Het was een tijd van wrede overheersing. Jonge mannen en vrouwen gingen de straat op om te protesteren. Dictators sloegen de opstand met harde hand neer. Geruchten gingen van mond tot mond.'s Werelds grootste rijk werd aangevallen door rebellen. En te midden van dit alles stierf een ogenschijnlijk onbeduidende prediker.

Naomi Alderman verhaalt indrukwekkend over het begin van onze jaartelling en plaatst met 'Het boek van leugenaars' een vertrouwd verhaal in een compleet nieuw daglicht. Een indringende hervertelling.

Verontwaardigd zijn. Niet accepteren wat onacceptabel is. Het is de grondhouding van verzet die bepalend is geweest voor de levensloop van de 94-jarige Stéphane Hessel, wiens pamfletten miljoenen lezers in Europa wakker hebben geschud.

In dit boek kijkt Hessel terug op zijn leven. Niet om dat verleden te bewieroken, maar om de ervaringen en inzichten die hij gedurende zijn lange leven opdeed door te geven aan nieuwe generaties. Het is geen autobiografie, maar een boek vol wijsheid, een persoonlijke getuigenis van iemand die ‘nee’ durfde te zeggen.

‘Nee’ tegen het geweld van nazi-Duitsland, tegen een wereld zonder mensenrechten, tegen de achteruitgang van de natuur en het klimaat, tegen de macht van het geld. Hessels rijke getuigenis inspireert, zet aan het denken, maar wijst bovenal op de noodzaak van een politiek die meer recht doet aan de waarden van vrijheid en menselijke waardigheid.

Stéphane Hessel (1917) werd in Berlijn geboren en vluchtte op 15-jarige leeftijd met zijn ouders naar Frankrijk, waar hij filosofie ging studeren. Hij zat in het verzet, overleefde Buchenwald en werkte na de oorlog als diplomaat mee aan het opstellen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. In de jaren zeventig was hij Frankrijks ambassadeur bij de vn. Op hoge leeftijd verkreeg hij wereldwijd bekendheid met zijn pamfletten Neem het niet!, Doe er iets aan! en De weg van de hoop, waarvan in Nederland 25.000 exemplaren verkocht werden.

‘Het lijdt geen twijfel dat velen – na eerder gehoor te hebben gegeven aan de oproep tot verontwaardiging – deze weg van de hoop zullen willen inslaan.’ – NRC Handelsblad

‘De jeugd van tegenwoordig is aan zet, en daartoe zou Hessel weleens iedereen onder de 93 jaar kunnen rekenen.’ – Het Financieele Dagblad

‘Stéphane Hessel is als een palet met vele kleuren.’ – De Morgen

Mensen die niets kunnen worden, moeten worden wat ze spelen. Dat is voor de jonge François Lepeltier de kern van het overleven. In een onbewaakt ogenblik werd hij verwekt, op kamer 17 van een hotel in Heidelberg.

Moeder Mathilde was negentien, meer een kind dan een mama, meer een oudere zus dan een moeder. Vader Lepeltier handelde in dons, voornamelijk ganzenveren. Zij scheelden 38 jaar, maar voor de liefde is dat niets.
In de stilte van de woonkamer van een pension in het Duitse Baden-Baden bereidt de jonge François zich voor op de rol die zijn glansrol zal worden: sommelier van het vermaarde Palace Hotel, hoog in de bergen van het Zwitserse Gstaad. Maar wie zo hoog gestegen is, kan alleen nog maar vallen. En hoe.

Wandel mee met Ruben Mersch langs de valkuilen in het menselijke denken.

– Wat heeft Warren Buffet gemeen met een aap die Hamlet schrijft?
– Waarom zijn we banger van haaien dan van badkuipen?
– Hoe bewijs je dat wc-ontstopper kanker kan genezen?
– Waarom werken dure geneesmiddelen beter dan goedkope?

We denken graag dat we rationele wezens zijn, maar zijn we dat wel echt? Oogklepdenken gaat op zoek naar de valkuilen in ons denken en ontmaskert de idioot in ieder van ons. Het is die idioot die ons vatbaar maakt voor de halve waarheden en hele leugens die ons dagelijks overspoelen. Van beleggingen en voetbal tot antidepressiva en antioxidanten.

Je kunt je innerlijke idioot het zwijgen opleggen en je oogkleppen afzetten. Want er bestaat een manier om het onderscheid te maken tussen waarheid en nonsens: denken. Kennis is macht. Die macht kun je zelf grijpen.

Alessandro Egitto voelt zich vanaf zijn geboorte in de schaduw gesteld van zijn oudere zus. Nu hij volwassen is wordt hij nog dagelijks geconfronteerd met zijn pijnlijke herinneringen aan de destructieve wijze waarop zijn ouders het vertrouwen van hun beide kinderen langzamerhand hebben vernietigd.

Alessandro werkt als legerarts in Afghanistan, waar zijn compagnie voor zes maanden is gestationeerd in Gulistan. Samen met hem zijn duizenden soldaten uitgezonden, allen jongemannen die een beladen verleden met zich meedragen en die hun alledaagse bestaan wilden verruilen voor een avontuurlijk leven in vijandig gebied.

Met een weergaloos psychologisch inzicht beschrijft Giordano hoe naïeve jongemannen door de harde werkelijkheid gedwongen worden verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, voor andere mensen en voor hun daden. Het menselijk lichaam is een meer dan waardige opvolger van Giordano’s debuutroman De eenzaamheid van de priemgetallen, waarin de lezer opnieuw zal worden meegevoerd door de unieke aantrekkingskracht van zijn stem.