Die laatste tranen van gisteren waren blijkbaar toch niet de laatste. Ik ben daarjuist begonnen met zijn smsjes te verwijderen. 't Was toch niet zo gemakkelijk als ik dacht hoor. Maar goed. Toen ik die smsjes las, kon ik maar niet begrijpen hoe het komt dat hij me niet meer graag ziet, hij leek zot van mij. Ik kan maar niet begrijpen waarom hij me nu negeert. Het is écht moeilijk, maar écht waar. Vandaag zouden we elf maanden samen geweest zijn. Ik vind het nog steeds jammer dat 'ons' niet meer bestaat, en ik heb nog steeds veel verdriet om hem. Ik begrijp niet waarom ik hem maar graag blijf zien. Ja, eigenlijk wel. Omdat we zo fantastisch waren samen en omdat we elke keer zo geweldige dingen deden én omdat ik al superlang verliefd op hem was. Ik heb mijn Nijntjeskussen gevonden. Weet je dat die vlek eigenlijk nog steeds te zien is? Ik word verdrietig van alles wat ik zie. Als mensen me iets vragen, snauw ik hen af. Een ander probleem (dat waarschijnlijk door hem komt) is dat ik wel honger heb, maar als ik dan aan tafel zit, niets binnen krijg. Het is verschrikkelijk wat hij me aandoet. Maar hoe ik hem nu gezien heb, zegt wel duidelijk dat ik hem NIETS doe. Hij amuseert zich te pletter zonder mij en heeft er geen problemen mee dat we niet praten. Ik vind het toch niet kunnen dat hij me negeert hoor. Maarja. Ik ga proberen vrolijk te zijn, die rotbui weg te krijgen, maar ik beloof niet dat het zal werken. Die van psychologie heeft me geleerd dat als je lacht na een tijd echt vrolijk wordt. Volgens mij is het bullshit. Als je niet oprecht gelukkig bent, dan word je dat ook niet als je een lach op je gezicht verschijnt. Fake is fake. Ach, ik ben weg. Ik heb niets meer te vertellen.
What hurts the most was being so close.
27-02-2011 om 21:01
geschreven door Sterprinses
26-02-2011
Ik ga verder
Doe maar jong! Doet uw hemdje maar aan dat ik zo mooi vind! En doet uwen das maar aan da we samen hadden uitgekozen omdat die bij mijn kleed zou passen! Negeer mij maar! De hele avond door! Proficiat om mij zo aan het wenen te krijgen, keer op keer. Ge zijt echt ne klootzak geworden, wete da?! Maar écht waar. In de kont knijpen van S waar ik bijsta? Proficiat jong, goe gedaan. Ik heb mij echt geweldig geamuseerd!
Ik ben dus terug van mijn vierdaagse met school. Was heel leuk, ik heb me geweldig geamuseerd. De meisjes waren zo leuk, we hebben hele leuke dingen gedaan. Het was wel vermoeiend maar dat was het waard. Gisteren was het dan galabal, op vierdaagse heeft J echt keiveel kapsels op me uitgeprobeerd, soms wel zeven per dag. Ik vond het echt fantastisch als ze zo in mijn haar bezig was en zij vond het leuk om in mijn haar bezig te zijn, dus dat kwam goed uit. Wat ik met mijn haar wilde doen, namelijk de Frech Twist, lukte niemand echt goed. Ook ik kon het dus niet. Ik vroeg dus aan mijn zus of zij het wilde proberen en ze stemde toe maar toen het tijd was om mij klaar te maken, lag ze te slapen. Ik probeerde het dus zelf en de manier hoe J het had uitgelegd, lukte helemaal niet. Dus ik probeerde zelf maar iets en besloot alles met duizend speldjes vast te steken. Het zag er redelijk goed uit. S kwam me ophalen en het deed echt deugd om haar nog eens terug te zien. Ik kreeg trouwens nog een cadeautje voor mijn verjaardag. Toen we op het galabal aankwamen, vond iedereen mijn haar echt geweldig. Enkelen vroegen bij welke kapper ik het had laten doen en dan was ik natuurlijk superfier om te vertellen dat ik het zelf had gedaan. Het was leuk de meisjes terug te zien en we hadden veel te vertellen. Er werden ook foto's gemaakt die er nog redelijk mooi uitzagen. Toen zag ik opeens S, dus wist ik dat P ook ging volgen. Ik zag ook M, begroette hen en ohja, daar was hij. Hij kwam er bij staan en negeerde mij compleet, maar ik ging naar hem toe en gaf hem een kus zonder hem aan te kijken, dat heb ik in die heel die avond niet gedaan. Ik bedoel daarmee dat ik wel naar hem gekeken heb, maar nooit in zijn ogen. Had ik hem geen kus gegeven, dan had hij mij gewoon helemaal genegeerd, wat hij ook voor de rest van de avond heeft gedaan. Hij was echt een klootzak. Hij amuseerde zich te pletter, deed nogal close met al mijn vriendinnen en als zijn vrienden (die ook mijn vrienden zijn) bij mij kwamen staan, maakte hij dat hij weg was. Hij negeerde mij echt compleet en vermeed me als de pest. Hoe hatelijk is dat wel niet als hij mij op de dag dat hij het gedaan maakte smeekte om hem niet te negeren als ik hem zag? Hij is echt... ARGGHH! EN ZIJN HAAR IS LELIJK!!! Gelukkig deden de jongens tenminste wél normaal tegen mij. Eerst ging het nog goed, S bleef bij mij staan (zijn vriend die ook mijn vriend is) en hij vertelde me dat ik kalm moest blijven en stelde me een beetje gerust. Daarna zag ik J (EINDELIJK! :D) en ik was echt superblij hem te zien en hij ook. We hebben veel gepraat en besloten met elkaar te dansen maar een slow werd er eigenlijk niet meer gedraaid. Meerdere keren heb ik me naar buiten moeten begeven omdat ik mijn tranen niet meer kon bedwingen. Iedereen stond achter mij en iedereen was er om mij te troosten, alleen had P er geen oog voor. (Ik zorgde er dan ook voor dat hij me niet kon zien. Was hij in de buurt, draaide ik me om zodat ik zijn gezicht niet zag omdat ik dan anders toch meteen begon te wenen.) Het was echt verschrikkelijk. De hele avond stond ik daar gewoon te staan, iedereen kwam bij mij en zei dat ik moest bewegen en moest lachen en als ik dat deed, was het toch maar fake. Maar goed, als ik de afleiding had (bv. bij B) ging het weer wel goed, maar anders... Ik zeg niet dat ik me niet geamuseerd heb, ik vond het leuk. Maar ik had het nog veel leuker gevonden moest P er niet geweest zijn. Om kwart na 2 besloot ik weg te gaan omdat ik het gewoon echt niet meer aan kon hoe P deed en ik kon niet blijven wachten op die slow die ik met J zou doen. Ik weende voor de laatste keer (op het galabal zelf) en vertelde tegen L en S dat ik naar huis zou gaan. Ik ging terug naar binnen om afscheid te nemen van M en V. En dan vooral van J. Dan ging ik naar buiten om te wachten op mijn papa die me zou komen ophalen. Toen hij er was, zag ik dat al een bericht van J had. Hij stuurde: 'Ik heb niet met u gedanst! Ö x' Oke, ik was ook wel een beetje teleurgesteld en iedereen kon maar niet zwijgen over hoe mooi wij samen zouden zijn als koppel, maar neen, nu toch nog niet hoor. Al sta ik nu wel een stap verder hoor. Nu ik heb gezien hoe P doet. Echt, ik ga verder. Ik zit nu echt in de fase waarin ik kwaad ben. Deze week zullen zeker zijn smsjes verwijderd worden. Op naar de volgende! Dat zeg ik. Ohja. Nog iets belangrijks. Toen ik mijn jas ging halen in de vestiaire, keken die mevrouwen mij allemaal aan omdat mijn ogen er waarschijnlijk nog waterig uit zagen. Die ene mevrouw begon tegen mij te praten. "Aj kind toch, ge zijt al ne gansen avond aant wene, keb et wel gezien ze, al gans den avond is da zo!" Ik kon niet lachen. "Kwil der mij altijd nekeer naartoe schieten ze! Alst er ier ne stoute jongen rondloopt!" Daarna kwam ze nog eens bij mij. "Tis toch ni om ne jongen da ge weent eh?" Ik knik. "Mah kind toch. Der zwemmen nog genoeg visjes in de zee ze!" Vriendelijk lachje. "Joa, kem da gezien, ge zijt al gans den avond bezig, mah schaap toch. Ist hij ier misschien?" Ik knik. "Me een ander." Ik schud. "Ah. En hoe oud zijde gij?" 19. "Ge zit ook int zesde? Of... Oudleerling?" Ik knik. "Moek mijne zoon ies gaan halen? Wacht ik ga die gaan halen. Das nog ne schone ze. En tis ne grote. Hijs ne meter 90!!" Ik lach. "Da kom wel goe jong. Ge moet da u allemaal ni zo aantrekken. Hij ist ni waard!" Ik vond het echt een hele vriendelijke mevrouw maar eigenlijk kreeg ik door haar terug tranen in mijn ogen. Niet veel later was ik dan weg. Toen ik in mijn bed lag, weende ik nog eens goed en ik besloot dat dit mijn laatste tranen om hem zouden zijn. Zoals ik al zei: Ik ga verder.
26-02-2011 om 14:58
geschreven door Sterprinses
21-02-2011
Oh Goood, I am single as fuck!
Het is niet netjes dat je niet hebt geantwoord hoor. Foei P! Foei, foei, foei! Dan hang ik er maar een theorie aan vast. Je houdt nog steeds van mij en probeert daarom wat minder contact met mij te houden. Als je zou antwoorden, zou je hart pijn doet omdat je beseft hoe geweldig je me nog steeds vindt. Natuurlijk ben je te mannelijk en te koppig om toe te geven dat je mij terugwil. Maar mij nog graag zien, dat doe je nog altijd. Morgen verjaart de allerliefste vriendin die ik heb! Ik vertrek ook tevens (is dat een juist een woord, dat lijkt wel het meervoud van teef :/) op vierdaagse met school. Het zal wel leuk worden, maar wel vermoeiend waarschijnlijk. Hopelijk mis ik P niet te veel, maar als dat wel het geval is (en ik weet dat dat erg is...) heb ik nog steeds foto's van hem en mij op mijn gsm staan. Je zou er van versteld staan hoe vaak ik die nog bekijk hoor. Oh. Toevallig! Ik heb een mail gekregen van de vriendin die morgen verjaard. Ja, het is trouwens de zus van P. Ze stuurt mijn theorie helemaal in de war!!! Maar ik ben wel opgelucht. Ik zat er echt mee dat hij niet had geantwoord! Ze laat dus weten dat ik het niet persoonlijk moet opvatten dat hij niet heeft teruggestuurd omdat hij dat bij niemand doet. Jeeej! Maar toch vind ik dat hij geantwoord mocht hebben hoor, ik ben tenminste acht maanden dezijne geweest, kan daar geen kleine moeite meer vanaf, ja?! En E, je kan zien dat jij antwoordt op mijn 'Gelukkige verjaardag'- bericht of er zal wat zwaaien! Ik antwoord ALTIJD op gelukkige verjaardagberichtjes! Ook al had ik nu zo weinig geld en stuurde ik helemaal niet gratis! Iedereen kreeg een antwoord terug, want ik apprecieer het dat mensen aan mij denken als ik verjaar. Bijgevolg zal ik dat bij hen ook doen. P was een uitzondering. Hij heeft helemaal niet aan demijne gedacht. Het komt trouwens in mijn hoofd op: vorig jaar heeft hij wel gestuurd. Ik weet het nog goed. We zaten allemaal samen in de klas omdat het 100dagenvoorbereiding was en hij was er die dag juist niet. Ik had me zo verheugd op de kussen krijgen van hem en hij was zelfs bezig over een cadeautje enzo... Jaaa, toen zat het er echt al aan te komen. Ohja, natuurlijk, dan was het geweldige moment op onze klassenfuif al gebeurd natuurlijk. Maar goed, dat gaat nooit meer gebeuren. Alhoewel, zeg nooit nooit natuurlijk. Nog vier dagen en ik zie hem terug. Niet goed dat ik zelfs aan het aftellen ben. Ik stel me er te veel van voor!! Maaaar! Ik heb wel een plan. Ik ga het nog niet verklappen, want ik weet niet of ik het zal uitvoeren of niet. Ik kan natuurlijk altijd één van de boys inschakelen om mij te helpen, maar dat zie ik op het moment zelf wel. S zei dat P en ik misschien eens konden praten op het galabal. Ik weet het niet hoor. Ik denk niet dat ik daar zin in zal hebben en hij nog minder. Als hij me terugwil, moet hij mij gewoon maar kussen. En ik weet dat dàt niet zal gebeuren. Spijtig dus, daar zal ik mee moeten leren leven. Het lukt wel al beter. Het is tenslotte ook bijna drie maanden geleden. Oh damn, de 27ste zouden we elf maanden samen zijn. Zucht! Nu goed. Ik deed gisteren mijn galakleed aan, of wacht, heb ik dat niet al verteld? Nee, dat was tegen S geloof ik. Dus. Ik deed gisteren mijn galakleed aan en de rits raakte niet meer dicht! Ik wist dat ik verdikt was, maar aaaargh, ik stond helemaal te freaken. Uiteindelijk ging die nog heel goed dicht en was het doordat het draadje om omhoog te hangen er tussen zat, maar dan nog. Ik zie er nu wel beter uit dan vorig jaar. Mijn kapsel is ook gekozen, alleen heb ik geen tijd gehad om het uit te testen. Nouja, op de vierdaagse dan maar. Nog één vraag: Is het normaal dat ik nog steeds zijn naam omcirkel als ik die tegenkom in een tekst? (In wiskunde komt die naam echt in veeeeel vraagstukken voor!) Tot over vier dagen! De volgende blog zal waarschijnlijk voor zaterdag zijn, want vrijdag kom ik pas om vijf uur terug op school, dan moet ik nog naar huis geraken en daarna is het galabal. Denken jullie eens aan mij als ik sta af te zien? (Niet alleen omdat ik immens hoge hakken draag maar ook (vooral) omdat ik P ga zien en mijn blik niet ga kunnen afhouden van hem. Pas op als hij er sexy uitziet eh!! Hij gaat er sexy uitzien. Hij ziet er altijd sexy uit.)
