Terwijl ik me een weg baan tussen de mierenhoop toeristen snuif ik de geur van zomerbloempjes op… Nee het zijn niet mijn versgewassen haren… De zomer is in het land!
In mei was het ongelofelijk koud en nat, maar juni begint er stilletjes aan beter uit te zien, Gelukkig! Zondag gaan we levend gegrild worden zegt onze weerman. De bomen staan te stralen met hun groene blaadjes en mijn vestjes mogen nu definitief de koffer in.

Ik mag jullie met trots vertellen dat ik voor de eerste drie examens geslaagd ben. Nog twee te gaan… maandag is het de beurt aan mijn laatste Italiaanse examen! De tijd blijft genadeloos verder tikken… tik tak tik tak… Ik probeer hem te vertragen, maar het is hopeloos, ik ben weeral een uurtje ouder. Over exact 13 dagen zit ik op de trein richting Ancona. Mijn thuis voor de volgende twee maanden.

Na een vermoeiende en zenuwslopende zoektocht is mijn mama er toch in geslaagd een gezellig kotje te vinden in Gent. Nu ja, ik heb het zelf nog niet gezien, dus we zullen haar maar geloven. Vanaf september zijn jullie allemaal welkom in mijn nieuwe stulpje. Wel op voorhand reserveren aub ;) Dat wil ook zeggen dat ik weeral een nieuwe taal moet gaan leren. Want geef toe, het misvormd Gents verstaan wij beschaafde Antwerpenaren niet!

Vandaag heb ik de boeken een dagje aan de kant geschoven. Ik heb een daguitstap naar Gubbio gemaakt. Hieronder volgt een verslagje:
Het is al meermaals bewezen dat ik geweldige ideetjes kan hebben. Één daarvan is bijvoorbeeld om op de heetste dag van de week (33°C) een daguitstap te maken. Het is vandaag 15 juni, helderblauwe hemel, brandende zon en geen zuchtje wind. Terwijl ik dit schrijf zit ik op een terrasje met een frisse cola en zomerse Bob Marley muziek op de achtergrond. Ik zou hier nog uren kunnen doorbrengen maar mijn bus kan elke moment arriveren. Nog snel een ijsje kopen om deze dag af te sluiten. Gubbio verschilt dag en nacht met Perugia. Het is een dode stad. Een prachtig en charmant stadje waar je helemaal in kan wegdromen. Maar buiten enkele verdwaalde toeristen zie je hier niemand (misschien komt dit doordat ik op het siësta uur de steile straatjes beklom). Ik hoor de vogeltjes zomers fluiten en de grond kraakt zachtjes bij elke stap die ik zet. Dit is puur genieten. Ik kijk al uit naar de één uur durende busrit richting Perugia. Deze is niet voor gevoelige magen! Het is net alsof je op een achtbaan zit met de meest prachtige uitzichten ter wereld. Het glooiende heuvellandschap glijdt voorbij terwijl de kriebeltjes zich verspreiden in mijn buik. Diegene die ooit al in Le Marche hebben gereden zullen mij zeker begrijpen. We passeren de meest idyllische dorpjes met de slechtst-in-staat-wegen ooit. Ik probeer recht op mijn stoeltje te blijven zitten, terwijl de bus tegen 80 km/uur door de scherpe bochten zweeft. Ik heb vandaag een echt vakantie gevoel gehad… ZALIG! Nu ben ik volledig ontspannen en mijn batterijtjes zijn opgeladen om dat laatste examen nog snel in mijn broekzak te steken.

Na vandaag kan ik dus zeggen dat ik het grootste en belangrijkste deel van Umbria heb gezien. Ik ken, uiteraard, Perugia vanbinnen en vanbuiten, Assisi, Lago Trasimeno, Cascate delle Marmore in Terni en Gubbio. Het zal nog eventjes duren voor ik heel Italië heb gezien, maar die dag komt ooit. Dat weet ik zeker!

Na enige beraadslaging met mezelf heb ik besloten om mijn drie enthousiaste fans niet in de steek te laten. Na de zomerstop zal ik vanuit Gent mijn Oost-Vlaamse avonturen neerpennen.

(PS: Kan iemand mij uitleggen waarom heel Europa zo hysterisch doet om een potje voetbal? Mijn hersenen zijn niet in staat dit te begrijpen!)