Meneer José, een brave ambtenaar van de burgerlijke stand, slijt zijn dagen in
een archief van enorme afmetingen. Hij heeft slechts één ondeugd: om zijn
verzameling knipsels over beroemde mensen aan te vullen met officiële gegevens
verschaft hij zich 's nachts toegang tot het kantoor. Op een nacht komt hij per
ongeluk thuis met de geboorteakte van een onbekende vrouw. Al snel begint zij
hem meer te boeien dan alle beroemdheden uit zijn collectie bij elkaar. Zijn
nieuwsgierigheid naar haar ontaardt in een obsessieve zoektocht die zijn hele
leven overhoop gooit.
Dit boek, geschreven in een heldere en vermakelijke stijl, is een verrassende
kennismaking met de filosofie. Martin Cohen behandelt klassieke en hedendaagse
problemen, uiteenlopend van logische valstrikken en paradoxale hersenbrekers tot
ethische problemen en `traditionele filosofische problemen waar toch niemand
zich echt druk om maakt'.
Jonge én oude lezers over de hele wereld zijn nog steeds geïmponeerd en
betoverd door de negenjarige Momik met zijn tomeloze nieuwsgierigheid en
eigenzinnige fantasie. Als zijn grootvader Ansjel, van wie iedereen gelooft dat
hij door het nazibeest om het leven is gebracht, veertien jaar na de oorlog uit
het gekkenhuis in Jeruzalem wordt ontslagen en kleumend en brabbelend voor de
deur staat, wil nee, móet Momik weten hoe dat nazibeest eruitziet, en wat het
zoal vreet. Dan kan hij het in de kelder voederen en temmen. Dan laat het zijn
grootvader eindelijk met rust.
Maar die vindt geen rust. Alsof hij dwangmatig telkens weer zijn verhalen
moet vertellen over de kinderen van het hart die hem als schrijver van
kinderboeken beroemd hebben gemaakt en die Obersturmbannführer Neigel steeds
weer wilde horen. En in een poging nader uit te leggen waartoe de mensen
goedschiks of kwaadschiks in staat zijn, heeft Grossman een encyclopedie van
noodzakelijke grote woorden toegevoegd, die Ansjels levensverhaal onder lemmas
van Liefde tot Untermensch en van Seks tot Wonder verder vertellen.
The New York Review of Books heeft meteen bij publicatie onderkend: Zie:
Liefde zal vast en zeker worden gerekend tot de canon van boeken die net als De
blikken trommel van Grass en Honderd jaar eenzaamheid van Márquez met nieuwe
middelen een groots visioen van de mens en zijn geschiedenis hervertellen.
Vreemde dromen lokken de held uit De jacht op het verloren schaap terug naar het
Dolfijnenhotel. Een weerzien met de mysterieuze Schaapman leidt tot bizarre
ontmoetingen met een aantrekkelijke maar nerveuze receptioniste, een eenarmige
Amerikaanse dichter, een nukkig tienermeisje, een gefrustreerde acteur, een
betoverende callgirl en een zelfvoldane schrijver (Hiraku Makimura). Dan is er
nog Michael Jackson als Abessijnse prins en Boy George die uit de hemel
neerdaalt. Hoe zijn ze allemaal met elkaar verbonden? En waarom vallen er steeds
meer dodelijke slachtoffers? Flirten met de grens tussen droom en
werkelijkheid, de zoektocht naar menselijk contact in de hyperkapitalistische
maatschappij en vlijmscherpe muzikale analyses vormen de ingrediënten van deze
roman, die Haruki Murakami naar eigen zeggen de leukste vond om te schrijven.
Erez is compagnieleider in het Israëlische leger. Hij is met zijn mannen gelegerd in het middeleeuwse fort Beaufort dat een belangrijke uitkijkpost is in Libanon. Vanwege de hoge ligging is het een makkelijk doelwit voor Hezbollah. Constant wordt de fort aangevallen met raketten. Na 18 jaar houdt Israël het voor gezien en trekt zich terug. Zes jaar later moest het weer terugkeren om strijd te voeren tegen Hezbollah. In het boek komt de strijd tussen Israël en Hezbollah aan de orde. Maar ook de verveling waarmee de soldaten soms dagenlang te maken hebben. Die tijd wordt vooral gespendeerd aan het praten en fantaseren over seks.
Ron Leshem heeft dit boek kunnen schrijven op basis van gesprekken die hij voerde met soldaten als oorlogsverslagever. Die soldaten vertelden hem wat er allemaal gebeurde bij Beaufort. Leshem maakte er vervolgens een roman van. Het boek kreeg de Sapir-prijs, de belangrijkste literarire onderscheiding in Israël. Ook werd een film gemaakt van het boek: Beaufort.
Sebastian Faulks bereikte met zijn schitterende romans in Engeland en West-Europa al een miljoenenpubliek, maar tot op heden bleef Nederland daarbij achter. Ten onrechte, zoals Faulks nieuwste roman Engleby aantoont. Mike Engleby is met zijn uitstekende observatievermogen en vlijmscherpe meningen een typische angelsaksische romanfiguur die de lezer niet snel meer vergeet. Niet gehinderd door scrupules of zelfmedelijden werkt Engleby zich omhoog in het Engeland onder Thatcher en vindt hij zijn weg in het landschap van New Labour. Hij lijkt de typische, succesvolle, intelligente Engelsman van de moderne tijd, maar als een van zijn tijdgenoten plotseling verdwijnt, begint de lezer van dit meesterwerk zich ongemakkelijk af te vragen of Engleby wel de waarheid vertelt. Engleby is een klaagzang voor een Engelse generatie en het land dat deze ten onder liet gaan. Ook is het een meditatie over de grenzen van de wetenschap en de vloek van het menselijk geweten. Onder het verontrustende oppervlak van Englebys haarscherpe observaties bevindt zich een indringend geheim van grote duisterheid.
Op een oude, afgelegen boerderij op het platteland wonen een vader en zijn
twee kinderen. Hij is arts en staat bekend als de Hyena, een folteraar uit een
oorlog die net voorbij is. Op een dag komen vier mannen aanrijden in een oude
Mercedes, om de man te vermoorden. Nina, het dochtertje, overleeft de
slachtpartij. Verstopt onder een luik wordt ze gespaard door Tito, de jongste
van de wrekers, die te midden van de schoten en het rondspattende bloed doet
alsof hij haar niet ziet.
Eén blik wisselen de twee slechts: een fatale aantrekkingskracht tussen twee
levens die voor eeuwig getekend zullen zijn. Vijftig jaar later, in een
dromerige sfeer die contrasteert met het jachtige ritme dat het eerste deel van
de roman kenmerkt, vindt de vendetta plaats. Met een zachtaardig, maar intriest
einde.
Nieuwspraak, Big Brother, het vocabulaire uit 1984 is in onze taal opgenomen en een eigen leven gaan leiden. De roman van George Orwell uit 1949 over de strijd van Winston Smith, ambtenaar op het ministerie van Waarheid, tegen de alles doordringende Partij, en zijn gedoemde liefde voor Julia heeft niets van zijn literarie zeggingskracht verloren. In Orwells steeds weer herdrukte anti-utopie verkeert de wereld in de wurggreep van een systeem dat is gegrondvest op de verbreiding van angst, haat en wreedheid, en dat iedere vorm van persoonlijke vrijheid en indiviualiteit uitsluit. 1984 is onverminderd geldig als benauwend nauwkeurig blauwdruk van elk dictatoriaal regime.
Elliot Perlman - Zeven vormen van dubbelzinnigheid
Na een jarenlang onbeantwoord gebleven liefde besluit een werkloze onderwijzer eindelijk tot handelen over te gaan. Daarmee zet hij een reeks gebeurtenissen in gang die hij, noch zijn psychiater had kunnen voorzien. Zeven vormen van dubbelzinnigheid is een verhaal over drijfveren en macht, over huwelijken zonder inhoud, over gokken en marktwerking, poëzie en prostitutie, psychiatrie en de wet, over minnaars, kinderen en hun ouders.
Het Baader Meinhof complex van vooraanstaand journalist Stefan Aust is
hét standaardwerk over de geschiedenis van de Rote Armee Fraktion (ook wel
Baader-Meinhofgroep genaamd). Beginnend in de jaren zestig (het bezoek van de
Sjah aan Duitsland, culminerend in de dood van demonstrant Benno Ohnesorg), en
lopend via de aanslag op studentenleider Rudi Dutschke tot de eerste acties van
Andreas Baader en Gudrun Ensslin (de brandstichting in een warenhuis) omvat HRMC
alle acties van de RAF en de daaruit voortvloeiende repressieve tegenacties door
de Duitse overheid. De bevrijding van Andreas Baader, de opleidingskampen in
Jordanië, aanslagen op Lorenz en Buback, de gijzeling van ex-nazi Schleyer:
alles komt aan bod in dit zeer leesbaar geschreven boek.
De eerste generatie raf-leden pleegde in 1977 onder dubieuze omstandigheden
zelfmoord in Stammheim (na de beëindiging van de mislukte kaping in Mogadishu),
waarbij door velen vraagtekens werden gezet: men sprak van verzelfmoord. HBMC is
een onmisbaar boek voor iedereen die geïnteresseerd is in de jaren zestig en
zeventig, in politieke geschiedenis, en de historie van de Europese
stadsguerilla.
De in 1937 op zesenzeventigjarige leeftijd overleden schrijfster Lou
Andreas-Salomé is in Duitsland opnieuw sterk in de belangstelling gekomen. Haar
memoires vormen een curieus autobiografisch geschrift dat een zeldzaam
vrouwenleven verheldert en een boeiend panorama geeft van een heel tijdperk.
Een tijdperk waaraan in de eerste plaats de namen verbonden zijn van de
grote minnaars van Lou: van Friedrich Nietzsche, de wijsgeer met de moker die
tweemaal vergeefs naar haar hand dong, en van Rainer Maria Rilke, de dichter die
als eenentwintigjarige door de vijftien jaar oudere Lou in zowel erotische als
platonische ketenen werd geslagen. Lou Salomé's omgang met mannen is tot een
legende geworden waarin zij wordt afgeschilderd als een verslindster van bij
voorkeur beroemde mannen.
Zij was de dochter van een Russische generaal.
Een deel van haar jeugd bracht ze door in St-Petersburg, waarvan ze sfeer en
karakter in de herinneringen in scherpe beelden oproept. Ze studeerde filosofie
en godsdienstgeschiedenis in Zürich. Op eenentwintigjarige leeftijd ontmoet ze
de zestien jaar oudere Nietzsche. De uiteindelijk mislukkende romance tussen
deze twee is al vele malen beschreven, gemythologiseerd, en verfilmd.
Zij heeft een waardevol boek over Nietzsche geschreven, en ook studies
over Freud, Rilke en lbsen gepubliceerd.
Aldous Huxley "Heerlijke nieuwe wereld" is de toekomstroman par excellence. De in een
verre toekomst gesitueerde wereld waarin seksuele voortplanting is vervangen door
de productie van "baby's in flessen" (bij ons ingeburgerd als
in-vitrofertilisatie)is inmiddels in meerdere opzichten profetisch gebleken.
Huxley's denkbeelden vormen een belangrijke bron van inspiratie voor onder
anderen de controversiële Franse schrijver Michel Houellebecq, met name voor
diens roman" Mogelijkheid van een eiland". Provocatief, stimulerend, schokkend en
verbijsterend.
Aldous Huxley (1894-1964), een zeer productief
schrijver en toonaangevend denker, schreef met zijn in 1932 gepubliceerde
toekomstroman "Brave New World" geschiedenis.
Het ongrijpbare meisje is Mario Vargas Llosas eerste echte liefdesroman.
Ricardo valt op zijn vijftiende als een blok voor een meisje dat zich Lily
noemt. Maar op een dag blijkt dat alles wat ze heeft verteld leugens waren en ze
verdwijnt spoorloos. In de jaren die volgen komt hij haar op de meest
onverwachte momenten tegen: als aspirant-guerrillastrijdster, als echtgenote van
een Franse diplomaat, als vrouw van een rijke Engelse renpaardenfokker, als
minnares van een masochistische Japanse onderwereldfi guur. Iedere keer noemt ze
zich anders en heeft ze alle sporen van de vorige episodes volledig gewist. En
iedere keer is Ricardo weer als was in haar handen, tot ze hem niet meer nodig
heeft en verdwijnt. De roman beslaat een groot deel van de hele tweede helft
van de twintigste eeuw en speelt zich af op een aantal sfeervol beschreven
locaties: de romantische jaren vijftig in Lima, de roerige jaren zestig in
Parijs, de swingende jaren zeventig in Londen en de jaren tachtig in Tokio en
Madrid. Het ongrijpbare meisje is een avontuurlijke, erotische en spannende
roman van een van de grootste schrijvers van Latijns-Amerika, en een
onvergetelijk portret van een mooie, wufte, leugenachtige, onbetrouwbare en
uiterst ambitieuze vrouw.
Terwijl orkaan Katrina New Orleans verwoestte, besloot Abdulrahman Zeitoun, een
47-jarige Amerikaan van Syrische komaf, in de stad te blijven om zijn huis en
zijn bedrijf te beschermen. In de dagen na de storm peddelt hij in een
tweedehands kano door de ondergelopen straten van New Orleans, deelt goederen
uit en helpt waar hij kan. Een week later, op 6 september 2005, verdwijnt hij
plotseling. Wat is er met Zeitoun gebeurd?
Een roman over de prijs die we betalen voor het verleden Er zijn mensen die
kunnen vergeten en er zijn mensen die moeten vergeten. Séverine Delacroix
behoort tot de laatste categorie. Ze is een Franse journaliste die haar huwelijk
spaak ziet lopen. In de hoop op een ander leven volgt ze haar minnaar Robert en
diens zoon Amedeo naar Italië. Tot de demonen uit haar jeugd opduiken.
Vulkaanvrucht is het debuut van Y. M. Dangre
Een man twijfelt tussen goed en kwaad, tussen leven en
verdwijnen.
Douwes moet dood, beslist Leon, de hoofdpersoon van Menens.
Derk Siebolt Douwes is hoofdredacteur van De Avondbode en voor Leon de
verpersoonlijking van alles wat er mis is in en met de wereld.
Dat er in
de wereld iets moest veranderen wist hij al wel. Vroeger, als linkse student,
toen hij deel uitmaakte van een zootje ongeregeld dat in de stad posters plakte
voor Nicaragua en discussieerde over een betere wereld. Maar dat was kinderspel.
Het is pas na de geboorte van zijn dochtertje dat hij werkelijk beseft dat het
zo niet verder kan met de wereld.
Daarvoor moet Leon echter alles kunnen
vergeten wat tot zijn oude leven behoorde. Hij laat zijn kind in de steek. En
hij duikt onder in de schimmenwereld waar de rechtvaardigheid van het handelen
zelf niet langer aan de orde is. Een wereld waarin terrorisme een geloof
geworden is en meedogenloosheid boven menselijkheid staat.
Om ideeën gaat
het niet meer in het Europa van na de val van de Muur. Het einde van de
geschiedenis, waarover iedereen het heeft, kan alleen worden tegengegaan door
zelf geschiedenis te schrijven. Het komt er nu op aan te handelen. Het gaat om
radicale actie. Het gaat erom Douwes te doden. Zodra Leon de afdaling heeft
ingezet, is er geen weg meer terug.
Menens gaat over de grote themas.
Leon is een man die twijfelt tussen goed en kwaad, tussen leven en verdwijnen,
maar zich tegelijkertijd die twijfel niet meer kan veroorloven. De cruciale
scène waarin Douwes wordt ontvoerd is een showcase van Reugebrinks verhalende
kracht. De sluimerende paniek over het kind dat Leon achterlaat, toont de
psychologische scherpzinnigheid waarmee Reugebrink zijn personages tot leven
wekt.
Nagelaten roman van een moderne literaire held. Udo Berger is in zijn thuisstad Stuttgart kampioen van de wargame Het Derde Rijk. Samen met zijn vriendin gaat hij op vakantie naar de Spaanse kust om er in alle rust nieuwe tactieken te bedenken voor de aanstaande competitie. Daar raakt hij bevriend met een mysterieuze, verminkte man die de Verbrande wordt genoemd. Als hij hem het spel leert, blijkt zijn leerling talentvol, mogelijk nog beter dan de kampioen zelf. Maar de Verbrande neemt het spel te serieus, en de grens tussen fantasie en realiteit wordt angstaanjagend wazig. Deze in dagboekvorm geschreven roman is een nagelaten werk van de in 2003 overleden Roberto Bolaño. Het Derde Rijk verschijnt dit jaar behalve in Nederland voor het eerst in Spanje, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en vele andere landen. Critici en lezers kunnen net zo'n hit als 2666 verwachten.
Op zijn twintigste veroverde Bret Easton Ellis de wereld met zijn legendarische debuutroman Minder dan niks, een zedenschets van de verwende rijke jeugd in Los Angeles. Nu, vijfentwintig jaar later verschijnt het vervolg:
Clay Easton, een van de hoofdpersonen uit Minder dan niks, is inmiddels een succesvol scenarioschrijver. Hoezeer het leven ook veranderd is, veel is hetzelfde gebleven. Easton beweegt zich in zijn vertrouwde kringetje, met zijn oude vriendinnetje Blair en haar huidige man Trent, nu een machtige agent die nog steeds met mannen en vrouwen het bed deelt.
Clay legt het aan met de bloedmooie Rain Turner, een jonge actrice. Als hij echt om haar gaat geven, komt hij erachter dat zij mysterieuze banden heeft met twee van zijn vrienden, en met een filmproducer die gruwelijk aan zijn einde komt. Clays leven ontspoort en hij wordt gedwongen af te dalen in de donkerste krochten van zijn geest, om uiteindelijk zijn neiging tot bedrog te leren beteugelen.
De figuranten wordt voor zijn fans hét boek van 2010, en Ellis zal er een generatie lezers mee voor zich weten te winnen.
Na een mislukte relatie wordt het dertigjarige hoofdpersonage van Dagboek van een zwaluw gevoelloos. Hij verliest zijn job maar vindt al snel nieuw werk dat beter in de lijn van zijn hard-vochtigheid ligt: hij wordt huurmoordenaar. Geen gemoedstoestand hiindert hem wanneer hij zijn doel viseert en de perfecte moord pleegt. Integendeel, moorden geeft hem een ongekende sensatie, een bijna goddelijke bevrediging. Op een dag krijgt hij de opdracht een minisiter en zijn hele gezin uit te moorden. De man moet de aktetas van de minister bezorgen aan zijn opdrachtgever. In deze tas vindt hij het dagboek van diens dochter. Gedreven door nieuwsgierigheid leest hij erin. Hij begint zich onvoorspelbaar te gedragen en wanneer hij weer bij zinnen komt, voltrekt er zich een metamorfose die hij zelf nooit had durven voorzien. Dit typische Nothomb-personage is een eenzame held, een mensenhater die ver van de dagelijkse realiteit staat en doordrongen is van zijn eigen logica. Deze misantroop kan geen onderscheid maken tussen goed en kwaad maar komt door schade en schande tot de conclusie dat er een goed bestaat dat liefde heet.
Tientallen jaren al bestuurt de beschaafde, oude magistraat naar ieders tevredenheid het dorpje aan de grens. Zorgeloos leeft hij van de ene dag in de andere, genietend van zijn hobbys en zijn flirts. Wanneer een afgezant van de regering uit de hoofdstad het decreet uitvaardigt dat de barbaren in het grensgebied moeten worden vervolgd, kan de oude man niet veel begrip opbrengen voor het standpunt van zijn meerderen. Hij heeft meer sympathie voor die zogenaamde barbaren, een nomadenvolk dat niemand kwaad doet. Aanvankelijk probeert hij de machthebbers tot rede te brengen en raakt zo steeds meer in het conflict betrokken. Tegelijkertijd wil de magistraat zich het liefst terugtrekken in zijn eigen wereld, waarin hij de klassieken leest en een vergeten taal bestudeert. Als hij een erotische relatie krijgt met een van de slachtoffers van het overheidsgeweld - een door de martelingen van haar ondervragers kreupel en blind geworden meisje - voelt hij zich toch geroepen tot een wilde actie. Hij komt in de gevangenis terecht en wordt zelf als een barbaar behandeld. Op subtiele wijze beschrijft Coetzee in de oude man niet simpelweg een bestuurder met een gewetensconflict, maar iemand die heen en weer wordt geslingerd tussen medeplichtigheid, onverschilligheid en verzet.
