Van gisteren, vandaag en morgen It's all about the moments you share, the moments that take your breath away :-)
21-04-2017
Even
Laat me even
kwetsbaar zijn,
Laat me even niet die "sterke" zijn,
Laat me verdriet hebben, want ik heb verdriet
Laat me verwerken wat ik momenteel niet verwerkt krijg,
Laat me mezelf zijn, niet wat iedereen verwacht dat ik ben Laat me mezelf zijn.....
Eindelijk,
dacht ze, eindelijk is de lente daar.Of
toch voor even want morgen zou, alweer, een grijs getinte weekdag zijn.Niet zwart, niet wit, maar grijs.
Een
boek, muziek, geknutsel en gedagdroom in de verte
De
ganse dag had ze gevuld, terwijl de zon voor t eerst sinds lang, over haar
armen, bevrijd van winterharnas, een prikkelende warmte streelde.Ze liet de zon de vrije loop, genoot van elke
wandelende straal over haar neus, haar wangen, haar lippen en gesloten ogen.
Ze
ademde de zon.
Ze
zag de eerste vlinders, verbaasd dat ze er waren.
Ze
luisterde naar vogels die opgewekt en enthousiast een lentelied bezongen,
luidkeels alsof ze veel te lang het zwijgen waren opgelegd, geen enkele valse
noot.
En
toen de avond viel, de vogels weer hun nesten vonden, besloop haar een benauwd
gevoel van weemoed.
De
nacht vouwde de zachte dag heel netjes dicht.
Zij haalde, oppervlakkig, adem en sloot haar vleugels.
Gewikkeld in
een veel te grote,
warm gebreide
trui,
alsof ze zo de
klamme kilte kon bezweren,
leunde ze
gehurkt tegen de oude,wiebelende,
beukenhouten
stoel.
Niet meer
bewust van de omgeving,
keek ze gefascineerd
naar het ongecontroleerde
trillen van de
bladeren,
in kleuren van
saffraan en goud,
oranje- tot
bloedrood.
Hoe lang nog
zou het duren dacht ze.
En nét op dat
moment loste er één.
Het viel niet,
het zweefde zachtjes wiebelend naar beneden,
Enkele fragmenten uit het boek De Wolf van Wall Street .Een
waanzinnig verhaal over geld, drugs, drank, seks, machtswellust gebaseerd op
de memoires van Jordan
R. Belfort (hij
is net een jaar jonger dan ik), voormalig effectenmakelaar en
fraudeur. In 1998 werd Belfort beschuldigd van beursfraude en witwassen, zat
een 22-maandenlange straf uit en is nu motivatiespreker.
... Het kan me niet schelen
met wat voor problemen je momenteel kampt, want die zijn allemaal met geld op
te lossen. Ik meen het: geld is de enige echte probleemoplosser die de mens
kent, en iedereen die dat tegenspreekt lult uit zn nek. Ik durf te wedden dat
iedereen die dat beweert nog nooit een cent heeft verdiend!.... Het is heerlijk om geld te
hebben! Geld hebben is een must!.... Arm zijn is geen
verdienste! Ik ben zowel arm als rijk geweest en ik kies altijd weer voor de
rijkdom. Als vermogend man kan ik
mijn problemen tenminste het hoofd bieden in een limousine, in een pak van tweeduizend
dollar en met een horloge van twintigduizend dollar om mijn pols! En geloof me,
als je goed gekleed gaat, worden je problemen een stuk hanteerbaarder .
Nog maar 1/5 van het boek heb ik gelezen maar, bij zo goed als elke bladzijde,
vormden wenkbrauwen en voorhoofd een, vermoedelijk, zeer verwrongen, diepe
frons. Vermoedelijk omdat ik het zelf niet zie, slechts mn gevoel doet met
dit concluderen.
Bovenstaande fragmenten brachten me tot nadenken, over mijn leven, over wat ik
wel heb, over wat ik niet heb
Problemen heb ik, zoals iedereen.
En voor elk probleem komt wel een oplossing, zij het, voor wat mij betreft,
vooral met geduld en niet met geld. t Is waar, geld is een must voornamelijk
om te leven.
Ik ga werken voor mn geld. Ik heb er niet teveel, wel genoeg om een gewoon
leven te leiden en wat opzij te leggen, voor noodgevallen of voor later.
Ik trek mn plan met wat ik heb al is het niet altijd gemakkelijk.
En toch ben ik tevreden. En daar begint het mee
Volgens maatschappelijke normen had ik alles om gelukkig te zijn alleen kwam
ik erachter dat ik het niet was.
Ik koos, tot verbijstering van velen, bewust voor een leven met minder
welstand, liet materiële rijkdom achter en kwam in een ander leven met een
andere rijkdom terecht.
Geen oversized huis waar je van de vloer kan eten omdat iemand anders dat
werkje voor me opknapt.
Niet met de regelmaat van een klok nieuwe kleren, schoenen of juwelen enkel
wanneer het echt nodig is. (En
ondanks dát, Jordan R. Belfort, zijn mijn problemen zeer hanteerbaar!)
Een niet te groot maar mooi huurappartementje met tuin, met mn eigen oude
spullen, die, mede dankzij mn lieve lief, nieuw leven ingeblazen werden.
Mn kinderen komen niets tekort als ze bij me zijn: t is net of het hier
altijd vakantie is, mama. Kan
je je als mama een mooier compliment toewensen?
Geen buitenlandse, grootse reizen voor ons (neen, ik leen niet zoals anderen
wel eens doen om op vakantie te kunnen gaan). We doen het in eigen land, in een
andere streek waar ook veel moois te ontdekken valt. Én we genieten er volop
van!
Materieel kan ik hen niets spectaculairs bieden, eerder de gewone dingen mét
af en toe een "specialleke", maar dát is niet alleen mijn verdienste
Een thuis, warmte en liefde daarentegen des te meer
We praten veel, heel open, ondanks hun toch jonge leeftijd. En het loont.
Ik probeer hen, naar best vermogen, de simpele waarden van het leven bij te
brengen niet op te dringen. Tenslotte zullen zij hun weg kiezen in het
leven niet ik. Ik kan ze alleen maar begeleiden en opvangen waar en indien
nodig.
Sinds jaren kom ik bijna dagelijks in contact met financieel rijke mensen.
En even dagelijks stel ik vast dat ze niet gelukkig zijn.
Ook verslaving maakt deel uit van hun levenswijze.
De permanente druk van steeds meer willen bezitten,
het denken dat je met geld echt alles kan kopen en vaststellen dat dit niet
zo is,
een vergiftigd geschenk aanbieden dat geweigerd wordt,
zoveel geld hebben dat je de meest absurde dingen uithaalt en tot de conclusie
komt dat het niet aan je verwachtingen voldoet
Ik kan hiermee nog even doorgaan, maar ik vind het eerlijk gezegd, de
moeite niet waard te vermelden. Laat ik het verwoorden met: ze zijn
wereldvreemd.
Voor mezelf kan ik enkel zeggen dat ik, in mn financieel beperkte wereld,
gelukkig ben.
Mijn wereld wordt verrijkt door mn twee prachtige kinderen en lief, die ik
alle drie graag zie, en ze zien mij graag.
Tijdens de laatste paar jaren ontmoette ik enkele ontzettend fijne mensen. Die
ontmoetingen hebben geleid tot een uitzonderlijke, eerlijke, warme, diepgaande
vriendschap. Ik ben er ontzettend dankbaar voor.
Voor geen geld ter wereld had mijn wereld er zo kunnen uitzien
Hij sterft beetje bij beetje elke dag Zn hoofd nog in de wolken helder hoog Zn lichaam tot plooispierkramp gekneed Zn huid verkreukeld teer papier beschreven perkament met inkt van tijd beperkt in tijd Zn voeten in de grond een blok graniet onverzettelijk zwaar gevormd door beeldhouwwerk van brokjes stukjes van de jaren leven
De namiddag bracht ze door op haar terras, onder de
parasol die haar bescherming bood tegen de brandende hitte van de zonnestralen.
Een
fles water binnen handbereik en een boek.Boek waarin ze sinds lang stukje bij beetje las.Over een man die had geleefd, eeuwen geleden.
Telkens
ze zich verdiepte in zijn leven, hem verder ontdekte, voelde ze, achter zijn
unieke en veelzijdige kunst, een grote eenzaamheid.Dat was voor haar het moment om het boek toe
te klappen en weg te leggen tot de volgende keer.
Ze
voelde hoe een druppel zweet zich van de haarlijn zachtjes over haar
voorhoofd naar haar wenkbrauw voortbewoog.
Onbewust veegde ze die weg en sloot haar ogen.Ze
bewoog zo weinig mogelijk.Ze voelde hoe
de wind met haar lange haren speelde, over haar armen danste.Hij bracht verkoeling.
Hoe
zou die man zich in onze wereld, vandaag de dag, hebben gevoeld? vroeg ze zich
af. Zou
hij naar waarde zijn geschat?Zou hij
méér gerealiseerd hebben met de onze huidige technologie?Waarschijnlijk wel als hij de kans
kreeg.En als hij die niet kreeg, had
hij die kans zelf gecreëerd, zoals hij toen deed.Een kunst op zich.
Een
zweetdruppel daalde langzaam langs haar nek naar haar rug.
Ze voelde zich plakkerig. Tijd om te douchen.
Ze
zag de vrouw in de spiegel.Zij...
Haar
ogen gingen over de onvolmaaktheden die zij zag.
De
donkere kringen rond haar ogen van te weinig slaap.
Hier
en daar wat lach- en andere rimpels. Haar volle lippen.
Haar
ietwat hangerige borsten, de ene groter dan de andere.
Haar
niet meer zo strakke buik, mét litteken van haar drie kinderen.Ze noemde het haar kindzakje.
Haar
heupen, nog mooi gevormd, maar met, voor haar, een iets té gezet lardeerlaagje.
Haar
billen, gewoontjes, zoals er dertien in een dozijn zijn, haar benen hadden
wat
langer mogen zijn, haar
kuiten waren nog gespierd.
Ach,
al wist ze dat ze voor haar leeftijd eigenlijk heel tevreden mocht zijn,
ze
vond zichzelf de laatste dagen niet mooi
Ze
zuchtte, stapte onder het stromend water en spoelde alles weg.
Graag zien of houden van, wat is dat eigenlijk? vroeg ze me
en ze verwachtte duidelijk een antwoord.
Hoe kon ik haar,
een vrouw met zoveel méér levenservaring, een avontuurlijke levensgenieter,
"graag zien" - per definitie voor elkeen anders - beschrijven?
Ik keek haar aan, lachte en ondernam een poging
Graag zien is:
geven, gunnen, delen,
luisteren, praten, huilen, lachen,
steunen, troosten, helpen,
niets verwachten, ongeremd zijn
onzichtbaar zicht- en voelbaar zijn
Graag zien behoeft geen woorden.
Graag zien is zoveel méér:
Graag zien is weten.
Graag zien is voelen.
Graag zien is.
Ik zie hem graag
