Hallokes, pfff de afgelopen maand was nu niet bepaalt de meeste geweldige maand van mijn leven, maar we zijn er door geraakt en terug goed bezig. Het probleem zat echt in de bekken, die zaten helemaal vast. Eerst een aantal sessies gedaan bij de kiné, maar dit nam niks van de klachten weg, na 1 week rust kon ik terug 1 dag pijnvrij lopen en dan begon de last terug, niet normaal terug, ik had dan al snel door dat de kiné mij niet snel van mijn probleem kon verlossen en stapte naar een osteopate hier in Mol, die is meer dan een uur met mij bezig geweest, alles onderzocht en behandelt, awel ik voelde direct al dat de druk in mijn benen veel minder was, na enkele dagen rusten kon ik eindelijk terug pijnvrij lopen en blijven lopen deze keer! Verleden week heb ik 3 keer getraind en deze week 4 keer, ik kan toch al terug 10km zonder problemen lopen, nu is het dus een kwestie van rustig opbouwen en binnen enkele weken mijn schema terug aan te vangen. Ik zie het nog allemaal volledig zitten hoor, dit jaar zal het jaar zijn van de korte afstanden, ik heb echt in mijn kopke gestoken om niet aan een marathon te starten als de mogelijkheid om onder de 3u lopen er niet in zit, ik zeg niet dat ik 3u zal lopen, maar de mogelijkheid moet er echt wel zijn. Ik ga mij dus de komende maanden volledig toeleggen op 5 en 10km en we zullen zien hoe het gaat, deze rustpauze was vervelend (lees heel vervelend) maar ik geloof echt wel dat ik er sterker ga uitkomen, mentaal sta ik echt wel fris en klaar om erin te vliegen. Wanneer ik mijn eerste wedstrijdje terug loop weet ik niet, eerst moeten de intervallen terug goed verlopen en dan zullen we wel zien.
Op gezinsvlak is er ook wel ietske verandert, we hebben sinds een tweetal weken het gezelschap gekregen van Sam, een hondje dat we uit het asiel hebben gehaald. De kinderen waren er al maanden over bezig, ik had vroeger een hondje maar die is bij ons mama gaan wonen omdat ze de verandering van 3 kinderen in huis niet aankon, die begon dus echt haar haar uit te trekken en werd precies depressief, ons ma had er compassie mee dus ons Bindy heeft daar nu een prinsessenleven, al miste ik haar wel. Maar allé, de tijd was rijp en we trokken naar het asiel, eerst moest ik een volledige vragenlijst invullen en aan de hand daarvan overlopen ze de honden die ze in opvang hebben en kijken of die eventueel geschikt zou kunnen zijn. Wij wouden een klein rustig hondje, leeftijd of ouderdom speelde geen rol, al moest ze wel wat kunnen wandelen. We mochten dan kennismaken met Tim en het was direct liefde op het eerste gezicht, ze was heel vriendelijk naar de kinderen toe en na een wandeling besloten we om haar een thuis te geven, enkele dagen later mochten we haar dan gaan halen, en nu ligt ze hier te snurken op mijn schoot, en hebben we haar naam verandert in Sam, wie noemt er nu ook een teefje Tim? :). Voor de rest niet veel nieuws, de kinderen worden groter en kunnen nu echt kibbelen, reuzevermoeiend, ik ben dus heel blij dat ik er terug kan tussenuit smiezen voor een zalig "rustig" duurloopje ;).
Allé, ik weet dat er veel in marathonvoorbereiding zitten dus heel veel succes met de trainingen, ik duim voor jullie allemaal! Ik ben ook heel blij dat sommige van mijn vrienden hun ziekte serieus aan het overwinnen zijn en al over genezing kunnen dromen, ook voor hun heel veel succes!!!!!!!
13-03-2011 om 11:01
geschreven door Wendy 
|