Door het fileleed onderweg hadden we maar net de tijd om te douchen en snelle lijntjes en haar droogblaasjes en geurtjes aan te brengen.
Gekleed en opgesmukt, de taxi in...
En daar staat hij dan: de ijsberg in het bos omringd door licht en volk...
Heel wat "schoon" jonge kerels heten ons welkom.
Patrick en Gert, ook twee schone kerels, kijken rond als twee uitgelaten kinderen zo trots op "hun" bouwsel.
Wat we zien is prachtig, maar wij krijgen er dankzij hen ook de binnenkant bij: de verhalen van hoe het begon, wat er misliep, de hindernissen en ergernissen... Achter een stralend witte zoldering zit drie, vier keer afbreken en opbouwen. Het is er niet meer aan te zien, maar het verhaal blijft voor eeuwig...
Duizenden mensen bouwden mee. Maar hun namen worden niet vermeld. Het blijft van Frank Gehry, al zou die krasse tachtiger nog steeds bij zijn krabbeltje zitten zonder die hele lange rij van mensen die zijn ideeën in materiaal omgezet hebben.
Maar al staat hun naam niet vermeld in kranten of op plakkaten, zij kunnen blijven vertellen aan hun kinderen en kleinkinderen dat ze meehielpen om ijsberg te maken, drijvend in een bos in hartje Parijs... Dat neemt niemand hen af en ook de pretlichtjes niet in hun ogen die avond waar de Moët Chandon rijkelijk vloeide maar het eten schaars was...
Een avond om nooit te vergeten...
Een ijsberg in het Bois de Boulogne... Ga zeker eens kijken als je in de buurt bent en denk dan aan al die mensen zonder naam die toch mee naam maakten...
