Gisteren hebben we de druiven geplukt in de serre en achter onze tuin.
We hebben ze van de trosjes geplukt, gewassen en door de passevite gedraaid en heeeeeerlijk druivensap gemaakt.
Vanmorgen was dat ons vruchtensapje bij het ontbijt: vers druivensap met een vleugje limoenen van eigen kweek.
ik bedacht net dat we dit jaar toch een aardige oogst hadden van ons kleine kweektuintje: tomaten in alle groottes, zoete puntpaprika, gewone paprika, pepertjes ( hete natuurlijk,), sla , tuinkruiden, gele frambozen, druiven...
Een deel van de druiven hebben we nog laten hangen en toen we vanmorgen onze ochtendplons namen , zagen we hoe merels zich dankbaar tegoed deden . Het was een echt komen en gaan. Ik denk niet dat we nog een tweede keer kunnen oogsten.
In 4 andere talen opent psalm 139 de kring en de dag.
Als toemaatje geeft Gunborg ons mee dat we allemaal " a beautiful pearl" zijn in Gods ogen.
Sommige zien er eerder uit als verfrommelde zoetwaterparels, maar ja, dat zijn ook parels.
Ruth zet ons weer in beweging en brengt ons in alle stukjes van ons "pearlful body..".
Zo maakt ze ons klaar voor DE opdracht van Kimmo: " Make couple, do little bibliodrama and take picture. Than change roles"
De zin die ons vergezeld: " If I take the wings of the morning and dwell in the uttermost parts of the sea...."
Het lot brengt Gaby uit Hongarije bij mij. We kennen elkaar niet en straten wat onwennig.
Maar al vlug is er contact en groeit de foto tussen ons...
Terwijl ik vertel en speel met mijn zeesjaal komt het beeld en de betekenis samen.
Ik zie mezelf helemaal op de vlucht na de worsteling met God in de woestijn...
En dan weg van alles, drijvend in de Rode zee...
Met een snorkel krijg ik mondjes maat lucht en ik voel me gedragen ( door een grote hand?)
Omgeven in elk geval door schoonheid en drijfkracht en weten...
De foto wordt geboren...
Dan mag ik Gaby in beeld brengen.
Het licht schiet door de bomen: zij gedragen op vleugels van takken en altijd lichth
de schaduw achter haar...
De namiddag wordt toerisme.
Een eland kruist ons pad.
Het zeevaartmuseum en een bezoek aan de Pommern, één van de laatste grote zeilschepen in actieve dienst.
Het doet ons dromen van verre reizen, van leven samen op een kleine oppervlakte, van achtergebleven families en een wachten...
De zon maakt het allemaal wel heel paradijselijk.
De gids loodst ons verder over Aland. Maar hij begint ons steeds meer op onze zenuwen te werken wanneer hij tot in detail de politieke geschiedenis en de politieke situatie uit de doeken doet.
Hij zwijgt geen moment in de bus en gedraagt zich als een gefrustreerde schoolmeester...
Een avondlezing over " Whose text is it?" is wel boeiend, maar wanneer de specialisten ( lees proffen die principieel discussieren ) het overnemen, besluiten wij om buiten bij het vuur een "peacekaars" te ontseken en vooral heel "peaceful " te verbroederen met de armen van geest.
Gisteren kwamen er in de loop van de dag maar liefst 4 verschillende werkploegen langs om 4 verschillende opdrachten uit te voeren.
De vloerverwarming en de waterleiding zijn geïnstalleerd,
Er is aan het dak gewerkt, maar de regenbuis kon nog steeds iet gemonteerd worden door een wiebel wankel muurtje dat eerst moet gerepareerd. De elektrische installatie is op punt gezet en de architecte is op inspectie geweest. Vandaag wordt er opgeruimd, de ramen dicht getimmerd en het wankele muurtje verstevigd...
Het schiet op.
Gisteren kon ik het even allemaal niet hebben en zag ik vooral op tegen het bergen werk dat mij nog wacht.
Daarvoor had ik geen sabbatjaar genomen...
Maar vandaag kijk ik er weer anders tegen aan.
een week stille mindfulle retraite zal me wel leren relatieveren, hoop ik.
Vorige week , Aland, werden we helemaal ondergedompeld in lichaamswerk en bibliodrama.
De dag opende zich in een grote kring buiten waar in 4 talen de tekst van Psalm 139 gelezen wordt.
Na het heerlijke ontbijt met onafscheidelijke knackebröd, vliegen we erin.
Ruth uit Duitsland en Kimmo uit Finland zijn onze begeleiders.
Kimmo verwelkomt ons in een kring van prachtige foto's.
Welke foto vertelt iets over jou?
Een vrouw met een minimum aan bagage.
Achter haar een trap, komt ze daar vandaan? En donkerte...
Ze gaat naar buiten, naar het licht.
Je kan niet zien wat er buiten is.
Maar iemand wacht op haar...
De foto is wazig, genomen door een ruit waar de mist vanaf geveegd is?
Interessant beeld.
Ruth neemt ons daarna op een heel rustige, duidelijk ervaren manier mee in een hele reeks lichaamsoefeningen op verkenning naar ons eigen wezen en naar elkaar. Het vraagt telkens weer overgave om erin mee te gaan, maar dan blijken al snel levendige banden vol vertrouwen te ontstaan met mensen die je kort tevoren helemaal niet kende.
Vertrouwen, daar draait het toch vaak om: jezelf toevertrouwen, anderen laten voelen dat je hun vertrouwen waard bent, vertrouwen dat wat komt goed is, is wat je nodig hebt, vertrouwen op de kracht van het Woord.
We breien met Anne en Ditty een psalmbeeld aan elkaar vanuit das Mutterleib weg, de wereld in.
In de namiddag heerst de stilte, woordeloos voeren we in viertallen kleine dramastukjes op bij korte psalmzinnen.
Het is een stille stoet met telkens vier gidsen en de rest die volgt naar plekken in de prachtige omgeving.
Telkens beweging en betekenis die tot leven komt met vele vraagtekens.
Het spiegelspel van lichte weerspiegeling op een zwarte auto, dansen de schaduwen en een harmonie van donkere schaduwen op een witte auto...
De vijanden bij het water
Stille kracht van overeind blijven liefde uitstralen
en vraagtekens: wie is de vijand?
Wie maken wij tot vijand?
Hoe voelt het om als vijand gezien te zijn?
Later blijkt vooral deze vraag verder te drijven in de beleving van de mensen.
De dag is rijk en vol en eindigt bij het kampvuur met internationaal gezang, een bibliodramajamboree...
Gisteren een week geleden maakten Anne en ik ons klaar om de ferry te nemen naar Aland ( Oland uitgesproken). Het is een eilandengroep tussen Finland en Zweden in. Ze hoort bij Finland maar de mensen spreken er Zweeds.
We laten ons eerst het ontbijt in ons hotel smaken.
Onze tafelburen zijn Duitsers en het feit dat zij ook zo vroeg zijn , doet ons vermoeden dat ze ook de ferry zullen nemen.
En ja, we vangen flarden op van hun gesprek.
Het woord "bibliodrama" valt...
Op de boot treffen we hen opnieuw, en nog andere conferentiedeelnemers.
De contacten blijven kort en vluchtig...
Wij genieten van de cruise. Het grote schip glijdt majestueus langs de vele eilanden.
We kiezen enkele "droomhuizen" uit voor onze verzameling en om Patrick alvast warm te maken voor een herhaling van dit avontuur.
Uit de wind en in de zon installeren we ons op het dek...
Jammer dat we er het luide commentaar moeten bijnemen van de Finse animator die verslag uitbrengt van de sjoelbakcompetitie binnen.
In Marieham worden we meteen onthaald door een Finse bibliodramacollega die ons meteen in een taxi meetroont.
Dat ging heel vlot...
In Lemböte wacht het ontvangstcomité ons op.
Gunborg en Leena en Kimmo laten ons meteen thuisvoelen.
We installeren ons en verkennen de omgeving...
Waauw... het saunavuur brand al en de zee lonkt...
Je kan slechtere plekken treffen voor een conferentie.
Een sauna met Finse vrouwen : je zal het geweten hebben: DAT IS HEET. HEEL HEET!
Een hele emmer gieten ze op de hete oven. Zelfs ademen wordt moeilijk...
We houden het niet lang uit en hollen over de houten loopplank naar het water...
16° helpt echt wel afkoelen.
Maar vreemd: zij houden badpak aan en gebruiken geen handdoek op de houtenbanken...
Na het avondmaal wordt de conferentie geopend.
Met 50 deelnemers uit 9 landen krijgen we een heel diverse groep.
We kunnen kiezen uit 3 workshops en zullen de komende dagen met dezelfde groep verder werken.
Het is ons niet allemaal duidelijk.
We zullen wel zien.
We hebben 's avonds niet veel nodig om in slaap te vallen.
