Het meten van de wereld, een filosofische avonturenroman over het leven van twee genieën, is een geraffineerd spel met feit en fictie, en veel humor.
In "Het meten van de wereld" pakken twee mannen, tegen het einde van de achttiende eeuw, onafhankelijk van elkaar, het absurde plan op om de wereld op te meten. De ene, Alexander von Humboldt, baant zich een weg door jungle en woestijn, vaart over de Orinoco, test gif uit op zichzelf, kruipt in de diepste spelonken, beklimt vulkanen en ontmoet kannibalen. De andere, de wiskundige en astronoom Carl Friedrich Gauß, die niet zonder vrouwen kan leven maar zelfs in zijn huwelijksnacht uit bed springt om een formule te noteren, verkrijgt dezelfde meetresultaten, al verlaat hij zelden zijn geboorteplaats. Oud, beroemd en ook een beetje zonderling geworden, ontmoeten ze elkaar in 1828 op een conferentie in Berlijn. Gauß is nog amper uit zijn koets gestegen, of het bekvechten neemt een aanvang.
Sebastiaan Krops is niet erg gelukkig. Hij heeft voortdurend last van duizelingen maar het komt er niet van zijn huisarts te bezoeken, terwijl zijn therapeut hem niet van zijn vele angsten en schuldgevoelens heeft kunnen verlossen. Hij is getrouwd met Martha, maar hun huwelijk stelt weinig meer voor. Hij drinkt te veel. Hij geeft les op een avondschool, waar hij zijn leerlingen de kunst van het romanschrijven tracht bij te brengen, maar zou eigenlijk liever zélf schrijven. Hij snakt kortom naar verandering, al heeft hij geen idee waar die vandaan zou moeten komen. Dan komt op een avond Martha's zus in het gezelschap van haar nieuwe vriend, Barry geheten, bij Sebastiaan Krops en zijn vrouw op bezoek.
Een borrel met Barry, het vierde boek van Christophe Vekeman, is wellicht een van de droevigste komedies ooit in ons taalgebied verschenen.
Een aangrijpend ooggetuigenverslag van een van de joodse gevangenen die werden gedwongen in de gaskamers te werken; een verhaal van onmacht, schuld en de drang tot overleven,
In de vernietigingskampen waren de leden van het Sonderkommando belast met de gruwelijkste taak: het werk in de gaskamers. Joodse gevangenen maakten gedwongen deel uit van deze 'speciale werkploegen' en kregen van de SS de opdracht slachtoffers naar de gaskamers te begeleiden, de ruimtes schoon te maken en de lichamen van de slachtoffers te verbranden, om enige tijd later zelf te worden gedood. De Grieks-Italiaanse jood Shlomo Venezia is een van de zeer weinigen die het Sonderkommando heeft overleefd. Pas na vijftig jaar was hij in staat erover te spreken. In Sonderkommando Auschwitz vertelt hij zijn verhaal, van de deportatie per trein vanuit Griekenland, de selectie bij aankomst in Auschwitz en het werk in het kamp tot de bevrijding en het leven daarna
Charlotte Roche schreef met Vochtige streken een uitgesproken roman, met in de hoofdrol een even openhartige als kwetsbare heldin. Vooruitstrevend en expliciet, maar ook dapper en ontroerend.
Hygiëne wordt door mij met een kleine letter geschreven.
Na een mislukte poging om haar intieme delen te scheren, ligt de achttienjarige Helen op de afdeling interne geneeskunde van het Maria Bijstand Ziekenhuis. Ze koestert de hoop dat haar gescheiden ouders aan haar ziekbed nader tot elkaar komen en met dit doel voor ogen probeert zij haar verblijf in het ziekenhuis zo lang mogelijk te rekken. Omgeven door medische instrumenten en zoemende machines overdenkt ze op onverbloemde wijze de uitzonderlijke gaven van het vrouwelijk lichaam. In Vochtige streken komen de laatste taboes van ons tijdperk aan bod. Moedig, radicaal en provocatief rebelleert Charlotte Roche tegen hygiënegekte, de steriele esthetiek van de vrouwenbladen en de gestandaardiseerde omgang met seksualiteit en het vrouwelijk lichaam. Vochtige streken heeft in Duitsland veel opschudding veroorzaakt en een debat over de vrouwelijke seksualiteit op gang gebracht. Al binnen enkele maanden na verschijning gingen er van deze spraakmakende roman meer dan zevenhonderdduizend exemplaren over de toonbank.
Vuurtorenwachten is een roman over de wisselvalligheid van het lot over pratende vogels en gestolen boeken, over Darwin en Stevenson, over de Jekyll en Hyde die we allen in ons dragen, over het meisje Silver en over de vuurtorens die ons uiteindelijk de weg wijzen.
Enkele jaren geleden werd Chris de Stoop opgezocht door de jonge, mysterieuze Nina H., die hem overlaadde met dossiers. Zij vertelde hem over een complot, waar de regering van België bij betrokken zou zijn, ten tijde van de genocide in Rwanda, Chris de Stoop was daar in 1994 en hij maakte mee hoe de Belgische regering haar troepen terugtrok en de moordenaars ongestraft liet begaan. Het relaas van Nina H. voert de auteur ook terug naar het schokkende verhaal van zijn Nonkel André, die in het België van de jaren vijftig werd overgeleverd aan de meest barbaarse praktijken van de psychiatrie. Met Het complot van België brengt Chris de Stoop opnieuw een ontluisterend en waargebeurd verhaal, dat tegelijk de ogen opent voor een cultuur van paranoia en complottheorieën. Een genadeloos en soms hartverscheurend boek dat nog lang in je brein blijft ronddwalen.
Midden in een les verlaat de leraar Raimund Gregorius het klaslokaal. Opgeschrikt door het plotselinge besef dat de tijd hem door de vingers glipt, laat hij zijn geordende leven achter zich en vertrekt hij nog diezelfde nacht met de trein van Bern naar Lissabon. De aanleiding voor deze drastische stap is een boek dat hij bij toeval in handen heeft gekregen. Het is van Amadeu de Prado, een Portugese arts die zo indringend schrijft over de diepste ervaringen in het leven van de mens, dat Gregorius er niet meer van loskomt. In Lissabon gaat hij op zoek naar sporen van Prado en komt hij in contact met mensen wier leven vervlochten is geweest met dat van deze raadselachtige man. Stukje bij beetje vormt Gregorius zich een beeld van hem. Hij wil weten wat het is om Prado te zijn en hoopt zo te ontdekken hoe hij zijn eigen leven moet leiden en welke wending hij eraan kan geven om een ander mens te worden. In Nachttrein naar Lissabon leidt Pascal Mercier zijn hoofdpersoon en de lezer naar de fundamentele vragen van het menselijk bestaan. Kunnen wij zelf de loop van ons leven bepalen, en wat zou er gebeuren als we het mochten overdoen? Wat betekent het een ander mens werkelijk te kennen? En is het eigenlijk wel mogelijk onszelf te kennen?
De personages in deze prachtige roman komen zo tot leven dat de lezer ze bijna hoort praten en kan aanraken. In hun zoeken en twijfelen, in hun moed en volharding zijn ze ontroerend, en aan het einde van het verhaal is het alsof de lezer ze persoonlijk heeft ontmoet.
De studente Engels Ariel Manto, bezig met een proefschrift over gedachte-experimenten, is gefascineerd door het werk van de obscure negentiende-eeuwse filosoof Thomas Lumas. Als ze de hand kan leggen op een zeldzaam boek van hem getiteld The End of Mr. Y aarzelt ze dan ook geen moment en koopt het. Op de dag dat zijn boek verscheen, is Lumas gestorven, net als alle mensen die met het boek te maken hadden. Om die reden twijfelt Ariel ook over of ze het boek wel zal gaan lezen, want er wordt gezegd dat er een vloek op rust en dat iedereen die het boek leest net als de schrijver zal verdwijnen. Dit is ook gebeurd met één van haar docenten die onderzoek deed naar Lumas. Ariel kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat het boek lezen met alle gevolgen van dien. Zo komt ze er bijvoorbeeld achter dat er twee bladzijden ontbreken. Als ze deze bladzijden vindt (in de spullen van de verdwenen docent) en het recept gaat maken dat beschrijft hoe je gedachten kunt lezen, beginnen de problemen pas echt. Ze komt o.a. in de gedachten van een muis en van haar buurman. Ook wordt ze bedreigd door mannen die haar boek willen om het recept te kunnen bemachtigen en te verkopen. Tenslotte krijgt ze de opdracht om terug te gaan in de tijd en op die manier het een en ander te veranderen. Dat doet ze en uiteindelijk komt ze voor de keuze om terug te gaan naar de echte wereld of te blijven in de gedachtewereld.
De twaalfjarige Paloma Josse, dochter van een welgestelde, linkse familie uit Parijs, wil niet het vissenkomleven leiden waarvoor ze in de wieg lijkt te zijn gelegd en besluit op haar dertiende verjaardag zelfmoord te plegen. Het halve jaar dat ze nog voor de boeg heeft wil ze gebruiken om na te gaan of het leven wellicht toch nog zin heeft. In het Parijse appartementengebouw waar ze woont komt ze in contact met enkele bewoners: twee keurige dames met elkaar bespringende hondjes; een rijke Japanse weduwnaar; en vooral de 57-jarige Renée Michel, de conciërge van het gebouw, die zich met haar slonzige voorkomen voordoet als een echte, clichématige conciërge, maar die zich in werkelijkheid interesseert voor filosofie, literatuur en Hollandse stillevens. Als Paloma het geheim van de oudere vrouw doorheeft, voelt ze zich tot haar aangetrokken. Ze begrijpt dat het mogelijk is haar levenslot te veranderen. Maar of dat voldoende is om haar van haar dreigende voornemen af te houden? Elegant als een egel is een prachtige filosofische roman, geschreven in een intelligente, geestige, gevoelige en bij vlagen dichterlijke stijl. In Frankrijk was het boek een ongelooflijk en langdurig succes: er zijn bijna een miljoen exemplaren van verkocht.
Vaste grond onder je voeten hebben is een veilig gevoel, maar als die grond opeens dreigt weg te vallen, kan dat heel nare gevolgen hebben. De zes verhalen in deze bundel exploreren de psychologische gevolgen die een aardbeving teweeg kan brengen, zelfs als zij ver weg gebeurt. De hoofdpersonen zien vaak geen uitweg in hun bestaan, maar zij zijn allemaal Gods kinderen, ook de reusachtige kikker die Tokyo voor een zekere vernietiging behoedt. In Na de aardbeving is Murakami op zijn absurde, grappige, ontroerende best.
'Denken heeft niets te maken met het innemen van standpunten, eerder met het verlaten ervan. Denken betekent: in beweging komen, verharde tegenstellingen soepel maken. Wie een standpunt inneemt wordt in een oorlogszuchtige rol gedwongen. Op dát punt is hij gaan staan, nu zal hij het voor geen geld meer verlaten. In deze veelzijdige bundel schetst Cyrille Offermans de lotgevallen van de moderne intellectueel, van diens geboorte uit de geest van het achttiende-eeuwse essayisme tot zijn kwijnende bestaan in onze dagen. Kan de moderne intellectueel zich nog spiegelen aan Rodins Penseur? Moet hij vuile handen durven te maken? Behoort het tot zijn verantwoordelijkheden het doorgaan van praatprogramma's te bevorderen? Geïnspireerd door een viertal voorbeeldige denkers - Denis Diderot, Friedrich Nietzsche, Hans Magnus Enzensberger, Peter Sloterdijk - schrijft Offermans over opvoeding en onderwijs, filosofie en politiek, literatuur en beeldende kunst. De apotheose van dit boek is een vijfdelig gefingeerd interview, een even lichtvoetige als scherpzinnige dialoog in het spoor van Diderot, waarin de vraag aan de orde komt wat het begrip intellectueel aan het begin van de eenentwintigste eeuw nog kan betekenen. Door de gebeurtenissen van 11 september wordt die kwestie onverwachts op scherp gesteld. Kinderen moeten niet worden bang gemaakt voor het leven, ze moeten er zin in krijgen. Dat is zo ongeveer alles. Ze moeten ervaren dat leven iets anders is dan zure plicht en treurig zelfverbruik. Het ideaal is: zonder argwaan de wereld in - zonder rancune weer naar huis.'
Hoe praktisch kan filosofie zijn? Paul Wouters presenteert zeven filosofische benaderingen als denkgereedschap om praktische problemen te lijf te gaan. Ieder werktuig vertegenwoordigt een bepaalde filosofische traditie:
hamer en beitel: wezendenken, metafysisch realisme
winkelhaak: transcendentale methode
koevoet: dialectiek
de blote hand: fenomenologie
decoupeerzaag: analytische methode
schroefboormachine: hermeneutiek
de werkende mens: deconstructie.
Het zijn zeven fundamenteel verschillende manieren van omgaan met problemen die onze cultuur heeft opgeleverd.
Hoe kun je, ondanks al je beperkingen, een vreugdevol leven leiden? Een indringende vraag voor Alexandre Jollien, een jonge Zwitserse filosoof die met een motorische stoornis ter wereld kwam. Grote denkers zoals Boëthius, Epicurus en Schopenhauer leerden hem niet alleen hoe een mens met zijn beperkingen kan omgaan, maar ook dat het leven, ondanks alle tegenslagen, heel erg de moeite loont. Die boodschap heeft van zijn boeken in het Franse taalgebied grote bestsellers gemaakt. In Blijdschap als levenskunst schrijft Jollien, als een moderne Boëthius, brieven over zijn zoektocht naar het geluk. Hij richt die aan Vrouwe Filosofie, aan de Dood en aan zes grote denkers, onder wie drie uit ons taalgebied: Erasmus, Spinoza en Etty Hillesum. De brieven doen verslag van zijn persoonlijke zoektocht, en leren ons hoe we, ondanks de beperkingen die we allemaal ervaren, gelukkig kunnen zijn.
Een succesvol journalist en overlevende van de holocaust stapt van een New Yorkse stoep en wordt geraakt door een taxi. Balancerend op het randje tussen leven en dood, denkt hij na over de historische tragedie die hemzelf, zijn familie en zijn volk overkwam. Met dit meesterlijke portret, gebaseerd op de gedachten, dagdromen en herinneringen van één man, keert Wiesel terug naar de vragen die hem ook in zijn andere werk bezighouden: wat betekent het om de ondergang van je eigen volk te overleven? Hoe leeft de holocaust door in het karakter van een moderne jood? En kun je wel vasthouden aan je geloof als je eenmaal bent blootgesteld aan bloedbaden en massavernietiging?
Dag is het krachtige slot van Wiesels klassieke holocausttrilogie, waarvan de delen Nacht en Dageraad recent bij J.M. Meulenhoff zijn verschenen.
In deze eerste roman van de vooral door zijn herinneringen beroemd geworden Konstantin Paustovskij keren we terug naar de wereld van zijn jeugd. De 'romantici' vormen en club van school- en studievrienden die zich sterk afzetten tegen de dominante bureaucratische cultuur van het tsaristische Rusland. Ze dromen van reizen naar de Middellandse Zee en naar het Tahiti van Gauguin - een van hun helden. Ze geven zich over aan muziek en beeldende kunst en beleven romantische liefdesavonturen. Maksimov zoekt zijn heil vooral in de literatuur.Hij wordt de minnaar van de verwende en languissante actrice Natasja, die als intelligente verleidster het volstrekte tegendeel is van zijn grote jeugdliefde, het pure natuurkind Chatidzje. Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt wordt Maksimov ziekenbroeder aan het front. In dit gruwelijke inferno wordt de literatuur gekoesterd als enige grote illusie van een rijker en ander leven.
Het 50ste boek van een van de belangrijkste schrijvers van ons taalgebied.
Het hoofdpersonage in "Mijn haar is lang" is niemand minder dan Herman Brusselmans. Herman is zoals we weten een sociaal en aimabel persoon die graag met mensen praat, hun kant van de zaak wil horen, geïnteresseerd is in hun bestaan en hen graag aan het woord laat, ook in kapsalons. Hij organiseert zelfs wel eens een quiz, waarin zijn zwager op een onverwachte manier een rol speelt. Herman ontpopt zich in deze mooie roman als een gedreven man, die weet wat hij wil, maar die net als iedereen vaak in zijn wensen wordt gedwarsboomd, door de omstandigheden, door het lot, door het gedrag van anderen. Daar trekt hij zich als het erop aankomt niet zoveel van aan; dood moeten we toch allemaal. De dood is een belangrijk thema in dit boek, dat tenslotte is geschreven door een wees. En ook de liefde staat, zoals steeds bij deze schrijver, op de eerste rang.
Mijn haar is lang is een eenvoudige doch gelaagde roman die de lezer veel amusement brengt, maar die hem ook zal doen nadenken over vele aspecten van het dagelijkse geploeter dat des mensen is. Herman Brusselmans heeft met "Mijn haar is lang" een belangwekkende stap gezet op het pad van zijn omvangrijke en unieke oeuvre.
Onderwereld begint op 3 oktober 1951, als Toots Shor, Jackie Gleason, Frank Sinatra en J. Edgar Hoover toeschouwer zijn van de derde ronde in de historische strijd om het Amerikaanse honkbalkampioenschap tussen de Dodgers en de Giants. Hoover krijgt ter plekke het bericht dat de Russen een atoombom tot ontploffing hebben gebracht en Bobby Thomson slaat de legendarische homerun waarmee hij de Giants het kampioenschap bezorgt, 'de klap die tot over de hele wereld te horen was'.
In de roman Het evangelie volgens Jezus Christus vertelt José Saramago zijn eigen versie van het Nieuwe Testament. Bij Saramago is Jezus Christus een gewoon menselijk wezen, met gevoelens en twijfels. Maria Magdalena is zijn partner, die in het boek uitgroeit tot een heel krachtige, vitale vrouw. Ook de verhouding tussen God en Duivel komt op verrassende wijze in een nieuw licht te staan.
Saramago's evangelie, het evangelie van een atheist, geeft een zeer persoonlijke en tegendraadse interpretatie van de aloude tradities.
In zijn memoires vermeldt Casanova terloops dat Lucia een van de weinige vrouwen is die hij ooit onrecht heeft aangedaan. Maar hoe? Wat is er werkelijk gebeurd? Waarom deed Lucia afstand van haar geluk? Een schitterend gebrek is haar verhaal, het verslag van een uitzonderlijk leven.Het begint wanneer Lucia, vele jaren later, Casanova in een Amsterdams bordeel bij toeval tegen het lijf loopt. Hij heeft er geen weet van dat zij het is omdat ze haar door de pokken mismaakte gezicht onder een sluier verbergt, en hij probeert haar te veroveren op de van hem bekende wijze.Voor Lucia is de schokkende confrontatie aanleiding tot een reconstructie: haar jeugd in de Veneto, haar kortstondige maar heftige liefde voor Casanova, de verwoestende ziekte die haar trof, haar vlucht naar Amsterdam en haar werk als hoer. Langzaam wordt duidelijk dat haar verdwijning geen verraad was maar een daad van liefde. Ten slotte verricht zij de truc die hem verlost van zijn herinnering aan haar en die haarzelf bevrijdt van haar verleden.
'Ik heet Pietro Paladini, ik ben drieënveertig en weduwnaar.' Zo stelt de hoofdfiguur van deze roman zich voor. Hij is een tevreden man: hij heeft een uitstekende baan, een goede relatie en een dochter van tien. Op een dag verandert zijn leven ingrijpend: s ochtends redt hij twee toeristen van de verdrinkingsdood en s middags thuis treft hij zijn vrouw dood aan. Vanaf dat moment neemt zijn leven een andere wending.
De bezorgdheid om zijn dochter neemt bizarre vormen aan. Overdag verblijft hij in zijn auto, die hij heeft geparkeerd bij haar school en wacht hij tot zij weer naar buiten komt. Familieleden en collega's komen hem op die plek opzoeken. Hij ontdekt de schaduwzijde van mensen die hij aanvankelijk als succesvol beschouwde. Zijn baas staat op het punt ontslagen te worden, een collega raakt in het slop door de slopende invloed van het mentale verval van zijn vrouw en zoon, en een andere collega voorziet een crisis vanwege een fusie en verlaat het zinkende schip om missionaris te worden.
Terwijl de anderen allemaal de behoefte voelen om hun leed bij Pietro neer te leggen, blijft hij zich verwonderd afvragen wanneer zijn eigen verdriet in volle omvang tot hem zal doordringen. De indringende stijl van Sandro Veronesi, zijn ononderbroken dans tussen het intellect en het woord, is het touw waarmee Pietro de emmer vanaf de bodem van de put naar zich toe trekt.
