Allereerst ben ik naar het Australian War Memorial gegaan, maar aangezien ik te vroeg was, heb ik een stukje van de Mount Ainslie opgeklommen. Even later ben ik terug naar ondergegaan en heb ik het museum bezocht. Dit is de mooiste museum die ik gezien heb over de oorlog. Het is enorm groot vanbinnen. Het museum gaat over de eerste WO en de tweede WO en dan nog de oorlogen in de verschillende landen en werelddelen. Binnen in het museum zie je ook allerlei vliegtuigen (echte) van in de oorlog en er is ook een duikboot, enz. De miniaturen over de oorlog zijn ook prachtig nagebootst (zie fotos).
Het was heel interessant. Ik dacht dat ik het in een kwartier gezien zou hebben, maar ik heb daar zeker een uur rondgewandeld en dan heb ik nog niet alles zitten lezen. Dit was dan nog op een redelijk tempo.
Terug in het hostel heb ik mijn lunch opgegeten en ben dan op weg gegaan naar de Australian National Botanic Gardens. Dat was een uur wandelen tot ginder. Daar heb ik tot twee uur gewacht waar ik dan mee kon gaan met één van de gratis rondleidingen. Amai, dit was leuk en leerrijk. Via de rondleidingen kom je veel meer te weten over de planten. Ze vertellen de historie errond, de afkomst, waar komen ze voor, welke vruchten en sommige planten hebben verbanden met de Aboriginals. Ik heb niet de hele Botanische tuin gezien, maar vie de rondleiding ben ik toch al veel te weten gekomen over de Australische fauna en flora. (Zo ziet de echte bush eruit)
Na even gebabbeld te hebben met een meisje van Holland en een meisje van Duitsland, ben ik de weg opgeklommen naar de Black Mountain Tower (Telstra Tower). Onderweg heb ik een lift gekregen van een man uit Turkije. Boven aangekomen drong hij aan om mijn entree in de toren te betalen. Oké dan maar, boven hebben we samen van het uitzicht zitten genieten en hebben we wat gebabbeld. (Voor de mensen die er weer iets achter gaan zoeken: deze man is veel te oud voor mij!) Na een tijdje heeft hij me terug naar beneden gebracht en daar heb ik hem verteld dat ik de rest terug te voet wilde doen. Waarom niet, het was een prachtige dag en het is goed voor de lijn J. Hij had me ook uitgenodigd om ergens te gaan eten, maar ik heb vriendelijk bedankt.
En zo was de dag weer om. Alles sluit hier rond 4pm of 5pm en in het weekend start alles om 10am. Dus zoveel tijd heb je niet en alles ligt een heel eind van elkaar. Zeker als je te voet bent, vliegt de dag om.
Terug in het hostel heb ik me een heerlijke pasta met champignonsaus gemaakt. Er mocht wel wat kip, look en kaas bij, maar soms moet je roeien met de riemen die je hebt. Je kunt je niet altijd een luxemaaltijd voorzien. Als je alleen reist is het moeilijk om eten te kopen, want alles is in grote hoeveelheden. Daar ik maar een weekend weg ben, had ik wat pasta van bij het gezin, waar ik op het moment verblijf, meegebracht en heb ik in de winkel de saus (poeder) gekocht. Als ik terug voor lange tijd op rondtrek ben, dan kan ik me die dingen aanschaffen en dan eet ik maar twee dagen hetzelfde of in een andere combinatie.
Ik ga vandaag vroeg slapen, want ik ben doodop en morgen moet ik er weer uit. Het is dan tijd om uit te checken uit het hostel en dan moet ik mijn valies de hele dag rondslepen. s Avonds om 8:45pm heb ik mijn bus terug naar huis.
Na een frisse douche vertrok ik naar het winkelcentrum, op zoek naar een foodstore. Na een tijdje heb ik een Australische Aldi gevonden. In de winkel moest ik een moeilijke beslissing maken: choco of confituur. Uiteindelijk heb ik voor de confituur gekozen met de gedachte aan mijn lijn. Nog een pak brood en een fles water en dan ontbijten.
Na het ontbijt ben ik naar het hostel gegaan en van daaruit ben ik op weg gegaan naar het New parlement house. Dat was een heel eind wandelen. In het parlement heb ik de Senaatkamer gezien en de kamer van de House of Representatives. Na even rondgewandeld te hebben in het nieuwe parlement, ben ik naar het oude parlement gewandeld. Dat ligt beneden het nieuwe parlement. (ze liggen achter elkaar op een heuvel)
In het oude parlement was nu een museum en je moest 1 dollar betalen. Het was zeer interessant en het rook daar heel oud. Mijn eerste gedachte was dat het er rook naar een rusthuis of oude mensen. Dit kwam vooral door het oude meubilair. (ik zeg niet dat het er stonk).
Hierna ben ik weer verder naar beneden gewandeld en heb ik de gebouwen bezocht (alleen de buitenkant) van het Questacon , National Library of Australia , High Court of Australia. Na deze gebouwen ben ik naar het National Gallery of Australia gegaan en ben ik de kunst van Australië gaan bezoeken. Er was ook kunst van andere landen, maar die van Australië interesseerde me het meest. Ook was er een speciaal event in de galerij. Belangrijke kunstwerken vanuit Parijs waren daar om te bezichtigen. Dit heb ik niet gedaan (moest je voor betalen) en trouwens heb ik al kunstwerken van Van Gogh, enz. gezien in het museum in Parijs zelf.
Na dit ben ik naar het Canberra Glassworks gaan kijken. Dit lag een heel eind van alles af. Hier in dit complex zag je hoe ze glas maakten. Je kent natuurlijk ook die glazen bollen met gekleurde lijnen in. Mijn mama heeft er zo. Dit zag je daar ook hoe ze die maakten. Mooi om te zien.
Tijd om op de terugweg te gaan. Onderweg naar huis heb ik het National Carillon bezichtigd. Dit is een klokkentoren met 53 klokken. Op zondag zou die toren allerlei liedjes spelen. Ik hoop dat je het overal kan horen.
Uiteindelijk wilde ik nog naar het Australian War Memorial gaan, maar die sloot om 5pm en dat haalde ik niet meer. Toch ben ik tot boven gegaan en heb ik onderweg de verschillende huldes (memorials) aan de soldaten in de verschillende oorlogen bezichtigd. Het waren er veel.
En na een hele dag gewandeld te hebben, ben ik dan maar terug richting mijn hostel gegaan.
Ik ben doodop na zon dag. In het hostel heb ik wat ervaringen zitten uitwisselen met twee meisjes van Hongkong en twee meisjes van Taiwan.
Twee gebouwen die op mijn programma stonden heb ik niet meer kunnen doen: The Australian War Memorial en The National Museum of Australia.
Morgen heb ik weer een hele route uitgestippeld. Normaal gezien ging ik in de voormiddag naar het Australian War Memorial en in de namiddag naar de Australian National Botanic Gardens en de Black Mountain Tower, maar de twee meisjes (van Hongkong) in mijn kamer zijn vandaag naar het Royal Australian Mint gaan kijken en daar kan je voor 3 dollar zelf een munt maken. Nu ben ik zeer geïnteresseerd en wil ik daar ook naar toe gaan, maar dat is nog veel meer wandelen dan dat ik vandaag gedaan heb. Misschien neem ik toch maar de bus tot daar en doe ik de rest te voet. Anders krijg ik niet alles gezien, want maandagavond ga ik naar huis en ik moet s morgens al uitchecken en dus zit ik met een valies. Deze ga ik niet meeslepen op grote afstanden. Dus wil ik zondag de grootste afstanden nog gedaan hebben.
Één voordeel met al dat wandelen: het is goed voor de lijn.
Het was een zeer interessante dag en ik vind Canberra mooier dan Sydney.
Buiten misschien dat de twee oudste mannen hier (Blake en Corey) er veel plezier in scheppen om me te plagen. Het is net of ik weer thuis zit. Maar goed dat ik het gewoon ben. J
Ook is er droevig nieuws. Buxie (het konijntje van Will) heeft Corey in slaap moeten doen. Het had de konijnenziekte gekregen. Deze ziekte komt van de wilde konijn die hier rondlopen. Op maandag zag ik al dat het konijntje niet in orde was. Het was net alsof hij een verkoudheid had en hij was enorm vermagerd. Corey had het ook al gezien en vond ook dat het tijd was om het beestje uit zijn lijden te verlossen. SLAAPZACHT BUXIE. L
Op vrijdag vertrok ik naar Canberra voor een weekendje uit. Om 1u50 namiddag vertrok mijn bus vanuit Wagga naar Yass en daar moest ik overstappen op een bus naar Canberra.
De Howards (buren) brachten me op naar het station in Wagga, de buurman moest er toch zijn.
De bus naar Yass zat goed vol. Deze reed door naar Sydney. Op de andere zaten we maar met 4. Een heel bus voor 4 personen niet voor niks dat die bussen zo duur zijn.
Gelukkig lag het hostel niet zover van onze busstop af.
Ik heb me een YHA membershipcard aangeschaft. Hiermee krijg je kortingen op alle YHA-hostels (dit zijn er veel en liggen verspreid over heel Australië) en je krijgt ook met deze kaart kortingen bij Greyhound (bus). Met deze kaart heb je nog allerlei voordelen op allerlei evenementen.
Die avond heb ik me dan ook maar onmiddellijk mijn bus naar huis terug geboekt. Spijtig genoeg rijd die alleen maar op maandagavond. Ik kom pas om middernacht aan in Wagga. Het enige voordeel van die bus is, is dat hij beterkoop is. Voor de bus naar hier betaalde ik 62 dollar en voor deze bus is het 25 dollar. De prijzen van de bussen hangt echt af van wanneer je reist.
Mijn avontuur op dinsdag weten jullie al. Ik kijk nu zeker goed uit voor de politie.
Woensdag heb ik hier op het domein 10 kangoeroes gezien. Ik was aan het wandelen en plots zag ik een paar kangoeroes langs mij in de bosjes huppen. Een heel eind voor me staken ze de weg over om verder te springen door de weides. Eerst zag ik er drie, toen ze de straat oversteken waren het er zeven en even later zaten er nog 3 kangoeroes in de bosjes, die ook de andere kangoeroes volgden. Het is steeds prachtig om die beesten te zien en de mannetjes zijn gigantisch groot. Wat ook mooi was, was wanneer ze aan de horizon achter elkaar aan het springen waren.
Donderdag en vrijdag is alles zijn gewone gangetje gegaan.
Zaterdag ben ik in de namiddag naar Gundagai gegaan. Ik mocht hierbij de Landrover lenen . Het is een uur rijden van hieruit. In Gundagai ben ik de meest historische bezienswaardigheden gaan bezoeken.
Eerst reed ik door naar het plaatsje waar The Dog on the Tuckerbox stond. Dit is een standbeeld en het ligt 8 km noord van Gundagai. Dit standbeeld is een internationaal erkende Australisch icoon. Het is ter ere van de vroegere pioniers.
In de winkel bij het standbeeld heb ik een jonge vrouw (Rose) ontmoet. Zij is afkomstig van Afrika en zij woont nu in Gundagai. We hebben wat zitten babbelen en ze heeft me ook uitgenodigd om van het uitgaansleven in Gundagai te proeven. Ik mocht hierbij ook bij haar thuis blijven logeren. Als je hier uitgaat, is het best dat je bij iemand blijft logeren. Het is niet aan te raden om s avonds laat nog te rijden. Grotendeels vanwege de kangoeroes.
Ik weet nog niet of ik op haar uitnodiging ga ingaan, want de komende weekenden is het druk en soms moet ik in de weekenden werken.
Na dit bezoek ben ik dan naar het dorpje zelf gegaan. Daar heb ik het graf van Captain Moonlite bezocht. Hij was een bushranger. Deze man was een slechterik en later werd hij veroordeeld tot ophanging in Sydney. Zijn laatste wens was om begraven te worden bij zijn twee vrienden in Gundagai. Hij is dan ook begraven daar onder de schaduw van de eucalyptusboom.
Hierna ben ik weer in de auto gestopt om een stukje verder te rijden. Mijn volgende bezoek was aan het gerestoreerde Gundagai Railway Station. Het ziet er nog steeds exact hetzelfde uit als in 1886. Het is niet meer in gebruik.
Na dit station ben ik naar de historische bruggen gaan kijken. Je hebt daar de Prince Alfred Bridge. Dit is de tweede oudste brug van Australië. (Ik vraag me af hoe lang die nog gaat recht blijven staan. De brug ziet eruit of hij elk moment kan instorten.) Naast deze brug heb je de historische Railway Bridge (spoorweg). De bruggen zijn gemaakt van hout.
Als laatste ben ik naar de oude molen gaan kijken. Dit was het enigste huis dat bleef staan na de grote overstroming in 1852. Tijdens die overstroming waren 1/3 van de 250 inwoners verdronken en een onbekend aantal reizigers. 71 woningen werden vernield.
Na dit ben ik terug naar huis gereden en hebben we s avonds een kampvuur opgestoken in één van de weides en hebben we gebarbecued.
De volgende dag deden we hetzelfde maar rond lunchtijd. De buren hadden ons uitgenodigd om bij hun aan de creek te komen barbecueën.
(Zo ziet de echte bush eruit) 
