I can't tell you what it really is, I can only tell you what it feels like
Mijn blog is de laatste tijd maar zwak, ik weet het. Het is niet dat ik de laatste tijd niets meer beleef, integendeel. Ik heb gewoon de tijd niet om er 's avonds nog een blog over te maken. De examens komen eraan en ik heb nog wel wat taakjes te doen, dus daar hou ik me vooral mee bezig.
Ook heb ik soms gewoon geen zin om een blog te posten omdat ik me te moe voel of omdat ik er dus gewoon geen zin in heb. (Dat klinkt logisch eh.)
Een laatste argument is dat ik soms gewoon twijfel of ik mijn avonturen wel online wil zetten. Ik krijg er tegenwoordig zoveel reactie op dat ik het soms gewoon niet leuk meer vind.
Het is gedaan met mijn beste vriendin en haar toenmalig liefje. Heel spijtig, maar het zat er al een maand aan te komen. Natuurlijk weet ik dat het de eerste keer dat je een gebroken hart hebt altijd de ergste keer is en omdat ik maar al te goed weet hoe hij zich voelt (het ging ongeveer exact zoals bij P), gaf E mij natuurlijk inspiratie. Weten jullie nog dat zij mij een supergrote doos had gemaakt met allerlei spulletjes voor mijn verjaardag, maar ook wel vooral omdat ze vond dat ik het nodig had? Ik besloot hetzelfde te maken voor mijn L.
Toen ik gisteren op school kwam, kreeg ik verschillende keren de vraag wie er jarig was. Er werd ook verschillende keren in gesnuffeld, zo nieuwsgierig waren ze, maar ik vond het niet erg, want het waren mijn girls <3. Spijtig genoeg moest ik hen melden dat er niemand jarig was, maar dat ik een troostdoosje had gemaakt. Tijdens de middag kwam L bij mij om alles te vertellen en geloof mij, we hebben er lang gezeten. Maar ik denk wel dat het haar deugd deed dat ik luisterde. Ze was blij met haar troostdoosje. De arme schat.
Gisteren heb ik mijn girls een beetje teleurgesteld. M en ik hadden eens bezig gezeten over enkele meisjes uit de klas en ik schrok van enkele reacties die hij me gaf. Daarom wilde ik zijn mening weten over iedereen uit de klas, maar daar had hij eigenlijk geen zin in. Het zijn dan ook wel heel veel meisjes, ik begreep het. Maar na die reactie die hij had gegeven, werd ik toch nieuwsgierig. Ik ontdekte nieuwe bijnamen die de jongens aan enkele meisjes gaven (negatief, bijvoorbeeld Miss Piggy :p) en wat hij vond van hun uiterlijk. Ik vroeg degenen die ik niet zo goed kan verdragen en vond het grappig wat hij me vertelde. Over mijn meisjes werd dus eerst niets gezegd, al kwamen er daarna toch enkele ter sprake. De meisjes wilden gisteren weten wat hij had gezegd, maar ik wilde hen niet kwetsen. Het is niet zo dat het echt negatief was, maar dan nog... Het is M maar hoor. Als jullie het echt willen weten... De reacties die het meeste voorkwamen over jullie waren: te mager, te platte kont en te groot. Dus eigenlijk kunnen jullie dat zelf nog als positief beschouwen! Het is de mening van één man. Als je die al een man kan noemen. *Rolt met ogen.* Tijd voor een citaatje: Op elk potje past een dekseltje! Tijd voor een ander citaatje: Geen lijn is ook een lijn! Of ook wel veel gezegd: Een dikke lijn is ook een lijn! (In onze meidengroep niet van toepassing, zie map van mijn J geschreven door Ka: "Wij zijn 7 vriendjes, 7 magere vriendjes!" Wel moet ik zeggen dat van de zeven al een zes is gemaakt, hah! Jullie weten wel waarom.
Goed, dat wat betreft wat M zei. Dat weten jullie dan ook alweer. Oke. Enkele weken geleden botste ik op een oud bestandje op mijn computer. Ik kwam op een geweldige mail die ik naar mijn toenmalig liefje had verstuurd. Het gaat over VL. Ik situeer even. VL is een leerkracht van op mijn vroegere school. Het enige waar hij aan denkt is seks. Dit uit hij ook in zijn lessen. Hij geeft namelijk geen les, maar zit constant te praten over seks en meisjes. Hij trok de meisjes ook duidelijk voor en deelde vaak enkele complimentjes uit. Als zijn les niet over seks ging, dan praatte hij wel over politiek. Hij was eigenlijk ook duidelijk een racist.
De mail dateert van iets meer dan twee jaar geleden. Ooit moet ik eens zijn uitgeweest toen ik mijn rode broek aanhad. Toeval was dat ik die leerkracht toen was tegengekomen op de Grote Markt en dat is hij nooit vergeten. Toen hij mij zag, begon hij altijd over de rode broek. En dan moet je weten dat ik die leerkracht drie jaar aan een stuk had. In het laatste jaar had ik hem het meeste. Namelijk voor Nederlands en voor Duits. Ik kan dus wel zeggen dat er enkele uren per week bij hem werden doorgebracht.
Als jullie hem kennen, zullen jullie het volgende hilarisch vinden. Degenen die hem niet kennen Schrik niet te hard, het is allemaal echt gebeurd. Zo ging het er elke les aan toe.
3 december 2008:
Ik stak mijn hand op om een antwoord te geven in de les Duits. VL wees naar mij en zei: Wa is uwe naam ook alweer? Ik zei: K. Hij antwoordde: Jaaa! K! Gij hebt een rode broek eh? Haha, ja Jajaja! Ik heb u gezien eh de zaterdagavond! Euhm, vrijdagnacht ja. Jajajaja. Heel de klas lachte. Hij zei, riep zelfs een beetje tegen heel de klas: Ik heb haar alleen GEZIEN jongens! Ik probeerde het antwoord te geven op de vraag want daarom stak ik namelijk ook mijn hand op. Dativ
Daarna moest ik nog een oefening doen. Ja! K! Hij wist mijn naam al hoor. Wij duiken in bed, is dat dativ of akkusatif? Akkusatif, antwoordde ik. Hij: Jaaaa! En daarna dan? Als we in bed liggen? Dativ. Hij: Ah neen eh, direct zzzz ofwa? L Ik: Euhm ja-a.
