Lunar Park zet je telkens op het verkeerde been. Het verhaal balanceert
voortdurend op de grens tussen werkeliljkheid en fictie; via humor,
angstaanvallen en paranoia leidt het naar een verbazingwekkende ontknoping. Deze
roman - over liefde en verlies, vaders en zonen - is absoluut de krachtigste en
origineelste in zijn uitzonderlijke oeuvre.
Michael Berg, een jonge Duitse scholier, raakt geobsedeerd door Hanna, een
tramconductrice die tweemaal zo oud is als hij. Ze geven zich hartstochtelijk
over aan de liefde en daarna leest hij haar telkens voor, het ene boek na het
andere, de hele wereldliteratuur. Maar van de ene dag op de andere is zij
verdwenen waarna ze in zijn herinnering blijft rondspoken, tot hij haar
terugziet op een plaats waar hij haar nooit had verwacht.
De voorlezer is een ongewoon sensueel en krachtig boek, dat even
openhartig spreekt over de genietingen van de liefde als over de last van de
Duitse geschiedenis. Het boek heeft wereldwijd miljoenen lezers gevonden en is
inmiddels een moderne klassieker geworden.
Een stokoude vrouw die de dood voelt naderen blikt terug op haar kinderjaren, de
liefdes die ze heeft gekend, haar huwelijk en de jaren van de Eerste
Wereldoorlog die ze met haar moeder en haar broer in Frankrijk doorbracht.
Gaandeweg ontstaat een intiem panorama van België, haar onduidelijke vaderland.
Aan geen van die gebeurtenissen wil ze meer nadruk geven dan aan de andere, ze
hunkert naar een oneindig lange zin, 'die al wat er is in zich opneemt, zoals
een hofdame uit de pruikentijd, in wier lokken een armada van parels kapseist,
haar talloze rokken optilt terwijl ze de trappen van de opera betreedt - of de
ladder naar het schavot'. Godenslaap, de vijfde roman van Erwin Mortier, speelt
zich af op het raakvlak tussen de grote geschiedenis en kleine mensenlevens,
tussen taal en wereld, verbeelding en werkelijkheid, tussen geschiedschrijving
en verhalend proza.
Wat zullen we nu krijgen? Ja ja, het is wel degelijk een nieuwe roman van Herman
Brusselmans. Het is alweer een werkje om duimen en vingers bij af te likken.
Zoals de titel al aangeeft is het een boek over vriendschap, diepzinnigheid, een
verre tocht, de interactie tussen artiest en publiek, en een onverwacht einde
tijdens een niet voorspelde finale. Het hoofdpersonage, de redelijk befaamde
auteur Herman Brusselmans, leert een meisje kennen. Tevens zoekt hij een
chauffeur, omdat zijn vaste chauffeur, Robbie, een zaak in parketvloeren is
begonnen. De oplossing is simpel: het meisje, Liselot, zal fungeren als de
nieuwe chauffeur om Brusselmans naar Nederland te brengen, waar hij een literair
optreden voor de boeg heeft.
Met Kaloemmerkes in de zep verrast Herman
Brusselmans vriend en vijand. Hij schuwt een vleugje humor niet, maar de ernst
krijgt evenzeer prioriteit. De roman is driedubbelgelaagd, wordt gestut door een
stilistiek die haar gelijke nauwelijks kent en bezit een plot die talloze andere
plots in de schaduw stelt. Brusselmans trekt alle registers open op een wijze
die hem en hem alleen kenmerkt. Een prima roman.
Jonathan Littell verbleef tweeënhalve maand in Homs, in het bonkende hart van
de wijken die in opstand zijn gekomen tegen het regime van Bachar al-Assad.
Dit is men voelt het op elke pagina een tekst die geschreven is onder
extreem gevaarlijke omstandigheden. Deze notities, die als geheel een uniek
document vormen en het resultaat zijn van waarheidsgetrouw onderzoek ter
plaatse, getuigen direct van de toestand van een bevolking in opstand en haar
verzet tegen de strijdkrachten van de regering.
Christopher Hitchens trekt in God is niet groot fel van leer tegen de
godsdienst. Door nauwkeurige analyse van belangrijke religieuze teksten laat hij
zien dat religie niet meer is dan een wens van de mensheid.
Religie is het
gif dat de maatschappij verziekt, ze is een oorzaak van gevaarlijke seksuele
repressie en zorgt voor miskenning van de bakermat van onze beschaving.
God
is niet groot is stilistisch briljant, geestig, boos, onredelijk, overtuigend,
erudiet en scherpzinnig een boek om in één adem uit te lezen.
Aan de vooravond van een wereldwijde ramp zitten vijf wanhopige mensen
opgesloten in een cocktailbar op een vliegveld. Karen, een alleenstaande moeder
die wacht op haar internetdate; Rick, de barman die niet meer drinkt; Luke, een
pastoor die met een zak geld gevlucht is; Rachel, een onderkoelde blondine die
geen menselijk contact kan krijgen en een mysterieuze stem die we alleen leren
kennen als `Speler Een`. Langzaam maar zeker sijpelen de gevolgen van de ramp de
bar binnen, en de veiligheid die hun onderkomen biedt dreigt steeds tijdelijker
van aard te worden. Terwijl de wereld in elkaar stort en alles voor altijd
verandert, delen de lotgenoten hun eigen waarheden en geheimen.
In de
traditie van Kurt Vonnegut en J.G. Ballard onderzoekt Coupland hedendaagse
kwesties als tijd, identiteit, maatschappij, religie en het hiernamaals. Deze
roman stelt net zo veel vragen als hij antwoorden geeft. De lezer krijgt het
gevoel dat we leven aan de vooravond van een nieuw soort bestaan, en dat we niet
meer terug kunnen naar waar we vandaan komen.
In september 2004 kwamen bij een gijzeling op een basisschool in Beslan,
Noord-Ossetië, 186 kinderen en 147 volwassenen om het leven. Een voorheen
slaperige plaats veranderde door deze brute terroristische aanslag in een stad
in rouw, waar het verdriet en de woede na vele jaren nog steeds voelbaar zijn.De
jonge Erika Fatland (1983) is een veelzijdig wonder. Ze spreekt zeven talen,
studeerde en werkte in verschillende landen en schreef artikelen voor kranten en
tijdschriften. Ze staat door haar veldwerk in de Kaukasus bekend als expert op
het gebied van de meest ongure regio van Rusland.
Albrecht woont begin jaren twintig met zijn ouders in een Duitse provinciestad.
Hij gaat naar het gymnasium, houdt ervan om de natuur in te gaan en voert lange
gesprekken met zijn ongelukkige vriend Fritz, die niet meer naar school wil. De
grote economische crisis van die jaren laat zich ook in het stadje voelen. Zijn
vader, die een kleine kledingzaak heeft, weet het hoofd maar nauwelijks boven
water te houden. Als Albrecht na zijn eindexamen in Berlijn gaat studeren, komt
hij in een turbulente wereldstad terecht, waar stakingen en demonstraties aan de
orde van de dag zijn. Om in zijn onderhoud te kunnen voorzien gaat Albrecht in
een orkestje spelen. Maar overleven is niet zijn enige uitdaging; Albrecht moet
in deze verwarrende tijden ook zijn levensbestemming zien te vinden in het besef
dat afzijdig blijven onaanvaardbaar is. Het leven gaat verder is de
schitterende ontwikkelingsroman waarmee de inmiddels wereldberoemde schrijver en
psychiater Hans Keilson in 1933 debuteerde. De roman geeft niet alleen een
fascinerend beeld van het alledaagse leven in de Weimar-republiek, maar kenmerkt
zich tevens door het enorme psychologische inlevingsvermogen van de schrijver,
zoals dat in al zijn werk naar voren komt.
Het middelpunt van de roman Blösch van de Zwitserse auteur Beat Sterchi vormt een koe, eigendom van boer Knuchel, levend op een godvergeten berghelling ergens in Zwitserland. Aan het lot van koe Blösch is dat van Ambrosio gekoppeld, een Spanjaard die aanvankelijk als knecht bij Knuchel in dienst is, maar later in een abattoir komt te werken. Daar wordt koe Blösch uiteindelijk afgeleverd om geslacht te worden. De band tussen knecht en koe blijkt even sterk als die tussen mes en bloed. In een meeslepende stijl vertelt Sterchi over de arme sloeber Ambrosio, over discriminatie en het boerenleven, over de gemoderniseerde landbouw en over abattoirpraktijken. Het boek is tegelijk een aanklacht en een hilarisch portret, een schrijnend realistische beschrijving van onze samenleving en een hoogst komische vertelling van het moderne leven.
Het waren bijzondere verhoudingen, die ontstonden in strafkampen in de Sovjet-Unie. Uit het hele land kwamen vrouwen op bezoek, soms na wekenlang reizen, met als enige doel om de nacht door te brengen met hun eigen vijand van het volk. Deze liaisons eindigden vrijwel altijd tragisch. Nachthuis gaat over zo'n kortstondige liefde.
Een driehoeksverhouding: twee broers worden verliefd op hetzelfde negentienjarige joodse meisje. De stad wordt vermorzeld tussen de oorlog en de dood van Stalin-de broers worden gearresteerd en naar een strafkamp gestuurd maar de rivaliteit blijft.
Amis terugblik op de Sovjet-jaren is indrukwekkend. Maar wat Nachthuis mooi maakt-en ontroerend-is het liefdesverhaal dat hij al seen rode draad door zijn Russische geschiedenis heeft geregen.
In De perzik van onsterfelijkheid staat oud-verzetsstrijder Ben Ruwiel centraal, die op bevrijdingsdag 1980 een barre tocht door Amsterdam maakt; een ongebruikelijke thematiek voor Wolkers, met knappe innerlijke monologen.
Espinosa Albert - Als je me vraagt om te komen laat ik alles achter ... maar vraag het me
Op het moment dat zijn vriendin haar koffers aan het pakken is om hem voorgoed te verlaten, krijgt Dani een telefoontje van een wanhopige vader die hem smeekt te helpen bij de zoektocht naar zijn zoontje. Dani reist voor deze zaak af naar het Italiaanse eiland Capri, een plek waar veel herinneringen aan zijn kindertijd naar boven komen. Als dertienjarige jongen besloot hij zelf weg te lopen van huis _ van Barcelona naar Capri. Dani beseft nu dat twee personen toen een onuitwisbare indruk op hem hebben gemaakt: vuurtorenreparateur Marten en bokser George. Deze prachtige en gevoelige roman voert de lezer mee op een zoektocht naar een verdwenen jongetje, maar vooral op een zoektocht naar zichzelf. Albert Espinosa, die als kind verschillende malen kanker wist te overwinnen, wil eenieder inspireren om na te denken over wat er echt toe doet in het leven.
Als Jed Martin, de hoofdpersoon van De kaart en het gebied, het verhaal ervan moest navertellen, zou hij misschien beginnen bij een combiketel die het begaf op een koude dag in december. Of bij zijn vader, een bekend, geëngageerd architect, met wie hij tal van eenzame kerstdiners heeft genoten.
Hij zou in elk geval melding maken van Olga, een beeldschone Russische die hij aan het begin van zijn carrière heeft ontmoet toen hij voor het eerst zijn fotografische werk op basis van Michelinkaarten exposeerde. Dat was vóór hij wereldwijd succes boekte met zijn 'beroepen'-reeks, waarin hij persoonlijkheden uit alle mogelijke milieus (onder wie de schrijver Michel Houellebecq) portretteerde tijdens de uitoefening van hun vak.
Hij zou ook moeten vertellen hoe hij commissaris Jasselin een gruwelijke moordzaak hielp oplossen, waarvan de afschuwelijke details het politiekorps nog lang zouden heugen. Tegen het eind van zijn leven zou hij een zekere sereniteit bereiken en alleen nog gefluister voortbrengen.
Met De kaart en het gebied is Houellebecq een nieuwe weg ingeslagen. Zijn welbekende thema's ontbreken grotendeels, de toon is ingetogen, de compositie uitgekiend en de stijl subtiel. Veel recensenten wisten zich daardoor met het boek geen raad en schreven vooral over wat het níet is, maar de oordelen waren opvallend eensluidend: De kaart en het gebied is een waar meesterwerk.
Wat wil Stéphane Hessel in zijn pamflet `Neem het niet!`?, een verrassende bestseller in heel Europa, roept hij op om betrokken te zijn en standpunten in te nemen. Deze oproep krijgt in dit tweede boek een vervolg. `Doe er iets aan!` bevat de gesprekken die Hessel - in de negentig - voerde met de jonge journalist Gilles Vanderpooten - in de twintig. Samen gaan ze dieper in op de onderwerpen die hij in `Neem het niet!` alleen aanstipte; de Palestijnse kwestie, het milieu, sociale ongelijkheid. Ook bespreken ze het nog immer immense belang van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en het Programma van de (Franse) Nationale Raad van het Verzet, als bijlagen toegevoegd aan dit pamflet. Want de principes en de waarden waar in de twintigste eeuw wereldwijd voor werd gestreden moeten nog steeds met hand en tand verdedigd worden. Juist nu.
Ook dit tweede boek van Stéphane Hessel (Berlijn 1917) werd in Frankrijk met zeer veel enthousiasme ontvangen. `Engagez-Vous!` stond binnen een week hoog in de bestsellerlijsten en vertalingen verschijnen in meer dan 30 landen.
Deze virtuoze roman schildert een toekomst waarin verschijnselen in de huidige
samenleving zijn uitvergroot tot buitengewone proporties. In de autoritaire
samenleving heerst de methode, die mensen een streng gezondheidsregime oplegt.
Iedereen is verplicht gezond en daardoor gelukkig te zijn. Een enkeling verzet
zich tegen het systeem, zoals broer en zus Mia en Moritz Holl. Het land van de
methode is de uiterste consequentie van een gedachtegoed: ziek zijn als misdaad.
Preventie is het opperste geboden vereist de volledige controle van ieders
gedrag.
Een bed tussen de boeken vertelt het bijzondere verhaal van Jeremy Mercer, een Canadese misdaadverslaggever die, nadat hij in Canada bedreigd is door een bende, naar Frankrijk vlucht. Aangekomen in Parijs arm en werkloos ontdekt hij de wonderbaarlijke wereld van de kleine, authentieke boekwinkel Shakespeare & Co. Hij koopt een boek, waarna de medewerkers hem op de thee vragen. Binnen een paar weken woont hij boven de winkel, werkt hij voor de 89-jarige eigenaar George Whitman patroonheilige van de arme schrijvers in de stad , is hij ondergedompeld in de liefdesavonturen van de medewerkers van de winkel en doodt hij zijn tijd in dezelfde platvloerse kroegen als zij. Tijdens zijn vijf maanden onder de hoede van de wereldvreemde eigenaar ervaart de auteur een gevoel van avontuur, geheimzinnigheid en uiteindelijk verlossing. In Een bed tussen de boeken maakt Jeremy Mercer een bijzondere reis in de schaduw van de Notre Dame naar het literaire hart van een boekhandel.
'Dit gedenkschrift is veel meer dan alleen een onderhoudende stoeipartij met de Parijse literaire bohemiens rond de eeuwwisseling. Een bed tussen de boeken zal waarschijnlijk de laatste overlevering uit eerste hand zijn van een verouderde legende.' Newsweek 'Mercer heeft een kleurrijke biografie gemaakt van Whitman [ ] Een beklemmend geschreven, pienter gedenkschrift van het literaire radicalisme van de Rive Gauche. Goed geschreven, zowel grappig als rustig voortkabbelend.' San Francisco Chronicle
De strijd tussen geloof en rede aan de hand van de reis van de beenderen van de
Franse filosoof
In 1666, zestien jaar na zijn dood in Zweden, werden de
botten van René Descartes in het holst van de nacht opgegraven om, onder het
toeziend oog van de Franse ambassadeur, naar Frankrijk te worden vervoerd. Dit
was slechts het begin van een lange reis die de beenderen zouden maken; ze
werden gestolen, aanbeden als relieken, bestudeerd door wetenschappers, gebruikt
in spiritistische seances, maar ze stonden vooral symbool voor vernieuwing, voor
de kracht van de rede.
In de 350 jaar na zijn dood werd het stoffelijk
overschot van Descartes een speelbal van de machten die onze moderne tijd hebben
vormgegeven. Alles en iedereen werd er door beïnvloed: van de religieuze
schermutselingen in de zeventiende eeuw en de opkomst van democratieën, tot de
grote ideologische conflicten van vandaag. De reis die de botten van
Descartes hebben gemaakt, is evenzeer de reis die zijn ideeën hebben gemaakt,
zich langzaam verspreidend.
Russell Shorto heeft met De botten van
Descartes een fascinerende geschiedenis en een actueel boek geschreven. Hij
toont feilloos aan dat het gedachtegoed van Descartes nog altijd springlevend
is, en niet onomstreden.
Paolo Giordano - De eenzaamheid van de priemgetallen
De zevenjarige Alice moet van haar vader elke dag tegen haar zin naar skiles. Op een mistige ochtend zondert zij zich af van haar skiklasje en besluit ze de afdaling alleen te maken, maar ze komt ten val en raakt voor de rest van haar leven verlamd aan een been. Mattia is de helft van een tweeling. Hij is hyperintelligent, zijn zusje Michela is zwakbegaafd. Als de tweeling wordt uitgenodigd voor een verjaardagspartijtje schaamt Mattia zich bij voorbaat voor het gedrag van Michela en hij besluit om haar op een bank in het park achter te laten met de opdracht dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt is zijn zusje verdwenen en zij wordt nooit meer gevonden. Op de middelbare school kruisen de levens van Alice en Mattia elkaar en er ontstaat een merkwaardige vriendschap. Ze voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen. De eenzaamheid van de priemgetallen is het aangrijpende verhaal van een bijzondere vriendschap dat de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep houdt, en een grandioos debuut waarmee Paolo Giordano blijk geeft van een scherp inzicht in de complexe menselijke psyche.
'Mensenbroeders, laat me u vertellen hoe het is gegaan.' De Welwillenden is het minutieus beschreven verslag van alles wat Max Aue tijdens de oorlog aan het oostfront, in Polen, Hongarije, de Oekraïne, Rusland en in Berlijn heeft meegemaakt. De lezer maakt kennis met schuldigen die ook slachtoffers zijn, slachtoffers die ook schuld dragen en met beulen die geen enkel schuldgevoel kennen. Tijdens de oorlog klimt Aue op tot in de hoogste rangen van de SS, hij beschrijft enerzijds hoe zijn Einsatzkommando zonder aarzeling hele dorpen uitmoordde, hoe hij later een cruciale rol speelde bij de Endlösung der Judenfrage, en fileert anderzijds haarfijn het gedrag en de drijfveren van de mensen om hem heen. Aue wordt ingedeeld bij de persoonlijke staf van Himmler. Via die weg raakt hij direct betrokken bij de Holocaust. In De Welwillenden worden de gruwelen beschreven vanuit het perspectief van de dader; dat gegeven, gecombineerd met een duizelingwekkende kennis van details, maakt dit boek tot een zeldzaam literair monument. Als lezer word je meegesleept ondanks jezelf. De Welwillenden raakt je, maakt je razend, intrigeert en laat je nooit meer los. In de kritieken is het boek veelvuldig vergeleken met Oorlog en vrede van Tolstoj, maar ook met Claude Lanzmanns film Shoah. Uiteindelijk echter is De Welwillenden een uniek boek, dat niet alleen grote literaire prijzen heeft gewonnen, maar dat vooral ook zijn weg naar de lezers heeft gevonden. In Frankrijk zelf, maar ook ver daarbuiten. In Frankrijk zijn van deze roman, in 2006 bekroond met de Prix Goncourt en de Grand Prix du Roman de l'Académie Française, meer dan 1.000.000 exemplaren verkocht.
