Mensen die niets kunnen worden, moeten worden wat ze spelen. Dat is voor
de jonge François Lepeltier de kern van het overleven. In een onbewaakt
ogenblik werd hij verwekt, op kamer 17 van een hotel in Heidelberg.
Moeder
Mathilde was negentien, meer een kind dan een mama, meer een oudere zus
dan een moeder. Vader Lepeltier handelde in dons, voornamelijk
ganzenveren. Zij scheelden 38 jaar, maar voor de liefde is dat niets. In
de stilte van de woonkamer van een pension in het Duitse Baden-Baden
bereidt de jonge François zich voor op de rol die zijn glansrol zal
worden: sommelier van het vermaarde Palace Hotel, hoog in de bergen van
het Zwitserse Gstaad. Maar wie zo hoog gestegen is, kan alleen nog maar
vallen. En hoe.
Wandel mee met Ruben Mersch langs de valkuilen in het menselijke denken.
Wat heeft Warren Buffet gemeen met een aap die Hamlet schrijft? Waarom zijn we banger van haaien dan van badkuipen? Hoe bewijs je dat wc-ontstopper kanker kan genezen? Waarom werken dure geneesmiddelen beter dan goedkope?
We
denken graag dat we rationele wezens zijn, maar zijn we dat wel echt?
Oogklepdenken gaat op zoek naar de valkuilen in ons denken en ontmaskert
de idioot in ieder van ons. Het is die idioot die ons vatbaar maakt
voor de halve waarheden en hele leugens die ons dagelijks overspoelen.
Van beleggingen en voetbal tot antidepressiva en antioxidanten.
Je
kunt je innerlijke idioot het zwijgen opleggen en je oogkleppen
afzetten. Want er bestaat een manier om het onderscheid te maken tussen
waarheid en nonsens: denken. Kennis is macht. Die macht kun je zelf
grijpen.
Alessandro Egitto voelt zich vanaf zijn geboorte in de schaduw gesteld
van zijn oudere zus. Nu hij volwassen is wordt hij nog dagelijks
geconfronteerd met zijn pijnlijke herinneringen aan de destructieve
wijze waarop zijn ouders het vertrouwen van hun beide kinderen
langzamerhand hebben vernietigd.
Alessandro werkt als legerarts
in Afghanistan, waar zijn compagnie voor zes maanden is gestationeerd in
Gulistan. Samen met hem zijn duizenden soldaten uitgezonden, allen
jongemannen die een beladen verleden met zich meedragen en die hun
alledaagse bestaan wilden verruilen voor een avontuurlijk leven in
vijandig gebied.
Met een weergaloos psychologisch inzicht
beschrijft Giordano hoe naïeve jongemannen door de harde werkelijkheid
gedwongen worden verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, voor
andere mensen en voor hun daden. Het menselijk lichaam is een meer dan
waardige opvolger van Giordanos debuutroman De eenzaamheid van de
priemgetallen, waarin de lezer opnieuw zal worden meegevoerd door de
unieke aantrekkingskracht van zijn stem.
In Kleine herinneringen beschrijft Saramago zijn eerste vijftien levensjaren. Op onvergetelijke wijze vertelt hij over zijn leven in de grote stad en in het dorp waar hij zijn vakanties doorbrengt bij zijn ongeletterde maar wijze grootouders.
Een groot deel van zijn oeuvre, waarvoor hij in 1998 de Nobelprijs kreeg, schreef Saramago (1922) pas vanaf zijn achtenvijfigste. Zijn jeugdherinneringen heeft hij eerst een tijd aangekondigd als 'Boek der verzoekingen', want wat is er zo anders wanneer in plaats van de heilige Antonius een kind door monsters belaagd wordt? De uiteindelijke titel is bescheidener. Het zijn inderdaad herinneringen aan toen hij klein was, tot aan zijn zestiende: geboren in een uithoek van Portugal in een milieu waar boeken onbekend waren. Op een intellectueel leven werd hij dus niet voorbereid. Na enkele jaren lyceum volgde hij de ambachtsschool, waar hij leerde voor bankwerker. Het is eerder weemoed dan wrok die de toon bepaalt, weemoed naar een landschap dat niet meer bestaat. Saramago is zelf verrast hoeveel hij in het land- en familieleven terugvindt dat zijn plaats in later werk gevonden heeft.
Vertaler Harie Lemmens vult die jeugdperiode mooi aan door de hele rij titels langs te gaan
Joe Speedboot is een roman over liefde en rivaliteit, over een verlosser zonder belofte en een heroïsche odyssee. Het toont het lot van nieuwkomers in een Nederlands dorp, waar de last van het onverwerkte verleden op de inwoners drukt. De tragikomische maalstroom van gebeurtenissen geeft het ingeslapen dorp een onverwachte dynamiek waar het niet meer van zal herstellen. Tommy Wieringa schreef met Joe Speedboot een gedreven, aanstekelijke ontwikkelingsroman, met een hoofdrol voor de mateloze verbeeldingskracht van één man.
Fransje Hermans, de verteller van het verhaal, is na een ongeluk invalide geraakt en heeft voorgoed zijn spraakvermogen verloren. Hij is de zelfbenoemde chroniqueur van het dorp Lomark. Zijn fascinatie voor de nieuweling Joe Speedboot is ...grenzeloos: Joe Speedboot, de jongen die zijn eigen naam gekozen heeft en op zijn vijftiende al bommenlegger, vliegtuigbouwer en bewegingsfilosoof is. Nauwgezet observeert Fransje hoe nog een nieuwkomer de natuurlijke orde van het dorp komt verstoren: Joe's stiefvader Papa Afrika, een zachtaardige Nubiër met gazellenogen die een kleine scheepswerf begint op de oever van de Rijn. Dan verschijnt de geheimzinnige Picolien Jane, een beeldschone Zuid-Afrikaanse, aan wie Fransje zijn kronieken opdraagt en voor wie levenslange vriendschappen op het spel worden gezet. In haar komen alle verhalen samen, met noodlottige gevolgen. Op originele wijze en met speels vernuft, toont Tommy Wieringa de loop van een geschiedenis, waarin niemand aan zijn bestemming ontkomt.
Jonas Jonasson - De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween
Allan wordt honderd en dat wordt groots gevierd in het bejaardentehuis, behalve dan dat de jarige het op zijn heupen krijgt en kort voordat het feest losbarst, vertrekt. De tijd die hem rest kan hij beter besteden, vindt hij, en hij klimt uit het raam en verdwijnt. Pers en burgemeester hebben het nakijken.
Allan is een nuchter type dat weinig tot geen angst kent en die verder niet al te lang stilstaat bij zijn beslissingen, maar ad hoc handelt en het avontuur op zijn hoogbejaarde leeftijd niet schuwt. Met alle gevolgen van dien. De vaart houdt hij er in elk geval in, want vanaf het moment dat hij het bejaardentehuis verlaat, wordt De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween een soort roadtrip waarbij de lezer de memorabele avonturen van de 100-jarige meemaakt - zo let hij even op een koffer voor iemand die maar niet terugkomt en dus gaat de koffer mee de bus in, maar er blijkt enorm veel (maffia)geld in te zitten, hetgeen woeste achtervolgingen tot gevolg heeft -, ook verzamelt Allan een bonte club figuren om zich heen in een zwaan-kleef-aan effect.
Tegelijkertijd passeren de memorabele momenten uit zijn leven én die van de twintigste-eeuwse geschiedenis de revue, met Allan als wel heel bijzonder gezelschap.
De joodse Solal is een vooraanstaand burger, ondersecretaris-generaal van de Volkenbond in Genève. Als hij de adellijke, protestantse Ariane, vrouw van een ondergeschikte, verleidt en een 'onhandig' pleidooi houdt voor de bescherming van de joden in Duitsland, wordt hij ontslagen. Samen met zijn geliefde vlucht hij naar de Côte d'Azur. Ariane is dolgelukkig, na een bloedeloos huwelijk voelt ze zich nu 'de uitverkorene van haar heer'. Maar voor Solal liggen de zaken ingewikkelder. Beroofd van zijn maatschappelijke status, begint hij steeds hogere eisen te stellen aan zijn geliefde. Afgeschermd van de buitenwereld, waarin jodenhaat steeds manifester wordt, beleven ze een liefde die beiden tot de rand van de waanzin drijft.
'De uitverkorene van d...e heer' is het overrompelende liefdesverhaal waarmee de joods-Franse schrijver Albert Cohen zijn naam vestigde als een van de belangrijkste auteurs van Frankrijk. Een minutieus geschreven roman vol kleurrijke personages en onweerstaanbaar geestige, burleske passages.
Albert Cohen werd geboren in 1895 in Korfoe. Vanwege het opkomende antisemitisme emigreerde het gezin Cohen al vroeg naar Frankrijk. De jonge Albert Cohen werd diplomaat in Genève en kreeg in 1922 een contract van uitgeverij Gallimard voor vijf romans, waarvan de eerste twee in 1934 en 1938 verschenen. In 1968 verkreeg Cohen wereldfaam met 'De uitverkorene van de heer,' dat in twintig talen werd vertaald, een miljoenenpubliek bereikte en werd onderscheiden met de Grand prix du roman de l'Académie française. De Nederlandse vertaling van 'De uitverkorene van de heer' verscheen voor het eerst in 1985 bij uitgeverij Manteau.
Eigenlijk is de actrice Jola met haar partner Theo naar het Canarische eiland gekomen om zich op haar nieuwe rol voor te bereiden. Maar wanneer ze Sven ontmoet, overtreedt ze alle spelregels en een onschuldige flirt mondt uit in een levensgevaarlijke driehoeksverhouding.
Sven heeft Duitsland verlaten en zich gevestigd als duikinstructeur. Geen inmenging in andermans problemen dat is zijn motto. Maar tijdens de duiklessen met Jola en Theo verandert Sven echter van toeschouwer in deelnemer. Discipline en vertrouwen zijn belangrijk bij het duiken en juist tijdens de nultijd vechten de partners het onderling uit.
In een doeltreffende stijl geschreven, treft elke zin de lezers als een mokerslag en de onderhuidse spanning spat van iedere pagina: Nultijd is de langverwachte en meest toegankelijke roman van een van dé literaire stemmen uit Duitsland, waarin relatieproblemen tot het uiterste worden uitgevochten.
Na jaren vol studie, bezoek aan ontelbare bibliotheken, diepe contemplatie, sisyfusarbeid en schrijfwerk heeft Herman Brusselmans zijn monumentale John Muts-biografie voltooid. De tienduizenden lezers die nog nooit van John Muts hebben gehoord leren niet alleen op een intrigerende wijze de ouders, grootouders en andere familieleden van Muts kennen, doch ook John Muts zelf, alsmede z'n eerste grote liefde, z'n schoonzusje Brigitte, en z'n tweede grote liefde, de microbiologe Lena.
De vragen die bijna van iedere pagina in deze meesterproef spatten zijn: wie was John Muts eigenlijk? Wat maakte hem zo uniek? Hoe kwam het dat hij gaandeweg een van de meest depressieve, van levenswalg gevulde personen van Vlaanderen werd? Stond zijn tragische einde in de sterren geschreven?
Brusselmans evoceert tevens met prachtige volzinnen de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw, en geeft zijn hoofdrolspelers in deze epoques een onvergetelijke rol. We kunnen zeggen dat Herman Brusselmans, die in zijn taalgebied al lang de meest unieke fictieschrijver is, zich thans ook heeft ontwikkeld tot een biograaf die meteen tot een heel select groepje gaat behoren. Na het lezen van zijn biografie zal niemand ooit het exceptionele genie John Muts nog kunnen vergeten. De biografie van John Muts is derhalve een uitzonderlijk en schitterend boek.
Edgar Hilsenrath - De thuiskomst van Jossel Wasserman
In de nazomer van 1939 vertelt Jossel Wassermann bij het opmaken van zijn testament over de wereld waar hij vandaan komt: de kleine sjtetl aan de rivier de Pruth, aan de oostgrens van de oude Donaumonarchie.
Het is een wereld die alleen uit verhalen schijnt te bestaan, verhalen waar geen eind aan lijkt te komen, maar waarvan de gruwelijke afloop toch al vaststaat. Zo vormt deze roman een aaneenschakeling van geruchten, anekdotes en wetenswaardigheden uit het leven van de bewoners van een kleine gemeenschap: over waterdrager Jankl en zijn heimelijke liefde voor Rifke, de oude vogelverschrikker en de beroemde geschiedenis van de joodse pekelharing en de Oostenrijkse keizer.
Marnix Peeters - De dag dat we Andy zijn arm afzaagden
Nogmaals: men let even niet op, in het leven, men kijkt een paar tellen
de andere kant uit, en de dag kan verwisseld zijn voor de pikzwarte
nacht, de heerlijk dampende schotel met lievelingskost, waar men
nietsvermoedend al een stuk van naar de mond aan het brengen was, kan
veranderd zijn in een stinkende berg kak. Ziedaar de levenswijsheid die
Werner Plöts al als tiener vergaard heeft.
Twee jaar nadat hij
door zijn vader aan de schrale zorgen van de aartslelijke zusters Crique
is toevertrouwd, trekt hij de wereld in. Met Orzas, een vadsige beer
die een poot mist, aan zijn zijde sukkelt hij van de regen in de drop.
Wie hij ook ontmoet, er wordt van de aimabele jongen geprofiteerd,
hetzij voor geld, hetzij voor seks.
De dag dat we Andy zijn arm
afzaagden is een smerig sprookje waarbij niemand de ogen droog zal
houden komen de tranen niet uit medelijden met de jonge Werner, dan
wel van het lachen. Marnix Peeters is een verteller van een zeldzaam
hilarische soort, met een verbeelding die in Vlaanderen zijn gruwelijke
gelijke niet vindt.
Terwijl haar Amerikaanse medestudenten zich verdiepen in de onleesbare
modieuze filosofen van het moment, leest de 22-jarige Madeleine Hanna
negentiende-eeuwse Engelse liefdesromans, die haar alles over het
huwelijksleven kunnen vertellen. Madeleine is keurig, iets te
degelijk voor haar bohemienvrienden, en haar studententijd is tot nu toe
niet heel opwindend geweest. De kennismaking met twee jongens zal haar
leven evenwel volledig veranderen. Leonard Morton is een charismatische
eenling die over een onuitputtelijke hoeveelheid energie lijkt te
beschikken. Tegelijk is haar vroegere goede vriend Mitchell Grammaticus
geobsedeerd door de gedachte dat Madeleine en hij zijn voorbestemd voor
eeuwig samen te zijn.
Huwelijk is een prachtige roman over een
driehoeksrelatie tussen jonge, opgroeiende mensen, een eeuwenoud thema
dat Jeffrey Eugenides een geheel eigentijdse dimensie weet te geven.
Zelden werd de werking van het menselijk hart nauwkeuriger en mooier
beschreven dan in deze briljante roman over de schittering en de
wisselvalligheid van de liefde.
In Amerika en de rest van de wereld
wordt al jarenlang uitgekeken naar deze roman, Eugenides' eerste in
negen jaar, en de verschijning ervan wordt beschouwd als een van de
grote literaire sensaties van het decennium.
Een man die een mooi meisje op straat heeft gezien wordt gekweld door
het besef van een gemiste kans; een bezoek aan de dierentuin inspireert
een kantoorklerk om zijn ziel bloot te leggen aan een onbekende vrouw;
een jonge vrouw ontdekt dat ze een enorme aantrekkingskracht uitoefent
op een groen monster in haar achtertuin. Van 'A Slow Boat to China', het
eerste verhaal dat Murakami ooit publiceerde, tot 'Hoe ik op een
zonnige ochtend in april mijn 100 procent perfecte meisje tegenkwam',
het verhaal dat als basis diende voor zijn meesterwerk 1q84: Haruki
Murakami overschrijdt opnieuw de grens tussen droom en werkelijkheid.
'Ik heb alles van Murakami gelezen wat ik te pakken kon krijgen en toen ik dat uit had, heb ik alles hérlezen.' - Tim Krabbé
'Er
gaat iets onweerstaanbaars uit van zijn werk, iets bedwelmends en
meeslepends: val je voor hem, dan ben je gesjochten, want dan moet
ineens dringend alles van hem gelezen worden.' - de Volkskrant
De
Japanse schrijver Haruki Murakami is wereldberoemd, onder andere door
zijn magnum opus 1q84. Eerder verscheen zijn verhalenbundel De olifant
verdwijnt. Zijn werk wordt in meer dan veertig landen uitgegeven.
Maar je bent bang voor de dag van morgen omdat je het heden niet weet op te bouwen en wanneer je het heden niet weet op te bouwen, maak je jezelf wijs dat je het morgen kunt en dan kun je het wel vergeten, want morgen wordt uiteindelijk altijd vandaag. We moeten leven met de zekerheid dat we oud zullen worden en dat het niet mooi, niet goed en niet vrolijk zal zijn. En bedenken dat het om het nu gaat: nu iets opbouwen, kost wat het kost, met inzet van al je krachten. Altijd dat bejaardentehuis in je hoofd hebben om jezelf iedere dag te overtreffen en die dag onvergankelijk te maken. Stap voor stap je eigen Everest beklimmen en dat op zo'n manier doen dat iedere stap met een beetje eeuwigheid gepaard gaat. Daar dient de toekomst voor: om het heden op te bouwen met echte plannen van levende mensen.
Pag. 227
Ik denk dat we maar één ding kunnen doen: de taak vinden waarvoor we geboren zijn en die zo goed mogelijk en met inzet van al onze krachten verrichten, zonder al teveel omhaal van woorden en zonder te geloven dat er iets goddelijks in onze dierlijke natuur schuilt. Alleen op die manier zullen we op het moment dat de dood ons zal wegnemen het gevoel hebben dat we met iets constructiefs bezig zijn. Vrijheid, besluiten nemen en willen, dat zijn allemaal hersenschimmen. Wij denken dat we honing kunnen maken zonder het lot van de bijen te delen; maar ook wij zijn maar arme bijen die voorbestemd zijn hun taak te verrichten en dan te sterven.
Pag. 315
Het leven is: veel wanhoop, maar ook een paar momenten van schoonheid waarin de tijd niet meer hetzelfde is. Het is alsof de muzieknoten een soort inlassing in de tijd waren, een opschorting, een elders hier ter plekke, een altijd in een nooit. Ja, dat is het, een altijd in het nooit.
'1984' van Orwell opnieuw bestseller dankzij afluisterpraktijken
Door de recente onthullingen over hoe de Amerikaanse overheid zijn
bevolking bespioneert en afluistert, is '1984' van George Orwell in de
VS opnieuw een bestseller geworden. In de dystopische roman over een
totalitaire Engsoc-maatschappij houdt Big Brother alle touwtjes in
handen. De jongste dagen kreeg president Barack Obama net dat epitheton
opgespeld.
De voorbije 24 uur steeg '1984' bij internetprovider Amazon van de 6.208ste naar de 193ste plaats in de verkoop. Het is
overigens niet de eerste keer dat de roman van de Britse socialist,
schrijver en journalist Eric Arthur Blair blijk geeft van profetische
gaven. Denk maar aan het ministerie van Vrede dat zich bezig houdt met
oorlogsvoering, het ministerie van Waarheid dat enkel propaganda spuwt
en constant de geschiedenis herschrijft, de Denkpolitie die
dubbeldenkers opspoort, folterpraktijken,... Overigens bevat de roman
ook nog een mooie, maar tragische liefdesrelatie tussen protagonist
Winston Smith en Julia.
Obama heeft zich inmiddels tegen de
kritiek verdedigd: het afluisteren gebeurt in naam van de veiligheid en
om ons te beschermen tegen de terreur. Daarvoor dient de privacy dus
opgeofferd te worden.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Literatuur in de krant
13-06-2013
Hubert Lampo - Hermione betrapt
In 'Hermione betrapt' ontmoet de historicus Rudolf Reyniers tijdens
een weemoedige nazomer in Parijs de dubbelgangster van het meisje dat
hij in zijn jeugd heeft liefgehad. De titel van deze roman is een zinspeling op Shakespeare's The Winter's Tale,
in welk stuk koningin Hermione door haar gemaal gedurende twintig jaar
als dood wordt beschouwd, totdat zij naar het rijk der levenden
terugkeert...
In zijn essay De zwanen van Stonehenge vertelt Lampo over het
ontstaan van deze roman: Aanvankelijk had ik mij voorgenomen een vage
poëtisch geladen twijfel te laten bestaan over het "wie is wie, zonder
aan enig mythisch tweelingmotief te denken. Reyniers' twijfels omtrent de
vraag of Denise Massurel en Désirée Chantraine een en dezelfde zijn,
werden verklaard door een onjuist overlijdensbericht van zijn
jeugdliefde. Haar terugkeer is dan ook geen terugkeer van dood naar
leven - wat in een magisch-realistische roman niet tot de
onmogelijkheden behoort - maar gewoon een wederontmoeting. Later werd het mij duidelijk dat zelfs mijn thrilleroplossing niets wezenlijks veranderde en dat ik 'Hermione betrapt', of ik wilde of niet, aan het archetype van de eeuwige terugkeer moest toeschrijven.
Nooit is de weemoed geheel afwezig bij Hubert Lampo, maar 'Hermione betrapt',
peilend naar de mysterieuze achtergronden van het leven en de soms zo
moeilijk te aanvaarden toevalligheden, is een zonnige, optimistisch
eindigende roman.
Op 1 oktober 1989 viert de Oost-Duitse Wilhelm Powileit zijn
negentigste verjaardag. Terwijl buiten de roep om vrijheid en democratie
steeds luider klinkt en het niet lang meer zal duren voordat de Muur
valt, eindigt de dag voor Wilhelm in grote chaos wanneer de tafel voor
het buffet met eten en al instort.
Wilhelm is zijn hele leven
een overtuigd communist geweest. Na een lange ballingschap in Mexico
keert hij in 1952 met zijn vrouw terug naar de DDR. Vier jaar later
voegt hun zoon zich bij hen. Kurt probeert de verschrikkingen van de
goelag achter zich te laten en samen met zijn Russische vrouw Irina en
hun zoontje Alexander een bevredigend bestaan op te bouwen, ook al
groeit zijn twijfel over de gang van zaken in het land.
Jaren
later, vlak voor de Wende, vlucht Alexander naar het Westen. Pas als hij
in Mexico op zoek gaat naar de sporen van zijn grootmoeder vindt hij
eindelijk innerlijke rust.
Wanneer de veertienjarige Erik Schroder, een jonge Duitse immigrant, zich opgeeft voor een exclusief schoolkamp in New England, besluit hij dat te doen onder de naam Eric Kennedy, in de verwachting dat hij als normale Amerikaanse jongen meer kans maakt te worden toegelaten. Het blijkt een noodlottig leugentje om bestwil dat zijn leven een onwaarschijnlijke en zeer tragische wending zal geven.
Jaren later blikt Eric, nu een gescheiden man, vanuit een penitentiaire inrichting terug op zijn leven in een poging te begrijpen - en misschien zelfs te verklaren - wat hem ertoe heeft gebracht zijn zesjarige dochter Meadow midden in een verhitte strijd om de voogdij te ontvoeren. In opdracht van zijn advocaat zet hij zijn leven op papier: van het pijnlijke afscheid van zijn moeder als jong kind, de angstige overtocht naar Amerika met zijn zwijgzame vader, zijn liefde voor Laura, die opbloeide in de schaduw van alle leugens, tot al Erics momenten van trots en spijt als gemankeerde maar liefhebbende vader.
Met Schroder schreef Amity Gaige een buitengewoon knappe roman over geschiedenis, vaderschap en de vele identiteiten die we gedurende ons leven aannemen.
Het is 1985. Galen woont alleen met zijn moeder in een groot oud huis, te midden van wat ooit een walnotenboomgaard was. Hij weet niet wie zijn vader was, zijn gewelddadige grootvader is overleden en zijn dementerende oma is opgenomen in een verzorgingshuis. Galen ziet zichzelf als een 'oude ziel' en doet aan meditatie en vuurlopen als uiterste pogingen om transcendentie te bereiken. Maar hij heeft tegen wil en dank ook nog altijd oog voor aardsere zaken, zoals zijn brutale en uitdagende nichtje. Als zijn moeder merkt dat Galen zich tot haar aangetrokken voelt, beginnen de problemen zich op te stapelen en belandt de relatie tussen moeder en zoon in een onstuitbare neerwaartse spiraal. Aarde is pijnlijk, grappig en schokkend. Een beklemmende roman die de lezer vanaf de eerste pagina in de houdgreep neemt om die niet meer los te laten.
In een tijd van massaontslagen en stijgende werkloosheid neemt de Franse journaliste Florence Aubenas de proef op de som. Een halfjaar lang verruilt ze Parijs voor de voor haar onbekende stad Caen in Normandië, om daar anoniem op zoek te gaan naar werk. Met alleen haar middelbareschooldiploma op zak vecht ze samen met een duizendtal andere werklozen voor een plek op de arbeidsmarkt. Het blijkt een uitputtende strijd, die niet meer oplevert dan een reeks slecht betaalde baantjes. Desondanks schetst Aubenas een hoopgevend beeld van deze werkende armen, die met humor, doorzettingsvermogen en solidariteit weten te overleven aan de onderkant van de samenleving.
