Net mijn nieuwjaarsjaaroverzichtwensen verstuurd en BAAAHM nog geen 10 dagen in het nieuwe jaar en er is weer zoveel gebeurd.....
Het eerste gegeven was de geplande euthanasie van mijn gevangenisgeïnterneerde maatje Frank ...
Uitvaart voorbereid, afscheidsbrieven geschreven, krop in de keel, spanning in de schouders en zo aftellen naar het weekend van 10 en 11 januari. Niet om uit te zien naar... helemaal niet dat soort aftellen. Het was eerder opgezogen worden door het gevoel dat het niet zou mogen, niet kan , dat het onrecht is dat... En tegelijk zo meevoelen met hem en zo begrijpen dat het helemaal genoeg geweest is...
En dan het bericht dat het niet doorgaat: ongeloof, angst en pijn dat ze hem weer zouden bedriegen..; Maar tegelijk opluchting en zoveel energie om in een strijd te gaan staan die we niet meer zullen stoppen. De wereld zal het geweten hebben. Dit laat ik niet meer los.
En dan de aanslagen in Parijs...
Gelukkig zijn er ook de zalige gesprekken met mijn blokkende dochter doorspekt van juridische termen en filosofische bedenkingen.
Een oudste zoon die bijna jarig is en de Australiërs die binnenkort even thuis zijn...
Zo krijgen onderlopende kelders TOCH niet het laatste woord...
We blijven ervoor gaan. Voor het leven en de liefde. PUNT
