Net zoals de kruik die te lang te water ging,

brak ze in duizend stukken en nog méér tranen.

Ze wist niet meer van welk hout ze pijlen moest maken,

laat staan dat ze zou weten hoe groot of klein

die pijlen eigenlijk moesten zijn.

Keer op keer moest ze beginnen, van nul af aan.

Het drong niet door, daar was het veel te vroeg voor.

Maar ooit zou het wel, dat wist ze, en daarom

hield ze vast, aan het hoe en het waarom.

Ooit zouden ze het allemaal begrijpen….