Ze opende de deur, stapte de
ruimte binnen, trok ze geruisloos achter zich dicht.
Het was er inktzwart en stil.
Ze hield haar adem in, trachtte íets op te vangen.
Niets, nada
vacuüm.
Zo klonk het dus, de stilte na het leven, dacht ze.
Ze zette een stap vooruit, voorzichtig.
Welke richting was het? Ze wist het niet, ze voelde niets.
Of toch, ze voelde enkel leegte, vervolgde evenwel haar weg.
De duisternis omarmde haar, nam haar bij de hand, slorpte haar op.
Ze tastte in het duister, letterlijk, figuurlijk
voelde ... niets.
Ze stapte aarzelend en toch vastberaden verder, op een weg die er geen was.
Ze wou vinden, begrijpen, voelen.
Ze zocht hém...vond hem niet.
Hij was ergens, niet waar hij was.
De deur ging open.
Een zacht blauw licht vulde de ruimte.
Hij vond haar.
Nog steeds koortsig, bezweet, opende ze haar ogen.
Had ze gedroomd?
06-08-2014 om 00:00
geschreven door Fieke 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
Categorie:Zij
|
