Ik mag niet klagen. Na mijn twee maanden van hard maar fijn werken kan ik nog eens genieten van vier weekjes vakantie. Ik ga nu naar de universiteit dat wil dus zeggen dat ik pas op 24 september in Gent moet zijn. Na het heerlijke volproppen met frietjes, smoskes, boterhammen met choco en al die andere lekkere dingen die België te bieden heeft, leg ik mij drie weken in de zetel. Slapen, rusten, tv kijken, nog meer rusten en weer gaan slapen. Gelukkig heb ik de laatste week van mijn ultra lange vakantie wel iets te doen!
Met mijn Italiaans getinte koffertje sta ik klaar om de bus in te stappen. Het zou een lange en vermoeiende rit worden naar Lloret de Mar. Daar aangekomen blijkt het toch bewolkter dan ik had verwacht, maar de temperatuur was aangenaam. Na vijf dagen te veel eten, te veel cocktails, pogingen tot zonnen aan het zwembad, wandelingen en een bezoek aan Barcelona, was het tijd om weer terug te keren naar huis.
Twee dagen later zit ik dus op kot in Gent. Raar, maar waar, het voelt meteen aan als thuis. De muren hebben een bruinige kleur, er staat een keukentje met aanpalend badkamertje, een XL bureau waar ik het meeste van mijn tijd ga verdoen en aan de andere kant staat een lekker zacht bed met uitzicht op mijn minitelevisie. Meer moet een student niet hebben toch? Zoals het een echte brave student behoort ging ik naar alle lessen en kocht ik netjes mijn boeken. Ik durf ze niet op de weegschaal leggen uit schrik dat ze zal ontploffen. Ik zit nog steeds te worstelen met die centimeters dikke literatuur, maar hopelijk zal ik deze allemaal op tijd verslonden hebben. Ik ga nu beginnen aan mijn derde lesweek. In tegenstelling tot anderen heb ik nog geen enkele les gemist. Noem me een strever, het maakt me niets uit. Ik zit hier niet om het wereldrecord cantussen te halen. Mijn doel ligt ergens anders
Un'avventura italiana
