Deze week heb ik niets anders gedaan dan foto’s op de computer zetten. Pfff.

Voor de rest is het een rustige week geweest.

Maandag besloot ik dat ik voor de job nanny ging gaan en begon serieus te reageren op de antwoorden.

Zaterdag ben ik op de boerderij gebleven en heb ik nog wat met de kinderen rondgehangen. Eigenlijk alleen Will. Charlie was bij zijn vader.

Zondag zijn Corey, Prue en Charlie vertrokken naar Falls Creek om te gaan skiën. Dit keer had ik het niet zo moeilijk om afscheid te nemen.  Namiddag ben ik op bezoek gegaan bij Reg en Judith, maar we konden niet gaan wandelen, want het was maar een regenachtige dag. Ik ben zoals altijd blijven eten en dan zitten we na het eten voor de open haard wat te babbelen. Lekker gezellig.

Maandag heb ik mijn koffer gepakt en namiddag ben ik dan weer naar Reg en Judith gegaan. Daar heeft Reg me een job gegeven. Ik moest een jong scheutje van een boom gaan planten in één van de weides. Ik denk dat het de Wattle tree is. Ik vergeet steeds de namen van allerlei bomen en planten en dieren, enz. Nu zei hij tegen mij dat wanneer hij telkens langs deze boom kwam, dat hij mij zou denken. Het Belgisch meisje dat deze boom plantte.

Hierna zijn we gaan wandelen in de heuvels. Eerst reden we met de jute helemaal tot het midden en dan hebben we ongeveer twee uur gewandeld. Onderweg hebben we meer als honderd kangoeroes gezien. En ik heb zelfs een wombatgat gezien. Spijtig genoeg geen wombat, want die zie je alleen tegen zonsondergang en ’s nachts.

’s Avonds hebben we het met ons drieën het weer gezellig gemaakt.

Morgen vlieg ik richting Perth. Reg gaat me opbrengen naar het vliegveld. SPANNEND!!!!!

04-08-2010 om 10:47 geschreven door Sigrid  

Deze week is de school weer begonnen en dat betekent om 7 uur klaar staan om de boterhammen te smeren en de boekentassen klaar te zetten.

Woensdag moest ik Charlie van school halen en na even in de stad rondgewandeld te hebben, zijn we naar het zwembad gegaan. Charlie had dezelfde leerkracht als Will. Wel, Charlie was er helemaal klaar voor tot hij in het zwembad moest. Hij wilde niet meer in het zwembad en begon te wenen als je hem durfde te forceren. Hij hield me zo stevig vast. Dus bleven we maar kijken. Hij wilde naar huis, maar ik zij dat we dan naar de andere kinderen gaan kijken. Na heel veel met hem gepraat te hebben, kreeg ik hem in het zwembad in het water. Stap voor stap ging hij dieper de trappen af en bleef op de trappen spelen. Hij mocht van mij niet dieper, want de leerkracht was veel te ver weg en ik heb geen zin om met al mijn kleren aan in het water te springen. Charlie kan nog niet zwemmen. Na de les stelde leerkracht voor of hij met de volgende les wilde meegaan. Deze speelde af in het kleine zwembadje. Hij wilde niet, maar ik nam hem mee en zei tegen hem dat we gewoon gingen kijken. En hij is er uiteindelijk toch ingesprongen en heeft de tweede les meegedaan. JOEPIE!!!

Het enige nadeel was dat ik nu in het donker naar huis moest rijden. Maar ik ben het ondertussen wel gewoon om in het donker te rijden en met de ute moet ik niet veel schrik hebben voor overstekende dieren. Deze auto is veel steviger en kan wel tegen een stootje. J

Voor de rest is er deze week niets speciaals gebeurt.

Ik heb deze week een advertentie van mezelf op gumtree gezet. www.perth.gumtree.com.au

Op deze manier kan ik de mensen laten weten dat ik op zoek ben naar een live-in nanny job.

Hopen antwoorden heb ik daarop gekregen. Ik ben gewoonweg de tel kwijt geraakt. Ik deed dit eerst gewoon omdat Prue het had voorgesteld om het zo te doen. En ik probeerde het dus, maar ik was die week nog niet zeker wat ik ging doen. Maar het is toch al leuk te weten dat er veel aanbiedingen zijn voor een nanny.

Zaterdag ben ik met Reg naar de plains (de vlakte) gegaan. Hij kwam me ’s morgens oppikken in zijn vrachtwagen.

We reden 400 km richting het midden van Australië. Onderweg hebben we in een klein dorpje onze thee gedronken en dan weer verder. We zijn tot Barham gereden waar hij vroeger heeft gewoond. Hij had daar 10 000 are grond. In die tijd was hij bezig met rijst. Hij had heel veel rijstvelden. Het is daar een heel prachtig gebied. Anders, maar mooi. Wij zijn zijn oud huis gaan bekijken en de mensen gaan bezoeken die er nu in wonen. Het huis heette UTAH. Hierna hebben we een soort kooi gaan zoeken en die dan op de vrachtwagen gezet. ZWAAR hoor. Maar Reg en ik deden dat goed. Normaal gezien moest er een man komen helpen, maar die was nergens te bespeuren. Ik heb daar ook mijn eerste REDBACK SPIDER gezien. Één van de giftigste spinnen in Australië.

Na dit heeft hij me uitgelegd hoe de rijstvelden werken en dan liet hij mij alle andere boerderijen en gronden zien die hij nog had in die tijd. In de namiddag hebben we geluncht bij een creek (soort rivier). Heel mooi daar.

Hierna zijn we weer verder boerderijen gaan bezichtigen. Ondertussen vertelde Reg allerlei waargebeurde verhalen dat er in die tijd hebben afgespeeld. Soms triestige verhalen en soms grappige. Ik heb onderweg ook weer de zwarte eagle gezien.

Op het einde zijn we zijn zoon gaan bezoeken. Daar hebben een tas koffie gedronken en dan was het weer tijd om naar huis te gaan. 400 km terug. Normaal doe je er 4 à 5 uur over dit stukje, maar het was zo dikke mist op sommige plaatsen, dat we maar heel traag konden rijden. We deden er dus veel langer over. In Wagga hebben we bij de MC Donalds dan een tas koffie gedronken en zo waren we dan ook weer bijna thuis. Thuis aangekomen, ben ik rechtstreeks in mijn bed gekropen.

De volgende dag heb ik niets anders gedaan dan geluierd. Ooh ja, die dag hadden we bij Corey geen elektriciteit tot 3 uur namiddag. We hebben dan maar geluncht in de weide en hebben we daar dus gebarbecued. Lekker en gezellig. Het was ook niet koud om buiten te zitten. Het was zalig weer.

04-08-2010 om 10:41 geschreven door Sigrid  

Maandag is het gezin pas tegen de avond thuisgekomen. ’s Morgens ben ik naar de bank gegaan om mijn kredietkaart voor de derde keer aan te vragen. Hopelijk derde keer goede keer. Daarna ben ik nog naar tweedehands winkels gegaan en heb daar wat rondgekeken voor wat winterkleren, maar ik heb niets interessant gevonden. Dan heb ik me maar een leuk boek gekocht.

Deze week moet Will niet meer naar de zwemlessen.

Dinsdag en woensdag heeft het heel veel geregend. Bah! Hier zijn ze, zoals je al weet, heel gelukkig met de regen.

De kinderen van de buren en hun vriendjes zijn zelfs een dag komen jagen op konijnen op ons domein. Will is bij hun gebleven voor een tijdje, maar Charlie bleef liever bij mij. Eerst dacht ik dat het was omdat er zoveel honden bij waren (hij heeft nogal schrik van honden, behalve van Belsey en Wags) maar het was omdat er vreemde jongens bij waren en hij vond ze niet zo leuk. Oh ja, kun je geloven, ze zijn gekomen met de ute van hun vader en nu moet je weten hoe oud de bestuurder was op dat moment. 14-15 jaar. Er was geen volwassene bij. Ook hun zoontje van acht rijd al op een echte mini-brommer. Dat is dus iets wat je thuis niet vlug zult zien. Je ziet een enorm verschil tussen de kinderen op de boerderijen en de kinderen in de steden. De kinderen van de farms lijken van gedrag veel ouder dan dat ze eigenlijk zijn.

Donderdag heb ik niet veel moeten dan dan voor het ontbijt zorgen en het dinner. De kinderen zijn de hele dag bij de oma gaan spelen. Zalig. Ik heb de hele dag joboffers zitten bekijken.

Ik heb er veel gevonden, maar niet echt waar ik op zoek naar ben. Als ik niet vind wat ik wil dan kies ik gewoon weer een job die ik wel eventueel kan vastkrijgen. Maar ik probeer een job te zoeken in WA. Omdat ik toch die richting uit wil reizen.

Charlie eet de laatste tijd veel beter zijn eten op. Woensdag had hij zonder te klagen zijn groenten opgegeten en donderdag was hij zelfs gewone aardappelen aan het eten en hij vond het niet slecht. Maar nu vond de mama dat hij veel te traag at (dat is ook zo) en als hij niet binnen 2 min. zijn aardappelen op at, dan kreeg hij geen ‘Good boy bucket’ (snoepjes). En natuurlijk kreeg hij die aardappelen niet zo snel op. Geen snoepjes waardoor een hoop tranen. Ik vond dat de mama gelijk had, maar ze had een slecht moment uitgekozen, want Charlie deed heel goed zijn best om de aardappelen op te eten. Ach ja, daar kan ik dus niet tussenkomen.

Vrijdag namiddag is Blake en Gravy (opa) terug thuisgekomen van hun wereldreis. Zijn in China, Dubai, Londen, New York en Las Vegas geweest. Zij vonden Dubai het mooiste.

Zaterdag ben ik gewoon gaan wandelen in de morgen en namiddag ben ik thuisgebleven, omdat Prue me had gevraagd om op de kinderen te passen terwijl zij was werken en Corey ook. Maar er was geen kind te bespeuren. Ze zaten bij de buren voor een picknick bij de creek. Gravy was bij hen.

Zondag ben ik weer naar de buren gegaan. Daar ben ik met Reg de heuvels ingetrokken en hebben we weer andere plaatsen bezocht die Reg nog nooit had gedaan. ’s Avonds ben ik voor dinner bij hun gebleven en hebben we nog veel gebabbeld.

19-07-2010 om 12:01 geschreven door Sigrid  

Deze week was het een hele drukke week.

Het is vakantie voor de jongens. Twee weken vakantie.

William moest iedere dag zwemlessen volgen in Wagga. Dus dat betekent iedere dag oprijden richting Wagga. Voor de rest van de dag ga ik met de kinderen naar een speeltuin outdoor of indoor of ik speel met hun buiten bij hun thuis op de trampoline, rijden met de quad, dieren voederen, tekenen, rekenen,…

Ik heb deze week ook lamb shanks gemaakt in rode wijnsaus. Dit had ik nog nooit gedaan en van de eerste keer waren mijn lamb shanks goed doorbakken en de saus was perfect. Ik kreeg veel complimenten. Dit gerecht moest ik ’s morgens al maken en het moest acht uur in de slowcooker koken. En ik moet zeggen dat ik het lekkerder vond dan toen Prue het gemaakt had.

Voor de rest heb ik gewoon heerlijke maaltijden gekookt voor de kinderen.

Donderdag leerden de kinderen op de speeltuin in Ladysmith een nieuw vriendje kennen. Terwijl zij samen leuk aan het spelen waren, heb ik wat met de opa van de jongen gepraat. Ik heb weer heel wat bijgeleerd over Australië en de Aboriginals. Hij kon mij zelfs een Didgeridoo, dat door een echte Aboriginal was beschilderd, bezorgen. Ik moest gewoon mijn adres geven, maar ik heb geweigerd. Ik geef niet zo graag mijn adres aan vreemden. Ik blijf daar liever voorzichtig in.

Zaterdag vertrokken de kinderen en Corey richting Melbourne. Prue was al daar. Ze hadden op maandag een afspraak bij de tandarts. Dus ik had het hele weekend voor mij alleen en ik was dan ook heel alleen op de boerderij met buren kilometers verwijderd. Spannend.

Zondag ben ik mijn twee lieve buren gaan bezoeken en ben ook ‘s avonds bij hun blijven eten. We hebben heel wat bijgepraat en we hebben ook over België gepraat. Reg had een boek over verschillende landen en hun geschiedenis en België stond er ook in. Hij ging mij vragen stellen uit het boek en ik moest ze beantwoorden. Hij wilde zien hoe goed ik mijn eigen land kende. Ik deed het nog niet zo slecht. J

En zo was de week al om. Het ging razendsnel. Maar ja, alles gaat vlug als je het druk hebt.

Wat betreft het weer. Het is frisjes in de morgen en in de avond, maar door de dag is het hier nog steeds zalig warm. Het winterweer is zoals bij ons het herfstweer. Ik ben zelfs een dag gewoon in mijn t-shirt gaan wandelen en ik had het nog warm.

19-07-2010 om 11:59 geschreven door Sigrid  

We zijn nu verder de stad ingereden op zoek naar het Southern Cross Station. Daar heeft Sara me afgezet en hebben we dus ook afscheid moeten nemen. In het station ben ik op zoek gegaan naar de trein richting Sydney. Deze stopt in Wagga. Prue heeft de boeking voor mij gedaan, omdat het voor mij moeilijk was om op tijd in Melbourne te geraken. Ik had de gegevens via sms gekregen. Dus moest ik in dat super groot station, mijn trein vinden. Op het scherm zag ik maar één trein richting Sydney en die was op platform 1. Daar stond de trein al en kon ik rechtstreeks al op mijn plaats gaan zitten. En gelukkig zat ik op de goede trein. Dat bleek na de controle van de tickets. De trein richting Wagga duurt zo’n 5 uur. Het is toch weer lang, maar ja, ik begin het hier wel gewoon te worden, al die lange ritten. J

In Wagga werd ik opgepikt door Prue en Will. Ook thuis aangekomen kreeg ik een goede ontvangst. Het was zalig om iedereen weer terug te zien.

Het eerste dat ik gedaan was, was me gaan douchen en daarna de wasmachine volproppen. Heerlijk om weer proper te zijn en proper kleren aan te hebben.

Het was deze dag ook een heerlijke warme winterdag. Het voelt net aan zoals bij ons in de herfst. Dus raad eens wat ik ben gaan doen.

Wandelen met de honden de heuvel op en zitten op mijn favoriet plaatsje. En ’s avonds heb ik van een heerlijke maaltijd kunnen genieten.

10-07-2010 om 10:01 geschreven door Sigrid  

The Grampians and The Great Ocean Road

Donderdag hebben we ons dan uitgecheckt uit het hostel en zijn we de voormiddag nog een klein stukje Adelaide gaan bezoeken. Ik vind Adelaide wel een mooie stad en als ik in de zomer nog eens tijd heb, dan kom ik hier zeker nog eens langs.

Na Adelaide zijn we doorgereden naar de Grampians. Onderweg hebben we verschrikkelijk weer gehad, maar ook hadden we mooie periodes ertussen. Zelfs regenbogen met hopen.

Deze dag had ik het toch ook alweer zitten. Ik was op mijn gemak aan het rijden tot ik een politiewagen zag passeren. In mijn achteruitspiegel zag ik hem met volle snelheid draaien. Ik ben onmiddellijk trager gaan rijden voor de zekerheid. En ja hoor, daar was hij en kort achter mij zette hij zijn zwaailichten op. Ze hebben me hier toch graag, hé. Dit is al de tweede keer dat ze me tegen houden. Natuurlijk was er weer niets aan de hand. Gewoon een controle. Maar mijn hartje ging weer hevig tekeer. Ik word nu eens altijd zenuwachtig van die mensen. Ik weet niet hoe het komt, want ik heb nooit ergens iets voor te vrezen.  

Als was in orde en we mochten weer doorrijden. ’s Avonds hebben we een gratis kampplaats opgezocht.

Vrijdag reden we dan door de Grampians. We hadden die dag maar slecht weer en daardoor zagen we niet veel in de Grampians. De wolken hingen heel laag. Toch had het ook wel iets die laaghangende wolken.

Maar op sommige plaatsen was de mist zo dicht dat je niks zag. Jammer. Misschien is dit ook eens voor herhaling vatbaar in de zomer. Dus met beter weer. We zijn recht door de Grampians gereden en onderweg hebben we MacKenzie Falls gezien,

the Balconnies,…. We hebben ook veel wildlife gezien. Ten eerste kangoeroes. We hadden er weer bijna ene geraakt. Dit was in het begin van de Grampians. Daarna zijn we er nog veel op de weg tegengekomen, maar die zagen we op tijd + we reden niet meer zo snel. In Halls Gap zagen we dan hopen kangoeroes en ook nog emus. Ze waren wild, maar niet mensenschuw. Je kon er redelijk dicht in de buurt van komen. Dus zo wild zijn ze dan niet meer. Ik heb ook ergens gelezen dat dat de zoo van Halls Gap is.

Na de Grampians zijn we dan doorgereden richting Port Fairy.

Daar hebben we een wandeling gemaakt langs de kust. Ik heb daar heel veel mooie, kleurrijke slakkenhuisjes gevonden. Er lagen daar hopen slakkenhuisjes en hoorntjes. Na dit was het tijd om weer te vertrekken richting The Great Ocean Road, want het werd donker. Voor we deze weg opreden zijn we nog eens gaan uit eten. Omdat de volgende dag onze laatste dag samen was. ’s Avonds hebben we ons dan nog ergens langs de weg gezet en dan slaaptijd.

Zaterdag hebben we de hele dag ‘The Great Ocean Road’ bezocht. Het was zeer mooi. We hebben verschillende plaatsen bezocht: Bay of Islands, Bay of Martyrs, Halladale Point, Grotto, The London Bridge,

The Arch, Port Campbell, Broken Head, Sherbrooke River, Loch Ard Gorge, The Cementry, The Twelve Apostle, een gewone lookout (geen naam), Apollo Bay, Cape Potton.

The 12 Apostles waren echt mooi om te zien.

Van de 12 staan er nog 8 rechtop. 5 jaar geleden is de laatste omgevallen. Je zag de brokken nog liggen. Het was een prachtige dag. Maar het hoogtepunt van die dag was toch op het einde. Onderweg richting Melbourne hebben we onze eerste koalas in het wild gezien. Ik heb er in totaal 13 koalas gezien.

Ik zei nog tegen Sara dat de bomen nogal kaal gegeten waren.  En toen zag Sara er één. Ik zei tegen haar dat ze moest stoppen en een stukje verder waren we niet de enige die ze gezien hadden. Daar hebben we dus de koalas in de bomen zien zitten. De meeste waren aan het eten. Echt schattige beertjes. J

Als laatste hebben we ons bij een tankstation op de parking gezet. Dit was juist voor Melbourne. Tijd voor een goede nachtrust.

10-07-2010 om 09:58 geschreven door Sigrid  

De morgen hebben we doorgebracht in ons hostel. Rustig wakker worden, douchen, ontbijten en dan nog wat op het internet. Rond de middag zijn we dan de auto gaan binnendoen ter controle. Om de 5000 km moet deze eens gecheckt worden. Ondertussen gingen wij dan het centrum van Adelaide bezichtigen met zijn oude en moderne gebouwen.

We zijn ook een kerk binnengegaan. Daar was een mis bezig en deze heb ik dan voor een stukje gevolgd. Het was eens interessant om een dienst te volgen in het Engels.

Hierna zijn we iets gaan eten in Chinatown en dan was het tijd om te shoppen. In Rundle Mall was het echt zalig om te gaan shoppen.

Je had daar grote solden overal. Ik denk dat het nu de periode hier is van de grote soldenverkoop. In Australië heb je thans het hele jaar door solden. De winkelstraat was zo groot zodat we niet alle winkels konden zien. Geen tijd ervoor. Want het werd weer tijd om richting de garage te gaan om de auto op te halen.
Hier in Adelaide is het natuurlijk nu ook kouder en regenachtiger. Hier voel je pas dat de winter in Australië is. Maar de koude valt eigenlijk nog goed mee. Het is zoals de tussenseizoenen bij ons. Tussen de 10°C en de 15°C.

En zo waren we dan weer in ons hostel. Tijd om weer op het internet te gaan. J

Er was nog veel te doen: rekeningen controleren, foto’s verkleinen en sorteren, foto’s uitwisselen met Sara, dagboek bijwerken,… Na weken geleden heb ik nog eens met mijn mama, papa en zusje kunnen babbelen via skype. Ja ja, we hebben UREN zitten babbelen. ;-)

Het was leuk om nog iets te horen van de familie en het thuisland. Oh ja zusje, PROFICIAT DAT JE GESLAAGD BENT.

01-07-2010 om 02:09 geschreven door Sigrid  

Maandag zijn we eerst nog wat belangrijke zaken gaan regelen voor we op weg gingen richting Adelaide. We moesten naar K-Markt om gasflessen te kopen voor ons gasvuurtje, eten kopen in Woolworth, nog de laatste postkaarten kopen en als laatste profiteren van ons half uurtje gratis internet in het kantoor van ‘the Rock tours’.

Voor we Alice Springs uitreden, moesten we ook nog tanken en dan op weg. Onderweg hebben we genoten van de prachtige landschappen.

We hebben ook onderweg een ‘dingo’ gezien die van een dode koe aan het eten was en ook nog de ‘zwarte arenden’ die van de dode kangoeroes langs de weg aan het eten zijn. In de namiddag geluncht bij een tankstation en dan wisselen en weer vertrokken. Dit keer reizen Sara en ik alleen. Dus we moeten weer veel uren zelf rijden. ’s Avonds kwamen we dan aan in Coober Pedy. Daar hebben we op een gratis parkeerplaats geslapen.

De volgende dag zijn we een mijn in Coober Pedy gaan bezoeken, want in Coober Pedy zijn ‘opaalmijnen’. We zagen dus een ondergrondse mijn en poppen en materialen die in die tijd gebruikt werden. Ook was er in die mijn een ondergronds huis.

Allemaal heel leuk om te zien. Om half 10 kregen we ook een demonstratie van hoe de machines werkten. Mooi, mooi.

Na dit zijn we nog winkeltjes gaan bezoeken, maar ik vond dat de juwelen met de opalen niet zo mooi uitzagen en natuurlijk veel te duur.

Dan zijn we maar verder gereden richting Adelaide. Normaal gingen we onderweg ook nog Flinders Range gaan zien, maar dat hebben we uiteindelijk maar overgeslagen. Dit wegens tijdgebrek en ook staan er andere dingen op ons lijst dat interessanter lijken en we meer tijd in willen steken. Onderweg was het landschap weer enorm prachtig. Ik geniet wel tijdens de ritten.

We hebben deze dag ook onze eerste wilde ‘emus (emoes)’ gezien.

’s Avonds zijn we eindelijk in ons hostel aangekomen. We werden ontvangen door een heel vriendelijke man. Ik heb zelfs snoepjes en een chocolaatje van hem gekregen. Hi, hi. J

Hij heeft ons rondgeleid in het hostel en hij heeft ons zelf geholpen met de valiezen. In dit hostel hebben we ook gratis internet. JOEPIE!!! Het is een goedkoop hostel en het ziet er allemaal prachtig verzorgd uit. De keuken is bijna een luxe t.o.v. andere hostels. We hebben ook een slaapkamer gekregen voor vier personen en er is niemand anders in die kamer dan ons twee. Zalig!!! Nu goed gebruik maken van het internet.

01-07-2010 om 02:01 geschreven door Sigrid  

Vrijdagmorgen moesten we om 6 uur klaar staan aan de poort. Dat was dus vroeg opstaan. Pfff. Na een hele lange rit in ons busje, kwamen we aan bij de ‘KINGS CANYON’ onze eerste halte.

Daar hebben we een 3,5 uur durende wandeling gedaan door de canyon. Prachtig, super. We zagen daar allerlei fossielen, the Lost City, allerlei dieren in stenen zien (fantasie), the garden of Eden,….

Voor we naar onze kampplaats gingen, moesten we nog hout verzamelen. ’s Avonds zijn we naar een kampplaats gereden. Daar hebben we een kampvuur gemaakt, de swags rondom gelegd en eten gekookt.

Het was al heel koud. Na het eten zijn we gaan slapen en ik heb maar amper weer een oog dichtgedaan, want het was tegen die tijd nog kouder. Brrrr. L

Dag 2 (zaterdag)

Om half zes werden we er weer uitgejaagd, ontbijten en dan richting ‘The Valley of the Winds’ at KATA TJUTA (The Olgas).

De wind hier was heel koud en ik hield mijn drie bloezen aan. Onze gids heeft een korte rondleiding gegeven. Ook hebben we veel uitleg gekregen over planten en hoe je die moest gebruiken. Veel planten waren een soort drugs. Onderweg hebben we ook ‘Euros’ gezien. Ra, ra, wat zijn dit? Het zijn namelijk een tussensoort tussen de kangoeroe en de wallabie. Groter dan de wallabie en kleiner dan de kangoeroe. Ik had nooit geweten dat die ook bestonden. Dan hebben we nog iets geleerd over de verf van de muurschilderingen. Dit is namelijk ‘ocre’ en dit wordt gemaakt door stenen en water. Ik had dit al gezien in de Blue Mountains.

Hierna zijn we nog een stukje gaan wandelen en vanaf de top van het heuveltje zijn we verder alleen gegaan. Man, man, het was ook hier weer een zeer mooi stukje landschap. Ik kreeg er maar geen genoeg van.

Na deze tocht zijn we naar het Aboriginal Centre gegaan. Daar hebben we door het museum en winkeltjes gelopen. Na het Aboriginal Centre hebben we een korte wandeling bij de ULURU gedaan. Daar hebben we wat uitleg gekregen over de verschillende plaatsen in ‘the rock’. Weet je dat deze rock eigenlijk niet Uluru heet, maar ‘The rock’. Ik ken de echte Aboriginal naam niet meer. Ook is deze steen, de grootste van heel de wereld. Je ziet het niet maar hij gaat nog kilometers de grond in.

’s Avonds zijn we naar de Uluru gegaan waar we konden genieten van de zonsondergang. Hier zag je dan hoe de Uluru in verschillende kleuren veranderde.

Weer iets heel mooi. Hier op deze plaats kregen we dan ook onze avondmaaltijd. We hebben ook iets unieks meegemaakt. Iets wat je maar één keer per jaar kunt zien en dat was dat de maan achter de rock omhoog kwam. Het was eerst net of er een lamp op de rots werd aangestoken.

Bij onze kampplaats hebben we nog iets anders meegemaakt. Namelijk een eclips van de maan. Het was wel maar een halve eclips. Toch blijft het leuk om te zien.

Dag 3 (zondag)

Op onze laatste dag gingen we alweer heel vroeg op pad, omdat we de zonsopgang bij de Uluru wilden zien.

Daar hebben we dan ook ontbeten. Het is altijd mooi om te zien hoe de kleuren van de hemel en de rock veranderen.

Na de zonsopgang gingen we een ‘Base walk’ doen rondom de ULURU. Je kon niet op de Uluru, omdat er teveel wind stond. Ik vond dat niet slecht. Want ik blijf toch vinden dat je de cultuur van andere volkeren moet blijven respecteren. Ze hebben ook ons verteld dat veel mensen deze rock slecht behandelen door hun behoeften te doen bovenaan. Ze komen dan boven en moeten dan dringend naar de wc. Boven zou dan papieren zakdoekjes liggen, maandverbanden, kaka,…. De mensen hebben de wateren rondom zo bevuild hierdoor dat als je erin gaat zwemmen, dat je ziek ervan word. Ook de dieren kunnen er niet meer van drinken. Ook is er vorige maand iemand van de berg afgevallen. Met alle gevolgen van dien.

De tour rond de rock was heel lang, maar toch ook heel mooi. Je mocht niet van alle plaatsen foto’s trekken, omdat het heiligdommen waren. Ik heb me overal netjes aan de regeltjes gehouden.

Na dit was het weer tijd om richting Alice Springs te gaan. Onderweg hebben we ook nog onze eerste wilde paarden gezien. Leuk. En ook zijn we gestopt om een een paar foto’s te nemen van ‘Mount Conner’.  Dit is een Tabletopmountain.

Daarna hielden we nog een korte halte bij een ‘Camel farm’. Hier kon je op een kameel rijden. 6 dollar voor nog geen 2 minuten op een kameel te zitten vond ik een beetje teveel geld. Dus heb ik het niet gedaan. Ik heb dan maar, samen met nog anderen, de boerderij bezocht. Er waren Galahs, kangoeroes, een dingo, emus en heel veel kamelen. Ik heb zelf een kameel zitten aaien. Deze beestjes doen echt geen kwaad. Ik wilde de grootste zelfs als huisdier meenemen. ;-) De grote, witte kameel was echt een schatje.

En zo was het weer tijd om verder door te rijden naar Alice Springs.

In Alice werden we afgezet bij ons hostel. Daar moesten we ons klaarmaken voor een avondje uit.

’s Avonds gingen we dan allemaal samen uiteten bij ‘the Rock café’. Ik heb daar voor de eerste keer kangoeroe gegeten. Het was niet slecht. Maar het is ook maar iets dat ik eenmalig doe. Ik heb het nu geproefd en dat is goed genoeg voor mij. Maar ik vond toch dat ik het een keer moest proberen. 

Na het eten was er de voetbal Duitsland-Engeland. Dit was iets groots ginder. Aangezien we meer Engelse in onze groep hadden, heb ik mee gesupporterd voor Engeland. Maar ze speelden maar slecht hoor. Ik vond dat de Duitsers meer tactischer speelden. Ze hebben dan ook gewonnen en het was zeker verdiend. Eigenlijk ben ik helemaal niet voor voetbal, maar ja nu kon ik niet anders dan mee juichen.

Om twee uur ’s avonds gingen we dan terug naar het hostel. Eindelijk terug een bed en een beetje meer warmte.

01-07-2010 om 01:53 geschreven door Sigrid  

Maandag hebben we dan afscheid moeten nemen van Arnold.

Het was weer niet gemakkelijk, maar het begint wel een gewoonte te worden.

Voor we vertrokken, hebben we ook een beetje schoongemaakt in het huis. Het was nodig, maar we wisten nooit hoe we het moesten aanbrengen zonder het te laten overkomen dat we zijn huis een beetje stoffig vonden en vuil.

Om 10 uur zijn we dan vertrokken richting Alice Springs. Onderweg zijn we ook nog gestopt bij Tennant Creek, maar dit kleine stadje stelde niet veel voor. Na een hele dag gereden te hebben kwamen we dan uiteindelijk aan bij een gratis camping.

We zijn daar uitgenodigd bij andere campers om een glas wijn te komen drinken. Het was heel leuk en we hebben leuke conversaties gehad. Een vrouw was me aan het vertellen over Broome en dat je daar gemakkelijk werk zou kunnen vinden in de mijnen. (Deze mijnen zijn bovengronds en niet onder de grond). Ze zoeken daar vooral vrouwelijke chauffeurs voor de vrachtwagens. Dit omdat vrouwen meer respect hebben voor deze trucks. Bovenop dit alles kreeg je ook nog een heel goed loon. Ik heb het nogal eens gehoord dat als je in de mijnen werkt, je goed betaald word. Ik ben zeker al geïnteresseerd.

Ik was er ook al aan het over denken om in augustus terug naar boven te gaan omdat het daar nog steeds de beste temperaturen zijn en in de zomer is het daar veel te warm. Ik wil absoluut ook de Kimberleys zien en dat ligt tussen Katherine en Broome in. Ach ja, het is moeilijk om al zover vooruit te plannen.

Donderdag, vroeg in de morgen, zijn we naar de Devils Marbles gegaan.

Dit zijn stenen die door erosie mooi zijn afgerond. Hier hebben we even genoten en een wandeling gemaakt. Later zijn we dan doorgereden naar Alice Springs. Onderweg was het landschap echt prachtig. Ik was met volle teugen aan het genieten.

In Alice Springs hebben we ons hostel opgezocht en daarna zijn we naar het stadje gegaan. Nog eerst aanmelden bij de organisatie ‘The Rock Tours’ voor onze tour voor de volgende drie dagen. Daarna zijn we gaan SHOPPEN. Alweer en ik heb weer niets gekocht. Het is nog steeds veel te vroeg om iets te kopen. Ik ben hier nog niet weg. Sara is wel al aan het kopen, maar die vertrekt binnen 4 weken al naar huis.

29-06-2010 om 18:15 geschreven door Sigrid  

Dinsdag hebben Sara en ik gewoon zitten relaxen. Filmpjes gekeken en namiddag zijn we naar het stadje gegaan en hebben we in de Mc Donalds op het internet gezeten. Het is daar gratis maar vreselijk traag.

Hierna zijn we nog wat gaan rondwandelen in het stadje en hebben we nog wat winkels bezocht. We zijn ook in een drankenwinkel een fles wijn en een biertje (Stella Artois) gaan kopen voor Arnold. Hier in Australië moet je je paspoort laten zien en je mag niet meer dan 2 liter per persoon aan alcohol kopen. Dit vooral over de Aboriginals.

Een kort stukje over de Aboriginals. Je ziet deze mensen veel in het Northern Territory gebied. Maar ik ben eigenlijk teleurgesteld in deze mensen. Ik had veel meer van hen verwacht. Uiteindelijk zijn het zielige mensen. Ze zijn constant dronken en hangen gewoon maar rond in de steden en dorpen. Ze werken niet. Dit is gedeeltelijk ook de schuld van de overheid hier. Deze mensen krijgen heel veel geld van de overheid. Dus waarom moeten ze dan nog gaan werken. We worden ook veel gewaarschuwd voor deze mensen. Als we naar Alice Springs gaan, mogen we niet in de auto slapen. Ook als ze liften, mag je niet stoppen, want als je één lifter ziet, zitten er nog tientallen in de struiken verstopt. Sommige zijn dus gevaarlijk. Ze zijn wel niet allemaal zo, maar de meeste die ik tot nu toe gezien heb, daar is niet veel goeds aan. Ook heel onverzorgd. Het is dus een echte teleurstelling. L

’s Avonds hebben we de koffers gepakt en hebben we nog samen met Arnold gezellig tv zitten kijken. Toen hebben we ook de fles wijn en bier gegeven aan onze goede vriend.

29-06-2010 om 18:02 geschreven door Sigrid  

Donderdag zijn we dan vertrokken naar Darwin. Sara en ik hebben een deel van ons bagage achtergelaten bij Arnold. Na Darwin gaan we daar nog een paar dagen verblijven. In de namiddag kwamen we aan in Darwin en zijn we de winkelstraat gaan bezoeken. Maar Darwin stelt eigenlijk niet veel voor. De winkelstraat is zelfs kleiner dan de winkelstraat van Wagga.

In het information centre hebben we dan nog zitten bekijken wat we gingen doen. De daytours naar Kakadu waren veel te duur en daarom hebben we besloten om het zelf te gaan bezoeken. In de donker hebben we naar een kampplaats zitten zoeken op de weg naar Kakadu. Onderweg zagen we veel brandhaarden die door de plaatselijke boeren zijn aangestoken. We hebben hierdoor ook onze eerste wallabie aangereden. Spijtig L. Ik had gehoopt dat dat niet zou gebeuren, maar gelukkig zat ik niet achter het stuur. Zelf wil ik echt geen wallabie of kangoeroe doodrijden. Na een lange rit in het donker hebben we dan toch eindelijk een camping gevonden. Finely! And Good night.

De volgende morgen hebben we onze camping betaald en hebben we een toegangskaart voor Kakadu gekocht. Deze is twee weken geldig.

De eerste halte was ‘Ubirr’. Daar deden we een korte wandeltocht langs verschillende muurschilderingen. Echt leuk hoor.

Toen we op de top van een berg waren geklommen, hadden we prachtig uitzicht over het moeras. Aan de andere kant van de berg zag je dan rotsen en andere bergen. Maar het moeras vond ik echt SUPER.

Ik kon hier wel eeuwen zitten. In het regenseizoen (dat is in de zomermaanden hier) staat dit hele gebied onder water. Dat moet toch ook mooi zijn, maar dat kan je niet zien, want dan sluiten ze het park.

Onze volgende halte van die dag was ‘Nourlangie Rock’.

Hier zie je ook allerlei muurschilderingen. En ook daar hadden we een mooi uitzicht. Maar het kon toch niet tippen aan het moerasgebied.

Het laatste wat we in dat park gezien hebben, is het museum ‘Waradjan Aboriginal Cultural Centre’. Hier leerde je wat over de levenswijze van de Aboriginals.

En zo was het weer tijd om terug richting Darwin te gaan en een camping zoeken in de buurt van de luchthaven, omdat Kai Kee weer richting Sydney vliegt en dan naar Hongkong.

Om 5 uur ’s morgens stonden we op en maakten we ons gereed om naar de luchthaven te gaan. Daar namen we dan afscheid van ons Kai Kee.

De rest van de dag zijn Sara en ik wat marktjes gaan doen en wat gaan winkelen in Darwin. We waren op zoek naar echte Aboriginal paintings, maar de meeste waren fake of te duur. Het was eigenlijk teleurstellend om te zien hoeveel dingen niet echt van de Aboriginals afkomstig zijn. Want op de achterkant van sommige zaken zie je dan staan ‘Made in Indonesia’ of ‘Made in China’. Dat koop ik dan echt niet.

’s Avonds zijn we Arnold gaan opzoeken in een bar. Hij was voor het weekend ook naar Darwin gekomen. Hij heeft ons op veel drankjes getrakteerd en ook ons dinner. Wat een verwennerij allemaal.

Na afscheid genomen te hebben, zijn we al richting Litchfield gereden. En daar hebben we ons weer een camping opgezocht. Oh ja, we slapen al een hele tijd met onze koffer open, want het is hier ’s nachts nog steeds heel warm.

En zo hebben we de volgende dag Litchfield bezocht met zijn vele watervallen. Eerst hebben we ‘Magnetic Termite Mounds’ bezocht. Hier staan een hoop termietenheuvels bij elkaar. Ook had je daar de ‘Cathedral’. Dit is een termietenheuvel dat meters hoog is.

Termietenheuvels zijn gemaakt van grond, water, gras en gebakken door de zon. Deze kleine beestjes kunnen er wat van.

De volgende haltes waren dan de verschillende watervallen: ‘Buley Rockhole, Florence Falls, Tolmer Falls,

Walker Creek’. Bij de laatste moest je een hele wandeling maken om het gezien te hebben. Daar hebben we dan ook gepicknickt en gaan zwemmen. Hier waren we bijna alleen en daardoor was het ook zalig rustig.

’s Avonds zijn we dan nog naar de bekende avondmarkt gegaan. ‘Mindil Beach Sunset Market’. Ik had het persoonlijk groter verwacht. Toch heb ik me daar een heel mooi armbandje gekocht. Ik kon het niet laten. Het was te mooi. J

En zo was het weer tijd voor een volgende camping op te zoeken.

Maandagmorgen zijn we nog even Darwin ingereden waar ik naar de bank ging om mijn Visa debit kaart op te halen, maar natuurlijk zijn ze die weer kwijtgeraakt. Dus hebben ze hem maar geannuleerd. In Wagga ga ik het nog een keer proberen. Ik ga daar nog een maandje werken. Donderdag heeft Prue me een berichtje gestuurd om te vragen of ik nog een maandje kon komen werken. Ik heb daarop ja gezegd. Het enige nadeel was, was dat ik mijn reis een week moest inkorten. Maar het zal ons lukken om op tijd terug beneden te zijn en toch het hoognodige onderweg gezien te hebben. ;-)

Na de bankzaken zijn we terug richting Katherine gereden. Onderweg hebben we Pine Creek bezocht en zijn we gaan zwemmen in Edith Falls.

Dat is een gigantisch groot meer met een kleine waterval. Maar je moest toch een hele afstand afleggen om daar te geraken. Arnold had ons verteld dat daar veel mensen zijn verdronken, omdat ze de afstand onderschatten. Mij is het wel gelukt om tot aan de waterval te komen en terug. Als ik moe werd, ging ik gewoon even op mijn rug liggen drijven. Het water was wel ijskoud.

Voor we het water ingingen, stond er een plaat met waarschuwing voor krokodillen. Je had daar ‘Freshwater crocodiles’ maar deze vallen geen mensen aan en ‘Saltwater crocodiles’. Deze zijn heel gevaarlijk en dus stond vanonder het bord. ‘Swimming at your own risk’. Gelukkige hebben we er geen tegengekomen.

En zo was de dag weer bijna om en waren we weer terug bij Arnold. Eindelijk terug een normaal bed. J

29-06-2010 om 17:29 geschreven door Sigrid  

Dinsdag heeft Arnold ons rondgeleid in Katherine en ons de plaatsen getoond die wel interessant zouden zijn om eens te gaan bekijken. Namiddag zijn Sara, Kai Kee en ik een tour gaan boeken om de ‘Katherine Gorge national park’ te gaan bezoeken. Daarna zijn we naar de grotten gegaan, maar de laatste tour was al weg en eigenlijk wilden Sara en ik de grotten niet gaan bezoeken, omdat we er al zoveel hebben gezien en alle grotten lijken toch altijd een beetje op elkaar. Dan hebben we daar maar een korte wandeling gemaakt. Terug bij Arnold hebben we even gerelaxt en als laatste voor die dag hebben we dan nog een wandeling gemaakt om de wallabies te gaan zoeken.

We hebben er ook heel veel gezien. Sara en ik zijn het struikgewas ingetrokken, want daar zie je ze pas. Sara heeft ook een slangenhuid gevonden en die wilt ze meepakken naar huis. Ik moet dat niet hebben hoor. Wat moet ik daarmee doen.

Het was deze dag 29°C. Een warme, zalige dag.

Woensdag zijn we dan naar de ‘Katherine Gorge River’ gegaan.

We hadden een tour genomen van een halve dag. Op de boot gingen we de rivier af. Het was daar echt prachtig. We zijn op drie boten moeten overstappen. Onderweg vertelde de gids allerlei verhalen over de rivier en ook over de planten. Bij de laatste halte konden we gaan zwemmen in de ‘Lily pond’. Daar was ook een waterval.

Ik ben niet gaan zwemmen, want zoveel tijd hadden we niet. Ik heb gewoon zitten genieten van de omgeving. Op de terugweg hebben we twee krokodillen gezien. Het waren ‘freshwater crocodiles’.

Deze zijn niet gevaarlijk en vallen dus ook geen mensen aan.

Deze rivier kan je niet bezoeken in de zomermaanden. Dan is het regenseizoen en staat deze rivier meters hoog. Het moet toch mooi zijn in de zomermaanden, want dan zijn er ook veel meer watervallen.

Namiddag hebben we weer zitten relaxen tot het buurmeisje van Arnold kwam. Die heeft ons uitgenodigd bij haar thuis om haar slang eens te komen bekijken. We hebben zelfs de slang vastgehouden. Je moet je geen zorgen maken, deze was niet giftig. ;-)

Daarna heeft Arnold ons meegenomen naar de plaatselijke golfclub, waar hij ons getrakteerd heeft. Dit is het stamcafé van de plaatselijke bewoners.

29-06-2010 om 17:06 geschreven door Sigrid  

Vrijdag hebben we ons uitgecheckt uit ons hostel en zijn we een Franse jongen van 25j (Samuel) gaan oppikken. Deze ging met ons meerijden tot Darwin. Na nog wat inkopen gedaan te hebben en ik heb ook mijn Australische Visa kaart aangevraagd, zijn we vertrokken. Onderweg hebben we Paronella park gaan bezoeken.

Dit is een kasteel dat door de plantengroei bijna is bedekt. Dit kasteel werd gebouwd door een Spanjaard. Er zit een heel verhaal rond dit park. Het was eigenlijk veel geld, maar omdat we lang aan het twijfelen waren, hebben ze ons de studentenprijs gegeven. We konden dus een dagtour doen en een nachttour + een verblijf op de camping. Dat was er allemaal wel inbegrepen. Het was een mooi park, maar ik vond het niet ‘waauw’. Dit park zou op nummer één staan van de beste attracties in Queensland, maar persoonlijk vind ik dan de Whitsundays mooier en dan zeker Whitehaven Beach. Hier zei ik echt van WAAUW. J

Na de nachttocht zijn we in onze slaapzakken gekropen. Maar goed dat Samuel een tent had en wij als 3 meiden sliepen samen in de auto. Gelukkig passen we er alle 3 goed in. Door de nacht kreeg ik het wel heel warm en had ik echt wel frisse lucht nodig. Dit was de eerste keer dat ik een beetje claustrofobisch werd. Dit kwam niet doordat we met drieën in de auto lagen, maar door de warme temperaturen buiten. Pffff.

Zaterdag zijn we dan doorgereden. Maar in Townsville moesten we een goedkope autoshop vinden. Onderweg wilde ik het raam aan mijn kant dichtdoen, maar die blokkeerde. Ik had die opengedaan zonder erbij na te denken dat die moeilijk dicht ging. Alweer vergeten. Nu probeerde ik die weer omhoog te doen, maar het mechanisme brak. Dus nu zaten we met een open raam, dat niet meer dichtging. Natuurlijk moest dat eerst gemaakt worden, maar we vonden geen fatsoenlijke garages. We wilden er een tweedehands mechanisme inplaatsen om het goedkoop te houden. Bij een autoshop waar ze tweedehands automaterialen hadden, wilden ze ons niet helpen om het raam omhoog te doen. Ze zeiden ons dat we dat gerust zelf konden. Dus hebben we het stuk van de deur eruit gehaald en stokken onder het raam gestoken om het omhoog te houden. Mercikes Bart, je Zwitsers mes kwam nu zeker goed van pas. Ik heb daar een schroevendraaier in zitten. ;-) Hierna zijn we weer verder gereden, maar nu meer inlands. Richting de outback van Queensland. Voor Richmond hebben we een kampeerplaats opgezocht en daar gebleven voor de nacht.

De volgende dag zijn we verder getrokken. We hebben weer lang gereden. We zien dat iedereen een paar uurtjes heeft gereden en de andere proberen dan te rusten. De passagier naast de bestuurder moet ook wakker blijven om de bestuurder wat in het oog te houden. In Mount Isa hebben we geluncht.

Daar heb ik ook Arnold opgebeld. Om te zien of hij thuis was. Dit was de man die ik in de trein heb ontmoet van Sydney tot Byron Bay. Hij had me uitgenodigd om bij zijn thuis te blijven slapen. Ik wilde ook eens horen of zijn offer nog steeds gelde en ik moest ook vragen of er nog een extra meisje erbij kon. Ik had hem al verteld van Sara, maar ik wist toen nog niet dat Kai Kee er ook bij zou zijn. Maar alles was OK. Na Mount Isa zijn we nog een heel stuk verder gereden. Op een bepaald moment kwamen we bij een baan waar je 130 mocht rijden. Dit was een droom. Echt zalig is het om eens goed door te rijden. Liefst zou ik nog sneller willen rijden, maar hier was ik ook al content mee. Na een hele tijd 110 te hebben gereden, ging het nu eens goed vooruit. Juist voor de splitsing (Alice Springs ↔ Darwin) hebben we dan nog eens gekampeerd.

Oh ja, de tijd is ook alweer veranderd. We moesten onze klok een half uur terug zetten.

Maandag was onze laatste dag van de lange rit. Onderweg hebben we bij een kleine halte geluncht. Daar was ook een zoo met heel veel vogelsoorten, ratten en slangen. Op deze plaats begon onze Franse jongen te klagen. Hij beschuldigden ons ervan dat we hem niet hadden verteld dat we eerst een paar dagen in Katherine gingen blijven vooraleer we naar Darwin gingen. Natuurlijk hadden we hem dit al verteld op de eerste dag. Maar hij was aan het zeggen dat dat veel te laat was en dat hij niet in Katherine wilden blijven. We hebben hem dan maar gezegd dat hij de bus maar moest pakken. Maar hij bleef maar doorzagen en klagen. Tjonge, wat kon die toch van zijn oren maken. In Katherine wilde hij zelfs niet voor de laatste benzine betalen. Ik heb hem gezegd dat de tank vol was voordat we hem oppikte. Toen zei hij dat hij dat niet gezien had en daar antwoorde ik hem op dat hij dan maar had moeten kijken. We hebben hem verteld dat we altijd ons tank vullen voordat we iemand oppikken. Hij heeft toch betaald hoor. Ik ging anders zijn computer afpakken en bijhouden tot hij betaalde. Of we hadden de koffer gesloten moeten houden. ;-)

Bij het information centre hebben we hem afgezet en daar moest hij dan maar zijn plan trekken. Omdat hij zo van zijn oren had gemaakt, was ons zin over om verder te helpen.

Na dit zijn we naar het postkantoor gereden waar Arnold ons oppikte om ons zo de weg te tonen naar zijn huis. Arnold heeft een prachtig huis en domein dat een eindje buiten het centrum van Katherine ligt. We werden goed onthaald door hem. Hij heeft ons rondgeleid door zijn huis en zijn tuin. Hij heeft ook een hele verzameling vogels. We hebben zelfs jonge parkieten mogen vasthouden. Arnold heeft een prachtig huis. Hij heeft ook nog een zwembad, maar die moet eerst nog eens schoongemaakt worden. Je ziet dat deze man geld heeft. Na een verfrissing en EINDELIJK nog eens gedoucht te kunnen hebben (dat was lang geleden J), zijn we gezellig gaan samen zitten en hebben we ook nog een heerlijke maaltijd gehad. Ik ben die avond ook vroeg in bed gekropen, want na een paar nachten in de auto te hebben geslapen, was ik toch moe. Arnold heeft veel honden en twee ervan mochten binnen. De meeste honden zijn nog een puppy. Ik had één van de honden meegenomen in mijn slaapkamer om bij mij te slapen. Allé, ik moest bijna die hond meenemen. J Ik heb nog nooit een hond in mijn bed gehad. De mama van de puppy’s sliep in Arnolds kamer. Het ging eigenlijk nog vrij goed.

Maar goed dat dit klein hondje stil lag en niet snurkte, want anders vloog ze eruit. ’s Morgensvroeg werd ik wakker en lag ik dwars over het bed met de hond in het midden. Ik heb mij zo zitten draaien en ik denk dat ik onbewust schrik had om op de hond te gaan liggen en daardoor ben ik uiteindelijk wakker geworden dwars op het bed. J

Nog een kort stukje over de rit naar Katherine.

Het landschap was prachtig en je zag goed hoe het landschap veranderde van bergen in vlakte en dan weer naar bergen en dan weer naar vlakte met bomen en dan vlakte zonder bomen, enz.

Onderweg hebben we ook veel roadtrains gezien. Deze kunnen tot 4 wagons lang zijn.

29-06-2010 om 16:50 geschreven door Sigrid  

Woensdag zijn Sara en ik gaan skydiven. Het was superleuk. Ze waren ons ’s morgens vroeg komen oppikken aan het hostel. Daarna hadden we een rit van anderhalf uur voor de boeg. We moesten de voorlaatste vlucht nemen. Eens we in de lucht zaten, konden we van een prachtig uitzicht genieten. Spijtig dat het wat bewolkt was. Toen het tijd was om te springen, moest ik al half over de rand van het vliegtuig hangen en dan duwde mijn instructrice me eruit. We maakten eerst een duik. Amai, mijn oren deden pijn. Toen we door een wolk gingen, werd de parachute opengedaan. Door deze wolk voelden we ons wat vochtig. Ik heb ook zelf even de parachute mogen besturen. Ik moest aan ene kant trekken en daardoor gingen we heel snel ronddraaien. Gelukkige deden we dit niet te lang, want ik werd er misselijk van. Ook mocht ik een stukje in een richting sturen die ze me aan wees. En na een paar minuten werd de landing ingezet.

Het was een prachtige ervaring en misschien ga ik dit ooit nog eens doen.

Voor de rest van de dag hebben we wat gerust en gerelaxt.

Donderdag was het onze dag van de ‘scuba diving’ en ‘snorkeling’. Het was een leuke dag. Alleen was ik zo misselijk dat ik eigenlijk maar half heb kunnen genieten. Ik werd ziek op de boot. Ook al had ik pilletjes genomen tegen zeeziekte (misselijkheid), maar die hielpen niet. Het zal toch voornamelijk komen omdat ik al ziekjes was voor ik op de boot stapte. Deze boot was erger dan de cruise tijdens de Whitsundays. Het botste nogal op de golven. Voor de rest was het eigenlijk wel plezant en mooi. Het duiken was heel leuk.

We moesten met 5 inhaken, maar al vlug lieten we elkaar los. Het was echt prachtig onder water. De kleuren van de vissen en het koraal waren heel mooi. Ik heb zelfs een reuzenmossel geaaid. Als je die aanraakte, dan ging die zijn schelpen dicht. Na het duiken ben ik gaan snorkelen en dat was ook heel leuk.

Ik heb wel veel zeewater gedronken. De tweede keer dat ik ging snorkelen in de namiddag ging het heel goed en heb ik lang rondgezwommen met mijn hoofd in het water. Ik moest zelfs mijn buis niet leegmaken. We hebben ook ‘Wallie’ gezien. Dit is een grote blauwe vis.

Er waren enorm veel soorten vissen daar en in alle kleuren en vormen. MOOI.

Het enige dat ik niet gedaan heb, is de lunch en het vieruurtje eten. Ik heb dit maar overgeslagen, omdat ik het toch niet binnen zo kunnen houden. Als ik maar eten zag, werd ik al niet goed. Ach ja, het belangrijkste heb ik toch kunnen doen en in het water werd ik niet zo misselijk. Misschien doe ik dit nog eens als ik mij beter voel. Als ik dan weer ziek word, dan is dit niets meer voor mij. Ik hou ook veel liever van het platteland, dan van de zee.

Voor deze dag hadden we ook een onderwater camera gehuurd en de meeste foto’s zijn prachtig. Sara, onze fotograaf van dienst, heeft goed haar best gedaan. TOP!

Het waren twee onvergetelijke dagen en je moet ook weten dat het hier 27 en 28°C is. Voor het einde van de herfst is het hier dus nog prachtig. Hadden we dit ook maar in België.

22-06-2010 om 06:50 geschreven door Sigrid  

(Tocht van NOOSA tot CAIRNS met tussenstop MACKAY en WHITSUNDAYS)

Zaterdag zijn we om 8 uur Marinya gaan ophalen bij het hostel en zijn we zo doorgereden naar Rockhamton. Daar hebben we dan een korte pauze gehouden en zijn we de gratis  zoo gaan bezoeken. In de zoo heb ik mijn eerste krokodillen,

koala’s

en wombats gezien.

Ik ben zo blij dat ik mijn eerste koala’s gezien heb. Ze sliepen wel, maar ja ze waren zo schattig. Ook wil ik ze nu in de wilde natuur zien. Ook hebben we daar een meer gezien vol met schildpadden.

Hierna zijn we weer doorgereden naar Mackay. Ik heb de hele weg gereden van Rockhamton tot Mackay. Dat was ongeveer 320 km en ik heb daar dus 4,5 à 5 uur gereden aan één stuk door. In het begin had ik het wat moeilijk maar na een tijdje ging het beter. Het is fantastisch hoe je onderweg van de ene vegetatie in de andere gaat. De natuur is prachtig en dat maakt het rijden aangenaam. In Mackay hebben we Marinya afgezet bij haar hostel en zijn wij verder doorgereden naar Nicole. Nicole en Kris zijn twee toffe mensen en ze hebben een schattig zoontje Dean. Na een heerlijke maaltijd, mochten we haar internet lenen en daarna zijn we in de woonkamer op de matras gaan liggen om daar te slapen. Ik heb op de zetel geslapen.

’s Morgens hebben we heerlijk uitgeslapen tot half 9 en dan heb ik even met Nicole in de zon zitten babbelen. Hierna zijn we naar het stadje gegaan en daarna hebben we nog een leuk cadeautje gekocht voor het gezin. Namiddag hebben we heerlijk op het terras gezeten en daarna zijn we nog naar Cape Hillsborough gegaan. Daar hebben we naar verschillende lookouts

gegaan. We wilden via het strand terug gaan, maar het was al vloed en dan moesten we door het water en we wisten niet hoe diep het ging zijn. Dus moesten we de hele weg terug gaan en het eerste stuk was een heel eind berg op. Op een kwartiertje waren we wel al boven. We hebben in een speed tempo doorgestapt, want de zon ging onder. Het middelste stuk hebben we in het schemerlicht gewandeld en het laatste stukje bergaf in de donker. Het was een tocht van 1,5 km en ze zeiden dat je daar anderhalf uur over doet, maar Sara en ik deden het op 40 minuten. We hebben echt doorgestapt om zo weinig mogelijk in het donker te wandelen.  ’s Avond hebben met zijn allen nog gezellig tv gekeken.

’s Anderdaags (maandag) zijn we om half zes opgestaan en waren we alweer op weg naar Airlie Beach. Daar vertrok ons cruiseschip richting de Whitsunday Islands.

Eerst gingen we naar Daydream Island, maar dat was echt geen mooi eiland. De volgende halte was op een ander eiland waar we eerst gingen snorkelen en dan de vissen voederen en als laatste gingen we in een boot zitten waar je beneden de boot het koraal kon zien door het glas. Het was allemaal heel mooi. Ook het snorkelen was leuk. Je zag nog het mooie koraal (maar niet zoals op de foto’s in de brochures) en ook nog heel veel kleurrijke vissen.

Na onze lunch op de boot (heerlijk) gingen we naar Whitehaven Beach. Dit is dan het prachtige witte strand met een helblauwe zee.

We stapten van de boot af en waadden door de zee tot op het strand. Daar hebben we dan heerlijk gezwommen en op het strand nog wat leuke schelpjes gezocht.

Onze laatste halte voor die dag was Long Island waar we van de boot moesten afstappen en wachten op onze ferrie.

Op dit eiland hebben we gerust en hebben we nog een heerlijke douche genomen. Voor het eiland te bekijken was niet zoveel tijd en ook voelde ik me niet honderd percent. Ik was misselijk van op de boot (normaal heb ik dat nooit), maar ik denk dat ik al wat ziekjes was voordat ik op de boot ging.

Om half zes waren we terug in Airlie Beach en daar gingen we dan een Schots meisje (Nicola) oppikken die met ons zou meereizen richting Cairns. Ik heb de hele weg van Airlie Beach tot Townsville gereden (3,5 uur) en dit in het donker. Maar het rijden van lange afstanden gaat eigenlijk vrij goed. Alleen krijg je na een tijdje kramp in je rechterbeen. In Townsville hebben we het meisje afgezet bij een hostel en Sara en ik zijn op een gratis parking gaan staan waar het toegestaan was om te slapen.

Dinsdag zijn we het Schots meisje gaan oppikken en daarna, iets hoger boven Townsville, een Amerikaans meisje (Evann). Zo reden we door naar Cairns. Sara heeft nu de hele weg gereden. Ik was dit keer echt niet meer in staat om nog te rijden. Ik voelde me helemaal niet honderd percent meer. Ik hoop dat het vlug over gaat. In Cairns hebben we het Schots meisje afgezet bij een hostel en daarna zijn we Ka Kei (een vriendin van Sara (Belg)) gaan oppikken op de luchthaven. Nu hebben we een hostel geboekt voor drie dagen om eens een goede nachtrust te hebben. Na het inchecken zijn we naar de stad gegaan en hebben we daar een scuba diving en snorkeling cruise geboekt.

Het Amerikaans meisje (19 jaar) wilde in onze auto slapen, maar dat is niet toegestaan en we laten ook geen vreemden alleen in onze auto slapen. Zij is aan het rondtrekken met alleen zakgeld die ze wekelijks krijgt van haar vader. En ze heeft maar iets van 200 dollar op haar rekening. Ze wilt eigenlijk de hele reis met ons mee, maar als ze geen geld heeft, hoe gaat ze dan de kosten van de benzine betalen. Dat vragen we ons af. Het gaat ook op ander gebieden niet dat ze meereist met ons. We gaan vanalles doen en zij heeft geen geld om mee te doen en ze is misschien 19 jaar, maar ze is veel te jong in haar manier van doen. Ze denkt dat ze overal maar gratis kan blijven of meereizen, maar dat is niet zo. Je moet dan echt wel veel geluk hebben. Ach ja.

We kregen in het hostel een bon om gratis in een bar te gaan eten. Je moet alleen je drinken betalen. We je wat we kregen? Een mini pizza margherita  en frieten. Echt bah en wat een combinatie.

09-06-2010 om 00:00 geschreven door Sigrid  

Maandag wilden Sara, Shanta en ik naar het tweedehands winkeltje gaan, maar het was weer gesloten. Dan hebben we maar een korte wandeling door Cooroy gedaan en daar wat winkeltjes bezocht.

Nadat ik Kye van school heb gehaald, zijn Joyce, de 3 kinderen en ik naar een andere tweedehands winkel gegaan in Noosaville. Deze was wel open en Joyce heeft daar heel wat gekocht. Het is een winkel zoals wij een kringloopwinkel hebben in België. Sommige dingen zien er nog zo goed als nieuw uit. Ook de kinderen konden een speelgoedje uitkiezen en ze waren dolgelukkig met wat ze hadden. Het koste zelfs maar één dollar voor ieder speelgoedje en de kinderen waren blij. Je moet dus geen duur speelgoed kopen om een kind gelukkig te maken.

Dinsdagmorgen heb ik op Ely en Taj gepast voor anderhalf uurtje en daarna ben ik met Taj naar de zwemlessen gegaan. Het ging al heel goed met Ely. Rond de middag zijn Sara, Shanta en ik nog eens naar tweedehands winkels gegaan en daar hebben we dan onze overige materialen gekocht die we nodig hadden. Er zijn daar toch veel leuke dingen te koop. Maar ja, ik moest me alweer inhouden.

Woensdag zijn Shanta en ik naar Noosa Head gegaan

en hebben we daar een stukje in het nationaal park gewandeld en daarna zijn we naar het strand gegaan.

Shanta wilde op het strand liggen relaxen en ik ben dan nog een heel stukje langs de zee gewandeld. Het was een prachtige dag en zalig warm. Noosa Head is echt wel prachtig. Alleen is  alles daar enorm duur. Namiddag moesten we alweer naar huis. 

Donderdag was het dan de grote dag voor Joyce. De dag van haar examens. Ik heb die dag op Taj en Ely moeten passen en dat ging heel goed. Ely heeft amper geweend. Ook ben ik twee keer met hem rondgereden zodat hij in slaap viel. Het ging dus allemaal veel beter dan ik had verwacht. Rond de middag is een vriendin van Joyce langsgekomen om te kijken of alles goed ging en ze zij zelf dat er geen problemen waren. ’s Avonds hebben Joyce en ik een lekkere, zoete schuimwijn gedronken om te vieren dat ze eindelijk klaar was en ze wist ook al zeker dat alles goed gegaan was.

Vrijdag was het weer tijd om in te pakken en namiddag werd het tijd om afscheid te nemen. Het afscheid nemen ging nu veel beter, maar toch was het moeilijk. Ik mocht wel weer langskomen als ik toevallig terug in de buurt ben. Het was hier een fijn verblijf en ik zal ze missen.

Om half 4 zijn we ook nog een ander meisje (Spaans: Marinya) in Noosa Head oppikken die met ons mee gaat reizen tot Mackay. Zo kunnen we de onkosten van de benzine in 3 splitsen.

05-06-2010 om 13:47 geschreven door Sigrid  

Maandag was het maar een regenachtige dag en heb ik die dag ook niet veel gedaan. Ik heb Joyce wat geholpen met een paar huishoudelijke dingen en dat was het dan. Ik moet wel zeggen dat ze me verwend. Ze zorgt er wel voor dat ik goed eten krijg en ze had speciaal voor mij alleen een gemarineerde kip extra gekocht. Eigenlijk dacht ik dat het voor ons beide was, maar dat was niet zo. Ik eet hier wel mijn buikje rond. Het goede hier is, dat we al om 5 pm eten. Dit is beter voor de vertering. Bij de andere familie was het daar veel te laat voor.

Dinsdag is alweer een hele slechte dag. Het doet weer niets anders dan regenen. Deze dag ben ik meegegaan om de kinderen naar school te brengen en na school ben ik ze gaan halen. Tussenin ben ik nog met Sara naar de bank gegaan om een kredietkaart uit te halen zodat ik ook online boekingen kan maken. Na de bank was het de beurt aan de inkopen in Woolworth. Joyce had me gevraagd om een paar inkopen voor haar te doen. Ze heeft zelfs haar kredietkaart meegegeven. Het is ongelofelijk hoe mensen onmiddellijk vertrouwen hebben in anderen. Ze kent me nog maar voor twee dagen.

’s Avonds was ik weer op jacht achter de kakkerlakken en ik heb zelfs een muis in de voorraadkast ontdekt. Het is nog steeds dezelfde muis.

Nadat ik Kye naar school heb gebracht, ging ik naar de Eumundi Markets.

Gelukkig was het vandaag een zonnige, warme dag. Het is een grote markt voor zo’n klein dorpje, maar er komen mensen van overal. Er waren vele leuke kraampjes

en ook enorm veel juwelen kraampjes.

Namiddag heb ik de voorraadkast onderhanden genomen. Alles waar de muis in gebeten heeft, heb ik weggegooid. En ik heb vele dingen in dozen gestoken, zodat de muis er niet aankan. Morgen gaan we nog enkele dozen uithalen en ook nog iets voor de kakkerlakken.

Om 2u45 was het weer tijd om Kye van school te halen.

’s Avonds ga ik naar Sara, dan kunnen we wat reisplannen doornemen.

Donderdag heb ik Joyce haar wagen gekregen en ben ik naar Lake Weyba gegaan.

Het is een mooi meer, maar ik heb toch al veel mooier meren gezien. Ik heb een stukje langs het meer gewandeld en heb veel wildlife gezien. Vlinders, een roofvogel, een rog, pelikanen en nog veel meer. Ook heb ik veel van die kleine hoornentjes verzameld. Na nog even te hebben genoten van het uitzicht en de stilte, ben ik naar de winkel gereden om ons avondeten uit te halen. En zo was het weer tijd om naar huis te gaan.

Vrijdag is er niet veel gebeurt. Ik heb de kinderen van school gehaald en daarna heb ik de was nog naar Pita (Sara’s werkgeefster) gebracht. Onze wasmachine is stuk.

Zaterdag zijn Sara en ik naar de Glass House Mountains gegaan

en hebben daar een wandeltocht tussen en op de Mountains gedaan. Ik denk dat we ongeveer 8 à 9 km hebben gewandeld. We hebben zelfs een stukje berg beklommen die eigenlijk bedoeld was voor meer ervaren bergbeklimmers. Sara wilde het absoluut doen en eerst ben ik niet meegegaan (niet genoeg conditie meer). Daarna is ze terug gekomen en zei ze dat het niet zo erg was. Andere klimmers die naar beneden kwamen, zeiden dit. Toen ben ik toch maar mee naar boven gegaan en als ik het op mijn tempo deed, viel dat goed mee. Op een bepaald moment kwamen we bij een stuk dat stijl omhoog ging.

Het was echt klimmen op rotsen. Natuurlijk ging het naar omhoog gaan veel beter tot we omkeken. We durfden bijna niet meer naar beneden gaan. Het is ons toch uiteindelijk gelukt om terug op de gewone weg te geraken. We zijn niet helemaal naar boven gegaan, want dat was te gevaarlijk. Ik denk dat we dan zeker niet naar beneden meer konden. Ik waarschuwde Sara al dat ik dan voor een helikopter belde. J

Na deze wandeling zijn we naar een andere lookout gegaan
en hebben daar nog een klein stukje gewandeld.

Na de Glass House Mountains gingen we ‘The Big Pineapple’ bezoeken.

Je zag daar hoe de pineaplles (ananassen) werden gekweekt.

Als laatste van de dag gingen we naar Noosa Head en gingen we daar naar een lookout en kon je zo over Noosa Head kijken.

Hierna gingen we een Duits meisje (Shanta Maria) oppikken bij de bushalte, maar ze kwam maar niet opdagen. Dit meisje moet Sara vervangen als au pair. We hebben haar uiteindelijk gevonden korter bij Eumundi. Er waren verkeerde afspraken gemaakt.

Oh ja, vandaag hebben we onze eerste muis gevangen en zo hebben we ook nog ontdekt dat er nog één rondloopt. We gaan de muizen niet doden, omdat ze er veel te schattig uitzien. We gaan ze een heel stuk verderop terug bevrijden. Eerst rijden we een stukje en dan laten we ze vrij. (als we de tweede muis ook vangen) Ook is mijn kamer van ongedierte bevrijd, maar ik kan er nog niet in slapen. Ik moet nu in een andere kamer voor een nachtje slapen, zodat het product overal uit is en alles is schoongemaakt. Maar nu zie je hoeveel kakkerlakken er waren. Waaronder veel baby kakkerlakken.

Zondag zijn Sara, Shanta en ik naar Pomona gegaan. Daar hebben we Mount Cooroora beklommen.

Het was een hele klim. Het ging 1,5km omhoog. En grotendeels ging stijl omhoog. Op het einde was het zo stijl en op rotsen dat je toch moest uitkijken. Maar het was toch niet zo gevaarlijk als de berg van de dag ervoor. Het uitzicht dat we hadden op  de top van de berg was fantastisch. We stonden echt op de hoogste top van de berg. De afdaling vond ik erger dan de klim. Mijn knieën begonnen halverwege al te bibberen. Je voelt je dan echt raar in je benen. Ik was blij dat ik terug beneden was.

Hierna zijn we gaan lunchen bij het meer ‘Lake Mc Donald’ en ondertussen zaten we in de Botanical Garden met een prachtig uitzicht over het meer.

Na nog een wandeling door de tuin zijn we terug richting onze huizen gegaan.

En zo was ook deze week weer voorbij. Maar jullie moeten weten, dat ik het enorm gezellig vind bij Joyce. Ik amuseer me daar wel. Het is een vrolijke, gezellige, lieve vrouw en ze verwend me nogal. J Als ik iets in het huis wil doen, mag ik dat niet.

01-06-2010 om 11:00 geschreven door Sigrid  

Na amper geslapen te hebben, was het tijd om Brisbane eens te gaan bezoeken. Ik verkies toch een hostel om in te slapen, maar op een camping is het veel goedkoper. Je deelt de prijs gewoon in twee en je komt beterkoop uit.

Nadat we in Brisbane onze auto hebben geparkeerd, gingen we de toerist uithangen.

We hadden die dag geluk. Er waren vele marktjes aan de gang. Nadat we de eerste marktkraampjes hadden bekeken, staken we de brug over richting het centrum.

Daar had je weer enorm veel winkels en iets verder beneden de winkelstraat had je nog een plaats waar marktkraampjes stonden. Ik moet me toch enorm inhouden om al geen souvenirs te kopen. Ik moet dat allemaal meeslepen. Sara is wel al volop souvenirs aan het kopen, maar zij gaat ook veel vroeger naar huis + ze heeft een auto. Ze zei wel dat ik het in de auto kon achterlaten, maar ja, ik reis niet een heel jaar met die auto rond.

Later hebben we het ‘Anzac square’ bezocht

en zo zijn we dan maar weer naar de winkelstraat gegaan. Ik moet zeggen dat er in Brisbane niet veel te bezichtigen is. Het is daar enkel goed om te winkelen. Tja, ze hadden me hiervoor ook wel al gewaarschuwd. Toch moet je de stad toch even gezien hebben. Nu kan ik zeggen dat ik daar geweest ben. J

Namiddag zijn we verder doorgereden richting Noosa (Eumundi). Sara heeft me afgezet bij Joyce. Zij is een Afrikaanse en ze is getrouwd met een Australiër. Ze heeft ook 3 kinderen. 3 jongens (Kye, Taj, Ily). Het is daar wel druk, maar gezellig. Joyce is een lieve en aangename vrouw.

Ik heb nu weer een heerlijk groot bed voor mij alleen. Joyce had me ook gewaarschuwd dat er een muis in het huis rondliep en natuurlijk vond ik die ’s avonds weer in mijn kamer. Ik heb ook nog een enorme kakkerlak gevangen. Wel, ik moet zeggen dat Australië enorme, grote insecten heeft. Maar goed dat ik er zo geen schrik van heb, maar ik heb ze liever niet in mijn kamer.

30-05-2010 om 07:54 geschreven door Sigrid  

Na een heerlijke nacht in de YHA was het weer tijd om in te pakken. Ik moet zeggen dat de YHA hostels hun geld wel waard zijn. Tot nu toe heb ik in goede, verzorgde hostels van hun verbleven. Die morgen hebben we aan de kust ontbeten en daarna zijn we op het strand gaan wandelen. Met onze voeten door het water gaan.
 
Het was echt ZALIG en het was eindelijk een heerlijke, warme, zonnige dag. Ik had mijn korte broeken terug boven moeten halen. Deze had ik al diep weggestoken in mijn trekkersrugzak. Op het strand hebben we ook enkele mooie schelpen geraapt. Er waren zoveel leuke schelpen, maar ik kan ze niet allemaal meenemen. Ik ben eigenlijk benieuwd of ik ze een heel jaar heel kan houden en of ik ze mee naar huis mag nemen. Ik denk dat als je niet te veel schelpen hebt, dat het dan wel mag.  

Na onze strandwandeling zijn we in de auto gestapt en zijn we richting Mount Tamborine gereden. Daar hebben we een skywalk gedaan.
Je wandelt hier dan over een brug hoog in de bomen. Het was echt prachtig. Je zag de echte tropische natuur door hoog in de bomen te lopen. Het was er wel veel koeler. Vlug een sjaal rond me hangen. Brrr.   

Namiddag was het mijn beurt om naar Brisbane te rijden. Op deze manier leerde ik de auto wat beter kennen. Deze wagen is een enorm verschil tegen de andere auto’s waar ik tot nu toe gewoon ben om mee te rijden. Ten eerste zit hij laag en ten tweede is hij enorm gevoelig als ik op de gas duw. Maar ja, het ging ook zonder veel problemen. Sara heeft hier in Australië een GPS gekocht en op die manier ben ik naar Brisbane gereden. Je ziet dat het op deze wegen al veel drukker is dan in het zuiden van Australië. In Brisbane zelf heb je een echte heksenketel van wegen. Maar ik ben er zonder brokken doorgeraakt. We hebben ons een plaats op een camping geboekt.
Het was een proper verzorgde camping. Dit was voor mij de eerste keer dat ik op zo’n domein verbleef. De douches en de keuken zagen er verzorgd uit. Als laatste die dag zijn we nog gaan wandelen in de omgeving en dan was het tijd voor het dinner, een filmpje en dan naar bed. Mijn eerste nacht in de auto.

30-05-2010 om 07:46 geschreven door Sigrid