Ik herinner me dat je een jaar geleden tijdens carnaval een bericht naar me stuurde omdat al je vrienden gaan feesten waren en jij niet omdat je het niet zo hebt voor carnaval, net zoals ik. Ja, ik wil stoer overkomen en vooral sterk, maar toch kan ik niet zeggen dat ik je niet meer graag zie.
06-03-2011 om 23:03
geschreven door Sterprinses
04-03-2011
Hey there, did you actually think that I care?
Al zijn smsen zijn verwijderd.
"Mah K toch. Maak u is geen zorgen. Ik zie u graaaag!x" 10 oktober 2010
04-03-2011 om 19:10
geschreven door Sterprinses
03-03-2011
Keeeeeeeeep holding o-o-n!
Zondag vertelde K me op msn dat hij ergens mee zat. Het klonk redelijk serieus, dus bleef ik doorvragen wat er was. Hij wilde het niet zeggen en zei dat ik moest vergeten wat hij gezegd had. Omdat dat nog ernstiger klonk, vroeg ik zeker door. Hij vroeg me waarom ik zo 'angstig' was. Ik was niet angstig, ik was bezorgd. Hij wilde het niet vertellen dus vroeg ik of ik mocht raden. Hij stemde toe en ik vroeg hem: "Ben je verliefd?" Het antwoord was positief. Daarna kon hij niet snel genoeg weg zijn. Ik stopte hem, ik wilde natuurlijk weten op wie hij verliefd was. Geen denken aan dat hij dat tegen mij zou vertellen. Ik deed 'kwaad' zodat hij het toch zou vertellen op wie hij verliefd was. Omdat het die avond druk was op msn, antwoordde ik niet meteen terug en hij had nogal wat gezegd. Dat alles tegen ging die dag, dat ik nu ook al kwaad was. Tegen dat ik het gelezen had, was hij offline. Ik stuurde hem een sms dat hij niet kwaad moest doen. Hij stuurde terug: "Ik ben niet kwaad K, integendeel xx" Er werden toen nog enkele smsen gestuurd, met de bijhorende x'en (de laatste waren er 3 te tellen) Ik vertelde tegen M dat K kwaad om me was en vertelde waarom. Hij moest lachen en zei dat hij verliefd op me was. Ik dacht juist het tegenovergestelde en M lachtte mij nog meer uit. "K, alsjeblieft, herlees je smsen en je gesprek en praat dan terug tegen mij!" Hij kon misschien gelijk hebben, maar toch bleef ik ontkennen. De volgende dag op school vertelde ik het tegen mijn vriendinnen, en naar het schijnt konden ook enkele anderen het horen. Het was zo erg, want ik dacht dat ik die dag mijn gsm thuis vergeten was, tot ik hem terugvond in mijn trui. Ik had al een sms van hem waarin stond dat dit best allemaal tussen ons bleef. Ik zat er echt mee in en voelde me nogal schuldig. Toen hij toekwam, kon ik niet normaal doen en de rest natuurlijk ook niet, ze plaagden mij de hele tijd en konden hun lach niet onderdrukken. Dinsdag zaten we weer op msn, ik zei tegen K dat we ons gesprek nog moesten verder zetten. Hij wou me nog steeds niet vertellen op wie hij verliefd was, hij was er nog niet klaar voor, maar ik zou de eerste zijn tegen wie hij het zou vertellen. Ik vertelde het tegen M en hij was er nu écht helemaal zeker van. Opeens werd ik bang dat K ging vertellen dat hij op mij verliefd was en ik wist niet hoe ik dan moest reageren. Dus toen hij zei dat hij er nog niet klaar voor was, typte ik zo snel mogelijk: "Oke dan." Hij bedankte mij omdat ik zo naar hem luisterde. Hij apprecieerde het enorm omdat de anderen hem anders toch maar zouden uitlachen. Nu voelde ik mij nog schuldiger. "Jij weet het, en jij alleen en dat is genoeg, oke?" Ik vond het zo erg!!! Bijna iedereen wist er al van! Het kan nog altijd dat hij niet verliefd op me is, ik verdacht namelijk L, maar toen ik het tegen de vriendinnetjes vertelde zeiden ze: "IK WIST HET!" Natuurlijk wisten ze het niet, maar ze kunnen zich er wel in vinden. "Ja, natuurlijk, hoe hij tegen jou deed in D enzo!" Ik stond echt keer op keer versteld. Maar nu ik er over nadenk. Hij is wel eens meegereden met de bus die hij normaal niet moest nemen. Maarja... Als ik zo al moet beginnen denken... Maar hoe meer ik er op let, hoe meer ik M gelijk moet geven (niet dat ik tegen doe! Hij zou nogal blij zijn!). Vandaag hadden we dus stagevoorbereiding en ik had me al geïnstalleerd zodat ik een stopcontact had. Ik was samen met L en A en Ke was ook al aanwezig. K kwam als vierde binnen. Hij begroette iedereen en keek als laatste naar mij. Naast wie kwam hij zitten...? Ja, naast mij. Ik bedoel niet aan dezelfde tafel, maar echt pal naast mij. Niet dat ik daar problemen mee heb, maar ik durfde L en A niet aankijken omdat die me waarschijnlijk wel een blik zouden gegeven hebben van je-weet-wel. Ik heb K altijd 'nen toffe' gevonden en ik kan niet ontkennen dat ik me er nu weer mee heb geamuseerd. Hij blijft gewoon grappig. We hebben de hele dag gepraat, grapjes gemaakt en elkaar wat geplaagd. Hij hielp me om internet te verkrijgen op mijn laptop en natuurlijk zag hij op mijn achtergrond de foto van mij en S staan. Als hij echt op me verliefd is, moet dat zijn hart gebroken hebben. Hij weet natuurlijk niet dat er tussen mij en S niets aan de hand is, écht niets! Maar misschien gaat hij het nu natuurlijk helemaal niet meer vertellen. Misschien maar best, want ik denk toch dat ik zijn hem dan zal moeten kwetsen. Ik vind het erg hoor, maar ik kan er niets aan doen. Ik weet hoe erg het is als de liefde niet wederzijds is. En ik vind het zo raar om normaal tegen hem te doen. Gisteren zaten we te wachten op het laatste lesblok en hij kwam rechtover mij zitten (toeval of niet?). Normaal zou ik hem geplaagd hebben door mijn benen op hem te leggen en ik dacht aan de woorden die Ka had gezegd. "Karen! Doe normaal!" Dus wat deed ik, ik zette mijn voeten tegen zijn knieën. Alweer keek ik expres niet naar de blikken van L en A maar ik hoorde ze hardop denken. Gelukkig was iets later J naast K komen zitten en legde hij zijn benen op de mijne. Het liet mij beter voelen, waarom weet ik niet. Om verder te gaan op vandaag. (Ja, het wordt een lange blog, onthoud wel dat ik een tijdje niet geschreven heb, meer uitleg daarover later.) Opeens vroeg K "zemmen?" (voor degenen die dit niet verstaan: Zijn we er?, Ben je klaar? zoiets.) Dus ik maakte me klaar en vroeg welke bus we hadden. Zijn vrienden waren al door en ik was KV (al die namen met een K! Grrr :p) aan het wachten. K zei tegen mij: "Bedankt dat je op mij wacht K." Wat ik zei was grof maar wel de waarheid: "Euhm, ik wacht eigenlijk niet op u maar op KV :D" Ik deed er een lachje bij om het niet zo grof te laten lijken, maar nu ik erover nadenk, dat maakt het des te grover. Nuja. K, KV en ik vertrokken maar KV moest nog de mevrouw van beeld spreken. We waren dus aan het wachten maar ze zei dat we al door mochten gaan. Dus... K en ik, alleen, van de trap. Ik voelde me ietwat ongemakkelijk, erg eh! Allemaal door M die gewoon insinueerde dat hij verliefd op me is! Ik probeerde normaal te doen en hij ook. We waren gewoon aan het praten. We namen samen de bus (na hem bijna gemist te hebben en weer onnozel erachteraan te lopen) en we zaten naast elkaar. Ik voelde me weer raar. Ik dacht dat iedereen naar ons keek en dacht dat we een koppel waren. Of dat het duidelijk was dat hij verliefd was en dat ik hem zou kwetsen. Ik weet het niet, ik kan het gevoel niet beschrijven, maar ik probeerde mij ervan af te zetten. Omdat alle haltes nu zijn verplaatst door dat stom carnaval, stapte ik een halte vroeger af zodat ik mijn bus nog kon halen. Spijtig genoeg zag ik hem niet meer staan dus begonnen N en ik te lopen naar Eplein. Twee meter voor onze neusjes rijdt onze bus toch niet weg zeker. Jaja... K had me ondertussen al gestuurd dat ook zijn halte verplaatst was en dat hij niet wist waar hij moest zijn. Ik zei dat we onze bus hadden gemist. Er volgden nog een paar smsen tot hij vroeg waar ik was. KV was ondertussen ook toegekomen en met z'n drieën zaten we op een bankje te wachten. Toen we besloten hadden om naar onze nieuwe halteplaats te gaan, kwamen we K tegen. Hij was dus van plan bij mij te komen zitten eh! Ik beelde me meteen een scenario in dat ik alleen op het bankje aan het wachten was op de bus en dat hij plots bij mij kwam zitten en dat ik weer het ambetante gevoel zou krijgen en dat hij zou opbiechten dat ik degene was die zijn hart sneller liet slaan. N en KV hadden niets door en hij ging mee naar onze halte. We maakten weer grapjes, waren grof (dat ben ik nogal veel met K :/) tot onze bus daar was. K stapte naar zijn halte en onze bus reed weg. Zonder ons. Alweer stuurde hij smsjes en die bleven maar doorgaan. De hele tijd. Ik vroeg mezelf af of ik het zo niet uitlokte. Er was niets flirterig aan, maar in het begin was ik ook superblij toen P me stuurde, al was het maar voor school. De smsen stopten toen ik zei dat ik even ging slapen. Had ik niet gestopt, waren we nu misschien nog bezig. Het is erg, ik voel me er schuldig bij. Misschien maak ik hem alleen maar verliefder. Ohnee, in D kreeg ik zijn fototoestel in handen en ik vroeg om een foto met hem. Was dat misschien de aanleiding? Ik weet het niet hoor. Oh, ik krijg plots allemaal herinneringen in mijn hoofd. De puzzel valt in elkaar. Ik heb echt veel bewijzen die wijzen op verliefdheid. Een smsje waarin hij zei dat hij me echt leuk vindt zoals ik ben. Een smsje waarin hij zegt dat het complimentjesdag was... Pft! Nuja. Tot zover K? Waarom is het zo lang geleden dat ik nog geblogd heb? Ik zat er de laatste tijd weer een beetje door eh. P terugzien had me geen deugd gedaan. Ik zat terug in fase 1, niet eten en terug de hele tijd wenen. Gelukkig heb ik me redelijk snel herpakt. Er zijn al een deel van zijn smsen verwijderd, hij komt niet meer voor in mijn dromen en ik dwing mezelf om het hele bed in te nemen! Is dat niet flink van mij? Sorry hoor, maar ik vind dat ik wel een beloning verdien. Wel, kijk ik nog steeds naar zijn huis als ik er passeer met de bus. Minpuntje. Het smsen met J is ook nog altijd niet gestopt. Dat is begonnen, een week nadat het uit was P. Hij vroeg toevallig of ik mee iets ging drinken in G, waar ik eigenlijk helemaal niet studeer en zo zijn we eigenlijk nooit gestopt. Dit is nu ongeveer drie maanden zeker? Veel smsjes dus. Ik vond het trouwens wél super om hem terug te zien. Veel te lang geleden. Hij zag er goed uit. En remember: P niet. Ik heb echt veel te vertellen eh seg, hoera! Ik denk niet dat velen deze blog zullen lezen, hij is veel te lang. Je hebt er waarschijnlijk een uur voor nodig om hem helemaal te lezen en tegen dat hij uit is (de blog) ben je al vergeten wat ik in het begin had geschreven. Tenzij je écht graag leest natuurlijk. (Of veel te nieuwsgierig bent naar mijn leven! Ghah!) Merken jullie ook niet dat ik gelukkiger word? Bij deze: het is zo. Het doet met goed P te vergeten. Ik heb hem hier trouwens nog niet zo veel vermeld. Alweer, hoera voor mezelf. (Straks toch nog even iets over P, of liever of zijn allerliefste zus :).) Weet je dat er een vervolg komt op Lizzie McGuire! Super toch. Ik was echt een DIEHAAARD! Natuurlijk was ik toen nog klein, ik zat nog op de lagere school, maar de film heb ik zeker nog op latere leeftijden bekeken. Ik herinner me zelfs dat ik er een boekje van heb! Zo ben ik fan geworden van Hilary Duff (waarvan ik nu een gehandtekend boek heb, HOERA! Prachtig boek trouwens, al moet ik het nog verder uitlezen.) en heb ik enkele van haar cd's hier liggen. Ik vind het trouwens geweldig dat hier geen limiet op staat van het aantal letters! Hoera voor bloggen.be. Maar goed. Het vervolg zou dus gaan als Lizzie op 'college' zit en het zou nu meer gericht zijn op de romance tussen haar en Gordo. Nog een plusplunt is dat Lizzie niet door iemand anders wordt gespeeld maar door Hilary zelf. Of Gordo Gordo zal zijn, daar weet ik niets van, maar hopelijk wel want hij mag wel gezien worden! Raauwtch. Ik heb trouwens ook het jongere broertje, Matt, eens gegoogled. Toen nog een ukkie maar nu ook mmm-mmm. Google eens Jake Thomas. In december heb ik er alles aan gedaan om aan kaarten van Philippe Geubels te geraken. In september had ik te horen gekregen dat het op onze school een speciale actie was en dan had ik al besloten daar naartoe te gaan. Ik wou ze kopen als verrassing voor P. Zo konden we samen gaan, dat had hij leuk gevonden. Ook wou ik samen met hem naar die decors van F.C. De Kampioenen gaan kijken omdat hij daar echt zot van is en het strafste van al, voor ons 1 jaar had hij mijn gitaar die hij zo 'cool' vindt gekregen. Weet maar wat je mist hoor, P. Maar goed, straks dus meer over P. Philippe Geubels dus. Voor aan die kaarten te geraken moest je blijven tot 5 uur en we hadden die dag les tot 3. Ik zag er dus echt tegen op maar had het er wel voor over. Het probleem was dat je maar één kaart per persoon mocht kopen, dus moest ik iemand overtuigen dat met mij wou meegaan. Uiteindelijk had ik iemand gevonden maar dat was dan allemaal niet meer gelukt en ik ben die dag dan maar naar huis gegaan. Een week later kreeg ik een mail dat er nog 14 kaarten over waren. Zes mensen waren dus gebleven om kaarten te gaan halen.WOOOHW, wat een succes. Ik heb die pee van SoVo echt duizend keer gaan lastig vallen zodat ik zeker aan kaarten zou geraken. Na de kersthappening zou er dus weer een verkoop zijn en ik vond die maar niet! Tot ik hem zag zitten met keiveel studenten rond hem. Ik was ervan overtuigd dat ik te laat ging zijn maar ik wringde me tussen alle mensen door en zei dat ik gepast kon betalen. Het lukte. Ik kreeg geen betalingsbewijs ofzo, al had ik wel betaald en hij had gewoon mijn naam opgeschreven. En die van L. Enkele maanden later, nog steeds niet van gehoord. Ik die pee weer gaan lastig vallen. Telkens kreeg ik het antwoord dat hij die week wel een mailtje zou sturen. Het was geleden van in december maar vorige week kreeg ik eindelijk een mail dat de tickets vanaf dinsdag afgehaald konden worden. Dinsdag was ik niet op school, gisteren was die pee daar niet. Vandaag ging ik 's morgens naar zijn kantoor. Hij was (alweer) niet aanwezig. Dus nam ik tijdens de stagevoorbereiding even een pauze en eindelijk was hij er! En ik mocht mijn plaatsen nog eens kiezen ook. Ik vind het geweldig, ben enorm blij. Ik zit trouwens op rij 7. AAAH! Ik ben zo into Glee eh! Niet te geloven. Ik vind het een geweldig programma! Ik zou sowieso al van musicals en dat daar dan een reeks over is, echt fantastisch! Het is echt iets voor mij! En dat er bekende liedjes in gezongen worden, vind ik nog het leukste van al. "Keep holding on" raakt maar niet uit mijn hoofd. Ik vond de versie van Avril al mooi, maar nu kreeg ik pas écht de boodschap mee. Geweldig nummer. Goed. P dus! Nee, niets over P hoor. Maar over E dus. Ze had me een mail gestuurd, gisteren nog dacht ik. Maar ik heb het dus vandaag maar gezien. Een paar dagen geleden had ze trouwens ook een heel lief smsje gestuurd met de boodschap dat P een klootzak is. Haha, niet waar! :D Sorry hoor. Nee, ze vertelde me dat P niet terug komt op zijn keuzes en dat wist ik ook, ik ken P genoeg. Ik wist dat hij niet naar me zou terugkomen en dat verwachtte ik ook niet, maar hij kon tenminste beleefd zijn en goeiedag zeggen. Het smsje deed me deugd. E biedt me echt heel veel steun. Ik heb zoveel aan haar, dat kan je niet geloven! Dus ik kreeg daarjuist alweer een troostende mail. Ik werd er iets verdrietig van maar dacht dan, NEEN! Geen tranen. Ik wil geen tranen zien! Ik dacht aan de woorden die B me influisterde op het galabal: "Neen, K, niet wenen, slikken! Slik ze in! Niet doen!" Het hielp. Het was maar een ieniemienietraantje. Spijtig dat het daarna niet meer hielp :p Maar nu hielp het dus weldegelijk. Wat E beschreef, was precies hoe ik me voelde. Het klonk zo stom, maar het was wel zo. Ik voel me eigenlijk wel stom. Hoe kan liefde een mens nu zo veranderen? Laat me jouw antwoord weten.
Three months and I'm still breathing. Been a long road since those hands I left my tears in, but I know. It's never really over, no. Wake up! Three months and I'm still standing here. Three months and I'm getting better, yeah. Three months and I still am. Three months and it's still harder now. Three months I've been living here without you now. Three months, yeah. Three months!! Three months and I'm still breathing! Three months and I still remember it! Three months and I wake up.
