Na een korte, maar super leuke vakantie ben ik terug in Perugia. Vorige dinsdag heeft de piloot mij weer veilig op Italiaanse bodem gezet, meer bepaald in Rome. Na een lange reis was ik dan ook blij dat ik in mijn comfortabel bed kon kruipen (Ja mama, dat is wel iets anders dan een matras op de grond hé ).
Zoals jullie wel weten kom ik in februari al terug naar huis voor een ontspannend maandje vakantie. Dan moet ik weeral die lange reis naar Rome maken en hopen dat mijn vliegtuig geen rare koptuimelingen maakt. Als ik alles optel zal ik op een jaar tijd minstens 8 keer gevlogen hebben! Ik vraag me af waarom ik geen abonnement bij Ryanair heb aangevraagd?
Vanaf nu moet ik dus hard studeren, want zo gaat dat aan de universiteit. Dat wil natuurlijk ook zeggen dat ik niet veel te vertellen zal hebben. Maar er is geen reden tot paniek, laten we zeggen dat mijn blog gewoon drie weekjes op vakantie gaat. En in februari ben ik er weer, zowel in België als op mijn blog!
We onderbreken even onze activiteiten voor een belangrijke mededeling:
Uit een betrouwbare bron hebben we vernomen dat er aan boord van vlucht FR6103, die gisteren met enige vertraging toch is geland, zich een speciaal persoon bevond. Het zou volgens insiders gaan om een jongedame van Belgische afkomst. De vlucht, georganiseerd door de lage kostenmaatschappij Ryanair, ging uit van Rome naar Charleroi. Wat de dame in kwestie hier komt doen, is nog onzeker. Ook over haar verblijfplaats bestaat nog enige twijfel. De jongedame zou momenteel verblijven in een dorpje in de provincie Antwerpen. Vanmiddag zou ze haar tocht verder zetten en uiteindelijk in Gent halt houden. We volgen dit op de voet.
Nog 20 dagen en ik kan mijn sneeuwbotjes weer uit de kast halen. Dan kom ik, met mijn 19 kilo zware valies, aangestrompeld in Charleroi. Maar ach, dat is nog wel eventjes.
Ondertussen zal deze 18-jarige meid even vertellen wat er de voorbije 17 dagen gebeurd is.
Van de 16 posten die ik op mijn televisiescherm kon bewonderen, blijft er geen enkele meer over. De Italiaanse tv is volledig overgeschakeld naar digitale zenders. Aangezien ik geen decoder heb, zit ik al enkele dagen naar een zwart scherm te gapen. Nu besef ik pas hoe vaak ik voor de buis gekluisterd zat. Dat wordt een serieus afkickproces! Gelukkig heb ik nog een goede radio, waar ik heel de dag naar kan luisteren. Hoewel volgens mij kennen ze hier maar een 15-tal nummertjes, welke zender je ook luistert, het zijn steeds dezelfde liedjes.
14 berichtjes geleden heb ik enkele fotos online gezet. Omdat ik weet dat niet iedereen van jullie Facebook gebruikt, had ik graag enkele nieuwe fotos op mijn blog gezet. Het lukt me niet meer, ik heb alles geprobeerd. Jammer genoeg zonder resultaat, maar ik geef niet op!
Het is hier nog steeds mooi herfstweer. Stralende blauwe hemel, met een warm zonnetje en een temperatuur van gemiddeld 13 graden. Mooi toch? Hoewel de temperatuur de laatste dagen toch een beetje fris aanvoelt, ben ik nog zeer tevreden met het weer.
Gelukkige verjaardag, Nick! Enkele dagen geleden heeft mijn kleine grote broer afscheid genomen van het getal 12. Hij is een jaartje ouder nu, jammer genoeg ook enkele centimeters groter. Ik vrees dat ik mijn hoogste 11 cm hakken uit de kast moet halen, wil ik toch nog een kopje groter zijn, niet waar?
109 Het laatste wat je hoort enkele seconden voor middernacht. De nacht van oud op nieuw bedoel ik dan. Eerlijk gezegd niet mijn favoriete dag van de vakantie. Vanaf s morgens vroeg komen ze je uit je bed zingen met de minst originele liedjes. Daarna zit je alleen thuis omdat je ouders een feestje gaan bouwen achter de hoek en jijzelf hebt niets om handen.Geef mij toch maar Kerstmis hoor. Verspreid over het hele appartement liggen dan ook geschenkjes voor 8verschillende personen. Wie dat allemaal zijn ga ik nog niet verklappen, ook de inhoud verzwijg ik nog eventjes. Wat ik wel kan vertellen is dat ik er jaloers op ben! Nu zijn jullie nieuwsgierig hé?
Mijn buurmeisje en ik zijn nog steeds bezig met onze nieuwe hobby. De nieuwe hobby die ondertussen al een oudere hobby is. We gaan enkele dagen per week naar de fitness en de groepslessen Tae bo zijn helemaal ons ding! Jammer genoeg vervalt mijn abonnement al op 7 december . Misschien kan ik daarna een paar keer de trappen van het appartementsgebouw oplopen. Want we willen er toch allemaal goed uitzien in onze feestkledij!
6 december. Sinterklaas! Ik vraag me af of hij mijn cadeautjes naar hier zal brengen? Ik ga in ieder geval mijn mooiste schoentje zetten, want brave kindjes verdienen iets lekker!
Met mijn 5 verschillende fluostiften (roze, oranje, geel, groen en blauw) zit ik al 4 weken mijn centimeters dikke boeken te kleuren. Dat is nu eenmaal het leven van een student, uren staan schrobben om die vervelende inktplekken van je handen te krijgen!
Vorige week heb ik welgeteld 3 dagen platte rust gehad. Nee niet omdat ik gewoon lui was. Ik ben ziek geweest. Gelukkig gaat het nu weer beter. Dat gaan we dus ook snel vergeten.
Momenteel is het al meer dan 2 maanden geleden dat ik jullie, in levende lijve, gezien/gehoord heb. Wat vliegt de tijd toch weer voorbij! Toch zal ik blij zijn om weer in dat koude Belgenlandje te vertoeven, om in het niet al te comfortabele logeerbed te slapen, om te kunnen proeven van al die culinaire verwennerij hoop ik toch, maar 1 ding is zeker: Ik ga vooral hard moeten studeren!
Huppel, hup, huppel, hup, hup, huppel, huppel, hup, huppel, hup, huppel Links, klap, rechts, draai, op, klap, pas naar achter, spring, links, rechts in, uit, in, uit, in, uit, in, uit, in, uit, in, uit, in, uit, in, uit, in, uit, in, uit, in, uit
En dat is mijn nieuwe hobby!
Vanaf nu ga ik wekelijks een paar uurtjes naar de fitness met mijn buurmeisje. Naast de loopband en gewichtjes, proberen we elke keer een groepsles mee te doen. Deze week zijn we begonnen met step choreografie. Veel te moeilijk! Dus dachten we, we proberen het iets rustiger aan te doen met Pilates. Gelukkig was mijn fitnessmaatje even lenig als ik . En na drie dagen fitness zat ik ongemakkelijk in mijn zeteltje met de nodige spierpijnen.
De tweede reden dat ik zo raar rondhuppel door de stad, is mijn examen linguistica. Vorige week woensdag heb ik mijn allereerste examen als universiteitsstudent afgelegd. Ik had er wel een beetje schrik voor, helemaal in het Italiaans Met het gedacht dat ik gebuisd was, ging ik gisteren weer naar de les. Slik ik ben niet het type dat graag opschept, maar met dit resultaat ben ik enorm blij! Ik ben geslaagd voor mijn eerste examen met 26/30! Huppel, hup
Deze tekst is, zoals de titel al aangeeft, volledig aan jullie gericht!
A an allen die dit leest, B edankt! C entrale punt in dit verhaal D at ben jij E n jij, jij en ook jij, jullie allemaal, F amily & Friends G eniet ervan, zo veel aandacht op het world wide web H eel ver van huis bevindt dit meisje zich. I n Italië om precies te zijn. J ullie krijgen vele K usjes & Knuffels van haar. L iefste Lezertjes, M oeilijk is het om dat egoïstische woordje niet te gebruiken. N a veel schrijf- en schrapwerk is het toch gelukt! O oh, wat is dit laatste deel verschrikkelijk! P robeer maar eens een tekst te schrijven met de letters q & x Q uasi onmogelijk. R azendsnel verslinden we de laatste letters van het alfabet met enkele lieve woordjes. S amen staan we sterk! T erug verlangen we naar het samenzijn . U itwuiven en nadien V erwelkomen. W ekelijks een kijkje nemen op dit blog. X ylofonische melodietjes die zeggen: Y ana Z iet jullie graag!
Tijd het is tijd dringend tijd tijd het is weer tijd om te bloggen!
De voorbije dagen heb ik twee nieuwe vrienden gemaakt. Mijn woordenboek en mijn fluostift. Ja, ik heb niets anders gedaan dan woorden opgezocht en stukken tekst gemarkeerd.Ik heb vijf dagen tussen mijn boeken geleefd en ik ben er, raar maar waar, toch een beetje slimmer van geworden. Niet te geloven dat ik vorig jaar durfde zagen over hoeveel ik wel niet moest leren.
Vorig jaar 27 oktober 2010, toen zat ik hier ook. Niet precies op dezelfde plek natuurlijk, maar wel enkele kilometers verderop. Ik denk dat iedereen die ooit een Italiëreis heeft gemaakt met zijn/haar school wel kan beamen dat dit een onvergetelijke vakantie is. Vroeg opstaan, prachtige plekjes bezoeken in de mooiste steden, het Heilige nonnetje uithangen in de kerk en s nachts stiekeme uitstapjes maken. Dat is toch wat ik ervaren heb.
Ervaringen Zoals jullie waarschijnlijk welk gehoord of gelezen hebben, wordt Italië geteisterd door noodweer. Dat heb ook ik mogen ervaren. Gisteren heeft het heel de dag, onophoudelijk, dikke druppels gegoten. Ik was nat, mijn schoenen, mijn broek, mijn tas En als jullie denken dat dit het ergste was, dan hebben jullie het goed mis! Mijn paraplu had ik te drogen gelegd in de douche. Toen ik deze vanmorgen wou opruimen, klapte hij toe en zat mijn arme duim er mooi tussen. Nu is mijn linkerduimpje bedekt onder een huidskleurige pleister.
Huidskleur De herfst begint ook hier zijn tol te eisen. Het bruine kleurtje, dat ik ooit heb gehad, is verdwenen. Ik ben weer dezelfde witte melkfles die ik was voor ik op vakantie vertrok!
Vakantie Het duurt nog eventjes, iets minder dan twee maanden, maar wat kijk ik al uit naar de kerstvakantie! Natuurlijk om al die cadeautjes in ontvangst te nemen en er ook enkele te geven (ja, mijn koffer gaat voor 70% uit pakjes bestaan, voor 20% uit veel te dikke boeken en de overige 10% is voor mijn kledij). Maar waar ik het hardst naar uitkijk zijn jullie!!!
Jullie Ik ben altijd al egoïstisch geweest. En mijn blog is daar het perfecte bewijs van. Ik durf het bijna niet zeggen het woordje ik is hier maar liefst 302 keer terug te vinden! Een beetje beschamend eigenlijk. Misschien moet IK eens een verhaaltje over JULLIE schrijven.
Dat zal voor de volgende keer zijn! Vele kusjes Yana
Vandaag ga ik het niet hebben over school. Dus dat wil zeggen geen nieuws over die ene grappige prof of over de les die veel te snel ging en ook niet over die ene klasgenoot die lag te slapen in de aula. Vandaag ga ik jullie leren hoe je een sprookje tot leven doet komen.
Benodigdheden: - 5 jonge, leuke meisjes - een tafel en stoelen voor een gezellige maaltijd - chocolade, tonnen chocolade - en als laatste een zonsondergang op het meest idyllische plekje in de stad
Beginnen jullie al te dromen? Ja? Goed zo!
Ik heb jullie verteld dat ik mijn buurmeisje hebt ontmoet, niet in de meest gezellige omstandigheden, maar ik ben toch blij dat het gebeurd is. Vorige zaterdag heeft ze mij uitgenodigd om bij haar te komen eten. We waren met vijf meisjes, inclusief mezelf. Het was super gezellig en enorm fijn om weer nieuwe mensen te leren kennen. Als nagerecht had ik voor zelfgemaakte chocomousse gezorgd. Bij gebrek aan een mixer heb ik alle eiwitten met de hand moeten kloppen en daar is het fout gegaan. De chocomousse was een beetje zwaarder dan voorzien, maar gelukkig waren de anderen er gek op. Ik heb dan maar wijselijk gezwegen over het eierenprobleem.
Zondag zijn we samen op stap gegaan. Momenteel is het enorm druk in het centrum van Perugia. Dat heeft alles te maken met Eurochocolate. De komende 10 dagen hebben we hier het grootste chocolade festival in Europa. Elk plekje dat ooit vrij was, is nu gevuld met tentjes. Tentjes waarin tonnen chocolade verborgen zit. Wat een heerlijkheid om door te stad te wandelen. Een dikke vest, warme sjaal en last but not least het zicht, de geur en de smaak van chocolade in al zijn vormen en kleuren!
Nadat we onze verslaving weer gevoed hadden, zijn we naar huis gegaan. Nee, niet zomaar langs de gewone weg, maar langs het meest prachtige straatje dat ik hier al gezien heb. De zon was ondertussen al aan het ondergaan, waardoor je een prachtige roze hemel krijgt. De straatverlichting begon zachtjes aan te springen. En de huisjes, geschilderd in warme kleuren, kwamen volledig tot hun recht op het viaduct. Want dat was het straatje oorspronkelijk, een viaduct. Heel moeilijk om zo uit te leggen, maar misschien kan ik volgende keer wel enkele fotootjes maken. In ieder geval ik bevond me in het midden van een sprookjesboek en daar heb ik enorm van genoten Nadien hebben we bij mijn buurmeisje nog een warme chocomelk gedronken en de overschot van mijn chocomousse opgegeten. Na zoveel chocolade werd het tijd om onder de wol te kruipen!
Ik moet jullie niet vertellen hoe heerlijk ik gedroomd heb, toch?
Un'avventura italiana
).
