De grote, langverwachte dag. BUNGYJUMPING. s Morgens was het vroeg opstaan, klaarmaken voor de uitstap en dan op weg gaan naar het centrum. In het kantoor van de Bungy werd ik gewogen (ik wilde het resultaat niet weten) en je kreeg hierna een nummer. Dan was het wachten tot de bus er was. Ik heb tijdens het wachten contact gemaakt met twee Amerikanen. Zij gingen de kleine Bungy doen. Het was een stukje rijden tot aan de eerste bungy. Daar zetten we de mensen af die deze jump gingen doen en wij gingen dan verder landinwaarts. Op een gegeven moment moesten we overstappen in een kleine bus. Deze bracht ons naar de Bungy Nevis. Kortbij lag de Bungy Arc (swing). Ik geloof dat deze de grootste swing in de wereld was. In het centrum op de heuvel moesten we onze harnassen aandoen en dan werden we opnieuw gewogen. Leuk. In het groot werd je gewicht op je hand geschreven. Eerst kregen we uitleg en daarna werden we met een gondel naar het midden van de ravijn gebracht. We stapten daar in een cabine deze hing aan dikke koorden over de ravijn. Hier moesten we wachten tot het onze beurt was. Omdat ik een hele tijd moest wachten, kon ik wat gewoon worden aan de hoogte. Toen het mijn beurt was, was ik al helemaal niet meer zenuwachtig en keek ik echt uit naar mijn sprong. Ik treuzelde dan ook niet en sprong onmiddellijk van het platform. Echt waar, this was AMAZING!!!! Ik wilde het onmiddellijk nog een keer doen. Je raakt bij deze sprong het water niet en na een aantal keer op en af gegaan te hebben, trok ik aan het koord zodat mijn voeten loskwamen ik ik rechtop zat. Zo had ik een comfortabele reis terug naar boven. Ze trekken je dus terug op in de cabine. Aangezien dit de derde hoogste is in de wereld ga ik nu op zoek naar de andere twee. Ik ben niet tevreden met één die lager is. ;-p
Nadat ik mijn fotos heb gekregen, brachten ze je terug naar de stad.
Namiddag heb ik mijne was gedaan en voor de rest was het een rustige namiddag.
s Avonds zijn we weer gaan uiteten. Maar dit keer niet met de hele groep. Het was weer eens een leuke avond.
We vertrokken deze dag met regen, maar na een tijdje werd het weer beter en kwam de zon piepen tussen de wolken. Onderweg richting Queenstown hebben we enkele korte haltes genomen om van het uitzicht te genieten en ook hebben we de grote meren van Nieuw-Zeeland kunnen bewonderen. Lake Wanaka en Lake Hawea. In het dorpje Wanaka hebben we een wandeling gemaakt. We hebben een heuvel beklommen en op de top konden we dan genieten van het prachtig uitzicht over het dorp en de meren.
Voor we Queenstown binnen reden zijn we gaan kijken naar de plaats waar de eerst opgerichte Bungyjump in de wereld bevind. Het was prachtig. Deze hoogte was 43m. Ik heb daar onmiddellijk mijn bungyjump geboekt. Maar, niet deze kleine. Ik ga voor de derde grootste bungyjump in de wereld. 134m hoog. Spannend.
In Queenstown hebben we een rondleiding gekregen door de stad en zo gingen we naar onze lodge. s Avonds zijn we gaan uit eten. We hebben pizza gegeten. Annett en ik hebben ieder een verschillende pizza gekozen en daarna hebben we ze verdeeld. Na het eten zijn we nog iets gaan drinken.
Van Franz Josef gingen we richting Makarora. Onderweg hebben we een korte halte gehouden op een meer (Lake Matheson) en met uitzicht over Mount Cook. Daarna zijn we gestopt bij een strand en de Abel Tasman sea. In Haast hebben we een kleine museum bezocht. Onderweg zijn we nog gestopt voor enkele fotos van de omgeving en Mount Cook. Hierna zagen we nog een waterval. Als je enkele minuten in de waterval keek en daarna kijkt naar de bomen, dan begonnen de bomen zeer snel te groeien. Echt grappig en bizar. De volgende halte was de Blue Pools. Het was een 5 minuten wandeling tot ginder. Daarna nog over twee wiebelende bruggen en zo zag je dan de Blue Pools. Het water was heel helder dat je zelfs zeer duidelijk de rotsen onder water zag. Na deze wandeling gingen we dan weer verder en zo kwamen we dan in Makarora. Daar hadden we een verblijf in leuke huisjes. We kregen ook een avondmaal. Als laatste activiteit van deze dag was de karaoke.
Het was vrij vroeg opstaan deze morgen. We kregen ons ontbijt in de bar en dan was het tijd om richting het kantoor van de Glacier te gaan. Daar kregen we een nummer en moesten we onze schoenen gaan passen. We kregen ook een waterproof broek, jas en nog een muts en handschoenen. Ook kregen we een buidelzak waar onze crampons in zaten. Dit zijn ijzeren pinnen die je onder je schoenen bind en zo kan je dan op het ijs wandelen. Met de bus brachten ze je tot kort aan de glacier. Daar moesten we een stukje wandelen tot aan de glacier. Voor we begonnen, werden we ingedeeld in vier groepen. Van de fitste groep (1) tot de groep die het iets moeilijker heeft. Ik heb gekozen voor groep 2. De wandeling was helemaal niet zo zwaar, daar we vele haltes hielden doordat de begeleider paden en treden aan het maken was met een soort bijl. Voor we op het ijs gingen, deden we onze crampons aan. De tocht over de glacier was prachtig. Het weer in de morgen was goed, maar in de late namiddag begon het toch te regenen. Toch was het steeds korte momenten. We hebben geluncht op het ijs en daarna zijn we door een tunnel van ijs gegaan. Hier waren twee extra begeleiders aanwezig die je veilig door de tunnel leiden. Er was een scheur in de tunnel die door de regenval van de laatste dagen vrij groot was geworden. Ook gingen we tussen twee grote muren van ijs. Het was voetje voor voetje. Zo smal was het. Je zat echt geplet tussen deze muren. Soms moest je berg op tussen deze muren en je kan je aan niks optrekken, daar het zo glad was. Toch was het lachen. Ze hebben me ook regelmatig zitten vragen of ik het niet koud had. Ik had enkel een short aan. Mijn bovenlichaam was goed ingepakt. Ik had geen last van de kou. Enkel wanneer we stilstonden. Vooral mijn bovenlichaam begon af te koelen, omdat je aan het zweten bent onder al die lagen kleren. We zijn een heel stukje omhoog gegaan. Rond 4 à 5 uur was het dan tijd om weer naar beneden te gaan. Wel, ik heb genoten van mijn tocht. Terug in de lodge heb ik een heerlijke douche genomen en dan moesten we ons eigen eten klaarmaken. Weer pasta. ;-)
s Avonds hadden we dan ons eindejaarsfuif. We verkleden ons in de jaren 70 en zo gingen we dan naar de bar om te feesten. Eigenlijk waren we met zijn allen doodop van de wandeling. Toch hebben we ons nog goed geamuseerd.
Tijd om weer in de bus te stappen. Veel heb ik niet gezien van Christchurch, maar op het eerste zicht lijkt het wel een leuke stad om eens te gaan bezoeken. Zoals de naam Christchurch het al zegt, is het een echte kerkenstad. In de bus kregen zaten al de nieuwe leden. Ze hebben zelfs mijn plaats in de bus ingepikt. Ach ja, daar gaan we niet over mokken. Ook was er blijkbaar weer een aardbeving geweest in de vroege morgen rond 4 uur. Ik heb het niet gevoeld. Even later waren we op weg richting Franz Josef. Onderweg hebben we enkele keren gestopt. Eerst een tas koffie drinken in Springfield. Niet ver van Springfield hielden we een halte in Kura Tawhiti (Casthe Hill). Daar deden we kleine wandeling tussen de limestone rocks. Van op de top van deze stenen had je een prachtige uitzicht over de omgeving. En het is zo stil. Tijdens de rit hielden we af en toe een korte halte om wat fotos te maken van de omgeving. Ook zijn we onderweg gestopt voor de Kea (soort papegaai). Voor deze beestjes moest je oppassen. Ze kunnen de ritssluitingen van je rugzakken en handtassen open krijgen en als je je auto open laat, dan hebben ze veel plezier in de auto. Ze scheuren je zetels stuk en maken heel veel rommel. Even later reden we door Arthurs pass en zo richting the west coast. In Hokitika hielden we een korte halte. Vlug even gaan shoppen (eten) voor de komende dagen. De maaltijden zijn niet altijd inbegrepen. Hierna nog even rondkijken in het dorpje en dan weer op weg. Na Hokitika maakten we weer een korte wandeling door een stukje regenwoud en kwamen uit op een meer. De volgende halte was in een tweedehandszaak. Daar zochten we kleren vanuit de jaren 70 voor het eindejaarsfeestje. We hadden veel plezier in deze winkel. Het was lachen. Mike haalden de stomste kleren tevoorschijn. En zo kwamen we dan in Franz Josef. In Franz Josef hebben we onze full day walk on the glacier geboekt. Het was 155 dollar. s Avonds kregen we een heerlijke maaltijd. Ik had gekozen voor een satay chicken salad. Maar voor we begonnen kregen we soep met heerlijk vers brood, dan de chicken salad (heerlijk). Als laatste kregen we nog een heerlijk dessert (mudcake). Die avond hebben we nog meegedaan met een pool wedstrijd. Ik was zo slecht in dit spel. Ach ja, ik was niet de enige.
De volgende morgen gingen we van Hammer Springs op weg naar Kaikoura. Het was een prachtige dag. De hele dag hadden we zon. Alleen was de wind een beetje fris. Maar dat is ok, zolang we maar zon hebben. In Kaikoura zijn Annette en ik gaan winkelen en achteraf hebben we op het strand gelegen. Eigenlijk waren het dikke keien. Deze waren wel heerlijk warm. We wilden ook gaan zwemmen. Toch hebben we het niet gedaan. Veel te koud water en nog steeds de koele wind. Ik heb me heel veel ingesmeerd met de hoogste factor en toch ben ik op sommige plaatsen zwaar verbrand. Ze zeggen wel dat de zon in Nieuw-Zeeland sterker is dan in Australië.
Na Kaikoura zijn we richting Christchurch gereden. Onderweg hebben we nog enkele zeehonden gezien. Leuk. In Christchurch zijn we Japanees gaan eten. Noiri (Japan) heeft ons wegwijs gemaakt in de gerechten. We kregen geen bestek en moesten dus met de stokjes eten. Ik deed het niet slecht met de stokjes. Dankzij de lessen van Noiri had ik bijna mijn heel bord opgegeten met behulp van de stokjes. De rijst en de kip gingen er vlot in. J
Na het eten zijn we terug op weg gegaan naar ons motel. Bij het hostel van Noiri hebben we afscheid van hem genomen. Zijn reis met ons is gedaan.
Oh ja, Christchurch is onlangs in september getroffen door een hevige aardbeving. Op de 27ste december hadden ze weer een naschok. Vele gebouwen zijn nog steeds verwoest of afgebroken. Wanneer je door de stad gaat, zie je de scheuren in de gebouwen, de muren die er niet meer zijn, enz. Ik geloof ook dat het al de derde naschok is na de grote aardbeving. Hopelijk stoppen de naschokken en kunnen ze de stad (de huizen en winkels) weer heropbouwen.
s Morgens wilden we om negen uur vertrekken, maar ze kwamen ons al vertellen dat de wegen overstroomd waren en dat we dus niet weg konden. Het heeft de hele nacht blijven regenen en al het water van de bergen is in de vallei gestroomd. We kregen ook de waarschuwing dat wanneer het alarm afging, dat we naar het hostel moesten gaan. Ook de valiezen moesten op de hoogste bedden gelegd worden. Als het alarm afging, was dus het teken dat de rivier die kortbij lag, overliep. Het was nog maar twintig centimeter verwijderd van de rand. Gelukkig is dat niet gebeurd en is het beginnen opklaren. Tijdens dit heel gebeuren hadden we geen elektriciteit en water. Er was een stroomkabel naar beneden gevallen en de politie probeerde de mensen uit het water te houden. Achteraf denk ik dat de stroom volledig was afgesloten, want we konden weer door het water. Ik merkte ook dat het water begon weg te trekken en de wegen kwamen weer in zicht. De mensen begonnen ook weg te rijden uit de vallei. Dus ben ik onze tourguide (die ondertussen terug in bed was gekropen) eruit gaan jagen. We wilden met zijn allen op weg gaan en niet vastzitten in de vallei. We betalen ook om iets te zien hier, hé. Na ongeveer twee uur rijden kwamen we vast te zitten in een klein dorpje (Murchison). De wegen waren afgesloten wegens water op de wegen en landslides. Dus daar hebben we nog eens enkele uren zitten rondhangen. Op een gegeven moment kwam er weer beweging in het verkeer en konden we door. 10 minuten later stonden we alweer stil. De weg die we in wilde rijden was weer afgesloten. We moesten een half uurtje wachten. Hierna zijn we vrij vlot verder kunnen rijden tot Hammer Springs. Nog eenmaal moesten we door diep water en dan was het ok. In Hammer Springs kwamen we vrij laat aan, maar we wilde toch in de Hot Springs gaan. Heerlijke warme baden. Wanneer je uit zon bad kwam was het zeer koud, want het was nog steeds aan het regenen en de baden liggen buiten. Dit keer hadden we ook de waarschuwing gekregen om ons juwelen uit te doen, of ze werden weer zwart. Na dit zijn we rechtstreeks gaan eten in een restaurant. Heel lekker. Rond 10 uur gingen we dan uiteindelijk op weg naar onze verblijven. Dit was tot nu toe het mooiste verblijf dat we hebben gehad. Het was een chalet. We hadden binnen kamers van twee, een keuken, badkamer, wc, lounge, tv, gaskachel, stereo en buiten een groot terras. Zelfs de bedden kon je verwarmen, maar dat heb ik niet gedaan, zo koud was het nu ook weer niet. Met enkele van de groep hebben we een gezellige avond gehad en dan naar bed. Good night.
s Morgens werden we opgepikt door een bus die ons naar de watertaxi bracht. Daar moesten we inchecken en dan was het tijd om op de boot te stappen. Deze was nog niet in het water. Een tracktor bracht de boot naar de zee en zette de boot af in de zee. Eerst gingen we kijken naar de Split Appel en dan werden we afgezet op Bay A. Vanaf daar hadden we een wandeling van vier uur voor de boeg. Terug richting Marahau. Het was een prachtige wandeling met mooi weer. Ik heb alle lookouts en bays bezocht. Dus dat was berg op en af. Het eigenlijke pad was vrij gelijk. Dat was goed en je kon dan ook goed doorstappen. Ik heb echt genoten van mijn wandeling. Rond de middag heb ik op het strand mijn lunch opgegeten. In de namiddag was ik terug op de camping. Voor de rest heb ik zitten relaxen en s avonds moesten we dan ons eigen dinner klaarmaken. Na het eten hebben we nog gezellig zitten babbelen en wijn proeven. Het is ook rond de avond beginnen te regenen.
s Morgens zette Lucky ons af bij de haven waar onze ferry vertrok. Dus tijd om afscheid te nemen van enkele van de groep. We waren met vijf die naar het zuiden gingen. Vier Duitsers en ik. Nadat we onze valiezen hadden ingecheckt, moesten we onze tickets gaan halen. Lucky was al weg met de rest van de groep. Bij de balie vertelde ze ons dat we niet geboekt waren, we konden wel mee met de ferry maar moesten betalen. Ik vertelde de man dat dat niet doorging, want ik had al betaald en dat hij de organisatie moest bellen. Dat heeft hij gedaan en de organisatie heeft de rekeningnummer gegeven en de plaatsen geboekt. Onze dag begon goed. We hadden prachtig weer deze dag. De reis op de ferry duurde 3,5 uur. In Picton moesten we dan onze valiezen gaan halen en natuurlijk lagen die van ons als laatste op de band. Mike onze nieuwe tourguide stond al op ons te wachten. We zijn maar met een kleine groep nu. 7 leden. Wij met ons vijven en een Japanner en een Brit. We hadden nog meer pech vandaag. Normaal gezien hadden we een wijnproeverij vandaag, maar die ging niet door. Het was boxing day, de dag na Kerstmis. Dus alles is gesloten. Dan hebben we maar in een winkel ieder een fles wijn gekocht. We doen dan maar een wijnproeverij na het dinner. De reis richting Abel Tasman was prachtig. De omgeving was zo mooi. Bijna iedereen lag te slapen, maar ik wilde niets missen van het landschap. In Abel Tasman verbleven we op een camping. De omgeving was er prachtig met de moeras en de zee kortbij en achter ons lagen dan de bergen. Voor het eten ben ik nog een korte wandeling gaan maken door het moeras. Prachtig en zo stil. Ik had echt nog geen zin om terug naar de camping te gaan. Maar het was tijd voor ons avondmaal. Een barbecue. Aan tafel zaten ook nog vier Belgen. Ze waren afkomstig van Leuven en Gent. Leuke mensen.
Zaterdag 25/12/2010 (Tongariro National Park-Wellington)
Weer maar eens lekker uitslapen, omdat de wandeling over de vulkaan niet doorgaat. Dus hebben we een kortere wandeling van twee uur gedaan door het nationaal park. Natuurlijk was dit heel mooi en het was geen zware wandeling. We hebben ook weer een waterval (Taranaki Falls) gezien. Na de wandeling zijn we nog een andere waterval (Tawhai Falls) gaan bezoeken. Hier is ook Gollems Pool gefilmd van Lord of the Rings.
Hierna terug naar de logde voor de lunch en dan op weg naar Wellington. Daar kwamen we pas rond 6 uur aan en om 7 uur was ons kerstdinner. Dus we hadden geen tijd om de stad te bezoeken. Het was thans een mooie dag. En wanneer we door de stad reden, zag de stad veel interessanter uit dan Auckland. Er is veel meer te zien. Het kerstdinner was 32 dollar. Het was dus niet inbegrepen. Het eten was wel heel lekker en heel veel. Later die avond ben ik nog met Anne-Sophie, Till en Dieter de stad by night gaan bezoeken. Heel mooi. Maar Anne-Sophie en ik wilden gaan shoppen. Er was over sales, maar natuurlijk geen winkel is open.
Vrijdag 24/12/2010 (Whakahoro-Tongariro National Park)
Lekker even uitslapen en dan was het alweer tijd om op weg te gaan. We reden rechtstreeks naar onze volgende logde. Normaal gezien gingen we vandaag één van de vulkanen beklimmen (Mount Tongariro), maar het ging niet door vanwege het weer. De hele dag regen. Dus ben ik maar met Sandra een korte wandeling gaan maken rondom het dorp dat ligt aan de rand van het Tongariro National Park. Voor de rest van de dag was het relaxen. Rond 4 uur moesten we bergschoenen en ander materiaal gaan passen in een winkel. Dit was dan voor de volgende dag. Dan doen we de wandeling over de vulkaan. Maar ze hadden ons al gewaarschuwd dat het die dag waarschijnlijk ook niet door gaat. Ik had alleen maar wandelschoenen nodig. s Avonds was ons eten inbegrepen. Ik had een heerlijke pasta carbonaro. Maar hier was ook nog pesto in, zongedroogde tomaten, kip,
Dan was het tijd voor de Kerstman. We hadden in het begin van de reis een naam moeten trekken en voor die persoon moesten we dan een kleinigheid kopen. Ik had Sandra T. (Canadese). Ik heb moddercrème (handcrème gemaakt van modder in Rotorua). Ze was er heel blij mee, want ze wilde het kopen, maar had het niet gedaan en had er achteraf spijt van. Voor we aan tafel gingen, moesten we de cadeautjes in een zak doen. Deze werd dan na het eten rondgegeven en iedereen kreeg zo dan zijn cadeautje. Voor de rest hebben we gewoon gezellig samen gezeten terwijl sommige de film van Lord of The Rings bekeken. We hebben nog gratis drank gekregen en dessert. Bij het dessert moesten we kiezen wat het beste was. En zo was KERSTAVOND om. Ik had echt niet het gevoel dat het kerstmis was.
Onderweg van Rotorua naar Taupo hebben we gestopt bij een grote modderpoel (heet) en een stukje verder gingen we zwemmen in een natuurlijk warm water rivier. Heerlijk. Ik heb lang zitten genieten in deze rivier, maar toen ik eruit kwam ontdekte ik dat mijn zilveren armband totaal blauw-zwart was geworden. Geen nood, het gaat er na een tijdje wel weer af. Ik hierna was het tijd om verder te gaan naar Taupo, omdat enkele onder ons gingen skydiving doen. Ik wilde het wel nog eens doen, maar omdat ik het al eens gedaan had, wilde ik mijn geld houden voor iets anders. Iets nieuws. In Taupo zetten we de skydivers af en wij als overige gingen Taupo bezoeken. Eerst reden we naar een lookout over het meer van Taupo. Het volgende dat we gingen bezoeken was Huka Falls en als laatste Taupo centrum. Heel mooi plaatsje. Na een uurtje gingen we terug naar de plaats van de skydiving om de anderen op te pikken. En dan op weg naar Whakahoro. Onderweg zagen we de drie vulkanen: Munt Tongariro, Mount Ngauruhoe (Mt Doom L&R) en Mount Raupehu. Deze zijn nog steeds actief.
De Blue Duck Logde was prachtig. Midden in de natuur. Het is ook een schapenboerderij. Twee boeren gaven ons een rondleiding op de boerderij. We reden rond op hun quad. Deze waren groter. Voor zes personen. De rest moest vanachter zitten met de honden. We gingen naar een waterval kijken en een oude brug. Na dit reden we terug en reden we naar een totaal andere plaats op de boerderij. Op de top van de heuvel speelden we een spelletje golf. Als je de bal over de rivier beneden de heuvel kreeg, kreeg je een bier. Natuurlijk lukte dit me niet, daar ik nog nooit golf heb gespeeld. Terug in de logde deden we nog aan kleiduif schieten (ik denk toch dat je het zo noemt). Ik raakte de schijf niet, maar ik was er altijd kortbij. Nog een beetje meer oefenen. Tijd om ons gereed te maken voor het dinner. Het eten in de bar was lekker, maar veel te pikant voor mij. En zo was de dag weer om.
Vulkanen: (links) Mount Tongariro and (rechts) Mount Ngauruhoe (alias Mt Doom from Lord of the Rings)
Het was vroeg opstaan deze morgen. We kregen een ontbijt en dan gingen we op weg naar Rotorua. Onderweg reden we alweer door een stukje van de Coromandel Forest Park. Weer héél mooi. We hielden een korte halte in Paeroa. Daar hebben ze de L&P drank uitgevonden. L&P staat voor lemon en Paeroa. Paeroa is een rivier. Dus ze hebben rivierwater en lemon gemixt. Rond 11 uur kwamen we dan in Rotorua aan. Eerst inchecken in ons hostel en dan op weg naar de Whakarewarewa Thermal Village. Daar kregen we een lunch dat klaargemaakt was in de natuurlijke stoom. Uit de kleine poelen kwam stoom. Het was heel lekker. Gestoomde groentjes, aardappelen, kip en nog een soort vlees, maïs en dan nog een dessert.
Om één uur kregen we een rondleiding door het dorp. Ik vind de Maori cultuur prachtig. Op het einde van de rondleiding kregen we een voorstelling van verschillende dansen en muziek. Ook de Haka kregen we te zien. Dit is een krijgerslied en dans. Nog even de modderpoel bezoekenen de geisers en dan terug op weg naar het stadje. Daar ben ik dan gaan winkelen. s Avonds zijn we met zijn allen gaan uiteten. Het was een leuke dag. Oh ja, de stoom rook naar eieren (gekookte eieren).
Dinsdag 21/12/2010 (Auckland-Thames-Coromandel Forest Park-Hot Water Beach-Hahei-Cathedral Cove)
Deze morgen gingen we nieuwe leden voor de groep oppikken. Zes dames kwamen erbij. Later zou er nog een moeder van één van de nieuwe leden erbij komen, maar deze zat vast in Londen. In Auckland zelf gingen we nog Mount Eden bezoeken. Dit is een vulkaan en van daarop kon je de hele stad zien. Prachtig. We hadden ook veel beter weer vandaag, dus een goed uitzicht. Even later gingen we dan op weg naar Hahei. Onderweg zijn we gestopt in Thames voor wat inkopen. Ik vind Thames een heel mooi dorpje. Spijtig genoeg hadden we niet genoeg tijd om het te bezoeken. En zo gingen we dus weer verder. We reden door het Coromandel Forest Park. Héél mooi. Voor we naar Hahei zelf gingen, gingen we eerst Hot Water Beach bezoeken. Daar graven ze op een bepaalde plaats kuilen in het zand en zo hat je heel warm water. Het tij van de zee was ook op dat moment aan het wegtrekken. Hopen volk was daar. We zijn dan maar doorgereden naar Hahei. Daar verbleven we op een camping. Wij zelf verbleven in huisjes op de camping. Heel gezellig. Nadat we de valiezen hebben gedropt, gingen we op weg naar Cathedral Cove. Het was een hele wandeling met steile beklimmingen. In deze grot hebben ze een stukje van de film Narnia 2 gefilmd. We zijn ook gaan zwemmen bij de Cathedral Cove. Rond 5 uur was het dan weer tijd om weer terug te gaan naar de camping. Dus opnieuw de heuvel beklimmen. Op de camping hielden we een gezellige barbecue. Deze avond was er ook een maaneclips. En dat was het dan voor deze dag.
Maandag 20/12/2010 (Urupukapuka Island-Bay of Islands-Pahia-Whangarei-Auckland)
Vandaag werden we wakker op ons (subtropisch eiland). Het regende alweer. Na het ontbijt was het droog, maar het was nog steeds enorm mistig. Lucky (begeleidster) had voor ons kunnen regelen dat we terug mee op de boot konden om de hole in the rock te zien. Dat was een heel eindje op zee en omdat het gisteren zo ruw was op zee konden we dat dus niet zien. Vandaag was het ok. Op de boot stonden we met zijn allen van voor op het dek. De boot ging razendsnel over het water en het was net of we zweefden over de golven. Het was lachen. Door de mist werden we ook tamelijk nat. Bij de hole in the rock aangekomen, zijn we door het gat gevaren met de boot. Sommige andere boten riskeerden het niet. Zij waren dan ook een beetje groter als de onze. Na dit zijn we dan terug naar ons eiland gegaan om onze valiezen in te pakken en dan weer terug op de boot. Op de terugweg hebben we van de organisatie van de boot een voucher gekregen om een gratis rit op de boot als we ooit eens terug komen. Dit omdat we geen dolfijnen hebben gezien. Maar op de terugweg hebben we toch nog enkele van verre gezien. Heel toevallig.
Terug in Pahia hebben we een marktje bezocht en dan was het tijd om terug op de bus te stappen. In Whangarei hebben we een Bird recovery centre bezocht. Daar hadden ze een Tui (Woof woof) dat kon praten. Het kon ook Merry Christmas zeggen. Ze hadden ook een Kiwi. Lucky vertelde ons dat dit misschien de enigste keer zal zijn dat we een kiwi zien in Nieuw-Zeeland. Zelf als Nieuw-Zeelander was Sparky (Kiwi) haar eerste kiwi die ze zag. Er kwam ook net een blauwe pinguin binnen. Het was nog een jonge. Ze hadden eigenlijk op het moment veel jonge vogels binnen. Ook heb ik op het einde van de rondleiding mijn goed hart getoond. Ik heb een donatie gedaan aan het centrum. Ik was één van de enigste.
Als laatste was het tijd om naar Auckland te gaan. In ons hostel kregen we een private ensuite room. Nadat we de valiezen in de kamer hebben gedropt, ben ik samen met Carolyn en An-Sophie (Fransen) gaan winkelen voor de komende maaltijden die niet zijn inbegrepen. Na het eten kwamen Hughen Steph (Australians) naar ons hostel en hebben we nog een spelletje gespeeld. Op het einde van de avond namen we dan afscheid van deze laatste twee, want deze gingen terug naar Australië. En zo was de dag weer om.
Tui (is niet Woof Woof, maar een vriend, Woof Woof zat te ver voor een foto)
Zondag 19/12/2010 (Pahia-Bay of Islands-Urupukapuka Island)
Na een heerlijke nacht was het weer tijd om in te pakken en op weg te gaan naar de haven. Daar aangekomen, stapten we op een boot met al ons valiezen en hadden we een boottrip van 3 uur voor de boeg. We kregen hierbij een rondleiding tussen de verschillende eilanden. Er waren 144 eilanden, maar natuurlijk hebben we ze niet allemaal bezocht. Sommige plaatsen konden we zelfs niet bereiken omdat het zo ruw was op zee. Te hoge golven. Deze keer ben ik niet zeeziek geworden. We hadden vandaag ook enorm slecht weer. Het heeft de hele dag gegoten. Rond de middag kwamen we aan op het eiland Urupukapuka. We verbleven in de Otehei Bay. Na weer ingecheckt te hebben. Besloten we om een wandeling te maken op het eiland. Omdat het zo goot, heb ik op blote voeten gaan wandelen. Zo bleven mijn één paar toe schoenen tenminste droog voor de rest van de reis. Het was een helse wandeling voor mij. Naar vier maanden geen heuvels te hebben gezien, ging het nu niet zo vlot meer om de heuvels op te geraken. Het was ook enorm glad. Op sommige plaatsen was het gewoon de berg af glijden door de modder. En daarna weer de berg proberen op te geraken door de modder. Het was heel grappig. We hebben om elkaar moeten lachen. Na de wandeling zijn we gaan zwemmen in de zee. Berenkoud. Het is hier dus totaal anders dan in Broome, want daar was de zee heerlijk warm. Nog vlug een douche nemen en dan ben ik met enkele van de groep gaan kaarten, terwijl de rest van mijn kamergenoten een dutje deden. Eigenlijk voor de rest van de avond heb ik niets anders gedaan dan kaarten. Als avondeten kregen we frieten en pizza. Echt geen combinatie, maar ja, het was ook niet slecht. Toch kies ik nog steeds voor de pizza thuis. Na het eten gingen we dan verder met ons kaartspel (shithead). Leden van het hotel speelden met ons mee. Het was tof. Ik heb me geamuseerd vandaag ondanks het slechte weer.
Om 6 uur kon ik al uit mijn bed, want om iets na 7 kwamen ze me voor het hostel oppikken. Dus moest ik me gereedmaken, uitchecken, eten en dan naar buiten. We hadden weer geluk vandaag. Het heeft de hele dag geregend. Tegen de avond was het dan eindelijk droog.
In de bus waren we met negen en de begeleidster (Lucky). Door de dag leerde je de groep dan een beetje beter kennen en tegen het einde van de dag zat de sfeer er toch goed in.
Eerst gingen we dus op weg naar één van de oudste Kaori bomen. Deze boom was 800 jaar oud en als je hem een dikke knuffel gaf, dan kwam je wens uit. We hebben met zijn allen voor goed weer gewenst. Daarna zijn we in een klein dorpje (Warkworth) een koffie gaan drinken en wat gaan rondkijken. Even later zijn we dan terug op de bus gestapt en hadden we een iets langere trip voor de boeg. In Whangarei zijn we de Whangarei Falls gaan bekijken en hebben we hierbij een korte wandeling gemaakt. Het volgende dorpje was KawaKawa en daar moesten we heel excentrieke toiletten bezoeken. Het was een heel kunstwerk en niet slecht gedaan. Als laatste kwamen we dan aan in Pahia. Eerst inchecken in onze lodge. Heel chic. Maar wat wil je van een 5-sterren hostel. We slapen met zijn vieren in een kamer van vier. Ik kan nu wel geloven, waarom deze tour zo duur is. Na onze valiezen gedropt te hebben, zijn we dan gaan lunchen in het dorpje. Na onze maaltijd zijn we dan een wandeling gaan maken van 4km door een soort regenwoud. Het lijkt op een regenwoud en op het einde had je dan weer een grote waterval (Haruru Falls). Na de wandeling nog even gaan winkelen en dan terug naar ons hostel voor een heerlijke warme douche en dan s avonds uit eten met zijn allen.
Dinsdag 14/12/2010 tot vrijdag 17/12/2010 (AUCKLAND)
Dinsdag heb ik lang geslapen. Telkens als mijn hoofd het kussen raakte, viel ik onmiddellijk in slaap. Namiddag ben ik eten gaan kopen voor de komende dagen. Het was een heel stukje wandelen tot aan de supermarkt. Het weer was maar miezerig. Toch was het heerlijk warm.
Woensdag ben ik eerst naar de bib geweest. Gratis internet. Deze dag is de zon aan het schijnen. Ik ben deze dag de haven gaan bezoeken. Het was mooi. Je ziet wel waarom Auckland de City of Sails word genoemd. Enorm veel boten. De boten die geen plaats hebben op het water, worden in een magazijn geplaatst. Daar zetten ze de boten in rekken boven elkaar. Voor de rest heb ik Albert Park nog gaan bezoeken en de winkeltjes.
Donderdag heb ik een gratis dagtour geboekt. Spijtig genoeg hadden we deze dag het slechtste weer van de hele week. Kiwi experience kwam me voor het hostel oppikken. Eerst gingen we naar de Harbour Brigde. Daar aangekomen moesten we een harnas aandoen en een helm opzetten. We gingen onder de brug doorwandelen. Het was enorm winderig en de regen priemden als naalden in je gezicht. Iets voorbij het midden moesten we een soort hutje binnengaan. Daar lieten ze een voorbeeld van bungy jumpen zien. Één van de begeleiders sprong van de brug. Daarna vroegen ze of iemand van ons ook zin had. Niemand. Ik ga het misschien doen in Queenstown. Nu was het weer ook veel te slecht. Hierna zijn we over de brug gereden. Hier zijn we een berg gaan bezoeken die ze vroeger omgebouwd hadden tot een soort verdedigingtoren tegen de aanval van de Russen (die nooit zijn komen opdagen). Op deze berg kon je ondergrondse tunnels bezoeken en keken we een filmpje over de geschiedenis. Vanaf deze berg zag je ook de vulkaan die nog steeds actief is. Na dit zijn we in een klein dorpje gaan eten en dan was het tijd om terug naar het centrum van Auckland te gaan. Voor de rest heb ik wat in mijn kamer vertoefd en met de kamergenoten gebabbeld.
Vrijdag ben ik nog wat gaan rondwandelen. Ook heb ik nog Myers park gaan bezoeken. Na dit nog even naar de supermarkt en nog wat in winkeltjes rondkijken. Later in de namiddag heb ik mijn valiezen nog eens herpakt en na het eten ben ik op weg gegaan naar de bib. Dat was het dan. Het was weer een regenachtige dag. Bah.
Zaterdag vertrek ik op mijn tour doorheen Nieuw-Zeeland.
Ik weet niet wanneer ik tijd ga hebben om mijn dagboek aan te vullen, dus op deze site zie je nu al wat ik ongeveer ga doen.
De zaterdag zijn we nog gaan uit eten met zijn allen en ik heb nog één cadeautje gekregen van Margaret. Ze had me een ketting gekocht die waarvan de glazen stenen handgemaakt zijn hier in Broome. Heel mooi.
Zondagmorgen was het vroeg opstaan. De valiezen verder inpakken. De lakens van de bedden wassen en het huis een beetje op orde zetten. Om 10 uur waren we op weg naar de luchthaven en kort erna konden we al aan boord van het vliegtuig. Na twintig minuten kondigde de kapitein aan dat we allemaal weer van boord moesten. Ze hadden veren van vogels gevonden in de motor. Dus daar gingen we dan. In de wachtzaal werd enkele minuten later aangekondigd dat het vliegtuig is afgelast en dat we onze bagage weer moesten gaan ophalen. Dus Jef en ik gingen onze bagage halen en we moesten dan terug naar de check in. Na enkele uren gewacht te hebben, lieten ze ons weten dat ze een ander vliegtuig laten opkomen. Deze arriveerde dan pas s avonds om half 6. Dus zijn we maar terug naar huis gegaan en hebben we maar gerust. Jef is lunch gaan kopen en Sonni kon een dutje doen.
Rond 6 uur zijn we dan eindelijk vertrokken. Deze vlucht ging eerst naar Perth en dan Melbourne. De eerste vlucht was rechtstreeks. In Perth moesten we dan anderhalf uurtje wachten en dan waren we op weg naar Melbourne.
Ik had mijn hostel in Melbourne moeten afbellen, want we kwamen nu pas rond 6 uur in de morgen pas aan. (tijdsverschil)
Weer ons valiezen oppikken en dan weer uren wachten voor de volgende vlucht.
In Auckland was het dan tijd om afscheid te nemen. Margaret en ik waren in tranen. Het was heel zwaar. Ik begin het een beetje moe te worden om steeds afscheid te nemen van goede vrienden. Zij werden opgepikt door de grootvader. Ik was nu toch een beetje jaloers op ze.
Ik wil hier nog niet weg, maar aan de andere kant wil ik iedereen wel eens terug zien. Ach ja, het is niet meer zo lang.
Doodop kwam ik aan in mijn hostel. Ik heb in die twee dagen misschien maar 2 uurtjes geslapen.
