niet op te nemen als die gaat. Ik weet niet waarom, maar ik sla dan helemaal in paniek. Alleen als ik kan zien op mijn gsm wie er precies belt, ben ik al iets meer gerustgesteld maar dan nog twijfel ik of ik de telefoon zou opnemen of niet. Ik begin me dan af te vragen waarom die persoon mij belt en of ik iets fout gedaan heb. Kan die mij niet gewoon smsen?! Dat is toch veel gemakkelijker? Ik pas dus zelden de telefoon op. Zeker al het nummer onbekend is. Je moet dan maar geen privénummer van je nummer maken eh! Maar goed, ik ben dus een stap verder van mijn fobie geraakt. Een hele kleine maar toch ben ik er fier op.
Donderdag en vrijdag heb ik mondelinge examens en ik was aan 'de valven' (ik HAAT dat woord!) vergeten gaan kijken welke uren ik nu precies had toegewezen gekregen. Ik raakte dus in paniek en smste enkele vriendjes maar die konden mij natuurlijk niet verder helpen. Ik heb geen seconde getwijfeld, nam de telefoon en belde naar school (!!!). Het was een heel vriendelijke mevrouw en ze hielp mij graag. Toen het gesprek afgerond was kreeg ik van mijn zus en moeder te horen dat ik uitermate beleefd was en dat ik dat heel goed had gedaan. Man, ik was fier! De hele dag door zat ik te zeggen: "Ik heb wel naar school gebeld eh!" Zucht.
Ik wou juist zeggen dat ik nog op een ding fier mocht zijn, namelijk dat ik al een redelijk lange tekst heb geschreven en dat P er nog geen enkele keer is in geweest maar helaas, het eerste zinnetje slaat op hem dus dit kan niet meegeteld worden.
Ik was dus bezig over iets nuttig gaan doen. Ik wil dolgraag verder werken aan mijn scrapbook! Tijdens de examens heb ik aan niets anders kunnen denken en had ik enorm veel fantasie en nu wil ik echt supergraag verder werken! Het enige nadeel, het laatste fotoalbum waar ik aan bezig was, waren foto's van P en mij. Echt heeeel mooi en zoooo mooi bewerkt! Maar ik denk niet dat ik ze eruit ga doen. De bewerking is daarvoor veel te mooi. Zucht. IK ZIE HEM ZOOO GRAAAG!!! Argh, ik moet ergens mee slaan. Nee. Ik weet niet. Ik wil hem. Echt. Nu. NUUUU. Meuh :( Ik ben verdrietig. Ik ben er dus mee weg!

I know every apple ain't here bad but I found a worm in every single one I had.

25-01-2011 om 17:09 geschreven door Sterprinses  

24-01-2011 om 17:08 geschreven door Sterprinses  

Ik heb ontdekt dat ik P soms nog op sommige plaatsen tegenkom. En dan bedoel ik niet in het echt. Ik zet mijn gsm bijna nooit uit, als mijn batterij bijna plat is, laad ik ze op. Nu had ik die gsm gisteren laten vallen en moest ik hem dus opzetten. Al een geluk dat ik mijn pincode nog wist want het was redelijk lang geleden dat ik die had moeten ingeven. Nu kwam er een welkomstekst op die ik helemaal was vergeten. 'I love P <3!' En ik dacht: "Oh God, dat meen je niet." Het ergste van al is dat ik niet onmiddellijk naar mijn instellingen ging om de welkomstekst te veranderen. Het is tenslotte nog altijd de waarheid dat daar staat, maar toch, het was raar om het ineens op mijn scherm te zien verschijnen. Alsof ik elk moment tegen mijn gsm kon gaan schreeuwen: "OE WETE GIJ DA?!" Maar goed. Het nadeel is dat er de volgende keer als ik mijn gsm weer eens laat vallen en dus opnieuw moet opstarten, hetzelfde tekstje op zal komen en dat ik weer zal schrikken. Ik ken mezelf.
Een andere plaats waar ik hem ben tegenkomen is op het doosje van Winnie The Pooh waar mijn kleurpotloden inzitten. Ik had die namelijk nodig om mijn kaarten van ruimte verder te kleuren, maar zijn naam staat er echt in het groot op met een hartje bij en het is er niet meer af te krijgen! Het is zo een ijzeren doosje waar een stift bijzat waar je zo mee kan schrijven op die witte borden. Volgens mij is de inkt van die stift zo diep in het doosje getrokken, dat het er nooit meer af te krijgen is!
Een laatste plaats (die ik mij herinner, er zullen er zeker wel nog meerdere zijn) was in mijn portefeuille. Er zit nog steeds een foto van hem en mij in van de eerste dagen die we samen waren. We kijken nogal verliefd naar elkaar en zijn echt zoals verliefde pubers met elkaar bezig. De foto is onverwachts getrokken (zoals alle foto's die we samen hadden eigenlijk!) maar dat zijn vaak nog de mooiste. Het was in de bus op de excursie van aardrijkskunde. Ik herinner me die dag nog goed. van 7 uur 's morgends tot 8 uur 's avonds bij elkaar zitten! Op de bus en daarbuiten. Ik heb niet veel opgestoken van die dag en dat heb ik ook gemerkt aan het examen in juni, al was ik daar nog goed door! Ik weet nog dat J en C (ja, de trutten) constant commentaar aan het geven waren op ons. 'Ohnee, ze zijn wéér aan het kussen.' Jaja, ze was gewoon jaloers dat zij niet naast hem zat. Ik heb altijd schrik gehad dat zij hem van mij ging afnemen, gewoon omdat ze mij haat. Zijn antwoord was dan: "Excuseer, heb je haar al eens bekeken?!" Ik dacht er hetzelfde over, ze is echt een monster, maar dan nog. Ik was steeds jaloers op haar. Telkens als ze in de buurt met hem was, ging ze expres voor mijn neus hem extra aanraken en staan flirten. Er was zelfs eens een moment dat P en ik aan de lockers stonden, dicht bij elkaar, gewoon aan het praten, en dat zij er tussen kwam. Maar echt letterlijk tussen ons! Zodat we uit elkaar werden geduwd, en je moet niet denken dat ze pardon of sorry zei hoor, nee nee, als ze mij maar weg kon duwen en pijn kon doen. Ik erger me zo aan haar! Niet te geloven. Je kan je niet voorstellen hoe blij ik ben dat ik nooit meer op haar lelijke, mottige smoel moet zien!
Nog een laatst iets. Door op zijn hoofd te vallen, is P gaan beseffen dat hij me graag zag. Een week later had hij mijn hand al vast en kwam hij dichter met zijn hoofd om mij te kussen. Ik was dolgelukkig. Ik wou dat hij weer op zijn hoofd viel, zodat hij zou beseffen dat hij niets betekent zonder mij.

22-01-2011 om 13:41 geschreven door Sterprinses  

Haha, wat het woordje 'seksleven' niet allemaal teweeg kan brengen... Nieuwsgierigaards. Sorry dat ik loog, ik wou eens zien hoeveel nieuwsgierigen er zouden zijn. Helaas moet ik jullie dus teleurstellen!

21-01-2011 om 23:12 geschreven door Sterprinses  

De zeepsteensleutelhanger die P had gemaakt en aan mijn sleutels hing, zat los in mijn tas. Hij is er dus afgevallen. Zou dit een teken zijn? Als het een teken is, zou het in ieder geval een slecht teken zijn. De zeepsteen is kapot en behoort niet meer tot mijn sleutelbos, wat wil zeggen dat de liefde en verbondenheid definitief verbroken is. (Ja, ik denk écht zover!) Houdt hij écht niet meer van mij? Mist hij mij dan nooit meer? Aan wie denkt hij dan wél? Straks meer over P.
Mijn blog wordt echt gelezen door verschillende mensen en dat is niet alleen te zien op de reacties die ik hier krijg maar ook via msn en sms zeggen de mensen hun gedacht over mijn blog. Naar het schijnt zou ik een leuke manier van schrijven hebben. Bedankt daarvoor! Ik beschrijf gewoon wat ik voel en wat in mij opkomt. Ook heb ik gemerkt dat sommigen zich echt aangevallen voelen, wat helemaal niet nodig is, want mijn blog is maar een momentopname en mag dus helemaal niet algemeen worden gezien.Wel leuk is dat er elke dag mensen mijn blog komen checken en teleurgesteld zijn als er nog geen nieuwe post is. Sorry daarvoor, maar ik heb nog altijd examens, vergeet dat niet!
Om nog even terug te komen op de blog over de drummers. Ik wil nog iets kwijt over B, die zich een beetje op zijn tenen getrapt voelde. Ja, natuurlijk was hij er ook even. En ja, ook hij was een drummer. Daarbij wil ik nog eens deze boodschap verkondigen aan iedereen: Niet alle drummers zijn hetzelfde! (Ben je nu tevreden B?)
Oke. P dus. Ja, hij is er nog altijd in mijn hoofd. Minder, maar ik mag er niet aan denken wat er gaat gebeuren als mijn hoofd vrij gemaakt gaat worden door de examens. Ik durf wedden dat als ik eenmaal examenloos ben, hij direct weer duizend keer meer in mijn hoofd zal komen ronddwalen en allerlei vragen naar boven zal laten halen. Maar... laten we daar nu nog even niet aan (proberen) denken. Al moet ik toch toegeven dat mijn kamer op zich mij aan hem doet denken. Ik zal nooit vergeten hoe we samen mijn kamer hebben geschilderd en hebben ingewijd. Hoe er speciaal voor hem een dubbel bed kwam én een dubbel deken, mits met vertraging. Mooie tijden, vreselijk mooi zelfs, maar het maakt mij allemaal een beetje sentimeel. Daarom ga ik deze blog afsluiten en dat doe ik vandaag met één van mijn lievelingscitaatjes dat P ooit tegen me zei.

"Heb jij geen haar op je tenen? Oh, ik dacht dat iedereen dat had."

21-01-2011 om 17:07 geschreven door Sterprinses  

De eerste jongen waar ik 3 jaar lang verliefd op was, heette D. Hij was echt geweldig en daarom ook mijn beste vriend. We zaten twee jaar samen in dezelfde klas en het derde jaar is dat dan wat verminderd. Onze band was geweldig. Telkens we elkaar zagen, gaven we wel duizend knuffels. Alleen heb ik nooit durven toegeven dat ik een oogje op hem had. Of zeg maar, een groot oog. Iedereen wist wel over mijn gevoelens voor hem, zelfs de leerkrachten en ik geloof niet dat het nooit iemand tegen hem is gaan vertellen, dus hij zal het ook wel geweten hebben. Maar het is dus nooit iets geworden tussen ons. Ik was toen nog jong, durfde geen initiatief te nemen. Niet dat dat nu al veel veranderd is. Maar, hij was een drummer. Ik keek geweldig naar hem op. Mijn eerste echte grote liefde was 2 jaar later, namelijk F. Het was mijn eerste lange relatie en ik was echt on-ge-loooo-fe-lijk verliefd. Zo een jongen had ik nog nooit ontmoet. Onze relatie was fantastisch. Ik beleefde met hem veel dingen, veel nieuwe dingen, daarom ook dat ik dit mijn eerste grote liefde noem. Natuurlijk was er ook nog het bedrog... Ik heb enorm veel verdriet gehad daardoor. Eerst was ik nog bereid hem te vergeven, zo graag zag ik hem, maar hij WILDE mij gewoon niet terug. Heel veel verdriet. Maar echt enorm veel. Ook hij was een drummer. Voor mijn relatie met F voelde ik al iets voor P. Ik was enorm bang omdat hij dan mijn beste vriend aan het worden was en we hadden een geweldig goeie band. Ik had nooit gedacht dat het ooit iets ging worden tussen P en mij omdat we zulke goede vrienden waren, al fantaseerden we daar wel af en toe tegen elkaar over. Maar F kwam daar dus tussen en dat heeft m'n leven enorm veranderd. Ik was maanden niet aan te zien, ik zat zo enorm in de put. Ik ging zelfs niet naar school. Maar opnieuw, waren er de vrienden die er voor mij waren. En dan werd de band sterker met P. En sterker, en sterker. We begonnen te smsen. Eerst een paar keer in de week, daarna elke dag. Er kwamen veel gelegenheden die we samen meemaakten. Hij nam me mee naar het galabal, we aten elke middag bij elkaar. Hij was mijn danspartner voor de 100 dagen. We groeiden alsmaar dichter en uiteindelijk kwam er die dag. "Herinner je 27 maart? Niet meer ik en jij, maar eindelijk wij." Toen ook hij 8 maanden later de relatie verbrak, wist ik geen blijf met mijn verdriet. Om er een beeld van te schetsen: mijn verdriet voor F was er niets tegen. P was zo geweldig omdat onze band daarvoor al zo sterk was. Bij hem kon ik helemaal mezelf zijn en hem graag zien, was bij hem zo vanzelfsprekend. Ik kan zeggen dat ik hem nog steeds oprecht graag zie en dat ik hem mis. En ohja, ook hij was een drummer.

18-01-2011 om 16:18 geschreven door Sterprinses  

17-01-2011 om 18:15 geschreven door Sterprinses  

15-01-2011 om 12:54 geschreven door Sterprinses  

14-01-2011 om 16:09 geschreven door Sterprinses  

13-01-2011 om 23:20 geschreven door Sterprinses  

Ik ben doodmoe! Dat leren begint mij echt tegen te steken! En het ergste is dat het nu pas écht begint. Vreselijk. Heb vannacht echt een rare droom gehad over P. Die zijn er de laatste tijd wel vaker maar deze keer was het anders. Ik stapte naar het perron waar ik mijn bus moest halen en hij stond daar ook, ik wou dus naast hem gaan staan maar iemand achter mij riep me toe dat ik het perron ernaast moest zijn. Ik keek naar het nummer en die had inderdaad gelijk. Dat betekende wel dat P verkeerd stond want normaal moet hij dezelfde bus als mij nemen. Dus ik stapte dan maar naar mijn perron en er stond enorm veel volk. En dan ineens is P weg en hij wringt zich tussen al de mensen dat er staan en opeens voel ik een arm rond mijn buik. En ik keek en het was een grijze trui. Zijn mooie grijze trui. En ik voelde mij erg ongemakkelijk toen hij dat deed. Ik kreeg een hartverscheurend gevoel. Ik lachte dan beleefd naar hem en hij deed hetzelfde. Het was zo raar! En weer zo echt... De andere dromen eindigden altijd wenend en roepend met 'Ik zie u graag' waarop hij wandelt en blijft wandelen tot ik hem niet meer zie. Achja.
Ik ben echt moooeee! Gisteren veel te laat op msn gezeten. Maar ik had zo leuke gesprekken! Ineens begon iedereen tegen mij te praten! Eerst begon het met M, daarna J, waarmee ik eigenlijk een beetje had afgesproken ons smsgedoe verder te zetten op msn. Daarna N, die alleen maar kon zagen! Hij was echt lastig en het feit dat ik zei dat zijn broer een 'mooike' is deed er geen deugd aan. Dan kwam A ook opeens! En het deed echt goed om nog eens met hem te praten. Tegelijkertijd begon L, die superblij was mij te spreken, maar dat is hij altijd. Dan nog eens B! Die helemaal niet gelukkig klonk al zei hij dat hij altijd blij is dat hij mij hoort, maar toch. En dan nog eens W die ik al duizend jaar niet had gehoord! Dat was leuk!! Maar wel raar. En dan waren ze kwaad als ik niet meteen antwoordde of als m'n msn uitviel. EN DIE VIEL ZEKER 3 KEER UIT EH! Vreselijk. Daarna kon ik eigenlijk ook niet goed slapen, P was er weer (in mijn hoofd, spijtig genoeg, niet in mijn bed). Ik kreeg het echt weer moeilijk en probeer dan altijd er niet aan te denken maar dan ga ik er juist wél aan denken en ja...
De laatste tijd zeggen er velen dat ik zielig ben (in de zin van medelijden) en dat ik mezelf niet mag opsluiten. (Zeker al 3 verschillende personen!) Maar hoe kunnen zij dat nu weten?! Anderen zeggen dat er misschien wel waarheid inzit als er zoveel personen dat zeggen en dat ik er eens over moet nadenken. Wat ik ook verschrikkelijk vind is dat er opeens weer duizend jongens tegen  me praten en willen afspreken. Dat overkomt me nu altijd als ik gedumpt word. Langs de ene kant kan je dat misschien positief bekijken, maar ik vind dat alleen maar laf en gebruik maken van de situatie.
Daarjuist vroeg mijn mama of ik balletjes wou maken (van gehakt a.k.a. gekapt weliswaar). Ik doe dit namelijk al jaren en ben een echte prof. Ik stemde dus maar toe. Ze zei: "Jij weet ongeveer hoeveel je er moet maken hè? Het is voor vier personen." Toen ik klaar was, vroeg ik wat ik met de rest moest doen, ze zou er kleine balletjes van maken voor in de soep ofzo, ze ging nog zien. Ze bekeek mijn mooi gedraaide balletjes en vroeg hoeveel ik er had. "17" Waarop ze zei: "Maak er nog maar 3 bij." Ik maakte er dus nog drie bij. Daarna gingen we aan tafel, iedereen eet, jammie, lekkere balletjes want ze zijn gemaakt door mij! Iedereen heeft gedaan. Hoeveel balletjes zijn er over? DRIE!! WIE HEEFT GEZEGD MAAK ER NOG MAAR DRIE BIJ?! HOEVEEL ZIJN ER OVER?! WIE WIST HOEVEEL ZE ER MOEST MAKEN?! Ah. Dat is al wat ik te zeggen heb. Dank.
Kus

07-01-2011 om 19:05 geschreven door Sterprinses  

Mijn allereerste blog maar ik heb er ongelooflijk veel zin in. De reden waarom ik ermee begonnen ben is vooral om mijn gevoelens kwijt te kunnen. Sinds P, de jongen van mijn leven, me hier alleen heeft laten zitten, zit ik enorm in de put. Hij was degene waar ik alles kon aan vertellen. Zelfs toen het in het begin net gedaan was, was hij nog steeds degene die luisterde naar mij. Het rare was dat ik mijn hart luchtte over hem TEGEN hem! Maar goed.
Heb vandaag geleerd voor examen godsdienst. Ik zie echt op tegen de exames! Verschrikkelijk hoor, in de vakantie leren!
Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom ze ons laten leren in de vakantie :( Ik hoop dat het lukt, want ik heb 14 examens! Maar ik ga niet over school praten, ik ben er al de hele dag mee bezig geweest. Dat volstaat.
P dus. Sorry, maar hij zit in mijn hoofd! Maar echt extreem! Ik kan er niet aan doen. Het is zo vreselijk. Het is al meer dan een maand geleden maar ik begin steeds meer en meer naar hem te verlangen. Nog elke dag zit ik te hopen dat hij naar me terugkomt. Ik denk dingen zoals "Misschien wilde hij zich concentreren op zijn examens en komt hij daarna terug." Veel dingen geven me hoop. Ik kwam op een facebook terecht van de broer van een vroegere vriendin. Namelijk A3. Ik zag dat hij terug samen was met het meisje van 5 jaar geleden. Ik had echt zoiets van: "Ik maak dus nog kans bij P! Misschien komt alles goed!" Het feit dat vele vrienden zeggen dat alles misschien nog goed komt, doet er niet goed aan. Ze geven mij meer hoop terwijl er eigenlijk niet te hopen valt. Spijtig genoeg. Maar zo ben ik nu eenmaal. Een hoopvol meisje. Maar ik zie hem zo graag :( We hadden zo een mooie tijd samen. Ik vind het echt spijtig dat 'wij' niet meer bestaat. Het is al een tijdje geleden dat ik hem gehoord heb ook. Misschien is dat goed, maar toch mis ik hem. Zucht. Ik zou hem zo graag willen zeggen dat ik hem nog graag zie (al weet hij dat maar al te goed) en dat ik hem mis. En ik wil hem vragen of hij mij ook mist en nog aan me denkt, maar ik durf niet. Ik weet dat hij het niet leuk vindt als ik zulke vragen stel, wat ik wel begrijp. Hij voelt niet hetzelfde voor mij en weet dan niet goed wat te antwoorden. Een tijdje geleden begon ik een gesprek met zijn beste vriend S op msn. De laatste tijd praten we veel want hij had problemen met zijn liefje die nu ook al status ex-liefje heeft. We luisterden naar elkaars problemen en het was echt fijn om zo iemand te hebben. Hij vertelde mij dat ook dat hij het apprecieerde dat ik naar hem luisterde. Zij waren immers bijna 2 jaar samen. Zucht. Telkens ik met S praat, word ik zo verdrietig. Ik denk omdat hij nog steeds zo close is met P en ik niet. Als hij over P verteld, krijg ik het steeds moeilijk. Het rare is dat ik al mijn gevoelens over P tegen S zit te vertellen. Ik vraag me dan af of ze nog over mij praten als ze elkaar zien, maar dat durf ik niet te vragen aan S. Misschien toch maar doen, ik zou wel een eerlijk antwoord krijgen denk ik. Hij heeft me ook al voorgesteld om boodschappen door te geven aan P zoals bijvoorbeeld te vragen of hij me ook mist en dat ik hem nog graag zie. Maar daar heb ik uitdrukkelijk nee op gezegd. Maar ik vraag me zooo af of P nog aan me denkt. Het kan toch niet dat hij mij zo plots niet meer graag ziet? :( Ik mis hem echt. Alles. Soms vraag ik me af of ik wel genoeg mijn best heb gedaan om hem te overtuigen om bij mij te blijven.
Kus (en dan vooral voor P)

06-01-2011 om 19:55 geschreven door Sterprinses