Het geld op mijn gsm was op wat betekende dat ik vandaag op P zijn verjaardag geen sms kon sturen. Ik herlaadde speciaal mijn kaart daarvoor en ook omdat het lastig werd dat ik niet kon antwoorden op de andere smsjes. Ik stuurde dus heel beleefd en neutraal maar je moet niet denken dat ik een antwoord heb teruggekregen hoor. Wat scheelt er toch met hem? Het is toch niet dat ik iets verkeerds heb gedaan?! Ik zeg niet dat hij de liefde van mijn leven was, want ik ga ervan uit dat ik veel langer van hem zal houden.
19-02-2011 om 16:53
geschreven door Sterprinses
18-02-2011
I'll love you till the end
Je was een mooi hoofdstuk uit mijn leven. Misschien duik je nog wel eens op in één van mijn volgende hoofdstukken en draait het misschien allemaal uit op een happy end.
18-02-2011 om 23:21
geschreven door Sterprinses
17-02-2011
You meant to make me happy
Ik probeer mij erover te zetten en echt heel sterk te zijn, maar de laatste tijd praat ik echt immens veel over hem. Ik zie hem nog graag, dat weet ik, en de ene moment wil ik denken: "Het gaat me niets doen als ik hem zie", terwijl ik weet dat het enorm veel met me gaat doen en dat ik ga moeten vechten tegen de tranen die opborrelen en het gekrijs en geschreeuw binnenin. De tijd heelt, maar het gaat traag. Op FB verscheen er een nieuwe foto van hem. Telkens ik zijn foto of zijn naam zie, staat mijn hart een seconde stil. Ik krijg het helemaal warm en word zelfs een beetje nerveus. Ik kan mezelf niet wijsmaken dat ik hem niet meer graag zie, dat hij me niets meer doet, want ik weet maar al te goed dat dat wel zo is. Hij doet me meer dan iemand kan denken. (Ik heb opgemerkt dat steeds meer mensen mijn blog lezen, waarvoor dank. Bedankt dat er zovelen hebben gereageerd op mijn blog van gisteren! (NOT!)) Ik hoop dat je niet grof gaat doen wanneer ik je zie of dat je me negeert... Ik weet helemaal niet hoe je zal reageren, maar weet wel dat ik er enorm sexy zal uitzien en dat je zal denken aan die tijd van toen. Dat je de dag nadien zelfs nog eens zal terug denken aan mij omdat ik er toch écht mooi uit zag en dat je een jaar geleden daar samen met mij was. Dat we partners waren en dat we elkaar iets later ook zo echt konden noemen. Weet maar dat je mij zal missen en dat ik dat ook doe.
17-02-2011 om 23:00
geschreven door Sterprinses
16-02-2011
Is beter nog ver?
Weet je nog dat jij speciaal mijn handdoek van Tinkerbel kreeg om je af te drogen?
Ik keek daarnet naar foto's van P en mij. Ik kan daar écht van genieten. Omdat ik zoveel met fotografie bezig ben, wou ik niet anders dan foto's van hem en mij maken maar hij deed dat niet graag, dus is dat maar één keer gebeurd. Enkele weken geleden ontdekte ik nog een nieuwe foto van hem en mij op de facebook van C. Ik vond hem geweldig mooi! (De foto, mja, P eigenlijk ook.) Hij had mij vast rond mijn heup en ik hem in zijn nek. We waren echt gelukkig. Ik kan me nog enkele gelegenheden inbeelden waar er nog foto's van ons gemaakt zijn die ik nooit heb gezien. Bijvoorbeeld op de BBQ of op de dag waar ik samen met J moest optreden. En nog enkele andere! Ik vind het spijtig dat ik die foto's nooit gezien heb en zou ze graag in mijn bezit krijgen. Oke, ik weet dat het raar klinkt omdat we geen koppel meer zijn, maar misschien zitten er nog mooie foto's tussen en dat zou mij een goed gevoel geven om eindelijk definitief proberen af te sluiten. Heb je nog foto's van P en mij, stuur ze dan even door alsjeblieft. Bedankt!
Ik weet nog dat ik op het bedampte glas een hartje schreef met een P en dat jij er ongemerkt een K had bijgezet zodat het P <3 K werd.
16-02-2011 om 19:56
geschreven door Sterprinses
15-02-2011
Het lot kan gruwelijk zijn
Ken je dat gevoel dat je plots de geur van je geliefde ruikt maar dat dat eigenlijk niet kan omdat je weet dat hij niet in de buurt is? Dat je toch even rondom jou kijkt om te checken of hij daar toch niet toevallig staat? Ik had daarjuist zo'n gevoel. Alleen... ik zat in mijn bed, dus ik wist wel héél zeker dat hij niet aanwezig was in mijn kamer. (Tenzij hij onder mijn bed ligt!) Ik zat in mijn bed en ik rook hem. Ik schrok (en dat heb ik élke keer) en wil hem dan opnieuw ruiken door beter adem te halen, maar dan is de geur al weg. Wat ik dus moet doen als ik hem de volgende keer ruik, is rustig blijven en genieten van de geur. Maar dat kan ik niet door de schok. Ik had vandaag in de middag vrij en heb drie uur geslapen. Toen ik wakker werd was ik eigenlijk nog steeds moe en ik kan maar niet denken hoe dat komt. Wat er wel de hele tijd door mijn hoofd spookt, is dat galabal. Zucht. Ik heb me daarnet ingeschreven. En ohja, ik ben er zeker van dat P komt. Ik moet dus proberen te stoppen met scenario's te bedenken die zouden kunnen gebeuren. Niet zo gemakkelijk als gedacht. Verder heb ik niet veel te vertellen. Ik ben een beetje verdrietig. Ik probeer sterk te zijn maar dat draait altijd op niets uit. Dus ik besloot nog maar eens een cd op te zetten dat E voor me gemaakt had, maar eigenlijk maakte mij dat nog verdrietiger... Ik moet plots aan iets denken. Ik heb de serie 'Dubbelleven' gevolgd en donderdag was het de laatste aflevering. Ik vond ze enorm mooi want het liep voor iedereen goed af. Behalve voor Johan natuurlijk (jeweetwel, de kale) omdat hij alleen achterbleef. Karen zocht Johan op om te vertellen dat ze niet verliefd op hem was en ze omhelsden elkaar. Natuurlijk moest ik denken aan P en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Eigenlijk zijn wij heel mooi uit elkaar gegaan en kan ik niet anders dan goeie dingen aan hem bovenhalen. (Die zin klopt niet echt.) Al wat ik kan zeggen is dat ik het nog steeds jammer vind dat we uit elkaar zijn. Afsluiten met een citaatje dan maar?
"Ik wil wel dat je weet dat je mijn beste liefje was." 'Jij ook het mijne.'
15-02-2011 om 20:44
geschreven door Sterprinses
14-02-2011
There's always a place in me that you can call home
Het is de eerste keer dat ik mijn verhaal over P aan N heb verteld. Niet zo gedetailleerd, want dan ben ik wel een tijdje bezig, maar de belangrijkste dingen werden toch genoemd. Omdat N sinds enkele weken nu ook single is, vertelt ze me af en toe hoe het nu gaat. Dit was de aanleiding dat ik mijn verhaal ook deed. Ik moest op een bepaald moment gewoon stoppen met praten want anders was ik zeker in tranen uitgebarsten. Dat had ik echt nog nooit gehad, dat ik het zo moeilijk kreeg. Er kwamen natuurlijk wel veel herinneringen naar boven. Waar ik hem het laatst had gekust bijvoorbeeld. Dat ik hem sindsdien niet meer had gezien. Toen we op de bus zaten, stapte E op. De zus van P. Ik gaf haar een tik en vroeg haar hoe het ging. Ze kwam bij ons zitten en we vertelden enkele dingetjes. Daarna stapten A en S op, die ik ook goeiedag zei en A had enorm veel te vertellen. Tegen N en E werd dus even niets meer gezegd, maar toen A van de bus was, werd er terug gepraat. Niet veel maar toch. Eigenlijk had ik enorm tegen E te vertellen maar ik vond het zo raar omdat iedereen op de bus dat kan horen, en wees maar zeker dat iedereen meeluistert. En ook omdat N erbij zat. Daarom heb ik eigenlijk niet zo veel gepraat. Maar ik was wel blij haar te zien! Ik had tegen N ook verteld over het galabal, dat ik P daar niet wilde tegenkomen enzo. Zij begon al meteen dingen te zeggen zoals: "Da kom goe jong! Gulle komt terug same!!" Jaja. Niet dus. Spijtig genoeg. Ohja, vandaag is het Valentijn. Dat is al de derde keer dat ik dat vandaag vergeet. Normaal ben ik wel iemand die zo'n dag nooit vergeet omdat ik altijd enorm romantische dingen verwacht. Deze keer dus niet. Misschien omdat P echt volop in mijn hoofd zit en ik gewoon de tijd niet heb om na te denken of het nu een feestdag is of niet. Of misschien omdat ik al te veel romantische scenes heb bedacht met P in de hoofdrol. Zou ermee te maken kunnen hebben. Gisteren moest ik denken aan hoe P het haatte om op de bus te zitten en die toch nam om bij mij te kunnen zijn, OOK AL kon hij gebracht worden door zijn papa. Er was weer sprake van immens veel tranen maar ik laat ze zoveel mogelijk vloeien zodat ik er geen meer over heb op het galabal. Is dat niet slim bedacht?
