Sinds mijn laatste bericht heb ik al enkele lessen achter de rug. De ene al iets vlotter dan de andere, ik ga nog veel nachtjes mogen doorwerken om die wetenschappelijke teksten vertaald te krijgen.
Donderdag was voor mij een afschuwelijk lange dag. Om negen uur werd ik in de aula verwacht voor een eerste algemene ingangstest. De onderdelen aardrijkskunde en geschiedenis vielen nog vrij goed mee. Toen kwamen de vragen over Italiaanse literatuur! Ik ken amper iets over onze Nederlandse schrijvers, laat staan dat ik weet wie de opera Chiuso gli occhi geschreven heeft. Om 10 uur was ik weer buiten. De volgende test zou pas om 12 uur plaatsvinden dus plofte ik mijn achterwerk op een zonnige bank. 12 uur test Italiaanse taal, bang afwachten. Er was zowel een schriftelijk als een mondelinge deel. Beide even moeilijk. Ondertussen nog eventjes een les meepikken van 14 tot 16 uur. En weer wachten op de laatste test die zich tussen 18 en 20 uur zou afspelen. Ik moest mijn kennis van het Engels gaan bewijzen. Een beetje raar aangezien hier niemand Engels spreekt. Gelukkig waren het twee Amerikanen. Eindelijk organisatie en communicatie, dag en nacht verschil met de chaos van die Italianen! Wat is nu het resultaat van al die uurtjes wachten? Rode schouders! Inderdaad, 6 oktober en mijn schouders zijn verbrand, wie had dat ooit gedacht! Ondertussen zijn we een onweersbui verder. Gisteren is de eerste regen in maanden gevallen en dat voel je wel aan de temperatuur.
Het weekend is gisteren begonnen, dus had ik gepland om frietjes te maken. Mooi niet dus! Ik had speciale frietjes gekocht voor in de oven, want een frietketel heb ik niet. Ze lagen mooi geel gesorteerd, amper 5 minuutjes, in mijn oventje. PATS! Elektriciteit weg!Donker, aangezien het al avond was. Ik kon het zelf niet oplossen en mijn bazin was niet thuis. Daar stond ik dan in mijn rood met witte bollen schort. Ook mijn buurvrouw had geen elektriciteit meer. Daar stond zij dan in haar bruine pyjama. Zo hebben wij elkaar dan leren kennen. We hebben meer dan een uur samen rond 1 mini kaarsje gezeten en een beetje gekletst over van alles en nog wat. En ik ben heel blij met haar als buur, het is een heel vriendelijk meisje, ze komt uit Zuid-Frankrijk en is 21 jaar. Dus hoe eindigt dit verhaal? Een nieuwe vriendin en platte frietjes!
Champagnefles 1: Zoals jullie hiernaast kunnen zien heeft mijn blog zijn 1000ste bezoeker mogen verwelkomen. Wat een mooi getal! Tijd om die eerste champagnefles te openen! Dankjewel allemaal om af en toe eens een kijkje te komen nemen.
Champagnefles 2: Nog een reden om te feesten. Mijn internetstick is na twee volledige maanden weer terecht. Hopelijk werkt hij nu wel zoals het hoort!
Champagnefles 3: Eigenlijk heb ik al die tijd iets verzwegen voor jullie. Ik heb heel wat probleempjes gehad met de universiteit. Na heel wat heen en weer geloop en papierwerk is het allemaal in orde gekomen. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar ik ben eindelijk ingeschreven!
Champagnefles 4: Mijn eerste les zit er op. Gisterenavond had ik geografia wat zoveel betekent als aardrijkskunde. Een beetje zenuwachtig stond ik te wachten tot ik die aula binnen mocht. Ongeduldig zocht ik een plaatsje uit en tot mijn grote verbazing zat de zaal maar voor één derde vol. Een gezellig onderonsje zou je het kunnen noemen. Als ik goed geteld heb waren we in totaal met een 50-tal studenten. Lekker voordelig want onze prof past zich enorm goed aan. Hij beseft dat niet iedereen vloeiend Italiaans spreekt en daarom probeert hij ook alles traag en duidelijk uit te leggen. Hopelijk zijn ze allemaal zo!
Champagnefles 5: Deze zal ik nodig hebben om alle lessen vertaald en gestudeerd te krijgen!
Un'avventura italiana
