Oke, sorry. Ik weet dat jullie zaten te wachten op enkele blogs die zouden vertellen hoe het vrijdag is geweest en dergelijke. Maar ik heb zoveel werk, maar echt zoveel, dat ik gewoon de hele tijd voor school bezig ben. Maar ik ga zwijgen over school, of ik word slechtgezind.
Vrijdag was het dus praatcafé in G. Het was een soort 'reünie'. De meisjes hadden afgesproken. Maar veel jongens waren er niet. Één om specifiek te zijn. Je weet wel wie. Ja, J.
Ik ging dus samen met mijn zus en haar lief. Heb ik al verteld hoe dat gekomen is? Ik vertelde dus dat ik naar het praatcafé ging. Ik wist dat mijn zus die dag naar het toneel zou gaan. Toch vroeg ik uit beleefdheid of ze niet wou meegaan naar het praatcafé. Toen ik het haar vroeg, twijfelde ze. Uiteindelijk heeft ze toch besloten niet mee te gaan naar het toneel en ging ze naar het praatcafé.
Ik arriveerde dus met die twee en ik zag echt niets zonder bril. Maar het figuur dat ik voor mij in de verte zag staan, herkende ik precies toch ergens van. Toen ik dichterbij kwam, kreeg ik gelijk. Het was J.
Ik wandelde dus recht op hem af. Ik streelde zijn buik en gaf hem een kus. Hij was blij mij te zien. Of... zo leek het toch. In ieder geval was ik blij om hém te zien. Ik vroeg aan hem of S er al was en hij vertelde me dat de meisjes aan een tafeltje zaten. Ik was dus van plan naar het tafeltje te gaan en vroeg aan hem of hij meekwam. Hij zei me dat hij meteen ging komen.
Ik begroette de meisjes dus, maar mijn twee beste vriendinnetjes, S en V, waren er nog niet. Ook mijn andere beste vriendin B, was nergens te bespeuren.
Iets later kwam B dan met L toe en ik was blij dat ik haar had. IK mis haar echt! V liet me weten dat ze verloren was gereden. Ze is zo maar drie jaar naar onze school geweest, maar nu was de weg dus kwijt.
J was ik ondertussen al terug tegengekomen maar hij ging niet aan de tafel zitten waar ik zat. Ik zag hem op amper drie meter van mij praten en ik keek gewoon toe hoe hij samen met zijn vriend weg ging. Ik zat er een beetje teleurgesteld maar vertelde mezelf dat niet hetzelfde als een week geleden mocht gebeuren!
Ik was blij toen V er was! De vriend van J is haar lief en V weet ook van de smsjes met J, dus het was een goed excuus om bij de jongens te gaan zitten. V kon bij haar liefje zijn en ik bij J. We begrepen elkaar volledig.
Ik was van plan om eventjes naar de jongens te gaan, maar J zette zich meteen recht en bood zijn stoel aan. Ik zette me dus neer en V ook. Zij zat naast L en zo kwam ik naast J te zitten.
We hebben gepraat. Veel gepraat. V zat nog geen twee minuten neer of ze ging goeiedag zeggen tegen iemand dat ze zag. Als ik er nu zo over nadenk, was het misschien een truc om J en mij alleen te laten. We zaten er écht laaaang alleen!
Het was wel leuk. Er vielen geen stiltes, we vertelden over vanalles. "Seg euhm... Ik dacht dat jij niet van café's hield?" Het was geweldig. Met de nodige subtiele aanrakingen, al waren die er niet al te veel. Hij maakte me wel aan het lachen, wat leuk was.
Ik wist dat J maar een uurtje kon blijven omdat hij daarna nog naar een vergadering van de chiro moest. Dat wilde dus zeggen dat hij om 9 uur moest vertekken. Het was halftien en hij liet me weten dat hij te laat was voor de vergadering. Ik zei hem dat hij zich moest haasten en hij haalde zijn schouders op. "Ik zit hier goed jong." Ik was blij, want hij zat naast mij. Hij zat goed naast mij.
Om 10 uur besloot ik te vertrekken omdat mijn zus eigenlijk naar huis wou. J ging dan ook maar weg en hij nam zo lief afscheid. Ik was echt blij dat ik hem gezien had en zoveel met hem had kunnen praten. Ik nam afscheid van iedereen maar ik zag dat mijn zus met R aan het praten was. Ze keken allemaal in mijn richting en ik had dus door dat ze over mij bezig waren. Ik ging dan maar bij het groepje staan en we praatten nog veel over school en hoe het ging en blablabliblablabla.
Ondertussen werd het later en mijn vriendinnen lachten me uit omdat zij waarschijnlijk nog voor mij thuis zouden zijn. V vertelde me nog stilletjes zodat niemand het kon horen dat ze het goed vond dat J en ik wat hadden kunnen praten. Ik was blij en zij was blij voor mij.
Uiteindelijk was het half elf toen we terug in de auto stapten.
Rond elf uur kreeg ik een berichtje. Één keer raden van wie... Yep. Van J. Iets dat de chiro net was gedaan toen hij daar toekwam.
Natuurlijk volgden er nog veel berichtjes. Met enkele hele lieve zelfs. Hij vertelde me dat hij veel liever bij mij wou zijn, zélfs in een klein bed, dan daar in dat van hem. Soms weet hij toch echt hoe hij het moet doen hoor. Zoals bijvoorbeeld zeggen dat ik er goed uit zag maar dat hij niet anders had verwacht. Ghih. De lieverd. Tot zover J.
Nog steeds kan ik geen blog schrijven zonder dat P er in voorkomt. Het is al een hele grote stap dat ik begin met J en dat het enkele alinea's duurt voor hij vernoemd wordt. Ik wil toch echt iets kwijt. Dit niet vermelden, kan ik gewoon niet.
Want vandaag is het precies 1 jaar geleden toen het gebeurde. Ik zat voor mij uit te staren en alle herinneringen van die dag kwamen weer naar boven. Ik probeerde er niet aan te denken maar het was moeilijk. We zouden vandaag 1 jaar samen geweest zijn. 't Had echt mooi kunnen zijn.
Ik heb vrijdag eens bijgehouden wanneer ik allemaal aan hem moest denken en ik heb bijlange niet alles onthouden.
1) Ik passeerde zijn huis. 2) Zijn beste vriend stapte op de bus. 3) Zijn achternaam op een huis. 4) In de les ICT op een site. 5) De reclame 'Maggi, idee van de dag'. 6) In 'Tegen de sterren op': Meer dan vier keer zijn naam + op een tijdschrift 7) Zijn naam de krant. 8) Toen ik aan het zoeken was naar artikels voor mediakunde kwam ik zijn naam ook verschillende keren tegen. 9) In de handleiding van een lesvoorbereiding stond zijn naam. 10) De letter P die gebrand staat in de arm van POTC. 11) Zelfs de afkorting van pagina doet me aan hem denken.
Sluit je ogen en doe alsof je in een nachtmerrie zit, zo doe ik dat ook soms.
27-03-2011 om 23:05
geschreven door Sterprinses
23-03-2011
Beggin you put your loving hand out baby
OMG! Ik had gisteren een keilange blog geschreven en toen ik die wou opslaan, blokkeerde heel mijn computer. Dus ik besloot maar eens niet aan Ctrl + Alt + Del te doen maar klapte gewoon mijn laptop toe en hoopte dat de blog nog gepost zou worden. Gelukkig staat hij er op!
Vandaag had ik dus les van G en ik vroeg aan haar of we nog gingen bespreken over gisteren. Ze bevestigde mijn vraag en iets later werd ik op de gang geroepen. Ze vond alles goed, maar écht alles! Ik was zo blij! G is er wel om gekend dat ze nogal streng is, maar ik vind ze echt lief. Het is wel zo dat ze zegt hoe het is. Heb je slecht gewerkt, dan zal ze ook niet zeggen dat het goed is.
Maar ze vond het dus echt goed! Het was leuk dat ik beeldmateriaal bij had, de kinderen waren stil en luisterden goed naar mij, fijn dat ze in groepjes mochten werken, dat ik zoveel materiaal bij had. Ze vond het goed!
Één minpuntje dat ze had opgeschreven was dat ik 'ne lift' had gezegd. Ohja en ook dat ik de definite van wielen en katrollen nog eens samen moest herhalen. Dat is alles. Als dat echt alles van kritiek was, ben ik daar heel blij mee. Ik heb natuurlijk het beoordelingsblad nog niet gezien, maar mijn eerste beoordeling lijkt binnen te zijn! HOERA!
N had gisteren beloofd om samen met mij de bus te nemen en ze had de nadruk erop gelegd dat ze haar eens niet zou overslapen. (Want dat is zo nog maar tien keer gebeurd. Als het niet meer is.)
Ik stond vanmorgen dus weer extra vroeg op want ik moest mij nog douchen. Normaal doe ik dit 's avonds maar ik was zo moe dat ik meteen ben gaan slapen.
Ik stap de bus dus op met de gedachte: "Aaaah, N zal plaats gehouden hebben voor mij!" Ik kijk rond. Geen N te zien. Ik dacht in mezelf: "Het zal toch niet waar zijn eh?!" Maar ik besloot om haar niet te sturen.
Een lesuur later kwam ze op school toegestrompeld. Ik vroeg haar waar ze had gezeten. Je raadt nooit wat ze als antwoord gaf. "Overslapen."
Voor de rest was het rustig op school. De laatste tijd komt er gewoon niet veel volk meer naar de klas. En ik begrijp niet waarom ze niet meer naar de les komen. Ik zeg jullie één ding: degenen die niet naar de les komen, zullen het ook niet maken of halen. Dat doe je toch niet? En zeker niet als je een herexamen hebt voor dat vak. Ik denk dat de gemiddelde herexamens tussen de zes en de negen ligt. Er zijn er zelfs met elf herexamens. En dan nòg komen ze niet naar de les. Denken ze dat ze het zo zullen kunnen? Zo slim zijn ze nu ook weer niet hoor! Ik begrijp dat gewoon niet.
En ja! Ik heb ook veel werk! En ja, ik moet ook veel lesvoorbereidingen maken voor mijn stage van de volgende keer, maar dat wil toch niet zeggen dat je daarom niet naar de les moet komen? En ik geloof trouwens niet dat jullie je tijd daar insteken. Ik lees ook wel de reacties op FB hoor. Zo slim zijn jullie dan wel eh. "Terrasjeuuuh gedaaaannnn" "Int zonnetjeeuuuh zitteeuuuh" KOMAAN! Word volwassen. Want zo zijn jullie écht niet stoer.
In het laatste lesuur kwamen er enkele studenten van het middelbaar een les bijwonen. Het was nogal spijtig dat ze juist leerpsychologie moesten meevolgen omdat dan nogal een vak apart is. Ik zeg niet dat dat niet leuk is, maar de leerkracht is nogal speciaal. Ik vind het stom dat ze enkel de keuze hadden tussen leer- en ontwikkelingspsychologie want dat is precies of L.O. (en daarmee bedoel ik niet lichamelijke opvoeding --) is alleen gebaseerd op psychologie en dat is dus NIET zo. In het eerste semester kregen we die vakken niet eens.
Verder heb ik niet zoveel meer te vertellen. Ik heb wat proberen werken aan mijn lesvoorbereidingen. Oplossingen gemaakt van werkboeken die in de mediatheek gewoon niet te vinden zijn. Maar ik moest eigenlijk beginnen met mijn les van beweging. Dat heb ik geprobeerd maar ik vind het enorm moeilijk om dat voor de derde graad in elkaar te steken.
Ik had mijn cursus erbij genomen en echt waar, voor de derde graag staan er bijna geen spelletjes in. Het onderwerp is 'spel' dus ik mocht zelf iets uitwerken. Ik dacht aan tikspelen of reactiespelen maar ik vind echt dat ik niet zo veel keuze heb. Ik vraag me af of ik er ook van twee graad mag gebruiken om het spel een beetje op te bouwen maar ik denk dat ik wat uitleg ga vragen aan enkele klasgenoten die al een les beweging gegeven hebben.
Voor de rest alles goed met mij. Er wordt niet alleen meer langs sms of msn over mijn blog gesproken maar vandaag kreeg ik het woord voor het eerst in het echt te horen!
L en A kwamen op school en A mompelde iets veel te snel dat ik totaal niet had verstaan. Dus ik vroeg haar te herhalen wat ze zei. "Ik heb jouw blog niet meer kunnen lezen." Ik vertelde haar over mijn pc die helemaal blokkeerde en dat ik dus niet wist of mijn blog nu gepost zou zijn of niet. Ik heb het al gezegd, maar ik ben echt blij dat hij toch nog gepost is.
L reageerde er ook op. Dat A dat te weten was gekomen door haar ofzoiets. In ieder geval, ze was er fier op. Maar omdat L en A zo enthousiast (en dus luid) bezig waren over mijn blog, vroeg J: "Een wa?" 'Blog.' "Wa?" 'Mijn blog.' "Hebde gij nen blog?" Toen begon de les.
Toen ik op de bus naar huis zat, zag ik een jong koppeltje dat echt aant 'moilen' was. Ik moest denken aan P...
Dat doet mij eraan denken. De moeder was weer maar eens één van haar vele avonturen aan het vertellen en J pikte daar op maar tegen mij. Ze vertelde me dat ze dat niet zou kunnen. Een liefje hebben en die nooit zien. Ik zei dat ik ook zo was. Als ik een liefje heb, wil ik die zoveel mogelijk zien. En dat deed me dus denken aan P. We zagen elkaar elke dag, we zaten bij elkaar in de klas dus waren elk uur bij elkaar. Ook na school stonden we nog uren te praten waardoor ik altijd te laat thuis was. Toen we dan eindelijk thuis waren, smsten we elkaar de hele tijd tot we gingen slapen en de volgende dag zagen we elkaar terug. Ook in het weekend gingen we bij elkaar thuis. Zaterdag bleven we bij elkaar slapen waardoor we elkaar ook op zondag zagen. En zelfs op woensdagnamiddag spraken we met elkaar af. We zagen elkaar dus 7 op 7 en wilden niet liever dan de hele tijd bij elkaar zijn.
Bij J stak dat snel tegen, maar ik heb echt gewoon nood aan veel aandacht in een relatie en P gaf mij de aandacht die ik nodig had. Hij vertelde me dat hij zelf ook iemand is die veel aandacht nodig heeft en zo kwam dat dus goed uit.
Alles ging dus goed omdat we elkaar zoveel zagen en omdat we veel bij elkaar waren tot we onze eigen weg gingen natuurlijk. We zagen elkaar (veel) minder, maar we probeerden elkaar toch nog veel te zien. Ik had schrik dat het daarom niet zou blijven duren maar hij verzekerde mij van zijn liefde en zei dat ik geen schrik moest hebben, maar een maand later had ik dus gelijk gekregen.
Tot daar vertelde ik aan J, maar dan kreeg ik het plots moeilijk. Ik vertelde haar dat ik aan iets anders moest denken want dat ik anders zou beginnen wenen. Zonder zeveren! Ik had niet veel nodig om daar in tranen uit te barsten en dat was wel het laatste wat ik wou. J leefde met mij mee en ik voel echt wanneer ze mij wil troosten, maar dat heb ik liever niet omdat ik dan zéker begin te wenen.
Maar goed. Dat is zowat wat ik vandaag te vertellen heb. Alleen nog dat ik supermoe ben. Ik sta zo vroeg op, ga laat slapen en al het werk daartussen maakt me nog vermoeider. Daarom ga ik nu een beetje ontspannen.
"Jij bent KaKa Ö!" 'En jij PiPi!!!' "Ik wil geen PiPi zijn! :(" 'En ik geen KaKa! Ö' "We gaan wisseleeeen!" 'Jaaaaa'
We veranderen beiden onze nickname. Mijn Ka werd Pi en zijn Pi werd Ka.
23-03-2011 om 20:47
geschreven door Sterprinses
22-03-2011
Ik wil groot zijn in iets klein
Er is alweer iemand bijgekomen die bekend heeft dat die mijn blogs leest. Er komen echt steeds meer mensen bij en dat merk ik ook aan het aantal bezoekers.
Vandaag was super, écht waar. In het begin had ik schrik om in een vijfde leerjaar te staan, maar het viel écht goed mee! Mijn lessen gingen vlot, ik zat mooi op schema en de kinderen werkten enorm goed mee. Als ik hen vroeg stil te zijn, dan deden ze dat, ze staken hun vinger op wanneer ze iets wilde vragen... Het was echt een heel groot verschil met het tweede.
Het probleem met het tweede is dat die nog zo enorm schattig zijn, dat ik daar meteen verliefd op word. (Natuurlijk met enkele uitzonderingen.) Maar die moeten nog zoooveel leren en jij bent degene dat daarvoor zorgt, dat is echt geweldig. Ik vond het leuk in het tweede omdat ik mijn eigen ding kon doen, ik kon het veel speelser maken.
Ik probeer dat in het vijfde ook te doen, want vaak leren kinderen al spelend meer. Ik probeer mijn lessen zo leuk en interessant mogelijk te maken, al is dat bij een les wiskunde natuurlijk nét iets moeilijker.
Maar goed. Mijn mentor kwam mij dus ophalen. (Zie vorige blogs) Ik was nogal geladen, dus ik was blij dat ik niet met de bus moest. In de auto werd er niet zoveel gezegd. Ze begon met dat ik het zeker en vast goed zou doen en vroeg of ik niet te veel zenuwen had.
Toen we in de klas waren, bereidde ik alles voor, zette ik klaar wat klaargezet moest worden en keek ik mijn lessen nog eens na. Ik had nog ruim een uur de tijd.
Ik moest me nog gaan melden bij de directrice dus we gingen naar beneden. Natuurlijk heb ik de directrice helemaal niet gezien en uiteindelijk ging de bel. Ik ging mee naar de rij. Toen werd ik écht zenuwachtig. Al die gezichtjes dat naar mij aan het kijken waren. Enkele 'lievekes' die een glimlach in mijn richting stuurden. Het stelde me toch een beetje gerust.
Dan zag ik de directrice lopen. Ik ging erbij en ik zei dat ik er was. Het klonk echt redelijk belachelijk, maar het was in orde.
Ik ging terug naar de rij en niet veel later gingen we naar boven. N en K had ik nog steeds niet gezien. Ik ging naar de klas en haalde een paar keer diep adem. De kinderen waren redelijk snel rustig en ik vroeg aan wiens beurt het was voor het gebed. "NUMMER EEEELLLFF!!!" 'Oke dan.' Nummer elf kwam naar voor en las het gebed voor. Daarna werden de aanwezigheden opgenomen door mijn mentor. Ik had haar gevraagd of ik dat moest doen, maar dat zag er redelijk ingewikkeld uit dus nam zij dat maar voor haar rekening.
Toen dat gebeurd was, begon ik te vertellen. Het was meteen muisstil. "Hallo allemaal. Ik ben juf K en ik ga jullie vandaag de hele dag les geven. Het zou leuk zijn dat jullie allemaal goed meewerken want dan geeft dan een goed gevoel voor mij en ook voor jullie."
En zo begon ik aan mijn grote dag. Ik zei hen dat ik iets moest vertellen over mijn papa en zo leidde ik mijn les wiskunde in. Het was ongelofelijk hoe ze allemaal zaten te luisteren naar mijn verhaal. Nog een groot verschil met het tweede is dat ze veeeel sneller zijn. Nu kan ik al een beetje meer mijn tijd inschatten. Ik had soms schrik dat ik tijd ging over hebben en daar gewoon ging staan zonder iets.
Maar dat is dus gelukkig niet gebeurd. Bij de allereerste les verloor ik wel wat tijd doordat ze eerst allemaal hun jassen moeten uitdoen, hun boekentassen moeten leegmaken, op hun plaats moeten gaan zitten, stil moeten zijn, het gebed moeten doen, de aanwezigheden,... . Daarbij ging ik dus iets over tijd. Maar ik haalde de blaadjes op (of beter gezegd: de ophalers deden dat) en begon aan de volgende les. Frans!
Ook bij Frans had ik een verhaaltje als inleiding. Ik was in de krokusvakantie op vakantie geweest maar mijn koffer was gestolen en daarom moest ik nieuwe kleren kopen en die had ik dan bij. Ik liet die zien en zo werden de kledingstukken in het Frans aangeleerd. Dan werd er met de cd gewerkt, waarbij ze de woordjes moesten herhalen en daarna werd de tekst gelezen en vertaald. Op het einde werd er nog eens extra geoefend op de kledingstukken en de kleuren en dan was het speeltijd.
Ik ging mee naar beneden om hen naar buiten te laten en mijn mentor nam me mee naar de lerarenkamer. Ja!! Ik was een échte leerkracht! Ik was eigenlijk wel liever boven gebleven om nog enkele oefeningen op de achterkant van het bord te schrijven, maar ik vond het onbeleefd om zo ineens naar boven te gaan. Bovendien had ik ook mijn koek of drankje niet mee dus zat ik daar niets te doen. Maar ik vond het enorm sympathiek dat ze mij meenam naar daar.
Toen het geluid van de bel weer te horen was, ging ik opnieuw naar de rij. Ik was van plan een les Nederlands te beginnen maar mijn mentor vertelde me dat het eerst wiskunde was. Ik was een beetje in de war en daardoor startte ik een beetje onzeker. Maar uiteindelijk ging het dan toch goed. Het was wel een beetje verwarrend want ik moest het digitale bord heel veel gebruiken. De kinderen moesten mij af en toe dus helpen maar dat deden ze maar al te graag.
Daarna was het dan wél een les Nederlands en die is naar mijn zin ook goed verlopen.
Dan was het middagpauze. Ik had dan al heel wat verbeterwerk. Al de werkblaadjes van twee lessen wiskunde. Bij de ene les was dit één blad, dus dat viel goed mee. Bij de andere les waren dit er vier waarvan de laatste oefening echt heel veel mogelijkheden had. Dus ik kon niet zomaar mijn correctiesleutel gebruiken, ik moest telkens opnieuw kijken of het klopte of niet. Ik hoop dat ik een beetje juist verbeterd heb.
Ondertussen at ik dan mijn boterhammetjes op, maar veel heb ik niet gegeten. Dat is altijd zo als ik stage heb hoor, door de zenuwen. Maar nu had ik er ook niet echt veel tijd voor. Je kan echt niet geloven hoeveel ik moest verbeteren.
Ik wou dan ook dat mijn materiaal voor in de namiddag in orde was, dus heb ik dat eerst allemaal klaargezet. Ik wou de klas herverdelen maar mijn mentor raadde mij aan dat door hen zelf te doen. Ik dacht dat ik daar enorm veel tijd mee zou verliezen, maar ik luisterde naar haar.
Terwijl de kinderen al terug in de klas kwamen, was ik nog aan het verbeteren. Ik besloot er juist mee op te houden toen mijn mentor binnenstormde en zei: "G is daar! G is daar!" En ik: Nee Ö Bij mij? Neeee! Oke. Goed.
We besloten de agenda niet meer te doen en meteen aan mijn les te beginnen. Ik was al bezig met de inleiding toen G daar opeens stond. (Ohja, voor de mensen die niet mee kunnen, G is mijn praktijkpedagoog. Zij komt in de klas kijken om mij te beoordelen.) Ze lachtte toen ze binnen kwam en ik knikte maar ging verder met mijn uitleg. Toch kwam ze naar mij om mij een hand te geven en zei ze: "Veel succes". Ik bedankte haar. Ik vind haar zo lief. Ik vond het eigenlijk een beetje raar dat ze me succes wenstte als zij degene is die me moet beoordelen, maar goed.
In je stage, krijg je zeker twee bezoeken, dus ik ben er al van één vanaf.
Natuurlijk kwam G juist kijken bij een les techniek. Die ging over wielen en katrollen. Ik had voorwerpen mee, gebruikte filmpjes en liet hen dan kiezen per groep en verdeelde het materiaal waarmee ze mochten experimenteren. Ik heb niet echt op haar gelet maar heb wel gezien dat ze zat te praten met mijn mentor. Ik heb G niet meer gezien al zei ze wel: "Tot straks." Ik vond dat ze niet lang gebleven was, maar mijn mentor vertelde me dat ze daar toch zeker een halfuurtje had gezeten. Het is verbazingwekkend hoe snel de tijd vliegt als je les geeft.
Ik vond het spijtig dat ze juist kwam kijken bij een les waar het iets chaotischer aan toe gaat. De leerlingen mogen in groepjes werken en dat is allemaal heel leuk. De hele dag waren ze zo flink en stil geweest en dat heeft zij nu niet gezien. Jammer.
De proefjes zelf gingen heel goed. De proefjes van de tandwielen gingen sneller dan verwacht en de proefjes van de katrollen gingen trager dan ik dacht. Allemaal niet erg, ik ben geraakt waar ik wou komen en de kinderen hebben er enorm veel uit geleerd. Dan was het alweer tijd voor te spelen en van dat kwartiertje maakte ik alweer gebruik om te verbeteren.
Na de speeltijd gingen ze gewoon verder met experimenteren en daarna mochten ze voorstellen aan de klas wat ze hadden gemaakt. Het was allemaal heel goed en ik was zelfs een beetje fier omdat ik daar zo enorm veel tijd had in gestoken.
Daarna schreven ze de agenda in en namen ze alles klaar wat ze in hun boekentas moesten steken. Van dat klein beetje tijd, maakte ik ook gebruik om te verbeteren. De getallenkennis van wiskunde was in de middag gelukt en door dat klein stukje wanneer ze de agenda inschreven, lukte ook meetkunde.
Natuurlijk lagen de boeken van Nederlands en de rekenschriften nog op mij te wachten. Om nog maar te zwijgen over de bundeltjes van wero die ik had gemaakt.
Na de agenda had ik nog tijd en die besteedde ik om met hen een quiz te doen. Ze vonden het allemaal erg leuk, al had ik niet veel vragen. Ik was verbaasd dat ze elke vraag juist hadden. Wat wil dat zeggen? Dat ik goed les gegeven heb!
De laatste vraag was de volgende: 'Wat vonden jullie van deze les?' A) Supertof! B) Leuk of C) Niet zo leuk. Iedereen stak zijn vinger gretig in de lucht. Zelfs het geluidje van 'Juuuuf, ik weet het!' was erbij. Ik duidde iemand aan en die gaf het eerste antwoord. Ik moest lachen en ik zei: "Dat is correct!" Waarop ze ook allemaal moesten lachen.
Omdat de klas zo flink was geweest, had ik voor hen nog een beloning mee. Elk kregen ze een 'Celebration' en daar waren ze supertevreden mee. Zo werd hun dag goed afgesloten en de mijne ook.
Er was een dikkertje die de klas terug binnen kwam en zei: "Ah juf, nog vergeten zeggen: Bedankt!" Zo lief.
Zelf heb ik me geen celebration genomen, al was er nog eentje over. Neen, dat is niet goed voor mijn dieet. En ja, ik ben serieus. Ik drink alleen nog water, eet niets meer voor tv, ik laat mijn salami en bij het avondeten eet ik veel groenten en geen aardappelen. Dat is een dieet dat het lief van mijn zus eens heeft geprobeerd en dat werkt enorm goed, dus dat wil ik ook eens proberen. Genoeg daarover.
Nadat de kinderen allemaal weg waren, was het weer aan mij om te verbeteren. Echt waar, ik zat daar tot half vijf ofzo tot mijn mentor zei dat ik ermee mocht stoppen, ze wou waarschijnlijk zelf naar huis, wat ik kan begrijpen.
Ze legde me alle lesonderwerpen voor de volgende keer uit. Dat is helemaal niet lang meer en dan is het twee dagen. Het zal nog hard werken worden!
Ik moet ook de eerste keer beweging en godsdienst geven. Spanneeeend! Maar ik zie het wel zitten. Als het zo goed gaat als vandaag moet dat zeker lukken.
Toen we terug in de auto zaten werd er wel veel gepraat. Over school en over welke leerkrachten ik had die zij ook had gehad en nog vanalles. Op een gegeven moment was ze bezig over haar vriend. Het deed me denken aan P en ik vond het erg dat ik niet meer kon praten over de mijne. Ik mis hem. Maar dat weet je nu al. Ik zeg niet dat ik jaloers was toen ze erover bezig was, maar het kwetste me ergens wel. Maar! Ik vond het supertof en ik was blij dat zij ook zo positief was. Toen ik uitstapte zei ze voor de 70ste keer: "En het was goed!"
Ik vind haar echt leuk, ze helpt me echt enorm, ik had niet beter durven dromen.
Maar nu is het slaaptijd want ik ben echt doodop. Bedankt dat jullie aan mij gedacht hebben, het heeft echt geholpen!
22-03-2011 om 23:17
geschreven door Sterprinses
21-03-2011
Come on baby let me see what you're hiding underneath
Morgen is het de grote dag. Ik zal voor de eerste keer een hele dag lesgeven plus daarbij voor de eerste keer in het vijfde leerjaar. Ik heb er enorm veel tijd en werk in gestoken dus ik hoop dat het goed zal lukken. Als je deze blog leest, denk dan eens aan mij en vraag je of hoe het zal geweest zijn. Ik ga niet te veel vertellen over school, anders maak ik mezelf alleen maar meer zenuwachtig.
JA! Ik ben zenuwachtig. Maar nog niet extreem, ik denk dat dat morgen pas zo zal zijn. Iemand een middeltje zodat ik mijn zenuwen onder controle kan krijgen? Genoeg over school.
A stuurde me daarnet een sms dat ze blij was dat ze in mijn blog voorkwam. Ik wist niet eens dat A mijn blog las maar het is wel fijn. Ik weet nu echt al van enkele mensen dat ze mijn blog dagelijks lezen. Soms krijg ik opeens een sms met een reactie waarvan ik totaal niet weet waarover het gaat. Vaak blijkt het dan over mijn blog te gaan. Of er worden dingen tegen me gezegd waarvan ik denk: "Dat heb ik helemaal niet tegen jou verteld." Maar dat ze dat dan ook weten door mijn blog. Nu goed.
Het is trouwens grappig om te zien dat de mensen steeds dezelfde dingen vragen. Degenen die toegeven dat ze mijn blog lezen en er met mij over praten, vragen niet veel later of ze er terug in zullen voorkomen. Niet met de vraag of ik hen vermeld heb, maar eerder met een hint of ik hen wil vermelden. Ja, A is daar één van, maar zij bedoelde het eerder als grapje. Maar ik wou haar sowieso al vermelden, zelfs voor dat ik haar smsje had gekregen. Meer daarover later. (Nu ben je nieuwsgierig he, A? Ik weet het wel, lees snel door tot je een A tegen komt!)
Ik kwam vandaag E tegen toen ik op de bus stond te wachten. Ik keek net naar mijn gsm om het uur te checken toen ze zowat op mij kwam afgesprongen met de boodschap dat ik niet populair was. Helaas had ze gelijk, al had ik die dag wel al enkele smsjes ontvangen. Namelijk van M, van J (:)) en van Ka. Zij had er nog geen vertelde ze me, dus ik WIN!
We zaten samen op de bus en vertelden allerlei dingen die in ons opkwamen, maar ik heb wel wat afgelachen. Ik vind die echt tof. Toen ze daar zo zat te lachen, moest ik even aan P denken. Ik vind dat hun gezicht echt op elkaar lijkt, en dat deed me weer beseffen dat ik hem eigenlijk een beetje mis. Het zou toch fantastisch geweest zijn als wij elkaar nu nog altijd een koppel zouden kunnen noemen? Zondag zou het één jaar zijn... Dat even terzijde.
Toen E moest afstappen, kreeg ik een sms. Ik was blij! Twee keer raden wie het was... Nee, niet J. Het was E. Met de boodschap dat ik nu wel populair was. Ondertussen had ik daar al iets voorgehad op de bus ook...
Ik zette me op E haar plaats omdat ik het stom vind om achteruit te rijden als er drie plaatsen voor en naast jou vrij zijn. Ik zette mijn boekentas dus naast mij en ondertussen las ik de sms. De bus reed verder en deed dat in schokken zoals die altijd doen en opeens hoor ik een keiharde BOOOEEEM. Ik keek naast mij en mijn boekentas was verdwenen.
Ik had ook al opgemerkt dat die twee kleine vriendjes van in S zijn klas op de bus zaten. Ze keken me aan met een smile van hier tot ginder en ik raapte mijn boekentas, die in het midden van de gang lag, op. Toen ik dichter kwam, mompelde die ene blonde (die eigenlijk 'ni mis' is) expres te luid: "Dat is lomp zijn eh..." Hij vervangde echt de reactie van S die er niet was. Hij was waarschijnlijk niet naar school geweest want anders was hij er ook bij geweest. Ik had me eigenlijk een beetje verheugd om S te zien want ik weet dat ik dat op maandag doe, maar hij was er dus niet bij.
Over A dus. Zij moet samen met de moeder een les geven en daarom hadden ze afgesproken bij de moeder thuis. Ik had al een verhaal gehoord van J, dat ze hadden afgesproken om tien uur en dat ze daar tot drie uur had gezeten. Later bleek dat het eigenlijk twee uur was, maar dat is een klein detail. In die vier uur dat A daar zat, heeft ze niets van eten gekregen, wat ik écht niet kunnen vind! Ik bedoel, als je met de middag iemand uitnodigt, dan vraag je toch of die wil meeeten! Of dan maak je op zijn minst iets klaar!
Als er bij mij mensen langs komen, worden die altijd volgepropt met eten en drinken. Is het niet door mij, dan zal zeker de mama vanalles aanbieden. (MIJN mama, niet dé moeder)
Nu goed. Vrijdag moesten ze nog iets bespreken en A ging weer mee naar huis. A had al honger van in de middag, dat weet ik nog goed want ik had net hetzelfde. (Dat is écht niet grappig!) Ik zat op de 100-dagenshow toen ze mij stuurde dat ze nog steeds niet had gegeten. Toen was het iets voor zeven uur. Ik had zo medelijden met haar en dat vergrootte nog toen ze zei dat ze zeker nog een uur moest wachten omdat er niemand thuis was.
Opnieuw de schuld van de moeder. Ze heeft trouwens dingen zitten zeggen die helemaaaal niet kunnen. Hier ga ik verder nu niet over uitweiden. Maar toch vond ik ze grof. Ik vind dat je zo'n dingen niet doet.
Het is al laat, en het wordt steeds later, dus ik denk dat ik maar eens ga slapen. Ik hoop dat ik niets vergeten ben voor morgen en dat jullie eens aan mij zullen denken. Wens me veel geluk! Dat doe ik in ieder geval ook voor mijn hele klas.
Ik herinner me een schattig ding dat P ooit eens zei. Het kan dat ik het al eens verteld heb, excuses daarvoor.
"Doe mij eraan denken dat ik straks mijn pil inneem." "Hoe? Jij neemt je pil toch op zaterdag normaal...?" "Ghihihihi!" P kijkt verdwaasd. "Liefje... Ik moet mijn pil elke dag nemen eh, anders..." "Jaaajaa jaaa, tis al gooooed!"
Dat doet me eraan denken dat F ook zoiets had gezegd. "Heb je al een pilletje geprobeerd?"
Wtf, weten die jongens dan écht niet hoe dat werkt?!
