De eerste jongen waar ik 3 jaar lang verliefd op was, heette D. Hij was echt geweldig en daarom ook mijn beste vriend. We zaten twee jaar samen in dezelfde klas en het derde jaar is dat dan wat verminderd. Onze band was geweldig. Telkens we elkaar zagen, gaven we wel duizend knuffels. Alleen heb ik nooit durven toegeven dat ik een oogje op hem had. Of zeg maar, een groot oog. Iedereen wist wel over mijn gevoelens voor hem, zelfs de leerkrachten en ik geloof niet dat het nooit iemand tegen hem is gaan vertellen, dus hij zal het ook wel geweten hebben. Maar het is dus nooit iets geworden tussen ons. Ik was toen nog jong, durfde geen initiatief te nemen. Niet dat dat nu al veel veranderd is. Maar, hij was een drummer. Ik keek geweldig naar hem op. Mijn eerste echte grote liefde was 2 jaar later, namelijk F. Het was mijn eerste lange relatie en ik was echt on-ge-loooo-fe-lijk verliefd. Zo een jongen had ik nog nooit ontmoet. Onze relatie was fantastisch. Ik beleefde met hem veel dingen, veel nieuwe dingen, daarom ook dat ik dit mijn eerste grote liefde noem. Natuurlijk was er ook nog het bedrog... Ik heb enorm veel verdriet gehad daardoor. Eerst was ik nog bereid hem te vergeven, zo graag zag ik hem, maar hij WILDE mij gewoon niet terug. Heel veel verdriet. Maar echt enorm veel. Ook hij was een drummer. Voor mijn relatie met F voelde ik al iets voor P. Ik was enorm bang omdat hij dan mijn beste vriend aan het worden was en we hadden een geweldig goeie band. Ik had nooit gedacht dat het ooit iets ging worden tussen P en mij omdat we zulke goede vrienden waren, al fantaseerden we daar wel af en toe tegen elkaar over. Maar F kwam daar dus tussen en dat heeft m'n leven enorm veranderd. Ik was maanden niet aan te zien, ik zat zo enorm in de put. Ik ging zelfs niet naar school. Maar opnieuw, waren er de vrienden die er voor mij waren. En dan werd de band sterker met P. En sterker, en sterker. We begonnen te smsen. Eerst een paar keer in de week, daarna elke dag. Er kwamen veel gelegenheden die we samen meemaakten. Hij nam me mee naar het galabal, we aten elke middag bij elkaar. Hij was mijn danspartner voor de 100 dagen. We groeiden alsmaar dichter en uiteindelijk kwam er die dag. "Herinner je 27 maart? Niet meer ik en jij, maar eindelijk wij." Toen ook hij 8 maanden later de relatie verbrak, wist ik geen blijf met mijn verdriet. Om er een beeld van te schetsen: mijn verdriet voor F was er niets tegen. P was zo geweldig omdat onze band daarvoor al zo sterk was. Bij hem kon ik helemaal mezelf zijn en hem graag zien, was bij hem zo vanzelfsprekend. Ik kan zeggen dat ik hem nog steeds oprecht graag zie en dat ik hem mis. En ohja, ook hij was een drummer.
18-01-2011 om 16:18
geschreven door Sterprinses
17-01-2011
I can really use a wish right now
Ik heb er altijd in geloofd. In tekens en wensen doen. Ik doe echt veel wensen en ik wens altijd hetzelfde. Als er een wimper op mijn gezicht ligt en iemand wijst mij daar op, maak ik een wens door hem van mijn vinger te blazen. Als ik bij een blaasbloem alle witte zwevertjes in 1 keer kan wegblazen, maak ik een wens. Als ik verjaardagskaarsjes uitblaas, maak ik een wens. Als ik eenzelfde woord tegelijk met iemand anders zeg, maak ik een wens. Als ik 11:11 op mijn wekker zie staan, maak ik een wens. Bij tekens is dit ongeveer zo: "Als mijn hond nu binnen komt, ziet hij mij nog graag." "Als hij om 5 na begint te spreken, ziet hij mij nog graag." "Als hij binnen de 10 tellen stuurt, ziet hij mij supergraag!" "Als ik op deze bladzijde zijn naam lees, ziet hij mij nog graag, denkt hij nog aan mij, mist hij mij." Laatst kwam ik uit de douche en ik zag dat mijn rekkertje in de vorm van een hartje lag. Ik zei tegen mezelf: "Als er een P instaat, ziet hij me nog graag." Ik keek en ik schrok mij kapot. In het rekkertje waren 2 letters te zien. "PU". Dit kon geen toeval zijn. Hij zag me nog graag! Het gevoel was snel terug verdwenen. De letters waren afkomstug van puzzel ofzoiets. Nu. Wensen en tekens zijn geen slecht iets, alleen is het bij mij een beetje overdreven. Ik zal in alles wel een teken proberen zien om mezelf te laten geloven dat hij me toch nog graag ziet. Dit is NIET goed. Het probleem bij mij is dat ik te veel hoop heb. Je zou er echt versteld van staan hoeveel hoop iemand kan hebben. Bij de wens die ik doe, moet ik altijd aan de film 'Bruce Almighty' denken. Bruce zegt op een bepaald moment tegen Grace: "Love me. Love me! LOVE ME!" Het antwoord dat hij terugkrijgt is: "I did." De moraal van de 'LOVE ME!' is dat je liefde niet kan dwingen, en dat biedt mij telkens een troost. Na elke wens, na elk teken, denk ik in mezelf: "K, hij ziet je eenmaal niet meer graag, dat kan je niet forceren." En dan speelt het filmfragment in mijn hoofd af. Toen ik in april in Italië was met de geweldigste meisjes ooit, heb ik ook een wens gemaakt. De relatie van P en ik was nog zeer pril maar we waren allebei suuuuperverliefd. Samen met mijn beste vriendinnen gooide ik een munt in de Trevifontein. (Ik geloof dat ik jou die muntjes nog steeds moet teruggeven, V!) Ik was heel erg benieuwd of mijn wens ging uitkomen en heb er nog veel aan gedacht. Elke maand meer dat we samen waren, dacht ik terug aan de wens. Nadat de relatie verbroken werd, kwam weer het filmfragment naar boven. De wens die ik deed aan de Trevifontein is niet uitgekomen. Verspil je geld er dus niet aan.
17-01-2011 om 18:15
geschreven door Sterprinses
15-01-2011
You know I love you, I always will
Ik heb er echt genoeg van. Het dromen en eraan denken. 't Was weer stom vannacht. Ik ben zo jaloers op zijn zus omdat die terug samen gekomen is met haar liefje. Kon ik haar maar inschakelen om ons terug samen te brengen maar ik weet dat dat niets uithaalt. Ik wou dat hij me nog graag zag. Ik mis zijn zus. Maar hem nog het meest.
15-01-2011 om 12:54
geschreven door Sterprinses
14-01-2011
Morgen ben ik er weer met meer weer
Examens afgelegd: 6 Stylo's leeggeschreven: 4 Het doet wel eens goed om eens niet om half 5 te moeten opstaan om alles te herhalen en dan doodmoe naar het examen te vertrekken om 3/4 wat je geleerd hebt niet te moeten opschrijven op je blad. Examenvragen van 30 punten, lege bladeren die je helemaal moet volschrijven,... Ik maak het de laatste tijd allemaal mee. Vandaag begon ik dus aan levende natuur. Ik was nog geen 2 pagina's ver, of ik kwam al 'I love PU! KM. K&P <3' tegen. Het is verschrikkelijk om er altijd weer aan herinnerd te worden. In elke cursus komt hij wel eens voor. Ofwel staat er duizend keer zijn naam op het blad, ofwel is de achterkant van de pagina gevuld met zijn naam in het groot, ofwel komt hij voor in de kantlijn, wat eigenlijk het meeste voorkomt. Op elke pagina dan nog. Vreselijk om te zien hoe verliefd ik wel was. En nog altijd ben, maar eigenlijk kan je dat niet meer verliefd noemen, want mijn liefde wordt natuurlijk niet meer beantwoord. Is het wel normaal dat ik nog steeds overal zijn naam zit te schrijven? Zucht. Ik kan veel beter leren als ik de volgende dag mijn examen moet doen, dan zit ik vol stress omdat en MOET ik alles wel gezien hebben, anders heb ik gewoon een deel niet geleerd en dat kan ik niet! Naar een examen gaan en weten dat je een stuk niet geleerd hebt... Dat zou me alleen maar meer stress geven. Maar goed, 't was tijd voor een blog nu. 't Is al zo lang geleden door die examens. Ik had er gewoon geen tijd voor, leren de hele dag door, supermoe zijn... Nuja. Gisteren na mijn examen ben ik dus gaan shoppen. Dat had ik echt wel nodig, het deed deugd om alle stress eens te vergeten. Rustig rond te lopen in A, winkels in en uit, dingen aan en weer uitdoe. Zalig. Heb 3 dingen gekocht. Neen 4. Waarvan 1 suuuuperduur. God, ik ben er nog niet goed van. Maar ja. Daar ga ik verder niet over uitweiden. Mijn beste vriendin L stuurde me ook, met de vraag hoe de examens al geweest waren enzo. Ik kwam te weten dat ze klierkoorts heeft! Arm schaap, nu juist met die examens. Ze doet zo goed mogelijk haar best, anders zal ze alle examens mogen (ja, moeten) hermaken in augustus. Dat moet echt verschrikkelijk zijn. Ik steun u eh L! <3 (ohnee, dat was een zinnetje dat P altijd tegen me zei. ZUCHT.) Pft. Ik ga nog een beetje verder leren aan levende natuur (HOERA!). Morgen wordt het tijd voor tijd (haha, wat ben ik toch ongeloofelijk grappig! Zucht.) Dat is zoals dat zinnetje van Sabine. "Morgen ben ik er weer met meer weer." Dat is dan ook meteen de afsluiter van mijn blog van vandaag.
14-01-2011 om 16:09
geschreven door Sterprinses
13-01-2011
Nog steeds
Het is echt niet te geloven hoe graag ik u nog steeds zie.
13-01-2011 om 23:20
geschreven door Sterprinses
07-01-2011
In another life I would make you stay so I don't have to say you were the one that got away
Ik ben doodmoe! Dat leren begint mij echt tegen te steken! En het ergste is dat het nu pas écht begint. Vreselijk. Heb vannacht echt een rare droom gehad over P. Die zijn er de laatste tijd wel vaker maar deze keer was het anders. Ik stapte naar het perron waar ik mijn bus moest halen en hij stond daar ook, ik wou dus naast hem gaan staan maar iemand achter mij riep me toe dat ik het perron ernaast moest zijn. Ik keek naar het nummer en die had inderdaad gelijk. Dat betekende wel dat P verkeerd stond want normaal moet hij dezelfde bus als mij nemen. Dus ik stapte dan maar naar mijn perron en er stond enorm veel volk. En dan ineens is P weg en hij wringt zich tussen al de mensen dat er staan en opeens voel ik een arm rond mijn buik. En ik keek en het was een grijze trui. Zijn mooie grijze trui. En ik voelde mij erg ongemakkelijk toen hij dat deed. Ik kreeg een hartverscheurend gevoel. Ik lachte dan beleefd naar hem en hij deed hetzelfde. Het was zo raar! En weer zo echt... De andere dromen eindigden altijd wenend en roepend met 'Ik zie u graag' waarop hij wandelt en blijft wandelen tot ik hem niet meer zie. Achja. Ik ben echt moooeee! Gisteren veel te laat op msn gezeten. Maar ik had zo leuke gesprekken! Ineens begon iedereen tegen mij te praten! Eerst begon het met M, daarna J, waarmee ik eigenlijk een beetje had afgesproken ons smsgedoe verder te zetten op msn. Daarna N, die alleen maar kon zagen! Hij was echt lastig en het feit dat ik zei dat zijn broer een 'mooike' is deed er geen deugd aan. Dan kwam A ook opeens! En het deed echt goed om nog eens met hem te praten. Tegelijkertijd begon L, die superblij was mij te spreken, maar dat is hij altijd. Dan nog eens B! Die helemaal niet gelukkig klonk al zei hij dat hij altijd blij is dat hij mij hoort, maar toch. En dan nog eens W die ik al duizend jaar niet had gehoord! Dat was leuk!! Maar wel raar. En dan waren ze kwaad als ik niet meteen antwoordde of als m'n msn uitviel. EN DIE VIEL ZEKER 3 KEER UIT EH! Vreselijk. Daarna kon ik eigenlijk ook niet goed slapen, P was er weer (in mijn hoofd, spijtig genoeg, niet in mijn bed). Ik kreeg het echt weer moeilijk en probeer dan altijd er niet aan te denken maar dan ga ik er juist wél aan denken en ja... De laatste tijd zeggen er velen dat ik zielig ben (in de zin van medelijden) en dat ik mezelf niet mag opsluiten. (Zeker al 3 verschillende personen!) Maar hoe kunnen zij dat nu weten?! Anderen zeggen dat er misschien wel waarheid inzit als er zoveel personen dat zeggen en dat ik er eens over moet nadenken. Wat ik ook verschrikkelijk vind is dat er opeens weer duizend jongens tegen me praten en willen afspreken. Dat overkomt me nu altijd als ik gedumpt word. Langs de ene kant kan je dat misschien positief bekijken, maar ik vind dat alleen maar laf en gebruik maken van de situatie. Daarjuist vroeg mijn mama of ik balletjes wou maken (van gehakt a.k.a. gekapt weliswaar). Ik doe dit namelijk al jaren en ben een echte prof. Ik stemde dus maar toe. Ze zei: "Jij weet ongeveer hoeveel je er moet maken hè? Het is voor vier personen." Toen ik klaar was, vroeg ik wat ik met de rest moest doen, ze zou er kleine balletjes van maken voor in de soep ofzo, ze ging nog zien. Ze bekeek mijn mooi gedraaide balletjes en vroeg hoeveel ik er had. "17" Waarop ze zei: "Maak er nog maar 3 bij." Ik maakte er dus nog drie bij. Daarna gingen we aan tafel, iedereen eet, jammie, lekkere balletjes want ze zijn gemaakt door mij! Iedereen heeft gedaan. Hoeveel balletjes zijn er over? DRIE!! WIE HEEFT GEZEGD MAAK ER NOG MAAR DRIE BIJ?! HOEVEEL ZIJN ER OVER?! WIE WIST HOEVEEL ZE ER MOEST MAKEN?! Ah. Dat is al wat ik te zeggen heb. Dank. Kus
07-01-2011 om 19:05
geschreven door Sterprinses
06-01-2011
Liefde is de verleden tijd van lief
Mijn allereerste blog maar ik heb er ongelooflijk veel zin in. De reden waarom ik ermee begonnen ben is vooral om mijn gevoelens kwijt te kunnen. Sinds P, de jongen van mijn leven, me hier alleen heeft laten zitten, zit ik enorm in de put. Hij was degene waar ik alles kon aan vertellen. Zelfs toen het in het begin net gedaan was, was hij nog steeds degene die luisterde naar mij. Het rare was dat ik mijn hart luchtte over hem TEGEN hem! Maar goed. Heb vandaag geleerd voor examen godsdienst. Ik zie echt op tegen de exames! Verschrikkelijk hoor, in de vakantie leren! Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom ze ons laten leren in de vakantie :( Ik hoop dat het lukt, want ik heb 14 examens! Maar ik ga niet over school praten, ik ben er al de hele dag mee bezig geweest. Dat volstaat. P dus. Sorry, maar hij zit in mijn hoofd! Maar echt extreem! Ik kan er niet aan doen. Het is zo vreselijk. Het is al meer dan een maand geleden maar ik begin steeds meer en meer naar hem te verlangen. Nog elke dag zit ik te hopen dat hij naar me terugkomt. Ik denk dingen zoals "Misschien wilde hij zich concentreren op zijn examens en komt hij daarna terug." Veel dingen geven me hoop. Ik kwam op een facebook terecht van de broer van een vroegere vriendin. Namelijk A3. Ik zag dat hij terug samen was met het meisje van 5 jaar geleden. Ik had echt zoiets van: "Ik maak dus nog kans bij P! Misschien komt alles goed!" Het feit dat vele vrienden zeggen dat alles misschien nog goed komt, doet er niet goed aan. Ze geven mij meer hoop terwijl er eigenlijk niet te hopen valt. Spijtig genoeg. Maar zo ben ik nu eenmaal. Een hoopvol meisje. Maar ik zie hem zo graag :( We hadden zo een mooie tijd samen. Ik vind het echt spijtig dat 'wij' niet meer bestaat. Het is al een tijdje geleden dat ik hem gehoord heb ook. Misschien is dat goed, maar toch mis ik hem. Zucht. Ik zou hem zo graag willen zeggen dat ik hem nog graag zie (al weet hij dat maar al te goed) en dat ik hem mis. En ik wil hem vragen of hij mij ook mist en nog aan me denkt, maar ik durf niet. Ik weet dat hij het niet leuk vindt als ik zulke vragen stel, wat ik wel begrijp. Hij voelt niet hetzelfde voor mij en weet dan niet goed wat te antwoorden. Een tijdje geleden begon ik een gesprek met zijn beste vriend S op msn. De laatste tijd praten we veel want hij had problemen met zijn liefje die nu ook al status ex-liefje heeft. We luisterden naar elkaars problemen en het was echt fijn om zo iemand te hebben. Hij vertelde mij dat ook dat hij het apprecieerde dat ik naar hem luisterde. Zij waren immers bijna 2 jaar samen. Zucht. Telkens ik met S praat, word ik zo verdrietig. Ik denk omdat hij nog steeds zo close is met P en ik niet. Als hij over P verteld, krijg ik het steeds moeilijk. Het rare is dat ik al mijn gevoelens over P tegen S zit te vertellen. Ik vraag me dan af of ze nog over mij praten als ze elkaar zien, maar dat durf ik niet te vragen aan S. Misschien toch maar doen, ik zou wel een eerlijk antwoord krijgen denk ik. Hij heeft me ook al voorgesteld om boodschappen door te geven aan P zoals bijvoorbeeld te vragen of hij me ook mist en dat ik hem nog graag zie. Maar daar heb ik uitdrukkelijk nee op gezegd. Maar ik vraag me zooo af of P nog aan me denkt. Het kan toch niet dat hij mij zo plots niet meer graag ziet? :( Ik mis hem echt. Alles. Soms vraag ik me af of ik wel genoeg mijn best heb gedaan om hem te overtuigen om bij mij te blijven. Kus (en dan vooral voor P)
