If you should look up the word amazing, there will be a picture of P
Was daarnet even met de auto gaan rijden. Ik lette overal zeer goed op en ik kwam aan de kant drie fietsers tegen. Ik werd zo aangetrokken tot de laatste omdat ik dacht dat het J was. Ik bleef kijken om beter te zien en mijn gedachte te kunnen bevestigen tot ik zag dat het P was. "Dat is P", zei ik luidop. Ik kreeg het warm, ik kreeg terug pijn in mijn hart. Ik begon na te denken over vanalles maar ik wist dat ik me moest concentreren op de weg. Ik heb de twee anderen die voor hem reden niet kunnen bekijken, maar ben nu toch benieuwd wie dat eigenlijk waren. Het is raar omdat ik de laatste dagen weer over hem droom. Mooie dromen, goede dromen. Maar overdag en ook als ik in mijn bed lig denk ik aan onze mooie momenten samen en dan mis ik hem en raakt hij niet meer uit mijn hoofd. Ik vind het stom dat ik nog steeds dat stomme gevoel krijg wanneer ik hem in het echt tegenkom. Ik ben er nog niet over en eigenlijk zou dat wel zo moeten zijn. Het duurt wel lang eh? :/
Ik ben blij dat hij mij niet gezien heeft...
15-07-2011 om 19:56
geschreven door Sterprinses
11-07-2011
I shake off all the mess that you made of me
Heel lang geleden dat er nog een blog is geweest. Er waren examens, dan was mijn pc ook nog eens gecrasht en nu is het vakantie. Na drie weken heb ik het probleem met mijn computer uiteindelijk zelf opgelost, wel met hulp van JDR! Wat de examens betreft... Ik ben voor alles geslaagd en heb dus geen herexamens! HOERA.
Ondertussen ben ik al op kamp geweest met de 11-12 jarigen naar Amberloup. Het was geweldig maar ik rust nog steeds uit want ik ben echt heel moe!
Voor de rest wil ik nog zeggen dat P al veel verminderd is met in mijn hoofd te zitten (en maar best) maar dat hij af en toe toch nog eens opduikt. Als ik zijn naam hoor of lees (er bestaat zelfs een werkwoord met zijn naam!!) heb ik toch nog het gevoel dat ik hem mis. Ik moet zelfs toegeven dat ik daarnet 1 (ja, precies 1, niet meer) traan heb gelaten omdat ik op televisie een afscheid zag dat net zoals bij hem en mij het geval was. Ik weende om hem maar toch deed hij zijn armen open zodat hij me kon troosten. Ik heb nooit zo hard geweend als die keer in zijn armen...
